Κάθε 11 χρόνια, ο 'Ήλιος περνάει από την ταραχώδη δραστηριότητα των ηλιακών εκλάμψεων και των ηλιακών κηλίδων σε μια πιο ήπια περίοδο, προτού να δραστηριοποιηθεί ξανά. Η περίοδος αυτή είναι σχεδόν τόσο τακτικός όσο ένας ωρολογιακός μηχανισμός, και εδώ και χρόνια οι αστρονόμοι αναρωτιούνται τι τον προκαλεί. Τώρα όμως, πρότειναν μια νέα λύση...
Οι πλανήτες Αφροδίτη, Γη και Δίας ασκούν μια μικρή βαρυτική έλξη, μια ρυμούλκηση αν προτιμάτε στον Ήλιο καθώς περιφέρονται γύρω του. Το αποτέλεσμα είναι συγκρίσιμο με τον τρόπο με τον οποίο η βαρύτητα της Σελήνης επηρεάζει τις παλίρροιες της Γης, παράγοντας μια τακτική χρονικά άμπωτη και παλίρροια (πλημμυρίδα και ξέρα που λένε και οι ναυτικοί μας).
Η ομάδα έχει εντοπίσει 1.000 χρόνια ηλιακών κύκλων, μεταξύ των ετών 1000 και 2009 KX (CE), συγκρίνοντας τα δεδομένα με τις κινήσεις των πλανητών εκείνης την εποχής. Βρήκαν έναν εντυπωσιακά ισχυρό δεσμό μεταξύ των δύο.
"Υπάρχει ένα εκπληκτικά υψηλό επίπεδο αρμονίας: αυτό που βλέπουμε είναι ο πλήρης παραλληλισμός με τους πλανήτες κατά τη διάρκεια 90 κύκλων", δήλωσε ο φυσικός Frank Stefani του Ερευνητικού εργαστηρίου Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf στη Γερμανία.
"Τα πάντα δείχνουν την ύπαρξη μιας συγχρονισμένης διαδικασίας".
Αυτό που ανακάλυψε η ομάδα είναι ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι ισχυρότερες όταν οι πλανήτες Γη, Αφροδίτη, και ο Δίας ευθυγραμμίζονται, και ότι αυτή η ευθυγράμμιση συμβαίνει κάθε 11,07 χρόνια - συμπίπτοντας ταυτόχρονα με το ηλιακό ελάχιστο.
Ο επηρεασμός αυτός είναι αδύναμος, και δεν μπορεί να επηρεάσει το εσωτερικό του Ήλιου. Αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι κανείς δεν έχει συνδέσει προηγουμένως τις τελείες μεταξύ του ηλιακού κύκλου και της περιοδικότητας της πλανητικής ευθυγράμμισης.
Όμως, η ομάδα έχει διαπιστώσει ότι παρόλο που είναι αδύναμοι οι επηρεασμοί αυτοί, οι παλιρροϊκές δυνάμεις μπορούν ακόμα να επηρεάσουν το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Ειδικότερα, μπορούν να επηρεάσουν τις ταλαντώσεις σε κάτι που ονομάζεται αστάθεια Tayler (Tayler instability). Τέτοιες αστάθειες εμφανίζονται σε τοροειδή μαγνητικά πεδία (σε σχήμα ντόνατ), όπου η πίεση εφαρμόζεται κάθετα στην κατεύθυνση του πεδίου.
Αυτό προκαλεί την συμπίεση του πεδίου, όπως μια σπονδυλική στήλη, δημιουργώντας αστάθειες κάτι σαν ολισθαίνοντες δίσκους. Αυτοί οι "ολισθαίνοντες δίσκοι" στο μαγνητικό πεδίο είναι οι αστάθειες Tayler, και δημιουργούν διαταραχές στην ηλιακή ροή και το μαγνητικό πεδίο.
Ακόμη και μια μικρή ποσότητα ενέργειας - όπως, για παράδειγμα, από ένα παλιρροϊκό γεγονός - μπορεί να αντιστρέψει τις ταλαντώσεις των διαταραχών αυτών. Και αν αυτά τα παλιρροϊκά γεγονότα συμβαίνουν, για παράδειγμα, κάθε 11 χρόνια περίπου, θα μπορούσαν να προκαλέσουν κυκλική αναστροφή στην πολικότητα του μαγνητικού πεδίου, με αποτέλεσμα τακτικές διακυμάνσεις της δραστηριότητας οι οποίες αντιστοιχούν στον κύκλο.
"Όταν ανακαλύψαμε την υφιστάμενη αστάθεια Tayler η οποία πυροδοτεί ελικοειδείς ταλαντώσεις στις προσομοιώσεις των υπολογιστών μας," δήλωσε ο Stefani, "ρώτησα τον εαυτό μου: Τι θα συνέβαινε αν το πλάσμα επηρεάστηκε από μια μικρή, παλιρροϊκή διαταραχή;
"Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Η ταλάντωση ήταν πραγματικά συναρπαστική, και συγχρονίστηκε με το χρονοδιάγραμμα της εξωτερικής διαταραχής".
Αρκετά καλό, ε;
Και το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση κάποιων άλλων μυστηρίων σχετικά με τον Ήλιο. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ηλιακοί κύκλοι έχουν διπλές κορυφώσεις στο μέγιστο τους, με μια σύντομη ανάπαυλα μεταξύ τους. Αυτό εμφανίστηκε στην προσομοίωση.
Άλλες περιοχές που θα διερευνηθούν είναι ο τρόπος με τον οποίο οι παλιρροϊκές δυνάμεις επηρεάζουν δυνητικά τα στρώματα πλάσματος στην Ταχοκλίνη* (tachocline από τις λέξεις ταχύτητα και κλίση), στη βάση της ζώνης μεταφοράς, έτσι ώστε η μαγνητική ροή να εκτελείται ευκολότερα.
Θα μπορούσε επίσης να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα γιγαντιαία, μαγνητισμένα κύματα Rossby τα οποία μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκαν να κυματίζουν στον Ήλιο - και τα οποία μπορεί να έχουν κάτι να κάνουν με τη δραστηριότητα των ηλιακών εκλάμψεων.
Με τη σειρά του, αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να προβλέψουμε καλύτερα τις γιγαντιαίες, βίαιες εκρήξεις του Ηλίου: και αυτό είναι πολύ καλό, δεδομένου ότι έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη ζωή μας εδώ στη Γη.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο Solar Physics.
Από την MICHELLE STARR
……………….Επεξηγήσεις………………..
*Η ζώνη ακτινοβολίας και τη συναγωγή σχηματίζουν ένα στρώμα-μετάβαση, το tachocline (από τις λέξεις ταχύτητα και κλίση). Αυτό είναι μια περιοχή όπου η απότομη αλλαγή καθεστώτος μεταξύ της ακτινοβολούσας ζώνης με ενιαία περιστροφή και η της ζώνης συναγωγής θερμότητας με διαφορική περιστροφή καταλήγει σε ένα μεγάλο ψαλίδι-μια κατάσταση όπου διαδοχικά οριζόντια στρώματα περνούν το ένα το άλλο. Οι κινήσεις του υγρού που βρέθηκαν στη ζώνη συναγωγής παραπάνω, σιγά-σιγά εξαφανίζονται από την κορυφή του αυτού του στρώματος προς τα κάτω, ταιριάζοντας με τα ήρεμα χαρακτηριστικά της ακτινοβολούσας ζώνης στο κάτω μέρος. Προς το παρόν, αυτό είναι η υπόθεση ότι ένα μαγνητικό δυναμό σε αυτό το στρώμα δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο του ήλιου.
……………….*………………..
Ενημερωθείτε για θέματα Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο
Facebook:
Και στο blog: Αστρονομία και Επιστήμη
Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα
μπλε ή κόκκινα γράμματα)
Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
Για διορθώσεις
μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε
μας: gikasd63@hotmail.com η αφήστε μήνυμα inbox στη
Σελίδα:
Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας
εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα
αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την
σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη
διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com . Η δημοσίευση είναι εντελώς
δωρεάν.
Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η
ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του
αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του
άρθρου.
Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις
ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου.
Για την ομάδα : @Aratosastronomy
