Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

40 Χάρτες που εξηγούν το διάστημα - ΜΕΡΟΣ Β'

Από τον Joseph Stromberg  


(NASA)
21.
Η προσεδάφιση της Διαστημοσυσκευής Curiosity (περιέργεια) στον Άρη ήταν πρωτοφανής.

Το όχημα
Curiocity rover διατρέχει την επιφάνεια του Πλανήτη Άρη από τον Αύγουστο του 2012. Κατόρθωσε και πέτυχε μια μεγάλη γκάμα από μικρές και μεγάλες ανακαλύψεις για την αρχαία ιστορία και τη χημική σύσταση του πλανήτη. Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο επίτευγμα της «περιέργειας» ήταν απλά η προσεδάφιση του στον πλανήτη. Επειδή το όχημα (rover) είναι βαρύτερο από οποιαδήποτε άλλο προηγούμενο ανιχνευτικό όχημα - και επειδή η ατμόσφαιρα του Άρη είναι πολύ αραιή για αλεξίπτωτα που θα επιβράδυναν την κατάβαση του οχήματος αρκετά για να προσγειωθεί με ασφάλεια - οι μηχανικοί της NASA χρειάστηκε να επινοήσουν ένα πυραυλοκίνητο «Ουράνιο γερανό» (Sky Crane
) για να ''ξεδιπλώσει'' και να κατεβάσει το Curiocity τουλάχιστον 18 μέτρα (60 πόδια) περίπου στην επιφάνεια.




(Daein Ballard)

22.

Αν Γαιοποιούσαμε τον Άρη.

Οι άνθρωποι έχουν από καιρό οραματιστεί την «Γαιοποίηση» του Άρη - Δηλαδή, αλλάζοντας την ατμόσφαιρα και το κλίμα του πλανήτη, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν σε αυτόν. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κανένα ρεαλιστικό τρόπο για να γίνει αυτό, αλλά οι άνθρωποι έχουν προτείνει όλα τα είδη των ιδεών - που αφορούν κυρίως την εισαγωγή στην ατμόσφαιρα ενός χημικού, όπως το Υδρογόνο ή την Αμμωνία που θα προκαλέσει θεωρητικά υπερθέρμανση του πλανήτη, με αποτέλεσμα την δημιουργία ατμόσφαιρας. Αυτές οι εικόνες δείχνουν το πώς θα μπορεί να μοιάζουν τα ενδιάμεσα στάδια του προγράμματος , με αποκορύφωμα την δημιουργία ενός σχετικά Γαιόμορφου πλανήτη κατοικήσιμο για τους ανθρώπους.

Το υπόλοιπο Ηλιακό Σύστημα


23.
Δεκάδες ανιχνευτές πετούν μέσα στο ηλιακό σύστημα

Αν και κανένας άνθρωπος δεν έχει ταξιδέψει πέρα από κατώτερη γήινη τροχιά από το 1972, οι διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου λειτουργούν τώρα δεκάδες ερευνητικά μη επανδρωμένα σκάφη, που εξερευνούν τα όρια του ηλιακού συστήματος. Ο χάρτης αυτός, από τον Olaf Frohn, δείχνει όλα αυτά τα σκάφη. Μερικά από αυτά είναι αρκετά άξια προσοχής όπως είναι το Rosetta (το οποίο τοποθέτησε τη συσκευή Φίλαε σε έναν κομήτη και εξακολουθεί να είναι σε τροχιά), το Dawn (Αυγή-η οποία τώρα επισκέπτεται το νάνο πλανήτη Ceres –Δήμητρα-για πρώτη φορά), το σκάφος New Horizons (το οποία έφθασε στον Πλούτωνα τον Ιούλιο
toy 2015) , και t
ο Voyager 1 (το οποία ξεκίνησε το 1977 και τώρα βρίσκεται στο διαστρικό χώρο).


24.
Το Ηλιακό μας σύστημα έχει περισσότερο από οκτώ πλανήτες.

Όλοι μεγαλώνουμε μαθαίνοντας τους οκτώ (πρώην εννέα) πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πολύ περισσότερα αντικείμενα εκεί έξω από ότι έχετε πιθανόν ακούσει ποτέ. Αυτό το  εξαιρετικό γραφικό από την Emily Lakdawalla δείχνει κάθε πλανήτη, φεγγάρι, ή αστεροειδή στο Ηλιακό σύστημα που είναι λιγότερο από 10.000 χιλιόμετρα σε διάμετρο. Με άλλα λόγια, κάθε ‘’βράχο’’ που είναι μικρότερος από τη Γη. Τα περισσότερα και τα μεγαλύτερα από αυτά είναι φεγγάρια, αλλά και τα περισσότερα από τα ανώνυμα και  μικρότερα αντικείμενα που βλέπετε στο κάτω μέρος της εικόνας είναι
τα λεγόμενα ‘’Μεταποσειδώνια αντικείμενα’’
(trans-Neptunian) :βράχοι που οι περισσότεροι είναι μη καταγεγραμμένοι, σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο σε αποστάσεις πολύ πέρα από τον Ποσειδώνα. Για τη ώρα δεν έχουμε κάποιες καθαρές εικόνες από αυτά τα αντικείμενα - και υπάρχουν πιθανόν περισσότερα από αυτά που δεν έχουν καν ακόμη εντοπιστεί.


25.
Πώς μοιάζει η Βόρεια Αμερική σε σύγκριση με τον Δία

Ο Δίας είναι γνωστό ότι είναι τεράστιος . Αλλά αυτή η εικόνα, μια ακόμα από εκείνες που παρουσιάζουν τα αστρονομικά συγκριτικά μεγέθη από τον John Brady, θα σας συναρπάσει με το πόσο μεγάλος είναι. Η μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία - ένας κυκλώνας που εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1655 - συρρικνώνεται, όμως εξακολουθεί να είναι ακόμα πολλές φορές μεγαλύτερη από τη Βόρεια Αμερική. Ο Δίας και οι άλλοι αέριοι γίγαντες αερίου είναι τόσο μεγάλοι, επειδή οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες τους επέτρεψαν να κρατήσουν τα ελαφρύτερα αέρια όπως το Υδρογόνο και το Ηλιο, τα οποία θα διέφευγαν μακριά από τους θερμότερους, βραχώδεις πλανήτες που βρίσκονται κοντά στον Ήλιο.


26.
Πως θα έμοιαζε ο Ουρανός μας, αν άλλοι πλανήτες αντικαθιστούσαν το φεγγάρι.

Ένας άλλος τρόπος για να καταλάβουμε πόσο μεγάλοι είναι οι αέριοι γίγαντες είναι  να φανταστείτε πως θα έμοιαζε ο ουρανός σε εμάς, αν αντικαθιστούσαν το φεγγάρι. Ο εικονογράφος Ron Miller το έκανε αυτό, χρησιμοποιώντας μια φωτογραφία από μια πανσέληνο πάνω από την Κοιλάδα του Θανάτου, αλλά αντικαθιστώντας την κάθε φορά και με ένα πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος. Σε αυτό το σημείο, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας θα είναι ανησυχητικά μεγάλοι, αλλά ο Κρόνος και ο Δίας θα είναι τόσο μεγάλοι που θα καταλάμβαναν μια μεγάλη λωρίδα του ουρανού. Οι Ηλιακές εκλείψεις, επισημαίνει ο Miller, θα διαρκούσαν ώρες. (Φυσικά, οι βαρυτικές συνέπειες που έχει ο Δίας, εάν είμαστε τόσο κοντά του, θα ήταν για εμάς πολύ καταστροφικές).


27.
Ακόμη και ένας απλός κομήτης είναι εξωφρενικά μεγάλος

Αυτός είναι ο κομήτης 67P / C-G - που ο ανιχνευτής Philae προσεδαφίστηκε το Νοέμβριο του 2014 - προβάλλεται πάνω από το Λος Άντζελες. Όμως μιλώντας με διαστημικούς όρους, ο κομήτης αυτός είναι απολύτως μικροσκοπικός: μόλις 3,5 μίλια πλάτος. Αλλά και πάλι, αυτή η εικόνα δείχνει πως τα περισσότερα πράγματα στο διάστημα είναι πολύ μεγαλύτερα από ότι έχουμε συνειδητοποιήσει.


28.
Ο δορυφόρος ‘’Ευρώπη’’ του Δία θα μπορούσε να έχει περισσότερο νερό από τη Γη
Από όλα τα αντικείμενα στο Ηλιακό σύστημα, οι επιστήμονες έχουν ενθουσιαστεί με το φεγγάρι του Δία Ευρώπη. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά πάσα πιθανότητα έχει ένα υγρό ωκεανό νερού κάτω από ένα επιφανειακό στρώμα πάγου - και ότι αυτός ο ωκεανός μπορεί να έχει περισσότερο νερό από ότι όλοι οι ωκεανοί της Γης, όπως φαίνεται σε αυτήν την εικόνα. Όπου υπάρχει νερό, μπορεί να υπάρχει και ζωή. Η NASA είναι στα πρώτα στάδια του σχεδιασμού μιας μη επανδρωμένης αποστολής στην Ευρώπη την δεκαετία του 2020.


29.
Όλη η ιστορία των ΗΠΑ έχει συμβεί σε μία και μόνο περιφορά του Πλούτωνα γύρω από τον Ήλιο.

Δεν είναι μόνο το μέγεθος των αντικειμένων στο χώρο που εξάπτει το μυαλό, είναι συχνά και η απεραντοσύνη των ‘’χρονοδιαγραμμάτων’’ μέσα στα οποία συμβαίνουν γεγονότα στο Διάστημα. Μια πλήρης περιφορά του Πλούτωνα γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 248 γήινα χρόνια. Για να το θέσω διαφορετικά, το σύνολο της ιστορίας των ΗΠΑ έχει συμβεί κατά τη διάρκεια ενός Πλουτόνειου έτους. Όταν ο Πλούτωνας ήταν τελευταία φορά  στη σημερινή του θέση, δεν είχαμε εφεύρει την αεροπλοΐα, πόσο μάλλον τις διαστημικές πτήσεις. Αυτός ο χάρτης κυκλοφόρησε από την ομάδα του New Horizons της NASA, στην περίοδο αναμονής που προηγήθηκε πριν η Διαστημοσυσκευή αυτή γίνει το πρώτο διαστημόπλοιο που επισκέφτηκε τον μακρινό πλανήτη Πλούτωνα.


30.
Ο Πλούτωνας δεν είναι στην άκρη του Ηλιακού συστήματος.

Πολλοί από εμάς τον φανταζόμαστε κρύο, τον μικρό Πλούτωνα να είναι στην εξωτερική άκρη του Ηλιακού συστήματος. Αλλά αυτό είναι μακριά από την αλήθεια. Πέρα από τον Πλούτωνα (ο οποίος στην πραγματικότητα είναι μερικές φορές πιο κοντά σε μας από ότι ο Ποσειδώνας) βρίσκεται η ζώνη Κάιπερ (Kuiper
Belt)  και του Νέφους του ΄Οορτ (Oort Cloud): μια μακρινή, και ελάχιστα μελετημένη περιοχή του διαστήματος που περιέχει εκατομμύρια κομήτες και παγωμένους βράχους. Η ζώνη Κάιπερ είναι ένας δίσκος από αστεροειδείς και άλλα αντικείμενα λίγο πιο μακριά από τον Ποσειδώνα. Αλλά το νέφος του Όορτ - που γνωρίζουμε μόνο από τους κομήτες, που ‘’ξεκολλάνε’’ κατά καιρούς από αυτό - πιστεύεται ότι επεκτείνετε χίλιες φορές πιο μακριά, περίπου στα μισά της απόστασης για το επόμενο πιο κοντινό σε εμάς αστέρι.

Συνεχίζεται...
ΠΗΓΗ:vox.com