Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν στοιχεία για ύπαρξη νερού στη μεγάλη ερυθρά κηλίδα του πλανήτη Δία

Για αιώνες, οι επιστήμονες εργάστηκαν για να κατανοήσουν τη σύσταση του πλανήτη Δία. Αυτός ο μυστηριώδης πλανήτης είναι μακράν ο μεγαλύτερος στο ηλιακό μας σύστημα  και χημικώς ο πλησιέστερος σε σχέση με τον Ήλιο. Η κατανόηση του Δία είναι το κλειδί για να μάθουμε περισσότερα για το πώς σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα, και μάλιστα για το πώς αναπτύσσονται άλλα ηλιακά συστήματα. 

Η εικόνα αυτή δημιουργήθηκε από εικόνες που λήφθηκαν από η διαστημοσυσκευή Τζούνο της NASA, η οποία μελετά τον πλανήτη Δία από τότε που έφτασε εκεί στις 4 Ιουλίου του 2016. 
Εικόνα: NASA / JPL / SwRI
Σε μεγαλύτερη ανάλυση: https://scitechdaily.com/scientists-find-evidence-of-water-in-jupiters-great-red-spot/

Αλλά, μια κρίσιμη ερώτηση βασανίζει τους αστρονόμους για γενιές: Υπάρχει νερό βαθιά στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Δία, και αν ναι, πόσο;

Ο Gordon L. Bjoraker, αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Γκόνταρντ της NASA (NASA’s Goddard Space Flight Center) στο Γρήνμπέλτ Greenbelt, του Μέριλαντ δήλωσε σε μια πρόσφατη του εργασία στο Astronomical Journal ότι ο ίδιος και η ομάδα του έχουν φέρει την ερευνητική κοινότητα του πλανήτη Δία πιο κοντά στην απάντηση αυτή.

 
Αυτή η κινηματογραφική απεικόνιση τοποθετεί τον θεατή σε μια προσομοίωση πτήσης μέσα και, στη συνέχεια, έξω από την ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη Δία στο σημείο που βρίσκεται η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα. Δημιουργήθηκε συνδυάζοντας μια εικόνα από τον απεικονιστή JunoCam που υπάρχει στη διαστημοσυσκευή Τζούνο της NASA με μια κινούμενη εικόνα η οποία έγινε από υπολογιστή. Η προοπτική αρχίζει περίπου 2.000 μίλια (3.000 χιλιόμετρα) πάνω από τις κορυφές των νεφών του νότιου ημισφαιρίου του πλανήτη. Η στήλη στα αριστερά δείχνει το υψόμετρο κατά τη γρήγορη κάθοδο, ενώ ένας δεύτερος μετρητής δίπλα σε αυτή τη στήλη απεικονίζει τη δραματική αύξηση της θερμοκρασίας που συμβαίνει καθώς η προοπτική αλλάζει μιας και οι καταδύσεις γίνονται όλο και πιο βαθύτερες. Τα νέφη στροβιλίζονται καθώς η προοπτική της ταινίας περνάει από τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα. Τέλος, η θέαση μας αλλάζει και πάλι καθώς ανεβαίνουμε από τη Κηλίδα.

Παρατηρώντας από επίγεια τηλεσκόπια σε κυματομορφές ευαίσθητες στη θερμική ακτινοβολία που διαρρέει από τα βάθη της επίμονης καταιγίδας του Δία, τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, ανίχνευσαν τις χημικές υπογραφές του νερού πάνω από τα βαθύτερα νέφη του πλανήτη. Η πίεση του νερού, συμπεραίνουν οι ερευνητές, σε συνδυασμό με τις μετρήσεις τους για αέριο που να περιέχει Οξυγόνο, και Μονοξείδιο του άνθρακα, υποδηλώνουν ότι ο πλανήτης Δίας έχει 2 έως 9 φορές περισσότερο οξυγόνο από τον Ήλιο. Αυτό το εύρημα υποστηρίζει θεωρητικά μοντέλα και μοντέλα προσομοίωσης υπολογιστών που έχουν προβλέψει την ύπαρξη άφθονου νερού (H2O) στον Δία από οξυγόνο (Ο) δεσμευμένο με μοριακό Υδρογόνο (Η2).

Η αποκάλυψη αυτή έκανε μεγάλη αίσθηση δεδομένου ότι το πείραμα της ομάδας θα μπορούσε εύκολα να αποτύχει. Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα είναι γεμάτη από πυκνά νέφη, γεγονός που καθιστά δύσκολο τη διαφυγή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας εμποδίζοντας έτσι τους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για τη χημική κατάσταση που επικρατεί μέσα της.  


"Αποδεικνύεται ότι δεν είναι και τόσο πυκνή που να εμποδίζει την ικανότητά μας να παρατηρήσουμε πιο βαθιά", δήλωσε ο Bjoraker. "Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη."

Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα είναι η μαύρη κουκκίδα στη μέση αυτής της εικόνας του πλανήτη Δία η οποία λήφθηκε με την υπέρυθρη μέθοδο. Την βλέπουμε με μαύρο χρώμα λόγω των πυκνών νεφών τα οποία εμποδίζουν την θερμική ακτινοβολία. Οι κίτρινες λωρίδες υποδηλώνουν το τμήμα της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας το οποίο χρησιμοποιείται στην ανάλυση του αστροφυσικού Gordon L. Bjoraker.
 Εικόνα: NASA’s Goddard Space Flight Center/Gordon Bjoraker
Μεγαλύτερη ανάλυση: https://scitechdaily.com/scientists-find-evidence-of-water-in-jupiters-great-red-spot/

Η νέα τεχνολογία στο τομέα της φασματοσκοπίας, καθώς και η απλή, ξεκάθαρη περιέργεια έδωσαν στην ομάδα μια ώθηση στην βαθύτερη αναζήτηση στο εσωτερικό του αέριου γίγαντα πλανήτη Δία,του οποίου η ατμόσφαιρα έχει χιλιάδες μίλια βάθος,ο Bjoraker δήλωσε : "Σκεφτήκαμε ότι, εντάξει, ας δούμε λοιπόν τι υπάρχει εκεί έξω."

Τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο Bjoraker και η ομάδα του θα συμπληρώσουν τις πληροφορίες που συλλέγει η διαστημοσυσκευή Τζούνο της NASA, καθώς περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη από Βορρά προς Νότο μία φορά κάθε 53 ημέρες.



Μεταξύ άλλων, το Τζούνο ερευνά για νερό με το δικό του φασματόμετρο υπερύθρων και με ένα μικροκυματικό ραδιόμετρο που μπορεί να μετρήσει πιο βαθιά από ότι έχει ποτέ παρατηρηθεί - σε 100 Μπάρ ή 100 φορές την ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της Γης. (Το ύψος στον Δία μετράται σε Μπάρ, που αντιπροσωπεύουν την  ατμοσφαιρική πίεση, μιας και ο πλανήτης δεν έχει επιφάνεια σαν σημείο αναφοράς όπως στη Γη από την οποία να μετράται η ανύψωση).

Αν το Τζούνο στείλει στη Γη παρόμοια ευρήματα νερού, θα υποστηριχθεί με αυτό το τρόπο η τεχνική εδάφους του Bjoraker, η οποία θα μπορούσε να ανοίξει ένα νέο παράθυρο για την επίλυση του προβλήματος σχετικά με το νερό, δήλωσε ο Amy Simon του κέντρου πτήσεων Goddard, και ειδικός πλανητικής ατμόσφαιρας.


"Αν λειτουργήσει, τότε ίσως μπορούμε να την εφαρμόσουμε και αλλού, όπως στους πλανήτες Κρόνο, Ουρανό ή Ποσειδώνα, όπου εκεί δεν έχουμε ...Τζούνο", δήλωσε.


Το Τζούνο είναι η πιο πρόσφατη διαστημοσυσκευή η οποία έχει επιφορτιστεί με την εξεύρεση ύδατος, πιθανώς σε μορφή αερίου, σε αυτόν τον γιγαντιαίο αέριο πλανήτη.


Το νερό είναι ένα σημαντικό και άφθονο μόριο στο Ηλιακό μας σύστημα. Έδωσε ζωή στη Γη και τώρα συμβάλει σε πολλές από τις πιο σημαντικές διαδικασίες του πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένου και του καιρού. Είναι  επίσης ένας κρίσιμος παράγοντας για τον ταραγμένο καιρό του πλανήτη Δία, ο οποίος θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο να καθοριστεί αν ο πλανήτης έχει πυρήνα από πετρώματα και πάγο.



Ο Δίας πιστεύεται ότι είναι ο πρώτος πλανήτης που σχηματίστηκε με την απομάκρυνση από τον αστρικό άνεμο των στοιχείων που απέμειναν από το σχηματισμό του Ήλιου, καθώς το μητρικό μας αστέρι συσσωματώθηκε από ένα άμορφο νεφέλωμα στην πύρινη μπάλα αερίων που βλέπουμε σήμερα. Μια ευρέως αποδεκτή θεωρία μέχρι πριν από αρκετές δεκαετίες ήταν ότι ο Δίας ήταν πανομοιότυπος σε σύνθεση με τον Ήλιο, μια μπάλα υδρογόνου με έναν υπαινιγμό ηλίου (αερίου) - όλος από αέριο, χωρίς πυρήνα.

Όμως, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Δίας έχει πυρήνα, πιθανώς 10 φορές τη μάζα της Γης. Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο που επισκέφθηκε στο παρελθόν τον πλανήτη βρήκε χημικές ενδείξεις ότι σχηματίστηκε ένας πυρήνας από βράχο και πάγο από νερό πριν αναμειχθεί με αέρια από το ηλιακό νεφέλωμα το οποίο δημιούργησε την ατμόσφαιρα του. Ο τρόπος με τον οποίο η βαρύτητα του Δία έλκει το Τζούνο  υποστηρίζει επίσης αυτή τη θεωρία. Υπάρχουν ακόμα αστραπές και βροντές στον πλανήτη, φαινόμενα που τροφοδοτούνται από την υγρασία.


"Τα φεγγάρια που περιφέρονται γύρω από τον Δία είναι ως επί το πλείστον  πάγος από νερό, έτσι, ολόκληρη η ...γειτονιά έχει άφθονο νερό", δήλωσε ο Bjoraker. "Γιατί δεν θα ήταν ο πλανήτης επίσης - στον οποίο η βαρύτητα είναι τόσο τεράστια που όλα έλκονται προς αυτόν - πλούσιος σε νερό; 

Το ζήτημα του νερού έχει μπερδέψει τους πλανητικούς επιστήμονες, σχεδόν κάθε φορά που αποδεικνύεται η ύπαρξη H2O , όλο και κάτι συμβαίνει και χάνεται η ανίχνευση του . Ένα αγαπημένο παράδειγμα μεταξύ των εμπειρογνωμόνων του Δία είναι το διαστημόπλοιο Γαλιλαίος της NASA, το οποίο έστειλε μια ερευνητική διαστημοσυσκευή στην ατμόσφαιρα του το 1995, και το οποίο βρέθηκε σε μία εξαιρετικά άνυδρη περιοχή. "Είναι σαν να σταλεί μια παρόμοια διαστημοσυσκευή να προσγειωθεί στην έρημο Μοχάβι συμπεραίνοντας ότι η Γη είναι ξηρή", υπογράμμισε ο Bjoraker.


Στην προσπάθειά τους να βρουν νερό, ο Bjoraker και η ομάδα του χρησιμοποίησαν δεδομένα ακτινοβολίας που συλλέχθηκαν από την κορυφή του όρους Μαουνακέα στη Χαβάη το 2017. Στηρίχτηκαν στο πιο ευαίσθητο υπέρυθρο τηλεσκόπιο στη Γη στο W.M. Keck Observatory, καθώς επίσης και σε ένα νέο όργανο που μπορεί να ανιχνεύσει ευρύτερο φάσμα αερίων στις εγκαταστάσεις Υπέρυθρων τηλεσκοπίων της ΝΑΣΑ (NASA Infrared Telescope Facility).

Η όλη ιδέα ήταν να αναλυθεί η φωτεινή ενέργεια που εκπέμπεται από τα νέφη του πλανήτη Δία, προκειμένου να προσδιοριστούν τα υψόμετρα των στρωμάτων στα νέφη αυτά. Αυτό θα βοηθούσε τους επιστήμονες να καθορίσουν τη θερμοκρασία καθώς και άλλες συνθήκες που επηρεάζουν τους τύπους αερίων που μπορούν να επιβιώσουν στις περιοχές αυτές.

Οι ειδικοί της πλανητικής ατμόσφαιρας αναμένουν ότι υπάρχουν τρεις στρώσεις , τρία επίπεδα αν θέλετε νεφών στον Δία: ένα χαμηλότερο στρώμα από πάγο νερού και υγρό νερό, ένα μεσαίο από αμμωνία και θείο και ένα ανώτερο στρώμα από αμμωνία.


Για να επιβεβαιωθεί αυτό μέσω επίγειων παρατηρήσεων, η ομάδα του Bjoraker εξέτασε τις κυματομορφές στην υπέρυθρη περιοχή του φωτός όπου τα περισσότερα αέρια δεν απορροφούν θερμότητα, επιτρέποντας τη διαρροή χημικών υπογραφών. Συγκεκριμένα, ανέλυσαν τα πρότυπα απορρόφησης μιας μορφής Μεθανίου. Επειδή ο Δίας είναι πολύ ζεστός για να κάνει το μεθάνιο πάγο, η αφθονία του δεν πρέπει να αλλάζει από τον ένα τόπο στον άλλο πάνω στον πλανήτη.

"Αν δείτε η δυναμική των γραμμών μεθανίου ποικίλλει από το εσωτερικό και από το εξωτερικό της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας. Και αυτό δεν είναι επειδή υπάρχει περισσότερο μεθάνιο εδώ και από εκεί", δήλωσε ο Bjoraker, "είναι επειδή υπάρχουν παχύτερα, και βαθύτερα νέφη που εμποδίζουν την ακτινοβολία στη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα ".


Η ομάδα του Bjoraker βρήκε στοιχεία για τα τρία στρώματα νέφους στη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, υποστηρίζοντας παλαιότερα μοντέλα. Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι βαθύτερες στρωματώσεις των νεφών είναι στα 5 Μπάρ, εκεί ακριβώς όπου η θερμοκρασία φτάνει στο σημείο πήξης για το νερό, είπε ο Bjoraker, "έτσι λέω ότι πιθανότατα βρήκαμε ένα υδάτινο νέφος." Η τοποθεσία του υδάτινου αυτού νέφους, συν την ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα που οι ερευνητές εντόπισαν στον πλανήτη, επιβεβαιώνει ότι ο Δίας είναι πλούσιος σε οξυγόνο και, επομένως, νερό.

Η τεχνική του Bjoraker πρέπει τώρα να δοκιμαστεί και σε άλλα μέρη του πλανήτη Δία για να αποκτηθεί έτσι μια πλήρης εικόνα της συνολικής αφθονίας του νερού, και τα δεδομένα του να συνδυαστούν με τα ευρήματα της διαστημοσυσκευής Τζούνο.
"Η αφθονία του ύδατος του πλανήτη Δία μας θα μας πει πολλά για το πώς σχηματίστηκε ο γιγαντιαίος αυτός πλανήτης, αλλά μόνο αν μπορούμε να καταλάβουμε πόση ποσότητα νερού υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη", δήλωσε ο Steven M. Levin επιστήμονας του προγράμματος Τζούνο στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στη Πασαντένα της Καλιφόρνια.
Εκδόσεις: G. L. Bjoraker, et al., “The Gas Composition and Deep Cloud Structure of Jupiter’s Great Red Spot,” AJ, 2018; doi:10.3847/1538-3881/aad186

 Από την LONNIE SHEKHTMAN, NASA’S GODDARD SPACE FLIGHT CENTER



--------------------*--------------------


Ενημερωθείτε για θέματα Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο Facebook:

https://scitechdaily.com/scientists-find-evidence-of-water-in-jupiters-great-red-spot/

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com. Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Ασυγκράτητο κοσμικό τέρας στο πρώιμο σύμπαν...

Η συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA αποκτά την πιο λεπτομερή απεικόνιση ενός μακρινού και εξαιρετικά ενεργού γαλαξία. 

Οι αστρονόμοι έχουν στη διάθεσή τους το πιο λεπτομερές ανατομικό διάγραμμα ενός τερατώδους σε μέγεθος γαλαξία ο οποίος βρίσκεται 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Χρησιμοποιώντας τη χιλιοστομετρική/υποχιλιοστομετρική συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στην Ατακάμα της Χιλής [Atacama Large Millimeter / submillimeter Array (ALMA)], η ομάδα αποκάλυψε ότι τα μοριακά νέφη στον γαλαξία αυτό είναι εξαιρετικά ασταθή, γεγονός που οδηγεί σε σχηματισμό αστεριών. Οι "γαλαξίες τέρατα" πιστεύεται ότι είναι οι πρόγονοι των τεράστιων ελλειπτικών γαλαξιών του σημερινού Σύμπαντος, επομένως τα ευρήματα αυτά προετοιμάζουν το δρόμο για να κατανοηθεί ο σχηματισμός και η εξέλιξη τέτοιων γαλαξιών.


"Ένα από τα καλύτερα σημεία των παρατηρήσεων της συστοιχίας ALMA είναι να δούμε τους μακρινούς γαλαξίες με μια άνευ προηγουμένου ευκρίνεια", λέει ο Ken-ichi Tadaki, μεταδιδακτορικός ερευνητής της Ιαπωνικής Εταιρείας Προώθησης της Επιστήμης και του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας (Japan Society for the Promotion of Science and the National Astronomical Observatory of Japan), συγγραφέας της ερευνητικής εργασίας, research paper όπως λέγεται και στην αγγλική, η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Nature.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία "τέρας" COSMOS-AzTEC-1. Ο γαλαξίας αυτός εντοπίζεται 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, και μέσα του σχηματίζονται άστρα 1000 φορές πιο γρήγορα από τον Γαλαξία μας. Παρατηρήσεις με τη συστοιχία ΑLΜΑ αποκάλυψαν πυκνές συγκεντρώσεις αερίων στο γαλαξιακό δίσκο, και έντονο αστρικό σχηματισμό στις συγκεντρώσεις αυτές. 
Εικόνα: National Astronomical Observatory of Japan
Μεγαλύτερη ανάλυση: https://alma-telescope.jp/assets/uploads/2018/08/AzTEC-1_impressions-1.jpg

Οι γαλαξίες τέρατα ή αστρογόνοι γαλαξίες (starburst galaxies), δηλαδή γαλαξίες με εξαιρετικά έντονη αστρογένεση, δημιουργούν αστέρια με εκπληκτικό ρυθμό ο οποίος είναι 1000 φορές υψηλότερος από το σχηματισμό αστεριών στον Γαλαξία μας. Αλλά γιατί είναι τόσο δραστήριοι; Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, οι ερευνητές πρέπει να γνωρίζουν το περιβάλλον γύρω από αυτά τα αστρικά ...φυτώρια. Σχεδιάζοντας λεπτομερείς χάρτες μοριακών νεφών γίνεται ένα σημαντικό βήμα για την ανίχνευση ενός κοσμικού ...τέρατος.


Ο Tadaki και η ομάδα του στόχευαν έναν "χιμαιρικό" γαλαξία τον COSMOS-AzTEC-1. Αυτός ο γαλαξίας ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά με το τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell στη Χαβάη και αργότερα με το Μεγάλο Χιλιοστομετρικό Τηλεσκόπιο (Large Millimeter Telescope-LMT) στο Μεξικό τα οποία ανακάλυψαν μια τεράστια ποσότητα αερίου μονοξειδίου του άνθρακα στον γαλαξία, και έτσι αποκαλύφθηκε η κρυμμένη, έντονη αστρογενετική του δραστηριότητα. Οι παρατηρήσεις με το LMT μέτρησαν επίσης την απόσταση της Γης από τον γαλαξία και διαπίστωσαν ότι είναι 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός [1].

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο γαλαξίας...τέρας COSMOS-AzTEC-1 είναι πλούσιος σε συστατικά αστέρων, αλλά ήταν ακόμα δύσκολο να γίνει κατανοητή η φύση του κοσμικού αερίου στον γαλαξία αυτό. Η ομάδα χρησιμοποίησε την υψηλή ανάλυση και την υψηλή ευαισθησία της συστοιχίας ALMA για να παρατηρήσει αυτόν τον γαλαξία τέρας, και να αποκτήσει έναν λεπτομερή χάρτη της κατανομής και της κίνησης του αερίου. Χάρη στην πιο εκτεταμένη διαμόρφωση της κεραίας του ALMA των 16 χιλιομέτρων, αυτός είναι ο υψηλότερης ανάλυσης χάρτης μοριακού αερίου ενός μακρινού τερατώδους γαλαξία που έγινε ποτέ.


"Ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν δύο ξεχωριστά μεγάλα νέφη αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του", εξηγεί ο Tadaki. "Στους περισσότερους μακρινούς και εξαιρετικά αστρογενετικά ενεργούς αστρογόνους γαλαξίες (starburst galaxies), τα αστέρια σχηματίζονται πιο ενεργά στο κέντρο του. Έτσι είναι εκπληκτικό να βρούμε νέφη μακριά από το κέντρο. "

Ο γαλαξίας τέρας COSMOS-AzTEC-1 όπως παρατηρήθηκε με τη συστοιχία ALMA, η οποία αποκάλυψε την κατανομή του μοριακού αερίου (αριστερά) και των σωματιδίων κοσμικής σκόνης (δεξιά). Εκτός από το πυκνό νέφος που βρίσκεται στο γαλαξιακό κέντρο, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε δύο πυκνά νέφη αρκετές χιλιάδες έτη φωτός μακριά από το γαλαξιακό κέντρο. Τα πυκνά αυτά νέφη είναι δυναμικά ασταθή και πιστεύεται ότι είναι περιοχές έντονης αστρογέννησης. 
(Κατεβάστε την εικόνα χωρίς κείμενο - https://alma-telescope.jp/assets/uploads/2018/08/ALMAmap.001.jpeg)
Εικόνα: COSMOS-AzTEC-1

Οι αστρονόμοι διερεύνησαν περαιτέρω τη φύση του αερίου στον COSMOS-AzTEC-1 και διαπίστωσαν ότι τα νέφη που υπάρχουν σε όλο τον γαλαξία είναι πολύ ασταθή, κάτι που είναι ασυνήθιστο. Σε μια κανονική κατάσταση, η εσωτερική βαρύτητα και η προς τα έξω πίεση είναι ισορροπημένα στα νέφη αυτά. Όταν η βαρύτητα ξεπεράσει την πίεση, το νέφος του αερίου καταρρέει και σχηματίζει αστέρια με πολύ γρήγορο ρυθμό. Στη συνέχεια, τα αστέρια και οι εκρήξεις υπερκαινοφανών, (ξέρετε τα σουπερνόβα) στο τέλος του αστρικού κύκλου ζωής εκτοξεύουν αέρια, τα οποία αυξάνουν την προς την προς τα έξω πίεση. Ως αποτέλεσμα, η βαρύτητα και η πίεση φτάνουν σε μια ισορροπημένη κατάσταση και η διαμόρφωση των αστεριών συνεχίζεται με μέτριο ρυθμό. Με αυτό τον τρόπο ο σχηματισμός αστεριών στους γαλαξίες θα λέγαμε ότι είναι είναι αυτορυθμιζόμενος. Όμως, στον COSMOS-AzTEC-1, η πίεση είναι πολύ ασθενέστερη από τη βαρύτητα και είναι δύσκολο να εξισορροπηθεί. Επομένως αυτός ο γαλαξίας δείχνει ότι σχηματισμός αστεριών που λαμβάνει χώρα έχει ...εκτροχιαστεί, μεταμορφώνοντας τον σε έναν ασυγκράτητο ...γαλαξία τέρας.


Η ομάδα εκτιμά ότι το αέριο στο COSMOS-AzTEC-1 θα καταναλωθεί εντελώς σε 100 εκατομμύρια χρόνια, το οποίο είναι 10 φορές ταχύτερο από ότι σε άλλους γαλαξίες σχηματισμού αστεριών.

Αλλά γιατί είναι τόσο ασταθές το αέριο στον COSMOS-AzTEC-1; Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα μια οριστική απάντηση. Η συγχώνευση γαλαξιών είναι μια πιθανή αιτία. Η σύγκρουση γαλαξιών μπορεί να έχει μεταφέρει αποτελεσματικά το αέριο σε μια μικρή περιοχή με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έντονος σχηματισμός άστρων.


"Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε αποδείξεις συγχώνευσης σε αυτόν τον γαλαξία. Παρατηρώντας άλλους παρόμοιους γαλαξίες με την συστοιχία ALMA, θέλουμε να αποκαλύψουμε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των γαλαξιακών συγχωνεύσεων και  των γαλαξιών που αποκαλούμε γαλαξίες τέρατα", συνοψίζει ο Tadaki.

Οι ομάδες για την εργασία και την έρευνα
Αυτά τα παρατηρησιακά αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν ως "Tadaki et al" (ΟTadaki και οι συνεργάτες του) με τον τίτλο " Το βαρυτικά ασταθές αέριο στον γαλαξιακό δίσκο ενός εξαιρετικά αστρογενετικά γαλαξία πριν από 12 δισεκατομμύρια χρόνια" (The gravitationally unstable gas disk of a starburst galaxy 12 billion years agoστο περιοδικό Nature σήμερα 30 Αυγούστου του 2018. 


Τα μέλη της ερευνητικής ομάδας είναι:

Ken-ichi Tadaki (Japan Society for the Promotion of Science / National Astronomical Observatory of Japan), Daisuke Iono (National Astronomical Observatory of Japan / SOKENDAI), Min S. Yun (University of Massachusetts), Itziar Aretxaga (Instituto Nacional de Astrofísica, Óptica y Electrónica), Bunyo Hatsukade (The University of Tokyo), David H. Hughes (Instituto Nacional de Astrofísica, Óptica y Electrónica), So Ikarashi (University of Groningen), Takuma Izumi (National Astronomical Observatory of Japan), Ryohei Kawabe (National Astronomical Observatory of Japan), Kotaro Kohno (The University of Tokyo), Munju Lee (Nagoya University), Yuichi Matsuda (National Astronomical Observatory of Japan / SOKENDAI), Kohichiro Nakanishi (National Astronomical Observatory of Japan / SOKENDAI), Toshiki Saito (Max Planck Institute for Astronomy), Yoichi Tamura (Nagoya University), Junko Ueda (National Astronomical Observatory of Japan), Hideki Umehata (RIKEN), Grant W. Wilson (University of Massachusetts), Tomonari Michiyama (SOKENDAI), Misaki Ando (SOKENDAI), Patrick Kamieneski (University of Massachusetts)


Η έρευνα αυτή υποστηρίχθηκε από την JSPS KAKENHI (Αριθμός Δωρεάς 17J04449).

Η χιλιοστομετρική/υποχιλιοστομετρική συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στην Ατακάμα της Χιλής [Atacama Large Millimeter / submillimeter Array (ALMA)], μια διεθνής εγκατάσταση αστρονομίας, είναι μια συνεργασία του Ευρωπαϊκού Νότου Παρατηρητηρίου (European Southern Observatory - ESO), του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ ( National Science Foundation - NSF) και των Εθνικών Ινστιτούτων Φυσικών Επιστημών (National Institutes of Natural Sciences - NINS) της Ιαπωνίας σε συνεργασία με τη Δημοκρατία της Χιλής. Η συστοιχία ALMA χρηματοδοτείται από το ESO εξ ονόματος των κρατών μελών της από την NSF σε συνεργασία με το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας του Καναδά (National Research Council of Canada - NRC) και το Υπουργείο Επιστήμης και Τεχνολογίας (Ministry of Science and Technology - MOST) στην Ταϊβάν και από το NINS σε συνεργασία με την Academia Sinica (AS) στην Ταϊβάν και στο Κορεατικό Ινστιτούτο Αστρονομίας και Διαστήματος (Korea Astronomy and Space Science Institute  - KASI).


Η κατασκευή και οι δραστηριότητες της συστοιχίας ALMA διευθύνονται από το ESO για λογαριασμό των κρατών μελών της, από το Εθνικό Παρατηρητήριο Αστρονομίας Αστρονομίας (National Radio Astronomy Observatory - NRAO), το οποίο διαχειρίζεται η εταιρεία Associated Universities, Inc. (AUI), εξ ονόματος της Βόρειας Αμερικής. και από το Εθνικό Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Ιαπωνίας (National Astronomical Observatory of Japan - NAOJ) εξ ονόματος της Ανατολικής Ασίας. Το Κοινό Παρατηρητήριο ALMA (Joint ALMA Observatory - JAO) παρέχει την ενιαία ηγεσία και διαχείριση της κατασκευής, προμήθειας και λειτουργίας της συστοιχίας ALMA.

Παραπομπή
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] Η μετρούμενη μετατόπιση προς το ερυθρό του COSMOS-AzTEC-1 είναι z = 4.3. Ένας υπολογισμός με βάση τις τελευταίες κοσμολογικές παραμέτρους που μετρήθηκαν με τη διαστημοσυσκευή Planck (H0 = 67,3 km / s / Mpc, Ωm = 0,315, Λ = 0,685: Planck 2013 Αποτελέσματα) αποδίδει την απόσταση σε 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Ανατρέξτε στην ενότητα "Εκφράζοντας την απόστασης στα απομακρυσμένα αντικείμενα" (Expressing the distance to remote objectsγια περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο σύνδεσμος σε κείμενο: https://www.nao.ac.jp/en/astro/glossary/expressing-distance.html

--------------------*--------------------


Ενημερωθείτε για θέματα Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο Facebook:

https://alma-telescope.jp/en/news/press/aztecone-201808

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com. Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy




Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

Η αποστολή Γαία και πάλι στο προσκήνιο

Σας παρουσιάζουμε ένα τρισδιάστατο χάρτη με 400.000 υπέρθερμα και ογκώδη αστέρια, τα οποία βρίσκονται 10.000 έτη φωτός από τον Ήλιο, χάρις στη διαστημοσυσκευή Γαία 

Χάρτης πυκνότητας αστεριών, που δημιουργήθηκε από τη δεύτερη δημοσίευση δεδομένων της αποστολής Γαία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). 
Εικόνα: Galaxy Map / K. Jardine

Τον Δεκέμβριο του 2013, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) εγκαινίασε την αποστολή Γαία, ένα διαστημικό παρατηρητήριο το οποίο σχεδιάστηκε για να υπολογίσει τις κινήσεις και τις θέσεις των ουράνιων σωμάτων. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς του αποστολής, αυτό το Διαστημικό Τηλεσκόπιο έχει μελετήσει συνολικά 1 δισεκατομμύριο αντικείμενα - συμπεριλαμβανομένων μακρινών αστεριών, πλανητών, κομητών, αστεροειδών, Κβάζαρ κλπ. - για την δημιουργία του μεγαλύτερου και ακριβέστερου τρισδιάστατου διαστημικού καταλόγου που έγινε ποτέ.

Με τη δεύτερη δημοσίευση δεδομένων από το ΔΤ Γαία, η οποία έλαβε χώρα στις 25 Απριλίου του 2018, οι αστρονόμοι έχουν κάνει κάποιες ριζικές ανακαλύψεις σχετικά με το Γαλαξία μας. Η πιο πρόσφατη από αυτές τις ανακαλύψεις είναι ένας τρισδιάστατος χάρτης του Γαλαξία μας ο οποίος επικεντρώνεται στα αστέρια φασματικού τύπου OB, που είναι τα πιο θερμά, τα πιο φωτεινά, και τα πιο ογκώδη αστέρια στον Γαλαξία μας. Με αυτόν τον πιο πρόσφατα ενημερωμένο τρισδιάστατο χάρτη, η Γαία έχει δώσει στους αστρονόμους ένα ακόμα εργαλείο για να εξερευνήσουν τη κατανομή και σύνθεση του Γαλαξία μας, καθώς και την προηγούμενη του κατάσταση και την μελλοντική του εξέλιξη.


Καλλιτεχνική άποψη του Γαλαξία μας. Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/R. Hurt (SSC/Caltech) 


Για να το θέσουμε πιο απλά, είναι πολύ μεγάλη πρόκληση να χαρτογραφήσουμε τη δομή του Γαλαξία - ο οποίος έχει ένα πεπλατυσμένο σχήμα σε μορφή δίσκου, και χαρακτηρίζεται από σπειροειδείς βραχίονες - ή να γίνει ψηφιακή αναπαράσταση στη κατανομή των αστεριών στον δίσκο του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το Ηλιακό μας Σύστημα, όπως και τα περισσότερα αστέρια στον Γαλαξία μας, βρίσκονται μέσα στο ίδιο αυτό το Γαλαξιακό Δίσκο. Ως αποτέλεσμα, οι αστρονόμοι έπρεπε να βασίζονται σε παρατηρήσεις άλλων γαλαξιών για να κατανοήσουν καλύτερα το δικό μας.


Η διαστημοσυσκευή Γαία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια πενταετή αποστολή χαρτογράφησης των αστέρων (όσο το δυνατόν) του Γαλαξία μας. Εικόνα:ESA/ATG medialab; background: ESO/S. Brunier.

Εδώ είναι όπου οι τρισδιάστατες θέσεις και οι δισδιάστατες κινήσεις σε πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντικειμένων που παρατηρήθηκαν από τη διαστημοσυσκευή Γαία μπαίνουν στο παιχνίδι. Χρησιμοποιώντας δεδομένα για 40.000 αστέρια φασματικού τύπου OB τα οποία βρίσκονται σε απόσταση 10.000 έτη φωτός από τον Ήλιο, ο Kevin Jardine, - ένας προγραμματιστής λογισμικού και ερασιτέχνης αστρονόμος ο οποίος ειδικεύεται στη χρήση αστρονομικών δεδομένων για τη χαρτογράφηση του Γαλαξία - κατάφερε να δημιουργήσει αυτόν τον ολοκληρωμένο χάρτη.


Επειδή οι αστέρες φασματικού τύπου OB έχουν σχετικά σύντομες ζωές - έως μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια - βρίσκονται ως επί το πλείστον κοντά στα σημεία σχηματισμού τους στο Γαλαξιακό Δίσκο. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτά τα αστέρια εκπέμπουν μια σημαντική ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολίας, η οποία ιονίζει γρήγορα το διαστρικό αέριο το οποίο τα περιβάλλει. Ως εκ τούτου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανίχνευση της συνολικής κατανομής των νεαρών αστεριών, στις περιοχές εκείνες όπου σχηματίζονται αστέρια, καθώς και των σπειροειδών βραχιόνων του Γαλαξία μας με πολύ μεγάλο βαθμό ακρίβειας.

Ο Kevin Jardine εξηγεί στο προσωπικό του ιστολόγιο στον ιστότοπο Galaxy Map

Έχω αναπτύξει αυτόν τον χάρτη με τη βοήθεια επιστημόνων από την αποστολή Γαία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, και με τους ερευνητές στα πανεπιστήμια Leiden και Heidelberg. Περιλαμβάνει Ισοεπιφανειακή απεικόνιση (isosurfaces) πυκνότητας αστεριών χαρτογραφώντας τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των θερμότερων αστέρων φασματικού τύπου Ο, Β και Α στη δημοσίευση DR2 της αποστολής Γαία, περίπου 5000 εξαιρετικά καυτά ιονίζοντα αστέρια, νέφη σκόνης και περιοχές HII. Ακόμη καλύτερα, είναι διαθέσιμο τόσο σε κάτοψη, δηλαδή με μορφή που βλέπουμε από πάνω το Γαλαξία, και σε πραγματική τρισδιάστατη (3D) έκδοση δημοσιευμένο στην τελευταία έκδοση του ιστότοπου Gaia Sky. "


Με αυτόν τον τρόπο, ο Jardine κατάφερε να δημιουργήσει έναν χάρτη που επικεντρώνεται στον Ήλιο και δείχνει τον Γαλαξιακό Δίσκο όπως θα φαινόταν αν κάποιος παρατηρητής βρισκόταν έξω από το Γαλαξία. Για να αντιμετωπίσει τον τεράστιο αριθμό των αστεριών στον κατάλογο Γαία, ο Kevin χρησιμοποίησε μια τεχνική που χρησιμοποιείται συχνά στην Αξονική τομογραφία (CT scans) για να απεικονίσει τον ιστό των οργάνων και των οστών. Αυτή η τεχνική είναι γνωστή ως Ισοεπιφανειακή απεικόνιση πυκνότητας (density isosurfaces), όπου μια λεία επιφάνεια αντιπροσωπεύει σημεία σταθερής τιμής μέσα σε ένα τρισδιάστατο όγκο στο χώρο.


Χάρτης του Γαλαξία μας μέσα σε ενα τομέα 3000 παρσέκ από τη Γη όπως δημιουργήθηκε από τον Kevin Jardine. Εικόνα: Galaxy Map/Kevin Jardine. Σε μεγαλύτερη ανάλυση : Map of the Milky Way within 3000 parsec of Earth as created by Kevin Jardine. Credit: Galaxy Map/Kevin Jardine.

Αυτό επιτρέπει την απεικόνιση περιοχών διαφορετικής πυκνότητας, σε αυτήν την περίπτωση, διαφορετικές περιοχές του Γαλαξιακού Δίσκου που παριστάνονται με διαφορετικά χρώματα ανάλογα με την πυκνότητα των ιονισμένων αστεριών. Οι περιοχές με την υψηλότερη πυκνότητα αντιπροσωπεύονται με ροζ-μοβ αποχρώσεις, οι περιοχές ενδιάμεσης πυκνότητας αντιπροσωπεύονται από ιώδες / μπλε, και οι περιοχές χαμηλής πυκνότητας είναι με σκούρο μπλε χρώμα.


Ο Jadrine συμβουλεύτηκε δεδομένα από άλλες αστρονομικές έρευνες για να χαρτογραφήσει συγκεντρώσεις διαστρικής σκόνης (με πράσινο χρώμα) και γνωστών νεφών ιονισμένου αερίου (κόκκινες σφαίρες). Όπως μπορείτε να δείτε, ο χάρτης έχει μια ασυνήθιστη εμφάνιση, όπου συγκεντρώσεις αστεριών εμφανίζονται να οργανώνονται τρόπον τινά σε ακτίνες που εκτείνονται από τον πυρήνα και όχι σε σπειροειδείς βραχίονες. Αυτό οφείλεται σε ένα συνδυασμό από νέφη σκόνης τα οποία αποκρύπτουν την θέα των αστεριών πίσω τους και την κατανομή των αστεριών κατά μήκος συγκεκριμένων οπτικών γραμμών θέασης. 

Στο προσωπικό του ιστολόγιο, blog σε ελεύθερα Ελληνικά, ο Jardine εξέφρασε μεγάλη υπερηφάνεια για τον χάρτη που δημιούργησε και ευχαρίστησε όλους εκείνους που βοήθησαν να καταστεί δυνατό κάτι τέτοιο. "Μερικές φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα", έγραψε. "Σήμερα μπορώ να ανακοινώσω την ύπαρξη ενός λεπτομερούς χάρτη του Γαλαξία μας σε απόσταση 3000 παρσέκ ή περίπου 10.000 έτη φωτός από τον Ήλιο ... Έχω αυτό τον ιστότοπο για σχεδόν 14 χρόνια, αλλά σήμερα αισθάνομαι σαν να κάνω μια νέα αρχή."


Αυτός ο χάρτης, ο οποίος είναι η τελευταία πρωτοποριακή ανακάλυψη η οποία θα προκύψει από τη δεύτερη έκδοση δεδομένων της αποστολής Γαία, θα βοηθήσει τους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για τα είδη των αστεριών που αποτελούν τον Γαλαξία μας, τη συνολική του δομή, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο ο Γαλαξίας μας θα εξελιχθεί στο μέλλον. Η τρίτη δημοσίευση των δεδομένων της αποστολής Γαία προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στα τέλη του 2020, με τον τελικό κατάλογο να δημοσιεύεται στη ίδια δεκαετία.

Εν τω μεταξύ, έχει ήδη εγκριθεί παράταση για την αποστολή Γαία, η οποία θα παραμείνει σε λειτουργία μέχρι το τέλος του 2020. Μια διαδραστική έκδοση αυτού του χάρτη είναι επίσης διαθέσιμη ως τμήμα του ιστότοπου Gaia Sky, ενός λογισμικού τρισδιάστατης αστρονομικής απεικόνισης σε πραγματικό χρόνο, η οποία αναπτύχθηκε για την αποστολή Γαία στο Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και του Ινστιτούτου Αστρονομίας Ρέχεν (University of Heidelberg’s Astronomisches Rechen-Institut).



Δείτε το τρέιλερ του τρισδιάστατου χάρτη της αποστολής Γαία, με την ευγενική προσφορά του Kevin Jardine:





Από τον 




--------------------*--------------------


Ενημερωθείτε για θέματα Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο Facebook:

https://www.universetoday.com/139828/this-is-a-3d-map-of-400000-hot-massive-stars-located-within-10000-light-years-from-the-sun-thanks-to-gaia/

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com. Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

Οι 15 μεγαλύτερες ανακαλύψεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ της NASA

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ της NASA συμπλήρωσε πρόσφατα 15 χρόνια στο διάστημα. Προς τιμήν αυτής της επετείου, 15 από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ΔΤ Σπίτζερ δημοσιεύονται μέσα από μία σειρά από χαρακτηριστικές φωτογραφίες.



Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ εκτοξεύτηκε στις 25 Αυγούστου του 2003, ακολουθεί τη Γη, και σταδιακά παρασύρεται μακρύτερα από τον πλανήτη μας. Ήταν το τελευταίο από τα  τέσσερα Μεγάλα Διαστημικά Παρατηρητήρια της NASA που έφθασαν στο διάστημα. Αρχικά είχε προγραμματιστεί για μια μικρή αποστολή διάρκειας τουλάχιστον 2,5 ετών. Όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ της NASA "έζησε" πολύ περισσότερο από την αναμενόμενη διάρκεια ζωής του.

#15: Ο πρώτος μετεωρολογικός χάρτης για εξωπλανήτες


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA

Το ΔΤ Σπίτζερ ανιχνεύει το υπέρυθρο φως, το οποίο συχνά εκπέμπεται από θερμά αντικείμενα όπως η ακτινοβολία θερμότητας. Ενώ οι σχεδιαστές της αποστολής Σπίτζερ δεν σκόπευαν ποτέ να το χρησιμοποιήσουν για να μελετήσουν πλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, η υπέρυθρη όμως "όραση" του έχει αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο στον τομέα αυτό.


Τον Μάιο του 2009, οι επιστήμονες που χρησιμοποίησαν δεδομένα από το ΔΤ Σπίτζερ δημιούργησαν τον πρώτο "μετεωρολογικό χάρτη" ενός εξωπλανήτη - έναν μακρινό πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι εκτός από τον δικό μας Ήλιο. Αυτός ο μετεωρολογικός χάρτης για εξωπλανήτες χαρτογραφεί τις θερμοκρασιακές διακυμάνσεις στην επιφάνεια ενός γιγαντιαίου πλανήτη αερίου τον HD 189733b. Επιπλέον, η μελέτη αποκάλυψε ότι οι θορυβώδεις άνεμοι πιθανόν να μαίνονται μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η παραπάνω εικόνα δείχνει την καλλιτεχνική άποψη ενός γραφίστα για τον πλανήτη αυτό.


#14: Κρυμμένα λίκνα νεογέννητων άστρων


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA


Το υπέρυθρο φως μπορεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, να διεισδύσει σε νέφη αερίου και σκόνης καλύτερα από το ορατό φως. Ως αποτέλεσμα, το ΔΤ Σπίτζερ έχει προσφέρει πρωτοφανείς θεάσεις σε περιοχές όπου γεννιούνται αστέρια. Αυτή η εικόνα δείχνει τα νεογέννητα αστέρια να "κρυφοκοιτάζουν" έξω από τα γενέθλια σκεπάσματα τους στο σκοτεινό νεφέλωμα "Ρο Οφιούχου".    


Οι αστρονόμοι ονομάζουν το νεφέλωμα αυτό "Rho Oph", και είναι μία από τις πιο κοντινές περιοχές σχηματισμού αστεριών στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Βρίσκεται κοντά στους αστερισμούς Σκορπιού και Οφιούχου, περίπου 410 έτη φωτός μακριά από τη Γη.


#13: Μια μητρόπολις από γαλαξίες που συνεχώς μεγαλώνει


Εικόνα: Subaru/NASA/JPL-Caltech

Το 2011, οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το ΔΤ Σπίτζερ ανίχνευσαν μια πολύ μακρινή συγκέντρωση γαλαξιών που ονομάζεται COSMOS-AzTEC3. Το φως αυτής της ομάδας γαλαξιών είχε ταξιδέψει για περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη.


Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αντικείμενα όπως αυτό, που ονομάζονται "πρωτοσυστάδες", (proto-cluster) τελικά εξελίχτηκαν σε σύγχρονες συστάδες γαλαξιών ή ομάδες γαλαξιών που συνδέονται είναι ¨δεμένες¨αν προτιμάτε μεταξύ τους, με τη βαρύτητα. Το αντικείμενο COSMOS-AzTEC3 ήταν η πιο απομακρυσμένη πρωτοσυστάδα που εντοπίστηκε ποτέ εκείνη την εποχή. Παρέχει στους ερευνητές μια καλύτερη ιδέα για το πώς σχηματίστηκαν και εξελίχθηκαν οι γαλαξίες κατά τη διάρκεια όλης της ιστορίας του σύμπαντος.


#12: Συνταγή για σούπα από...κομήτη


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Όταν το διαστημικό σκάφος Deep Impact της NASA έπεσε και καταστράφηκε σκόπιμα στον κομήτη Tέμπελ 1 στις 4 Ιουλίου του 2005, "σήκωσε" ένα σύννεφο ύλης το οποίο εκτοξεύτηκε στο διάστημα και περιείχε τα συστατικά της αρχέγονης ..."σούπας" του ηλιακού μας συστήματος. Συνδυάζοντας δεδομένα από τη διαστημοσυσκευή  Deep Impact με τις παρατηρήσεις του ΔΤ Σπίτζερ, οι αστρονόμοι ανέλυσαν τη ...σούπα αυτή και άρχισαν να εντοπίζουν τα συστατικά εκείνα που τελικά παράγουν οι πλανήτες, οι κομήτες και άλλα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.


Πολλά από τα συστατικά που εντοπίστηκαν στη σκόνη του κομήτη ήταν γνωστά συστατικά κομήτη, όπως πυριτικά άλατα ή άμμος. Αλλά υπήρχαν επίσης και συστατικά έκπληξη, όπως πηλός, ανθρακικά άλατα (τα οποία απαντώνται στα κοχύλια), ενώσεις σιδήρου και αρωματικοί υδρογονάνθρακες τα οποία  βρίσκονται σε ...ψησταριές και εξατμίσεις αυτοκινήτων εδώ στη Γη. Η μελέτη αυτών των συστατικών παρέχει πολύτιμες ενδείξεις για το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος.


#11: Ο μεγαλύτερος γνωστός δακτύλιος γύρω από τον πλανήτη Κρόνο


Εικόνα: Keck/NASA/JPL-Caltech

Το εκπληκτικό σύστημα δακτυλίων του πλανήτη Κρόνου έχει φωτογραφηθεί εκτενώς, αλλά οι εικόνες αυτές δεν έχουν αποκαλύψει το μεγαλύτερο δαχτυλίδι του. Η λεπτή αυτή δομή είναι μια διάχυτη συλλογή από σωματίδια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Κρόνο πολύ πιο μακριά του, καθώς και από οποιοδήποτε από τους άλλους, γνωστούς του δακτυλίους. Ο δακτύλιος αυτός ξεκινά περίπου έξι εκατομμύρια χιλιόμετρα (3,7 εκατομμύρια μίλια) μακριά από τον πλανήτη. Είναι περίπου 170 φορές ευρύτερος από τη διάμετρο του Κρόνου και περίπου 20 φορές παχύτερος από τη διάμετρο του πλανήτη. Αν μπορούσαμε να δούμε το δαχτυλίδι αυτό με τα μάτια μας, θα ήταν διπλάσιο από το μέγεθος της πανσελήνου στον νυκτερινό μας ουρανό.


Ένα από τα μακρύτερα φεγγάρια του πλανήτη Κρόνου, η Φοίβη, περιφέρεται μέσα στον δακτύλιο αυτό, και είναι πιθανόν η πηγή του υλικού του. Ο σχετικά μικρός αριθμός σωματιδίων στο κοσμικό αυτό δαχτυλίδι δεν αντανακλά πολύ ορατό φως, ειδικά έξω από την τροχιά του Κρόνου όπου το ηλιακό φως είναι αδύναμο, γι 'αυτό και παρέμεινε κρυμμένο για τόσο πολύ καιρό. Το ΔΤ Σπίτζερ κατάφερε να ανιχνεύσει τη λάμψη της παγωμένης σκόνης στον δακτύλιο, ο οποίος έχει θερμοκρασία περίπου μείον 193 βαθμούς Κελσίου (μείον 316 βαθμούς Φαρενάιτ, ή μείον 80 βαθμούς Kelvin).


#10: Σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) στο διάστημα


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Οι σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) είναι σφαιρικά μόρια άνθρακα που έχουν εξάγωνο-πεντάγωνο μοτίβο όπως εκείνο το οποίο παρατηρείται στην επιφάνεια μιας μπάλας ποδοσφαίρου. Ωστόσο, ονομάζονται σφαίρες Φουλερένιου για την ομοιότητά τους με τους γεωδαιτικούς θόλους που έχει σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας Buckminster Fuller. Αυτά τα σφαιρικά μόρια ανήκουν σε μια κατηγορία μορίων γνωστών ως buckminsterfullerenes ή fullerenes (Φουλερένιο), τα οποία έχουν εφαρμογές στην ιατρική, τη μηχανική και την αποθήκευση ενέργειας.


Το ΔΤ Σπίτζερ ήταν το πρώτο τηλεσκόπιο για τον εντοπισμό των Buckyballs στο διάστημα. Ανακαλύπτει τις σφαίρες ύλης που υπάρχουν γύρω από ένα ετοιμοθάνατο άστρο, ή το πλανητικό νεφέλωμα, που ονομάζεται Tc 1. Το αστέρι στο κέντρο του Tc 1 ήταν κάπως παρόμοιο με τον ήλιο μας, αλλά καθώς γερνούσε, απέρριπτε τα εξωτερικά του στρώματα στο διάστημα αφήνοντας μόνο ένα πυκνό, λευκό νάνο αστέρα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) δημιουργήθηκαν σε στρώματα άνθρακα που απομακρύνθηκαν από το αστέρι. Συμπληρωματικές μελέτες οι οποίες χρησιμοποιούν τα δεδομένα του ΔΤ Σπίτζερ βοήθησαν τους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για την επικράτηση αυτών των μοναδικών δομών άνθρακα στη φύση.


#9: Συγκρούσεις στο Ηλιακό μας σύστημα


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Το ΔΤ Σπίτζερ έχει ανακαλύψει στοιχεία από διάφορες βραχώδεις συγκρούσεις σε απομακρυσμένα ηλιακά συστήματα. Αυτοί οι τύποι συγκρούσεων ήταν συνηθισμένοι στις πρώτες εποχές του δικού μας ηλιακού συστήματος, και έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση των πλανητών.


Σε μια συγκεκριμένη σειρά παρατηρήσεων, το ΔΤ Σπίτζερ αναγνώρισε μια έκρηξη σκόνης γύρω από ένα νεαρό αστέρι που θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης μεταξύ δύο μεγάλων αστεροειδών. Οι επιστήμονες είχαν ήδη παρατηρήσει το σύστημα αυτό όταν έλαβε χώρα η έκρηξη. Σημειώστε ότι είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες συνέλεξαν δεδομένα για ένα σύστημα, τόσο πριν όσο και μετά από αυτές τις "σκονισμένες" εκρήξεις.


#8: Μια πρώτη γεύση από εξωπλανητικές ατμόσφαιρες.


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech


Το 2007, το ΔΤ Σπίτζερ έγινε το πρώτο τηλεσκόπιο που εντοπίζει άμεσα μόρια στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται φασματοσκοπία για τον εντοπισμό χημικών μορίων σε δύο διαφορετικούς αέριους εξωπλανήτες. Οι πλανήτες HD 209458b και HD 189733b οι οποίοι αποκαλούνται πλανήτες τύπου  "Καυτός Δίας", είναι δομημένοι από αέριο (και όχι από βράχο), και βρίσκονται πολύ πιο κοντά στους ήλιους τους, στα μητρικά τους άστρα αν προτιμάτε, από τους αέριους πλανήτες (Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας)  στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Η άμεση μελέτη της σύνθεσης των εξωπλανητικών ατμοσφαιρών ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τη δυνατότητα κάποια ημέρα να ανιχνευτούν σημάδια ζωής σε βραχώδεις εξωπλανήτες. Η άποψη του καλλιτέχνη στη παραπάνω εικόνα δείχνει με τι μπορεί να μοιάζει ένας Καυτός Δίας.


#7: Μακρινές μαύρες τρύπες


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες "κρύβονται" στους πυρήνες των περισσότερων γαλαξιών. Οι επιστήμονες που χρησιμοποίησαν το ΔΤ Σπίτζερ αναγνώρισαν δύο από τις πιο μακρινές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που ανακαλύφθηκαν ποτέ, δίνοντας μια εικόνα από την ιστορία του σχηματισμού των γαλαξιών στο σύμπαν.


Οι γαλαξιακές μαύρες τρύπες συνήθως περιβάλλονται από δομές σκόνης και αερίου, οι οποίες τις τροφοδοτούν και τις διατηρούν. Αυτές οι μαύρες τρύπες και οι δίσκοι που τις περιβάλλουν ονομάζονται Κβάζαρ. Το φως από δύο κβάζαρ που ανιχνεύτηκε από το ΔΤ Σπίτζερ ταξίδεψε 13 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι σχηματίστηκαν λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος, δηλαδή τη Μεγάλη έκρηξη.


#6: Ο πιο μακρινός πλανήτης


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech (απόδοση στα Ελληνικά Δημήτρης Γκίκας)

Το 2010, το ΔΤ Σπίτζερ βοήθησε τους επιστήμονες να ανιχνεύσουν έναν από τους πιο απομακρυσμένους πλανήτες που ανακαλύφθηκαν ποτέ, ο οποίος βρίσκεται περίπου 13.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Οι περισσότεροι γνωστοί εξωπλανήτες που γνωρίζουμε από προηγούμενες ανακαλύψεις βρίσκονται περίπου 1.000 έτη φωτός από τη Γη. Η παραπάνω εικόνα δείχνει αυτές τις σχετικές αποστάσεις.

Το ΔΤ Σπίτζερ ολοκλήρωσε αυτή την αποστολή με τη βοήθεια ενός επίγειου τηλεσκοπίου και μιας τεχνικής ανίχνευσης πλανητών που ονομάζεται Μικροεστιασμός (microlensing). Αυτή η προσέγγιση βασίζεται σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται "βαρυτικός φακός", στο οποίο το φως κάμπτεται και μεγεθύνεται από τη βαρύτητα. Όταν ένα αστέρι περνά μπροστά από ένα πιο απομακρυσμένο αστέρι, όπως φαίνεται από τη Γη, η βαρύτητα του αστέρα του προσκηνίου μπορεί να λυγίσει και να μεγεθύνει το φως από το αστέρι του φόντου. Εάν ένας πλανήτης περιστρέφεται γύρω από το αστέρι του προσκηνίου, η βαρύτητα του πλανήτη μπορεί να συμβάλει στη μεγέθυνση και να αφήσει ένα ξεχωριστό αποτύπωμα στο μεγενθυνόμενο φως.


Η ανακάλυψη αυτή παρέχει μια ακόμη ένδειξη για τους επιστήμονες που θέλουν να μάθουν εάν ο "πληθυσμός" των πλανητών είναι παρόμοιος σε διάφορες περιοχές του Γαλαξία μας ή αν διαφέρει από αυτό που παρατηρήθηκε στην περιοχή μας.


#5: Το πρώτο φως από έναν εξωπλανήτη


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Το ΔΤ Σπίτζερ ήταν το πρώτο τηλεσκόπιο που παρατηρούσε άμεσα το φως από έναν πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Πριν από αυτό, οι εξωπλανήτες είχαν παρατηρηθεί μόνο έμμεσα. Αυτό το επίτευγμα ξεκίνησε μια νέα εποχή στην επιστήμη των εξωπλανήτων και σηματοδότησε ένα σημαντικό ορόσημο στο ταξίδι προς την ανίχνευση πιθανών σημείων ζωής σε βραχώδεις εξωπλανήτες.


Δύο μελέτες που κυκλοφόρησαν το 2005 ανέφεραν άμεσες παρατηρήσεις θερμών υπέρυθρων λάμψεων από δύο πλανήτες που είχαν εντοπιστεί προηγουμένως. Οι πλανήτες τύπου " Καυτός Δίας", ονομάστηκαν HD 209458b και TrES-r1. Οι πλανήτες τύπου "Καυτός Δίας" είναι γίγαντες αερίου παρόμοιοι με τους πλανήτες Δία ή Κρόνο, αλλά βρίσκονται πολύ κοντά στα μητρικά τους αστέρια. Από τις ...καυτές τροχιές τους, "απολαμβάνουν" άφθονο αστρικό φωτισμό και έχουν εξαιρετική λαμπρότητα στα υπέρυθρα μήκη κύματος.


#4: Εντοπίζοντας μικρούς αστεροειδείς


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Northern Arizona University/SAO

Η υπέρυθρη ...όραση του ΔΤ Σπίτζερ επιτρέπει τη μελέτη σε μερικά από τα πιο μακρινά αντικείμενα που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Το διαστημικό αυτό παρατηρητήριο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να μελετήσει μικρά αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στη Γη. Συγκεκριμένα, το ΔΤ Σπίτζερ βοήθησε τους επιστήμονες να αναγνωρίσουν και να μελετήσουν τα λεγόμενα Γεωπλήσια αντικείμενα (NEAs) τα οποία είναι αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στο πλανήτη μας. Η NASA παρακολουθεί αυτά τα αντικείμενα για να βεβαιωθεί ότι κανένα από αυτά δεν βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.


Το ΔΤ Σπίτζερ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τον χαρακτηρισμό των πραγματικών μεγεθών των γεωπλήσιων αντικειμένων (NEAs), επειδή ανιχνεύει το υπέρυθρο φως που ακτινοβολείται απευθείας από τους αστεροειδείς. Συγκριτικά, οι αστεροειδείς δεν ακτινοβολούν ορατό φως, αλλά απλώς το αντανακλούν από τον Ήλιο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το ορατό φως μπορεί να αποκαλύψει πόσο αντανακλαστικός είναι ένας αστεροειδής, αλλά όχι κατ 'ανάγκη πόσο μεγάλος είναι. Το ΔΤ Σπίτζερ έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη πολλών γεωπλήσιων αντικειμένων που έχουν πλάτος μικρότερο από 100 μέτρα (100 μέτρα).


#3: Ένας απρόσμενος χάρτης του Γαλαξία μας


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/University of Wisconsin

Το 2013, οι επιστήμονες συνέταξαν περισσότερα από 2 εκατομμύρια εικόνες από το ΔΤ Σπίτζερ, οι οποίες συλλέχθηκαν για πάνω από 10 χρόνια για να δημιουργήσουν έναν από τους πιο εκτεταμένους χάρτες του Γαλαξία μας που έγινε ποτέ. Τα δεδομένα του χάρτη προέρχονταν κυρίως από το πρόγραμμα Galactic Legacy Mid-Plane Survey Extraordinaire 360 (GLIMPSE360).

Το να δούμε τον Γαλαξία μας είναι μια πρόκληση, επειδή η κοσμική σκόνη εμποδίζει το ορατό φως, έτσι ώστε ολόκληρες περιοχές του Γαλαξία να παραμένουν αόρατες. Αλλά το υπέρυθρο φως μπορεί συχνά να διεισδύει σε σκονισμένες περιοχές καλύτερα από το ορατό φως, αποκαλύπτοντας έτσι κρυμμένα τμήματα του Γαλαξία μας.


Μελέτες του Γαλαξία με τη χρήση δεδομένων από το ΔΤ Σπίτζερ έδωσαν στους επιστήμονες καλύτερους χάρτες της σπειροειδούς δομής του Γαλαξία και της κεντρικής του "ράβδου" που αποτελείται από μεγάλο αριθμό αστέρων. Το ΔΤ Σπίτζερ βοήθησε στην ανακάλυψη νέων απομακρυσμένων τοποθεσιών αστρικού σχηματισμού, και αποκάλυψε υψηλότερη αφθονία άνθρακα στον Γαλαξία από ότι αναμενόταν. Ο χάρτης GLIMPSE360 συνεχίζει να καθοδηγεί τους αστρονόμους στην εξερεύνηση του Γαλαξία μας.


#2: Γαλαξίες "Μεγάλα βρέφη"


Credits: NASA/JPL-Caltech/ESA

Το ΔΤ Σπίτζερ συνέβαλε σημαντικά στη μελέτη μερικών από τους πρώιμα σχηματισμένους γαλαξίες που μελετήθηκαν ποτέ. Το φως από αυτούς τους γαλαξίες χρειάζεται μερικά δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, και έτσι οι επιστήμονες τους βλέπουν όπως ήταν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Οι πιο απομακρυσμένοι γαλαξίες που παρατηρήθηκαν από το ΔΤ Σπίτζερ ακτινοβολούσαν το φως τους περίπου 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ή λιγότερο από 400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος.


Μια από τις πιο εκπληκτικές ανακαλύψεις σε αυτόν τον τομέα της έρευνας ήταν η ανίχνευση γαλαξιών με το παρατσούκλι "μεγάλα βρέφη" ή με άλλα λόγια εκείνων που ήταν πολύ μεγαλύτεροι και πιο ώριμοι από ότι πίστευαν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσαν να είναι οι πρώιμα σχηματιζόμενοι γαλαξίες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μεγάλοι, σύγχρονοι γαλαξίες σχηματίζονται μέσω της σταδιακής συγχώνευσης μικρότερων γαλαξιών. Όμως, οι γαλαξίες τύπου "μεγάλο βρέφος" έδειξαν ότι μαζικές συλλογές άστρων συγκεντρώθηκαν πολύ νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος.


#1: Επτά πλανήτες στο μέγεθος της Γης γύρω από ενα άστρο.


Εικόνα: NASA/JPL-Caltech

Επτά πλανήτες μεγέθους γης περιστρέφονται γύρω από ενα αστέρι γνωστό ως TRAPPIST-1. Η μεγαλύτερη παρτίδα πλανητών μεγέθους Γης που ανακαλύφθηκε ποτέ σε ένα ενιαίο σύστημα, αυτό το εκπληκτικό πλανητικό σύστημα έχει εμπνεύσει επιστήμονες και μη επιστήμονες. Τρεις από τους πλανήτες βρίσκονται στην λεγόμενη  "κατοικήσιμη ζώνη" γύρω από το μητρικό τους αστέρι, όπου οι θερμοκρασίες μπορεί να είναι κατάλληλες για να υποστηρίξουν την ύπαρξη υγρού νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη. Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην αναζήτηση ζωής πέρα από το Ηλιακό μας Σύστημα.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν το σύστημα TRAPPIST-1 για πάνω από 500 ώρες με το ΔΤ Σπίτζερ για να καθορίσουν πόσοι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από το μητρικό τους αστέρι. Η  υπέρυθρη όραση του τηλεσκοπίου ήταν ιδανική για τη μελέτη του αστέρα TRAPPIST-1, ο οποίος είναι πολύ λιγότερο θερμός από τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες παρατήρησαν τις ελαφρές "βυθίσεις" στο φως του αστεριού καθώς οι επτά πλανήτες πέρασαν μπροστά του. Οι παρατηρήσεις του ΔΤ Σπίτζερ επέτρεψαν επίσης στους επιστήμονες να μάθουν για το μέγεθος και τη μάζα αυτών των πλανητών, πληροφορίες οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διερευνηθεί το περιεχόμενο από το οποίο είναι δομημένοι οι πλανήτες αυτοί.
Από την CALLA COFIELD, JET PROPULSION LABORATORY


--------------------*--------------------


Ενημερωθείτε για θέματα Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο Facebook:

Πηγή
https://scitechdaily.com/15-greatest-discoveries-from-nasas-spitzer-space-telescope/

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com. Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy