Ο Κρόνος θα μπορεί να προστατεύει τη Γη από θανατηφόρες επιθέσεις Αστεροειδών.
Ο Δίας αναφέρεται συχνά ως προστάτης της Γης - αλλά ο Κρόνος, μπορεί
στην πραγματικότητα να είναι ο ήρωας της ημέρας.
Από την ELIZABETH HOWELL
Εικόνα: ΝΑΣΑ/ Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA και Επιστημονικό Ινστιτούτο
του Καλτέκ.( NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Ο Δίας
μπορεί να μην είναι η "πλανητική ασπίδα'' που πολλοί επιστήμονες νομίζουν
παρουσιάζοντας αυτόν τον γίγαντα αερίου ότι είναι. Αντ’ αυτού, νέες προσομοιώσεις
δείχνουν ότι ο Κρόνος
μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εκτροπή αστεροειδών μακριά από τη Γη.
O «Δίας ως ασπίδα" προέκυψε σαν ιδέα από μια παρερμηνεία κάποιας
εργασίας το 1994
από τον Τζώρτζ Γουέδεριλ (George Wetherill ) – έναν πλανητικό επιστήμονα
στο Ινστιτούτο Κάρνετζι (Carnegie Institution)
ο οποίος πέθανε
το 2006 - λέει ο πλανητικός
επιστήμονας Κέβιν Γκράζιερ (Kevin Grazier). Η εργασία του Γουέδεριλ υποστηρίζει
ότι συστήματα με "αποτυχημένους πλανήτες σαν τον Δία'' * (δηλαδή,
συστήματα αστέρων που φιλοξενούν μόνο πλανήτες με μέγεθος ίσο ή μικρότερο του Ουρανού
και του Ποσειδώνα)
πρέπει να έχουν περισσότερες πυκνοκατοικημένες περιοχές από όπου προέρχονται κομήτες,
και ότι ’’αποβάλλουν ένα μικρό αριθμό αυτών των κομητών στο διάστημα’’ .
Ο Κέβιν Γκράζιερ, του Εργαστήριου
Αεριοπροώθησης της NAΣA (Jet Propulsion Laboratory) ο οποίος έχει επίσης υπηρετήσει ως επιστημονικός σύμβουλος στις ταινίες ‘’Μπάτλ
στάρ Γκαλάκτικα’’ και ‘’Βαρύτητα" (‘’Battlestar: Galactica"
και "Gravity"),
είπε στο περιοδικό Σίκερ (Seeker)
ότι προσπάθησε να επαναλάβει το έργο του Γουέδεριλ από το 1994. Ο στόχος του ήταν
να δει, με την πιο προηγμένη υπολογιστική δύναμη του σήμερα, τι έχει αλλάξει στην
εργασία αυτή.
«Βλέπεις [η επιρροή του Δία] να επαναλαμβάνεται όλη την ώρα σε διάφορα
ντοκιμαντέρ στις τηλεοπτικές εκπομπές," δήλωσε ο Γκράζιερ . Ο ίδιος
υποστήριξε ότι ο Κρόνος είναι επίσης ένας πάρα πολύ μεγάλος πλανήτης,. «Απλά
σκέφτηκα γι’ αυτή [τη θεωρία] και είπα, ''δεν το πιστεύω αυτό ούτε για μια στιγμή.
"
Ο Γκράζιερ διαπίστωσε, μέσω προσομοιώσεων, ότι ένα τυπικά μικρό σώμα -
όπως ένας αστεροειδής
ή ένας κομήτης – εάν πρόκειται να περάσει μεταξύ του Δία και του Κρόνου θα
αποβληθεί, αλλά πολλοί από αυτούς που εκτινάσσονται έχουν φυσικά ήδη εισέλθει
στο εσωτερικό του ηλιακού
μας συστήματος. Περαιτέρω προσομοιώσεις (μερικές να αφαιρούν τον Δία από
τις εξισώσεις, και κάποιες τον Κρόνο) δείχνουν ότι χρειάζονται ο συνδυασμός (Βαρυτική Πάρελξη) και των δύο πλανητών
για να μετακινηθούν με βεβαιότητα, αντικείμενα έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Εάν υπάρχει
μόνο ένας πλανήτης από τους δύο, δημιουργείται μια ζώνη υλικού και κατά συνέπεια
μόνο μερικά μικρά σώματα απομακρύνονται από το ηλιακό σύστημα.
Ο Δίας έχει παραδοσιακά θεωρηθεί σαν… ο βοσκός για τους ακυβέρνητους αστεροειδείς που παρεκκλίνουν προς το εσωτερικό του ηλιακού μας
συστήματος. Όμως μία νέα εργασία υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι πιο απλά. Το
διαστημόπλοιο Τζούνο
(Juno που σημαίνει Ήρα και
το οποίο απεικονίζεται στην πιο πάνω καλλιτεχνική απεικόνιση) επισκέπτεται τον
πλανήτη αυτή τη στιγμή.
Η μελέτη, η οποία έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό Astrobiology,
διαπίστωσε επίσης ότι η επιρροή του Δία είναι πιο σημαντική όταν πρόκειται για
την απόθεση χημικών στοιχείων (Volatiles) σε
εσωτερικούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος, όπως η Γη. Τα χημικά αυτά
στοιχεία είναι ενώσεις με χαμηλό σημείο
βρασμού, όπως το νερό. Διαπιστώθηκε ότι η βαρύτητα του Δία επιβραδύνει τις
διόδους των αστεροειδών και των κομητών μέσα από το εσωτερικό του ηλιακού
συστήματος, καθιστώντας πιο πιθανό ότι υλικό από αυτά τα μικρά σώματα συσσωρεύονται
στη Γη και αλλού.
Το νερό πιστεύεται ότι προήλθε από κομήτες και αστεροειδείς, αλλά η
πραγματική πηγή του νερού της Γης είναι ακόμη ελάχιστα κατανοητή. Για
παράδειγμα, μελέτες του κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο
από το διαστημικό σκάφος Ροζέτα
(Rosetta) έδειξαν ότι ο πάγος νερού στον κομήτη έχει διαφορετική σύνθεση από αυτή
που συναντάμε στους ωκεανούς της Γης. Αυτό σημαίνει ότι κομήτες τύπου Ροζέτα
δεν μπορεί να ήταν υπεύθυνοι για το νερό της Γης.
Ως εκ τούτου, η μελέτη του Γκράζιερ υποστηρίζει ότι ο ρόλος του Δία στο
ηλιακό σύστημα είναι λιγότερος από το να είναι μια ασπίδα, και περισσότερο σαν ένας
κομιστής που φέρνει νερό και άλλα χημικά στοιχεία ικανά να ‘’πυροδοτήσουν’’ ζωή
στους βραχώδεις** πλανήτες,
και ακόμα ότι ο Κρόνος έχει ένα πολύ μεγαλύτερο ρόλο να διαδραματίσει όταν
εκτρέπει αστεροειδείς και κομήτες.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* αποτυχημένους πλανήτες σαν τον Δία = Ο Δίας και άλλοι παρόμοιοι πλανήτες
δεν κατάφεραν να γίνουν άστρα –αν και έχουν την ίδια χημική σύσταση Υδρογόνου
και Ηλίου με τον Ήλιο - διότι δεν συγκέντρωσαν επαρκή ποσότητα Υδρογόνου τέτοια
ώστε να ξεκινήσει η πυρηνική σύντηξη που θα τους έκανε κανονικά άστρα. Διατηρούν
όμως την βαρυτική τους έλξη ώστε να αιχμαλωτίζουν μεγάλα Ουράνια σώματα. Οι
πλανήτες αυτοί χαρακτηρίζονται και ως ‘’Φαιοί
Νάνοι’’ Παράδειγμα ο αστέρας HD 29587 B
**Οι Πλανήτες, ως προς τη σύστασή τους, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Στους Αέριους και στους Βραχώδεις. Στο δικό μας Ηλιακό σύστημα έχουμε τους τέσσερις εσωτερικούς βραχώδεις πλανήτες (αρχής γενομένης από τον κοντινότερο στον ήλιο) Ερμή, Αφροδίτη, Γη, και Άρη, και τους Αέριους πλανήτες ή Αέριους Γίγαντες, Δία, Κρόνο, Ουρανό , και Ποσειδώνα
Πηγές: seeker.com
el.wikipedia.org
en.wikipedia.org
sfak.org
Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com
