Τα πιο μακρινά άστρα στο Γαλαξία μας μπορεί να αποκόπηκαν από άλλο γαλαξία…

Τα 11 πιο μακρινά και  γνωστά αστέρια στο γαλαξία μας, βρίσκονται σε απόσταση περίπου 300.000 ετών φωτός από τη Γη, αλλά έξω από τον Γαλαξιακό μας δίσκο. Νέα έρευνα από αστρονόμους του Χάρβαρντ δείχνει ότι τα μισά από αυτά τα αστέρια θα μπορούσαν να έχουν αποσχιστεί από έναν άλλο γαλαξία: το γαλαξία νάνο του Τοξότη. Επιπλέον, απαρτίζουν μια μακρά ροή άστρων στο διάστημα, με έκταση ένα εκατομμύριο έτη φωτός, ή 10 φορές το πλάτος του Γαλαξία μας.

Στην εικόνα αυτή που δημιουργήθηκε από υπολογιστή, αυτό το κόκκινο οβάλ σημείο σηματοδοτεί το δίσκο του Γαλαξία μας, και η κόκκινη κουκκίδα δείχνει την τοποθεσία του νάνου γαλαξία του Τοξότη. Οι κίτρινοι κύκλοι αντιπροσωπεύουν αστέρια που έχουν ‘’αρπαχτεί’’ από το νάνο αυτό Γαλαξία και που εκσφενδονίστηκαν μακριά στο διάστημα. Πέντε από τα 11 πιο μακρινά γνωστά αστέρια στο γαλαξία μας πιθανότατα να έχουν ‘’κλαπεί’ ’με  αυτό τον τρόπο.

Εικόνα: Marion Dierickx / CfA

"Οι αστρικές ροές που έχουν χαρτογραφηθεί μέχρι στιγμής είναι ρυάκια σε σύγκριση με το γιγάντιο ποτάμι από αστέρια που τελικά προβλέπουμε να παρατηρήσουμε " δηλώνει η επικεφαλής του προγράμματος Marion Dierickx του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ - Σμιθσόνιαν [Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA)].

Ο νάνος  γαλαξίας του Τοξότη είναι ένα από τους δεκάδες μίνι-γαλαξίες που περιβάλλουν τον Γαλαξία μας. Παράλληλα με την εξέλιξη του Σύμπαντος ο γαλαξίας αυτό έκανε αρκετούς κύκλους γύρω από το Γαλαξία μας. Σε κάθε πέρασμα, οι παλιρροϊκές βαρυτικές δυνάμεις του Γαλαξία μας επέδρασσαν ελκτικά στο μικρότερο γαλαξία, διαλύοντας τον σαν… καραμέλα.

Η Dierickx και ο διδακτορικός της σύμβουλος, Avi Loeb θεωρητικός του Χάρβαρντ, χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα για την προσομοίωση των κινήσεων του νάνου Γαλαξία του Τοξότη κατά τα τελευταία 8.δισεκατομμύρια χρόνια. Διαφοροποίησαν την αρχική τους ταχύτητα και την γωνία προσέγγισης στο Γαλαξία μας να προσδιορίσουν οτι καλύτερο ταιριάζει στις τρέχουσες παρατηρήσεις.

"Η ταχύτητα εκκίνησης και η γωνία προσέγγισης έχουν μεγάλη επίδραση στην τροχιά, όπως η ταχύτητα και η γωνία ενός πυραύλου που εκτοξεύεται επηρεάζει την τροχιά του," εξηγεί ο  Avi Loeb.

Κατά την έναρξη της προσομοίωσης, ο νάνος Γαλαξίας του Τοξότη ζύγιζε περίπου 10 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας, ή περίπου το ένα τοις εκατό της μάζας του Γαλαξία. 

Οι υπολογισμοί της Dierickx έδειξαν ότι με την πάροδο του χρόνου, ο δύσμοιρος αυτός νάνος Γαλαξίας έχασε περίπου το ένα τρίτο των αστέρων του και εννέα δέκατα της σκοτεινής του ύλης. Αυτό οδήγησε σε τρεις ξεχωριστές ροές αστέρων που εκτείνονται ένα εκατομμύριο έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας. Βρίσκονται σε όλο το εξωτερικό άκρο του φωτοστέφανου (άλω) του Γαλαξία , και εμφανίζονται σαν μία από τις μεγαλύτερες δομές που παρατηρούνται στον ουρανό.

Το βίντεο αυτό προσομοιώνει αρκετά περάσματα του νάνου Γαλαξία του Τοξότη από το γαλαξιακό κέντρο (GC) του Γαλαξία μας κατά τη διάρκεια 8 δισεκατομμυρίων ετών. Τα μπλε και κόκκινα σωματίδια αποτελούν αντίστοιχα τη σκοτεινή ύλη και τα αστέρια.

Δικαιώματα: Marion Dierickx / CfA

Επιπλέον, πέντε από τα 11 πιο μακρινά αστέρια στο Γαλαξία μας έχουν θέσεις και  ταχύτητες που ταιριάζουν με αυτό που θα περίμενε κανείς από τα αστέρια που αποκόπτονται από το νάνο Γαλαξία του Τοξότη. Τα άλλοι έξι δεν φαίνεται να είναι από τον νάνο Γαλαξία του Τοξότη, αλλά μπορεί να έχουν αφαιρεθεί από έναν διαφορετικό νάνο γαλαξία.

Προγράμματα χαρτογραφήσεων όπως το Sloan Digital Sky Survey έχουν χαρτογραφήσει ένα από τα τρία αυτά ρεύματα που προβλέπονται από αυτές τις προσομοιώσεις, αλλά όχι στο μέγιστο βαθμό που προτείνουν τα μοντέλα. Μελλοντικά μέσα όπως το Ερευνητικό Μεγάλο Συνοπτικό Τηλεσκόπιο (Large Synoptic Survey Telescope), το οποίο εντοπίζει πολύ πιο αμυδρά αστέρια στον ουρανό, θα πρέπει να είναι σε θέση να προσδιορίσει και τα άλλα ρεύματα.

"Περισσότεροι παρείσακτοι από τον νάνο γαλαξία του Τοξότη είναι εκεί έξω και περιμένουν να βρεθούν», λέει η Dierickx.

Τα ευρήματα αυτά έγιναν δεκτά για δημοσίευση στο Astrophysical Journal και είναι διαθέσιμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση : https://arxiv.org/pdf/1611.00089.pdf

Πηγές:phys.org/news

            el.wikipedia.org
            solstation.com 

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας

Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

stretch all the way out to the edge of the Milky Way halo and display one of the largest structures observable on the sky.

Read more at: http://phys.org/news/2017-01-farthest-stars-milky-ripped-galaxy.html#jCp

At the beginning of the simulation, the Sagittarius dwarf weighed about 10 billion times the mass of our Sun, or about one percent of the Milky Way's mass. Dierickx's calculations showed that over time, the hapless dwarf lost about a third of its stars and a full nine-tenths of its dark matter. This resulted in three distinct streams of stars that reach as far as one million light-years from the Milky Way's center. They stretch all the way out to the edge of the Milky Way halo and display one of the largest structures observable on the sky.

Read more at: http://phys.org/news/2017-01-farthest-stars-milky-ripped-galaxy.html#jCp