Ένα Πάλσαρ που μόλις ‘’καταβροχθίσθηκε’’ από μία χωροχρονική Δίνη !

Ένα αστέρι εξαφανίστηκε από τα τηλεσκόπια των ραδιοαστρονόμων λόγω της στρέβλωσης του χωροχρόνου που προκαλείται από την περιφορά του .Το εξαφανισμένο αστέρι είναι μέρος ενός δυαδικού συστήματος αστέρων γνωστό ως J1906. Στην πραγματικότητα είναι ένα Πάλσαρ, ένα ταχέως περιστρεφόμενο αστέρι νετρονίων, ότι απέμεινε από  ένα άστρο μεγάλης μάζας το οποίο κατάρρευσε βαρυτικά στο κέντρο της μάζας του . Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει το νεαρό πάλσαρ για πέντε χρόνια για να συμπεράνουν τι είδους συνοδός αστέρας γύριζε γύρω του. Δηλαδή, μέχρι πρόσφατα, όταν το πάλσαρ εξαφανίστηκε. Καθώς το Πάλσαρ περιστρέφεται, απελευθερώνει μια δέσμη ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, κάτι σαν το φως που προέρχεται από ένα φάρο. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν ραδιοτηλεσκόπια που ανιχνεύουν τους παλμούς που προέρχονται από το πάλσαρ. Αλλά καθώς οι ερευνητές παρατηρούσαν το J1906, το πάλσαρ άρχισε να ‘’γλιστράει’’,  να χάνεται δηλαδή από το ραντάρ. Φαίνεται ότι το πάλσαρ περιστρέφεται γύρω από το άστρο συνοδό του. Η μάζα του συνοδού αστέρα το κάνει να πέφτει σε μια ‘’βαθιά βουτιά’’ στο χώρο-χρονικό πλέγμα, έτσι ώστε τα ραδιοκύματα του δεν μπορούν να φθάσουν στη Γη. Η θεωρία αυτή ονομάζεται γεωδαιτική μετάπτωση, η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές της NASA, οι οποίοι χρησιμοποιούν  τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν θα μας βοηθήσει να  κατανοήσουμε  πώς τεράστια αντικείμενα, όπως η Γη κάμπτουν ,’’λυγίζουν’’ δηλαδή το χώρο γύρω τους, ‘’χειραγωγώντας’’ το τοπικό ‘’υφαντό’’ του   χωροχρόνου.

Καλλιτεχνική άποψη ενός Πάλσαρ, όπου απεικονίζεται το εξαιρετικά ισχυρό μαγνητικό πεδίο που περιβάλλει το αστρικό αυτό αντικείμενο. Εικόνα: NASA

Το παραπάνω βίντεο δείχνει το ‘’φαράγγι’’ στο διάστημα που σχηματίζεται από το πάλσαρ, καθώς περιφέρεται γύρω από το δεύτερο αστέρι. Καθώς η στρέβλωση εκρήγνυται , ο άξονας του πάλσαρ αλλάζει (απεικονίζεται με τα βέλη), έτσι ώστε οι ραδιοπαλμοί του να μην φθάνουν πλέον τα ραδιοτηλεσκόπια της Γης. Αλλά αυτό το πάλσαρ δεν θα είναι ‘’αόρατο’’ για πάντα. Ο επικεφαλής ερευνητής Joeri van Leeuwen του Ολλανδικού Ινστιτούτου ραδιοαστρονομίας προτείνει ότι το άστρο θα γίνει ορατό, σε λιγότερο από 160 χρόνια. Τα πορίσματα της ομάδας δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Astrophysical Journal, σε συνδυασμό με το 225ο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.

 Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε από τον Umer Abrar. Για να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα αυτής της ανάρτησης, γράψτε στην διεύθυνση :  mirzavadoodulbaig@gmail.com ή προσθέστε τον/ακολουθήστε τον στο facebook.

 www.physics-astronomy.com