Ενας κομήτης «γρατσούνισε» τον Δία

Βράχος με διάμετρο ενός χιλιομέτρου δημιούργησε κηλίδα με μέγεθος όσο ο Ειρηνικός Ωκεανός.

Αριστερά, ο Δίας και, δεξιά, η κηλίδα στον νότιο πόλο του πλανήτη η οποία δημιουργήθηκε πιθανότατα από πτώση κομήτη. Η μικρή φωτεινή σφαίρα που εμφανίζεται λίγο πιο πάνω από την κηλίδα είναι ένα σύννεφο ύλης από την κηλίδα που κινείται ανοδικά στην ατμόσφαιρα ( Πηγή: ΕΡΑ/ΝΑSΑ/JΡL)      

 

H παρατηρητικότητα αλλά και η τύχη ενός ερασιτέχνη αστρονόμου από την Αυστραλία οδήγησαν στην καταγραφή ενός εντυπωσιακού κοσμικού φαινομένου. Ενας κομήτης έπεσε στον πλανήτη Δία δημιουργώντας μια γιγαντιαία κηλίδα στην επιφάνεια του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το περιστατικό συνέβη την Κυριακή το βράδυ και για καλή τύχη της επιστημονικής κοινότητας εκείνη την ημέρα ο ερασιτέχνης αστρονόμος Αντονι Γουέσλι, που ζει σε μια περιοχή λίγο έξω από την Καμπέρα, είχε στραμμένο το τηλεσκόπιό του προς τον Δία. Το τηλεσκόπιο έχει κατασκευάσει ο ίδιος ο Γουέσλι, ο οποίος εκείνο το βράδυ παρακολουθούσε αγώνες γκολφ στην τηλεόραση και έριχνε «κλεφτές» ματιές στο τηλεσκόπιο στα διαλείμματα των αγώνων. Κάποια στιγμή διεπίστωσε ότι υπήρχε δραστηριότητα και μάλιστα έντονη σε μια περιοχή κοντά στον Νότιο Πόλο του Δία, όπου πριν από λίγη ώρα όλα έδειχναν ήρεμα.

Αμέσως σήμανε συναγερμός στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, η οποία έστρεψε τα τηλεσκόπιά της στον Δία. Τελικά το μεγάλο τηλεσκόπιο της ΝΑSΑ που βρίσκεται στο Μάουνα Κέα της Χαβάης εντόπισε την περιοχή και κατέγραψε μια τεράστια κηλίδα η οποία, όπως εκτιμάται, αποτελεί προϊόν πτώσης κάποιου κομήτη στον γίγαντα αερίου. Οι επιστήμονες βλέποντας την κηλίδα τη χαρακτήρισαν «γρατσουνιά» και αρχικά υπολόγισαν ότι το μέγεθός της είναι ανάλογο με αυτό της Γης. Νεότερες μετρήσεις έδειξαν πάντως ότι η κηλίδα είναι κάπως μικρότερη απ΄ όσο αρχικά είχε εκτιμηθεί. Σύμφωνα με αστρονόμους του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ που μελετούν το φαινόμενο, η «γρατσουνιά» έχει μέγεθος όσο ο Ειρηνικός Ωκεανός. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο η κηλίδα να οφείλεται σε καταιγίδακαθώς αρκετές καταιγίδες στον Δία εμφανίζονται στα τηλεσκόπια ως μεγάλες κηλίδες.

Παρά το εξαιρετικά μεγάλο μέγεθος της κηλίδας οι επιστήμονες της ΝΑSΑ θεωρούν ότι το αντικείμενο που τη δημιούργησε ήταν αρκετά μικρό και δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο. Είτε λοιπόν πρόκειται για ένα αρκετά μικρό κομήτη είτε ίσως για κάποιο θραύσμα από κομήτη. Υπολογίζουν μάλιστα ότι έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 60 χλμ./δευτ. (περίπου 200 χιλιάδες χλμ./ώρα). Οι επιστήμονες παρατήρησαν επίσης ότι στον Δία υπάρχουν κάποιες ατμοσφαιρικές μεταβολές (θέρμανση της τροπόσφαιρας, αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας κ.ά.) τις οποίες συνδέουν με την πτώση του κομήτη.

Τ ο 1994 ο Δίας είχε γίνει και πάλι στόχος κομήτη. Οι επιστήμονες είχαν διαπιστώσει ότι ο κομήτης ΣούμεϊκερΛέβι 9 θα περνούσε πολύ κοντά από τον πλανήτη και εκτιμώντας ότι τελικά θα υπάρξει σύγκρουση είχαν στρέψει τα τηλεσκόπιά τους εκεί. Πράγματι, ο κομήτης πλησίασε πολύ κοντά στον Δία, η τρομερή βαρυτική έλξη του οποίου τον διέλυσε σε 20 κομμάτια τα οποία έπεσαν στον πλανήτη δημιουργώντας μεγάλες κηλίδες, σαν αυτή που εντοπίστηκε πριν από λίγα 24ωρα. 

Εικόνα από τη στιγμή της πρόσκρουσης. (ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)

ΠΗΓΕΣ:
-© Τhe Τimes, 2009

-ΤΟ ΒΗΜΑ SCIENCE

-dailymail.co.uk 

Ένας μετεωρίτης με μέγεθος ίσο με αυτό της Σελήνης προσέκρουσε επάνω στην επιφάνεια του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία, προξενώντας ένα τεράστιο ωστικό κύμα. 

Θα μπορούσε να ήταν το τέλος της Γης, αν για λίγα "διαστημικά εκατοστά" αν αντί για τον Δία ο μετεωρίτης επέφτε στον πλανήτη μας.

Βέβαια το περιστατικό αυτό συνέβη το 2010 αλλά δεν αλλάζει το γεγονός των κινδύνων του διαστήματος για την μικρή μας Γη

Το αντικείμενο έχει το μέγεθος της Σελήνης και στο βίντεο φαίνεται η πρόσκρουσή του με τον πλανήτη Δία. Το επίκεντρο της έκρηξης είναι περίπου 3 φορές το μέγεθος της Γης. Μετά από την πρώτη έκρηξη ακολούθησαν και άλλες...

Η ΝΑSA υπολογίζει ότι αν ο μετεωρίτης (χαρακτηρίζεται ως "Άγνωστο Ιπτάμενο Αντικείμενο" (UFO) μέχρις ότι διακριβωθεί 100% ότι ήταν μετεωρίτης) θα είχε καταστρέψει ολοσχερώς την Γη μέσα σε λίγα λεπτά και θα είχε εξαερωθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός, μαζί με τον άνθρωπο.

Οι φωτογρφίες που είναι από το τηλεσκόπιο Ηubble, κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα...

- See more at: http://www.pronews.gr/portal/item/%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CE%B1-vid#sthash.Zwa8zEzd.dpuf

Translate this page:

Ένας μετεωρίτης με μέγεθος ίσο με αυτό της Σελήνης προσέκρουσε επάνω στην επιφάνεια του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία, προξενώντας ένα τεράστιο ωστικό κύμα. 

Θα μπορούσε να ήταν το τέλος της Γης, αν για λίγα "διαστημικά εκατοστά" αν αντί για τον Δία ο μετεωρίτης επέφτε στον πλανήτη μας.

Βέβαια το περιστατικό αυτό συνέβη το 2010 αλλά δεν αλλάζει το γεγονός των κινδύνων του διαστήματος για την μικρή μας Γη

Το αντικείμενο έχει το μέγεθος της Σελήνης και στο βίντεο φαίνεται η πρόσκρουσή του με τον πλανήτη Δία. Το επίκεντρο της έκρηξης είναι περίπου 3 φορές το μέγεθος της Γης. Μετά από την πρώτη έκρηξη ακολούθησαν και άλλες...

Η ΝΑSA υπολογίζει ότι αν ο μετεωρίτης (χαρακτηρίζεται ως "Άγνωστο Ιπτάμενο Αντικείμενο" (UFO) μέχρις ότι διακριβωθεί 100% ότι ήταν μετεωρίτης) θα είχε καταστρέψει ολοσχερώς την Γη μέσα σε λίγα λεπτά και θα είχε εξαερωθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός, μαζί με τον άνθρωπο.

Οι φωτογρφίες που είναι από το τηλεσκόπιο Ηubble, κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα...

Δείτε το εκπληκτικό βίντεο:

- See more at: http://www.pronews.gr/portal/item/%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CE%B1-vid#sthash.dIzWUs1b.dpuf

Αυτό το κβάζαρ έχει θερμοκρασία 10 τρισ. βαθμούς Κελσίου!

Είναι ο πιο φωτεινός ενεργειακός πυρήνας στο Σύμπαν

Καλλιτεχνική απεικόνιση του κβάζαρ 3C 273 η θερμοκρασία του οποίου είναι πραγματικά εξωπραγματική

Διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε να μελετήσει την «καρδιά» του φωτεινότερου ενεργού γαλαξιακού πυρήνα (κβάζαρ) στο Σύμπαν κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η θερμοκρασία της ξεπερνά τα δέκα τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου! Πρόκειται φυσικά για μια πραγματικά αδιανόητη θερμοκρασία πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο έως τώρα δυνατό.

 
Η μελέτη

Ερευνητές του διεθνούς προγράμματος ραδιοαστρονομίας RadioAstron, με επικεφαλής τον Γιούρι Κοβάλεφ του Φυσικού Ινστιτούτου Λεμπέντεφ της Μόσχας, τον Αντρέι Λομπάνοφ του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και τον Μάικλ Τζόνσον του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, έκαναν δύο δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters», ανέλυσαν την ακτινοβολία του κβάζαρ 3C 273.
Το εν λόγω κβάζαρ, σε απόσταση περίπου 2,4 δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη, βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Παρθένου και είναι το πιο φωτεινό στον ουρανό από όσα έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής.
Το RadioAstron χρησιμοποιεί τον ρωσικό δορυφόρο Spektr-R με κεραία δέκα μέτρων, που βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Οι παρατηρήσεις του συνδυάζονται με αυτές μεγάλων επίγειων ραδιοτηλεσκοπίων, όπως του γερμανικού ραδιοτηλεσκοπίου διαμέτρου 100 μέτρων στο Έφελσμπεργκ, του διαμέτρου 110 μέτρων τηλεσκοπίου Green Bank και του τηλεσκοπίου διαμέτρου 300 μέτρων στο Αρεσίμπο. Έτσι το RadioAstron σχηματίζει ένα συμβολόμετρο (ένα εικονικό ραδιοτηλεσκόπιο) μεταξύ Γης και διαστήματος.

Ο κβάζαρ 3C 273, ο φωτεινότερος όλων (εικόνα του Διαστημ. Τηλεσκοπίου Hubble).

Οι πυρήνες

Τα κβάζαρ είναι τεράστιες μαύρες τρύπες με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Βρίσκονται στο κέντρο μεγάλων γαλαξιών και εκπέμπουν πανίσχυρη ακτινοβολία, συχνά «σβήνοντας» με τη λάμψη τους όλα τα άστρα του γαλαξία τους.
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η θερμοκρασία στο εσωτερικό αυτών των ενεργών γαλαξιακών πυρήνων δεν ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, αλλά οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν μια ασύλληπτα μεγαλύτερη θερμοκρασία. Οι επιστήμονες προς το παρόν δεν κατανοούν θεωρητικά πώς αυτό μπορεί να συμβεί.

Πηγές ; -ΤΟ ΒΗΜΑ SCIENCE
             -el.wikipedia.org

Οι κοσμικές ακτίνες βοηθούν στο χρωματισμό της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας του Πλανήτη Δία !

Εικόνα παρμένη από τη διαστημοσυσκευή Voyager 1 η οποία δείχνει σε ''ψευδές'' χρώμα την Μεγάλη Ερυθρά κηλίδα. Η λευκή ελλειψοειδής καταιγίδα ακριβώς από κάτω από την Μεγάλη Ερυθρά κηλίδα έχει περίπου την ίδια διάμετρο με την Γή. Εικόνα : NASA

Ένα επίμονο ‘’χαρακτηριστικό’’ που στροβιλίζεται στην ατμόσφαιρα του Δία και που είναι αρκετά μεγάλο για να καταπιεί τη Γη, εύστοχα ονομάστηκε ως η ‘’Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα’’ (επάνω και  δεξιά), μπορεί να πάρει μερικά ‘’συνώνυμα’’ χρώματα από ενώσεις θείου που παράγονται όταν κοσμικές ακτίνες και υπεριώδης ακτινοβολία ρίχνουν από κοινού μια ‘’ουσία’’ στα σύννεφα του πλανήτη, προτείνει μία νέα έρευνα. 

 Η ένωση αυτή η οποία έχει μελετηθεί πολύ ελάχιστα , μία ένωση θειούχου αμμωνίου (NH4SH), είναι τυπικά ένα διαυγές και άχρωμο στερεό, και στις συνθήκες που επικρατούν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία, είτε θα αποτελέσουν τον πυρήνα κόκκων πάγου είτε μια παγωμένη επίστρωση σε άλλα σωματίδια. Νέες εργαστηριακές εξετάσεις δείχνουν ότι όταν ή ένωση αυτή (NH4SH) βομβαρδίζεται με υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες-σε αυτή τη μελέτη, τα πρωτόνια επιταχύνονται με περίπου 14.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο - ,διασπάται σε διάφορες ποικιλίες χημικών ‘’βλημάτων’’, συμπεριλαμβανομένων αρνητικά φορτισμένων ιόντων S3 και S6.

Οι ερευνητές προτείνουν ότι υπεριώδες φως ακτινοβολεί την ουσία δημιουργώντας πιθανώς τα ίδια προϊόντα διάσπασης,. Μια λεπτομερής εργαστηριακή ανάλυση της ‘’ριπτόμενης’’ αυτής  ουσίας αποκαλύπτει ότι το μείγμα απορροφά ισχυρά μπλε, ιώδες, και εγγύς στο υπεριώδες (uv) μήκη κύματος του φωτός (300 έως 500 νανόμετρα), αφήνοντας σχετικά υψηλότερες αναλογίες μήκους κύματος από το κεντρικό και ερυθρό άκρο του ορατού φάσματος του φωτός το οποίο αντανακλάται, αντικατοπτρίζεται, αναφέρουν οι ερευνητές στο διαδίκτυο και στη προσεχή έκδοση του περιοδικού ‘’Ίκαρος’’. 

Επειδή το φάσμα απορρόφησης που μετρήθηκε στο εργαστήριο δεν ταιριάζει ακριβώς με εκείνη που παρατηρήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και άλλα όργανα, τα χαρακτηριστικά απορρόφησης του φωτός άλλων ατμοσφαιρικών συστατικών, όπως το μεθάνιο μπορεί να βοηθήσουν και να συμβάλουν στην αντίληψη μας για το χρώμα της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας. Μελλοντικές δοκιμές που αφορούν και άλλα κοινά αέρια στον  Δία μπορεί να βοηθήσουν καλύτερα στην αναδημιουργία και  την κατανομή των πραγματικών μηκών κύματος που παρατηρούν οι αστρονόμοι, λένε οι ερευνητές.

ΠΗΓΕΣ: Big Bang To Dynamic Earth

                en.wikipedia.org/wiki 

Ποιος είναι αυτός που πρώτος θεώρησε τον Ήλιο ακίνητο στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος;

Απάντηση

Οι αρχαίοι Έλληνες, σε αντίθεση με τους άλλους λαούς (Σουμέριους, Βαβυλώνιους, Αιγυπτίους, Ινδούς, Κινέζους κ.α.), αναζήτησαν κοσμολογικά μοντέλα που να ερμηνεύουν τα παρατηρησιακά δεδομένα τους και δεν αρκέστηκαν στην απλή καταγραφή των αστρονομικών παρατηρήσεων. Έτσι, θεμελίωσαν την Επιστήμη της Αστρονομίας.

Ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με τη δημιουργία του Σύμπαντος, με το σχήμα της Γης, με την περιφορά των πλανητών και με τη διαφορετική κλίση των ακτίνων του Ήλιου κατά τη διάρκεια του έτους, θεωρώντας πάντα τη Γη στο κέντρο του Κόσμου.

Έναν σημαντικό νεωτερισμό στην Αστρονομία της εποχής εκείνης εισήγαγαν οι Πυθαγόρειοι, με κύριο εκφραστή τους τον Φιλόλαο, εκτοπίζοντας τη Γη από το κέντρο του Σύμπαντος και τοποθετώντας στη θέση της το κεντρικό πυρ, την Εστία.

Με το Αριστοτελικό, όμως, γεωκεντρικό-ανθρωποκεντρικό κοσμολογικό σύστημα, όπως αυτό τελειοποιήθηκε κατά τον 2 μ.Χ. αιώνα από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, καθιερώθηκε η Γη να είναι ακίνητη στο κέντρο του Σύμπαντος και ο Ήλιος και οι πλανήτες να κινούνται γύρω από αυτήν.
Σύμφωνα, μάλιστα, με το κοσμολογικό αυτό σύστημα, προκειμένου να δικαιολογηθούν κάποια παρατηρησιακά δεδομένα, θεωρήθηκε ότι κάθε πλανήτης κινούταν και στην περιφέρεια ενός επικύκλου, δηλαδή στην περιφέρεια ενός μικρότερου κύκλου, του οποίου το κέντρο κινούταν πάνω στην περιφέρεια ενός μεγάλου κύκλου που είχε, βεβαίως, κέντρο τη Γη. Μ’ αυτόν τον τρόπο το αριστοτελικό γεωκεντρικό-ανθρωποκεντρικό κοσμολογικό σύστημα διατηρούσε και τη Γη, ως κέντρο του ηλιακού μας συστήματος και δικαιολογούσε τις γνωστές παράξενες κινήσεις που παρατηρούνται κυρίως στον Ερμή, στην Αφροδίτη και στον Άρη, όπως αυτές τονίζονται σε άλλες σχετικές ερωτήσεις.

Ο πρώτος στην παγκόσμια ιστορία που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους διατυπώνοντας την άποψη του ηλιοκεντρικού συστήματος ήταν ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (310-230 π.Χ.). Η επαναστατική αυτή ιδέα του Αρίσταρχου να βάλει τη Γη να περιφέρεται γύρω από τον ακίνητο Ήλιο, όπως μας βεβαιώνει ο Αρχιμήδης στη μαθηματική πραγματεία του «Ψαμμίτης», δεν ήταν δυνατόν να γίνει τότε δεκτή, μια και μόλις είχε προηγηθεί η γεωκεντρική άποψη του πάνσοφου Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.). Έτσι έμεινε στην αφάνεια, και μόνο στα μέσα του 16ου αιώνα ήρθε ξανά στο φως, καθώς επανεμφανίστηκε από τον Πολωνό κληρικό και αστρονόμο Νικόλαο Κοπέρνικο.

Στα χειρόγραφά του ο Κοπέρνικος έκανε, βέβαια, την αναφορά του στον Αρίσταρχο. Τα χειρόγραφά του αυτά βρέθηκαν στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της Βαρσοβίας, αλλά αυτή η αναφορά του στον Αρίσταρχο δεν συμπεριελήφθη στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1543 μ.Χ., μετά τον θάνατό του. Έτσι, το ηλιοκεντρικό σύστημα, αντί να λέγεται αριστάρχειο, λέγεται κοπερνίκειο.
Ευτυχώς, όμως, σήμερα, μετά από πολλές προσπάθειες της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας, αρχίσαμε πλέον παγκοσμίως να το αποκαλούμε αριστάρχειο ηλιοκεντρικό σύστημα. Αξίζει, μάλιστα, να σημειώσουμε, ότι το νέο μεγάλο τηλεσκόπιο, διαμέτρου 2,30 μέτρων, που βρίσκεται στο όρος Χελμός της Αχαΐας, κοντά στα Καλάβρυτα, σε υψόμετρο 2340 μέτρων, ονομάστηκε Αρίσταρχος και είναι το μεγαλύτερο της χερσαίας Ευρώπης.

Πηγές: -Στοιχεία Αστρονομίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς
-astro.planitario.gr
-el.wikipedia.org 

Ένα δευτερόλεπτο μετά την Μεγάλη Έκρηξη

Το πείραμα PTOLEMY και το κοσμικό υπόβαθρο νετρίνων

O φυσικός του Princeton, Chris Tully είναι ο επικεφαλής του πειράματος PTOLEMY

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης προβλέπει την ύπαρξη της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου, η οποία συνίσταται από τα αρχέγονα φωτόνια που αποδεσμεύθηκαν από την ύλη 379.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Η ακτινοβολία αυτή ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά τυχαία από τους Penzias και Wilson το 1964, και αντιστοιχεί σε θερμοκρασία 2,7 Kelvin, αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα υπέρ της Μεγάλης Έκρηξης.

Η θεωρία προβλέπει επίσης την ύπαρξη του κοσμικού υποβάθρου βαρυτικών κυμάτων από την εποχή της πληθωριστικής διαστολής του σύμπαντος, 10^-35 δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη (δυστυχώς οι αρχικοί ισχυρισμοί της ομάδας BICEP περί έμμεσης ανίχνευσής τους, αποδείχθηκαν λανθασμένοι),

αλλά και την ύπαρξη του κοσμικού υποβάθρου νετρίνων, της υπολειπόμενης ακτινοβολίας νετρίνων, τα οποία αποδεσμεύθηκαν από την ύλη περίπου 1 δευτερόλεπτο μετά την Μεγάλη Έκρηξη.  Αυτά τα νετρίνα σκοπεύει να ανιχνεύσει για πρώτη φορά το πείραμα PTOLEMY (Princeton Tritium Observatory for Light, Early- Universe, Massive-Neutrino Yield) στο πανεπιστήμιο Princeton στις ΗΠΑ.

Η κοσμική ακτινοβολία των νετρίνων συνίσταται από τα νετρίνα που περίσσεψαν από την Μεγάλη Έκρηξη τα οποία κυκλοφορούν μέχρι σήμερα ανάμεσά μας. Το αρχέγονο σύμπαν περιείχε ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, φωτόνια  και νετρίνα σε θερμική ισορροπία μεταξύ τους.  Ένα δευτερόλεπτο μετά την Μεγάλη Έκρηξη, πραγματοποιήθηκε η αποδέσμευση των νετρίνων από την ύλη καθώς στο σύμπαν βίωνε την λεγόμενη εποχή της ακτινοβολίας, όταν η θερμοκρασία του ήταν 10¹⁰Kelvin (που ισοδυναμεί με ενέργεια περίπου 1 MeV). Σήμερα εξαιτίας της διαστολής και της αντίστοιχης ψύξης του σύμπαντος η θερμοκρασία στην οποία αντιστοιχούν τα αρχέγονα νετρίνα είναι 1,95 Kelvin και η μέση πυκνότητά τους είναι 340 νετρίνα ανά κυβικό εκατοστό ή 56 νετρίνα του ηλεκτρονίου ανά κυβικό εκατοστό.

Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια σχεδόν χωρίς μάζα και ανήκουν στην κατηγορία των λεπτονίων. Νετρίνα, εκτός από τα αρχέγονα της  Μεγάλης Έκρηξης, δημιουργούνται συνεχώς διαμέσου των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης στο εσωτερικό άστρων όπως ο ήλιος, κατά την έκρηξη των σουπερνόβα, στις αντιδράσεις των πυρηνικών εργοστασίων και κατά τη διάρκεια των φυσικών ραδιενεργών διασπάσεων. Στο εσωτερικό του σώματός μας σε κάθε δευτερόλεπτο απελευθερώνονται περίπου 5000 νετρίνα εξαιτίας των ραδιενεργών διασπάσεων του καλίου. Τα νετρίνα καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση, όσον αφορά τον αριθμό σωματιδίων σε ολόκληρο το σύμπαν, μετά τα σωματίδια του φωτός τα φωτόνια, που καταλαμβάνουν την πρώτη θέση. Αλληλεπιδρούν με την ύλη πολύ σπάνια, μόνο διαμέσου των ασθενών δυνάμεων και για τον λόγο αυτό μπορούν να διασχίσουν ανεπηρέαστα ανθρώπους, τοίχους, ακόμη και πλανήτες ολόκληρους. Γι αυτό η ανίχνευσή τους είναι πολύ δύσκολη.
Ο Steven Weinberg ήταν ο πρώτος που υπέδειξε μια μέθοδο ανίχνευσης  των νετρίνων του κοσμικού υποβάθρου διαμέσου της αντίδρασης: ν_e +³H –> ³He + e^–
Το πείραμα PTOLEMY που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι, έχει ως στόχο τον προσδιορισμό του φάσματος των ηλεκτρονίων που παράγονται από την παραπάνω αντίδραση, διαμέσου του οποίου θα αποκαλυφθούν τα αρχέγονα νετρίνα. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο πείραμα είναι πρωτόγνωρες, είτε όσον αφορά τον στόχο τριτίου (τρίτιο ενσωματωμένο σε γραφένιο), είτε όσον αφορά την ανίχνευση των ηλεκτρονίων που πρέπει να διαχωριστούν από τα ηλεκτρόνια της ακτινοβολίας β του τριτίου.

Η επιτυχία του πειράματος θα έχει τεράστιες κοσμολογικές συνέπειες.  Ενώ η κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου μας δείχνει πως ήταν το σύμπαν 380.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη,  ότι κοσμικό  υπόβαθρο των νετρίνων θα μας πάει ακόμα πιο πίσω: ένα δευτερόλεπτο μετά την Μεγάλη Έκρηξη!


πηγή: www.pppl.gov  -   http://physicsgg.me 

Δείτε την πιο σφοδρή καταιγίδα στο ηλιακό σύστημα (βίντεο)

 

Έχει έκταση ίση με αυτή της Γης, οι κεραυνοί ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλο κάθε λίγα δευτερόλεπτα με την ισχύ τους να είναι δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή των κεραυνών στον πλανήτη μας.
Οι επιστήμονες μελετούν εδώ και πολύ καιρό την θύελλα και με την βοήθεια του διαστημικού σκάφους Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του, εντόπισαν νέα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Την ονόμασαν «Λευκή» καταιγίδα επειδή τα νέφη που δημιουργούνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας εκεί όπου μαίνεται η καταιγίδα έχουν έντονο και λαμπρό λευκό χρώμα.
Ένα έτος του Κρόνου αντιστοιχεί σε 29,5 γήινα και οι επιστήμονες γνώριζαν ότι κατά μέσο όρο μια φορά μέσα στο Κρόνιο έτος κάνει την εμφάνιση της μεγάλη σφοδρή καταιγίδα.

Τώρα βλέπουμε διαφορετικό πρόσωπο της Σελήνης.

Η Σελήνη δεν έδειχνε στη Γη πάντα το ίδιο «πρόσωπο». Ο άξονας περιστροφής της έχει μετακινηθεί κατά τουλάχιστον έξι μοίρες πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι οι πόλοι του φεγγαριού δεν ήσαν στη σημερινή θέση τους, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάθιου Ζίγκλερ του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", μελετώντας παλαιότερα στοιχεία δορυφόρων της NASA σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ανακάλυψαν ότι αυτή η δραματική μετακίνηση έχει αφήσει ακόμη τα ίχνη της στον δορυφόρο μας.

Η αιτία για την κλίση του άξονα και την μετατόπιση των πόλων πιστεύεται ότι είναι η αρχαία γεωλογική και ηφαιστειακή δραστηριότητα κάτω από τη μεγαλύτερη σεληνιακή θάλασσα, τον «Ωκεανό των Καταιγίδων», που βρίσκεται στη φωτεινή πλευρά του δορυφόρου μας (και όπου σχηματίζεται η ψευδαίσθηση ενός ανθρώπινου προσώπου). Η μετακίνηση των έξι μοιρών ή περίπου 200 χιλιομέτρων δεν έγινε απότομα, αλλά αργά, σε διάστημα περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών.

Η υπόγεια ηφαιστειακή δραστηριότητα έλιωσε ένα τμήμα του μανδύα της Σελήνης (του στρώματος κάτω από τον φλοιό), ωθώντας το στην επιφάνεια, όπου σχημάτισε τις σημερινές τεράστιες εκτάσεις βασαλτικής λάβας. Παράλληλα, εκτός από το να αλλάξει το «πρόσωπο» του φεγγαριού, αυτή η σημαντική μετατόπιση μάζας προκάλεσε και τη σταδιακή μετατόπιση του σεληνιακού άξονα.

 

«Η ίδια αιτία που δημιούργησε τη σκούρα λάβα, η οποία σχημάτισε το "πρόσωπο του ανθρώπου" στο φεγγάρι, ευθύνεται επίσης για την μετατόπιση του άξονα - και έχει καταγραφεί στους πολικούς πάγους της Σελήνης» δήλωσε ο Ζίγκλερ.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, αυτό εξηγεί, επίσης, γιατί κάποτε οι πόλοι του φεγγαριού είχαν πολύ περισσότερους πάγους από ό,τι σήμερα. Λόγω της μετατόπισης των πόλων, ένα μεγάλο μέρος των πάγων έπαψαν να είναι κρυμμένοι από τον ήλιο και έλιωσαν.

Προηγούμενες μελέτες πάντως είχαν εκτιμήσει ότι ο άξονας της Σελήνης μπορεί να είχε «γείρει» πολύ περισσότερο, έως και 35 μοίρες σε σχέση με την αρχική θέση του. Συνεπώς το ζήτημα παραμένει μάλλον ανοιχτό, μέχρι να συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία.

Μέχρι στιγμής, τα μόνα άλλα σώματα στο ηλιακό σύστημά μας που πιστεύεται ότι έχουν γνωρίσει στο παρελθόν παρόμοια μετακίνηση του άξονα περιστροφής και των πόλων τους, είναι η Γη, ο 'Αρης, ο δορυφόρος Εγκέλαδος του Κρόνου και ο δορυφόρος Ευρώπη του Δία.

Πηγή: skai.gr 

Γιατί ο Άρατος ο Σολεύς θεωρείται ο Όμηρος της Αστρονομίας.

Είναι πιθανό ότι ο Απόστολος Παύλος είχε μελετήσει τα «Φαινόμενα» και από την εισαγωγή του Άρατου είχε δανειστεί τη φράση Τοῦ γὰρ καὶ γένος εἰμέν που χρησιμοποίησε στον Άρειο Πάγο στην προς Αθηναίους ομιλία του (Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ' ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν

Ο Άρατος (305-240 π.Χ.) ήταν ένας λόγιος και ποιητής από τους Σολούς της μικρασιατικής Κιλικίας, που είχε πολλά ενδιαφέροντα.

Σε αυτόν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αντίγονος ο Γονατάς ανέθεσε να μεταφέρει σε ποιητική μορφή το αστρονομικό έργο του Εύδοξου του Κνίδιου (407-354 π.Χ.) χρησιμοποιώντας τον «δακτυλικό εξάμετρο», τον τυπικό στίχο της αρχαίας Ελληνικής επικής ποίησης, κατά το πρότυπο των ομηρικών επών, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.

Ο Άρατος, για να κάνει πιο προσιτή και πιο ενδιαφέρουσα την Αστρονομία στους απλούς ανθρώπους, πραγματοποίησε την επιθυμία του βασιλιά Αντίγονου του Γονατά, που του ζήτησε να κάνει τον Εύδοξο ενδοξότερο, μεταφέροντας τον πεζό λόγο σε έμμετρο στίχο.
Ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος γεμάτος ενθουσιασμό έλεγε ότι «μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη αιώνιος ο Άρατος θα μείνει!». Ο μεγάλος Ρωμαίος ρήτορας Κικέρωνας επαινεί την κομψότητα των στίχων του Άρατου και μεταφράζει αρκετούς στίχους.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, συμπατριώτης του Άρατου, γνωρίζοντας τη λατρεία που είχαν οι Αθηναίοι για τα ποιήματα του Άρατου, ξεκίνησε την ομιλία του στον Άρειο Πάγο, στην Αθήνα, με απαγγελία ορισμένων στίχων του ποιήματος αυτού, προκειμένου να φέρει κοντά του τους Αθηναίους.

Το αστρονομικό αυτό ποίημα του Άρατου, «Φαινόμενα και Διοσημεία», υπήρξε γενικά πολύ προσφιλές ανάγνωσμα κατά τους αλεξανδρινούς, τους ρωμαϊκούς και τους βυζαντινούς χρόνους και έτυχε πολλών ευμενών σχολιασμών, κυρίως από τον πατέρα της Αστρονομίας Ίππαρχο (190-120 π.Χ.) και από τον Θέωνα τον Αλεξανδρέα (330-395 μ.Χ.), που ήταν ο πατέρας της Υπατίας και ένας από τους τελευταίους σοφούς που χρησιμοποίησαν την περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, προτού αυτή καταστραφεί, το 390 μ.Χ.

Πηγή: planitario.gr

 

Η Πρώτη Εαρινή Πανσέληνος και ο Εορτασμός του Πάσχα.

Του Διονύση Σιμόπουλου
Σύγχρονου Έλληνα φυσικού και αστρονόμου, επίτιμου διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου,

Φωτογραφία:  Αντώνης Αγιομαμίτης 

 Σήμερα το βράδυ (Τετάρτη, 23 Μαρτίου 2016) ο ουρανός μας θα στολιστεί με την ομορφιά της πρώτης Εαρινής Πανσελήνου. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες (εκτός της Ορθοδόξου) την ερχόμενη Κυριακή θα γιορτάσουν το Πάσχα τους αφού ακολουθούν τις εντολές της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που συνεκλήθη στη Νίκαια της Βυθυνίας από τον Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ. Χ. Η Σύνοδος εκείνη θέσπισε τα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα με μία εγκύκλιο επιστολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου όπου εκτίθεται ο γνωστός από τότε ως «Όρος της Νικαίας». Σύμφωνα μ’ αυτόν: «Το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή τότε να εορτάζεται την επομένη Κυριακή (για να μην συμπέσει με τον εορτασμό του Εβραϊκού Πάσχα).» Ο εορτασμός του Πάσχα λοιπόν συνδέθηκε άμεσα με την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης.

Όπως άλλωστε αναφέρει και στη διδακτορική του διατριβή ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος «… αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ’ έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ’ αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ’ η ισημερία.»

Το όλο θέμα δηλαδή είναι, με βάση τον όρο της Νικαίας, ένα καθαρά αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα, γι’ αυτό και η Α’ Οικουμενική Σύνοδος λόγω της ακμής της αστρονομίας και των μαθηματικών στην Αλεξάνδρεια, ανέθεσε στον εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας με ειδικές «πασχάλιες επιστολές» να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού πρώτα υπολογιστεί με τη βοήθεια των αστρονόμων της Αλεξάνδρειας η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου. Για να βρούμε επομένως την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα ενός τυχόντος έτους αρκεί να γνωρίζουμε ποια είναι η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου και στη συνέχεια να βρούμε την πρώτη Κυριακή που ακολουθεί μετά από την πανσέληνο αυτή.

Δυστυχώς η Ορθόδοξη Εκκλησία, παρ’ όλο που ακολουθεί σε όλες της τις δραστηριότητες για τις ακίνητες εορτές το Γρηγοριανό Ημερολόγιο δεν πράττει το ίδιο για τον υπολογισμό του εορτασμού του Πάσχα αφού με ομόφωνη απόφασή της η Εκκλησία της Ελλάδος «λαμβάνουσα μεν υπ’ όψιν την εκ της διαφοράς του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το επικρατήσαν ήδη πολιτικόν ημερολόγιον προερχομένην σύγχυσιν παρά τω λαώ και την εκ ταύτης θρησκευτικήν βλάβην αυτού, ανταποκρινομένη δε εις την πανταχόθεν εκδηλουμένην επιθυμίαν, αποφασίζει όπως αφομοιώση το εκκλησιαστικό ημερολόγιον προς το πολιτικόν…». Έτσι από τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που ακολουθεί και υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το Ιουλιανό ή Παλαιό Ημερολόγιο.

Η διαφορά όμως του εορτασμού του Πάσχα από τις δυτικές και τις ανατολικές εκκλησίες δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου αλλά και στον επίσης ελλιπή Μετωνικό Κύκλο (5ος αιώνας π.Χ.) με τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των εαρινών πανσελήνων. Γιατί σύμφωνα με τον Σεληνιακό κύκλο του Μέτωνα 19 Ιουλιανά έτη είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες. Υποτίθεται δηλαδή ότι μετά παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται. Αυτό όμως δεν είναι τελείως ακριβές.

Επειδή σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας συνοδικός μήνας είναι ίσος με 29,530588 ημέρες οι 235 μήνες του μετωνικού κύκλου μας κάνουν 6.939,688180 ημέρες. Γνωρίζουμε επίσης ότι το τροπικό (ηλιακό) έτος έχει διάρκεια 365,242199 ημέρες, που σημαίνει ότι στα 19 έτη του μετωνικού κύκλου θα έχουμε 6.939,601781 ημέρες. Ανάμεσα στους 235 συνοδικούς μήνες και τα 19 τροπικά έτη υπάρχει μια διαφορά 0,086399 της ημέρας, ή 2 ώρες, 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο.

Με την πάροδο όμως των ετών τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί. Έτσι στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται και το λάθος του 19ετούς μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται σήμερα σε 5 περίπου ημέρες. Η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία, παρ’ όλο που όπως είπαμε έχει αποδεχτεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο αλλά και τον κύκλο του Μέτωνος, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Έτσι πολλές φορές αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο. Μερικές φορές μάλιστα το γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή της δεύτερης πανσελήνου της άνοιξης, όπως συμβαίνει φέτος όταν η δεύτερη εαρινή πανσέληνος θα συμβεί στις 22 Απριλίου ενώ εμείς θα γιορτάσουμε το Πάσχα δύο Κυριακές μετά, δηλαδή την Πρωτομαγιά, αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο που όρισε η Σύνοδος της Νικαίας.

Έτσι λοιπόν τα δύο αυτά υπολογιστικά

μαθηματικά-αστρονομικά σφάλματα, των 5 ημερών του κύκλου του Μέτωνος και των 13 ημερών του Ιουλιανού ημερολογίου, που υπεισέρχονται στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν διττώς από το γράμμα αλλά και το πνεύμα του όρου της Νικαίας. Έτσι ώστε να είναι φανερό ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εντούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι και το γεγονός της διαφοράς που έχουμε στον εορτασμό του Πάσχα από τις ανατολικές και τις δυτικές εκκλησίες. Η διαφορά αυτή δεν άπτεται καθόλου πάνω σε δογματικά θέματα της Χριστιανικής Εκκλησιαστικής λατρείας ή θρησκείας. Γιατί όπως είδαμε το όλο θέμα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα είναι ένα απλό αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα. Γι’ αυτό άλλωστε και οι πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες Δημήτριος και Αθηναγόρας, πρότειναν «…πρώτον πανορθόδοξον και δεύτερον Πανχριστιανικήν ιεράν συμφωνίαν, προς καθορισμόν σταθεράς Κυριακής διηνεκώς από κοινού εορτασμού του ενός Χριστιανικού Πάσχα υφ’ απάντων των ανά την Οικουμένην Χριστιανών…..»

Μία κοντινή ματιά στο νάνο Πλανήτη Δήμητρα, ρίχνει ''φως'' στις φωτεινές κηλίδες.

Οι επιστήμονες της αποστολής ‘’Dawn’’ (Αυγή) της NASA σημείωσαν αξιοσημείωτη πρόοδο στην αποκάλυψη των μυστικών του νάνου πλανήτη.

Οι φωτεινές κηλίδες του κρατήρα ''Occator'' φαίνονται σε βελτιωμένο χρώμα σε αυτή την εικόνα παρμένη από το διαστημόπλοιο Dawn της NASA. Credit: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA / PSI / LPI

Οι τελευταίες εικόνες που έχουμε για τον νάνο πλανήτη Δήμητρα μας φέρνουν πιο κοντά από ποτέ στον πυθμένα  του κρατήρα ‘’Occator’’, στο χώρο όπου οι φωτεινότερες από τις μυστηριώδεις κηλίδες έχουν προβληματίσει τους επιστήμονες.

Οι εικόνες που κυκλοφόρησαν από την αποστολή του διαστημόπλοιου ‘’Dawn’’ της NASA στο 47ο ετήσιο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης (Planetary Science Conference) στο Τέξας.

"Πριν ξεκινήσει το διαστημόπλοιο ‘’Dawn’’ πέρυσι τις εντατικές του παρατηρήσεις στη Δήμητρα, ο Κρατήρας ‘’Occator’’ φαινόταν να είναι μια μεγάλη φωτεινή περιοχή. Τώρα, με τις τελευταίες κοντινές εικόνες, μπορούμε να δούμε πολύπλοκα χαρακτηριστικά, που μας παρέχουν νέα μυστήρια προς διερεύνηση," δήλωσε ο Ralf Jaumann , πλανητικός επιστήμονας και συν-ερευνητής του ‘’Dawn’’ στο Γερμανικό Κέντρο ΄Αερο-Διαστήματος (German Aerospace Centre) στο Βερολίνο.

«Η περίπλοκη γεωμετρία στο εσωτερικό του κρατήρα προτείνει γεωλογική δραστηριότητα στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά θα πρέπει να ολοκληρωθούν λεπτομερείς γεωλογικές χαρτογράφησεις του κρατήρα, ώστε να δοκιμαστούν υποθέσεις για το σχηματισμό του."

Στον κρατήρα ''Occator'' βρίσκεται η πιο λαμπρή περιοχή στον νάνο πλανήτη Δήμητρα. Credit: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA / PSI

Η ομάδα κυκλοφόρησε επίσης ένα ενισχυμένο σε χρώμα χάρτη της επιφάνειας της Δήμητρας, αναδεικνύοντας τη διαφορετικότητα των υλικών που βρίσκονται εκεί και την σχετικά λεία επιφάνεια του πλανήτη, η οποία δεν έχει και πολλές μεγάλες κοιλότητες αποτέλεσμα συγκρούσεων από ουράνια σώματα, όπως αναμενόταν από τους επιστήμονες.

Το μπλε υλικό που επισημαίνεται στο έγχρωμο χάρτη σχετίζεται με ροές, ομαλές πεδιάδες και βουνά, τα οποία φαίνεται να είναι πολύ νεαρά επιφανειακά χαρακτηριστικά.

Ένα γενικός χάρτης δείχνει την επιφάνεια της Δήμητρας σε ενισχυμένο χρώμα, καλύπτοντας υπέρυθρα μήκη κύματος πέρα από την ανθρώπινη οπτική περιοχή .Credit: NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA

"Παρά το γεγονός ότι οι διαδικασίες των συγκρούσεων από ουράνια σώματα κυριαρχούν στην επιφανειακή γεωλογία στη Δήμητρα, έχουμε εντοπίσει συγκεκριμένες παραλλαγές χρωμάτων στην επιφάνεια, που  δείχνουν αλλαγές υλικού που οφείλονται σε μια σύνθετη αλληλεπίδραση της διαδικασίας αυτών των συγκρούσεων, και τη σύνθεση του υπεδάφους," δήλωσε ο Jaumann.

"Επιπλέον, αυτό δίνει ενδείξεις για υπόγειο στρώμα εμπλουτισμένο σε πάγο και χημικά στοιχεία (volatiles)."

Οι επιστήμονες της αποστολής έδωσαν επίσης στη δημοσιότητα δεδομένα από τις συσκευές Gamma Ray και Neutron Detector (Gamma Ray and Neutron Detector – GraND) του διαστημοπλοίου Dawn, γεγονός που υποδηλώνει την πιθανότητα πάγου κάτω από την  από την επιφάνεια.

Ένα τμήμα του βόρειου ημισφαιρίου της Δήμητρας υπάρχουν δεδομένα καταμέτρησης νετρονίων που αποκτήθηκαν από το όργανο ακτίνων Γάμμα, και τον ανιχνευτή νετρονίων (GRaND), όργανα που βρίσκονται στο διαστημόπλοιο Dawn της NASA Dawn spacecraft.Credit: NASA / JPL-Caltech / UCLA / ASI / INAF

Νετρόνια και ακτίνες γάμμα παράγονται από κοσμικές ακτίνες που με τις αλληλεπιδράσεις τους με τα επιφάνεια υλικά παρέχουν ένα δακτυλικό αποτύπωμα των χημικού εμπλουτισμού σε κάθε μέτρο εδαφικού στρώματος (regolith) της Δήμητρας ,τη ''φυτική'' γη του πλανήτη (topsoil).

Το GRaND ανίχνευσε  λιγότερα νετρόνια κοντά στους πόλους της Δήμητρας από ότι στον ισημερινό, υποδεικνύοντας μια υψηλότερη συγκέντρωση υδρογόνου στα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, ίσως λόγω του παγωμένου νερού κοντά στην επιφάνεια των πολικών περιοχών.

«Οι αναλύσεις μας θα τεστάρουν μια μακροχρόνια πρόβλεψη ότι ο πάγος νερού μπορεί να επιβιώσει ακριβώς κάτω από την κρύα επιφάνεια που βρίσκεται για δισεκατομμύρια χρόνια σε μεγάλο γεωγραφικό πλάτος στη Δήμητρα», δήλωσε ο Tom Prettyman, επικεφαλής του GRaND και του ''Dawn'' συν-ερευνητής στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Πλανητικών Επιστημών (Planetary Science Institute), στην Tucson, της Αριζόνα.

Οι επιστήμονες έχουν συγκλονιστεί από τις διαφορές στο υπέδαφος σε διάφορα σημεία σε όλη την Δήμητρα , όπως παρατηρούν από το φασματόμετρο ορατής και υπέρυθρης χαρτογράφησης (visible and infrared mapping spectrometer VIR).

Στο ακανόνιστου σχήματος κρατήρα ‘’Haulani’’ , ιδίως, βρήκαν μια διαφορετική αναλογία των υλικών επιφάνειας από αυτά που βρίσκονται γύρω του.

Ο Κρατήρας ‘’Haulani’’ απεικονίζεται με φασματόμετρο στην ορατή και την υπέρυθρη χαρτογράφηση του VIR, που βρίσκεται στο διαστημόπλοιο ‘’Dawn’’ της NASA .Credit: NASA / JPL-Caltech / UCLA / ASI / INAF

"Έγχρωμες εικόνες ‘’ψευδοχρωμάτων του κρατήρα ‘’Haulani’’  δείχνουν ότι το υλικό, που προέκυψε από ανασκαφή σε σημείο όπου κατέπεσε ουράνιο σώμα,  είναι διαφορετικό από τη γενική σύνθεση της επιφάνεια της Δήμητρας. Η ποικιλία των υλικών συνεπάγεται είτε ότι υπάρχει ένα μικτό στρώμα κάτω, ή ότι η πτώση η ίδια άλλαξε τις ιδιότητες των υλικών, "δήλωσε η Μαρία Cristina de Sanctis, η επικεφαλής  του VIR , του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής (National Institute of Astrophysics), στη Ρώμη.

Το όργανο VIR εντόπισε νερό στο νεαρό κρατήρα ‘’Oxo’’, πλάτους εννέα χιλιομέτρων στο βόρειο ημισφαίριο της Δήμητρας. Αυτό το νερό θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σε  ορυκτά ή με τη μορφή του πάγου. Είναι το μόνο μέρος στην επιφάνεια της Δήμητρας, όπου έχει εντοπιστεί νερό μέχρι στιγμής. 

ΠΗΓΗ: cosmosmagazine.com

Προσαρμογή : Astronomy& Science

10 εκπληκτικά πράγματα που λέει η Φυσική σχετικά με σας.

1. Ζείτε σε έναν βράχο

Το σπίτι σας είναι ένας σχεδόν σφαιρικός βράχος που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο (ο τρίτος βράχος από τον ήλιο) με 100.000 μίλια την ώρα. Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας καλύπτεται από νερό που σχηματίζει λίμνες και ωκεανούς, και περιβάλλεται κυρίως από αέριο άζωτο και οξυγόνο που σχηματίζουν την ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το σπίτι μας, και το σπίτι όλων των ανθρώπων που έζησαν μέχρι σήμερα.

2. Είστε φτιαγμένοι από αστρόσκονη

Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο εκπληκτικό. Ο άνθρακας, το άζωτο και το οξυγόνο στο σώμα σας δημιουργήθηκαν στην καρδιά ενός άστρου πολύ πριν σχηματιστεί το ηλιακό μας σύστημα. Τα πιο κοινά στοιχεί στο σώμα μας είναι και τα πιο κοινά στοιχεία στον γαλαξία μας. Συνεπώς ενσαρκώνετε την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος.

3. Ένα τμήμα του εαυτού σας έχει την ηλικία του σύμπαντος



Ενώ τα βαρύτερα στοιχεία στο σώμα σας δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων, το υδρογόνο που περιέχει το σώμα σας σχηματίστηκε περίπου τρία λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Αλλά τα πρωτόνια που περιέχονται στο σώμα μας σχηματίστηκαν ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Κάποια από τα πρωτόνια που βρίσκονται στο σώμα μας σχηματίστηκαν στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος.

4. Είστε το κέντρο του σύμπαντος



Συχνά λέγεται ότι το σύμπαν δεν έχει κέντρο. Το Big Bang δεν ξεκίνησε από ένα συγκεκριμένο σημείο ως μια μεγάλη έκρηξη. Τα πάντα στο σύμπαν (ακόμη και ο χώρος και ο χρόνος) σχηματίστηκαν από κοινού, πράγμα που σημαίνει πως αυτή τη στιγμή βρίσκεστε εκεί που ήταν κάποτε η καρδιά της μεγάλης έκρηξης. Έτσι, βρίσκεστε στο κέντρο του σύμπαντος. Εννοείται πως αυτό ισχύει και για οποιοδήποτε άλλο σημείο στο σύμπαν.

5. Κινείστε με 370 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο

Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μπορεί να παίξει τον ρόλο του αιθέρα;

Το Σύμπαν είναι γεμάτο από μια θάλασσα μικροκυματικής ακτινοβολίας γνωστής ως Κοσμική Ακτινοβολία Υποβάθρου (ΚΑΥ). Πρόκειται για το θερμικό απομεινάρι της Μεγάλης Έκρηξης. Τα μήκη κύματος που παρατηρούμε είναι σχεδόν το ίδιο προς όποια κατεύθυνση κι αν κοιτάξουμε, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι η μια πλευρά του σύμπαντος έχει μικρότερα μήκη κύματος από την άλλη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ηλιακό μας σύστημα κινείται μέσα στη θάλασσα της μικροκυματικής ακτινοβολίας, κάνοντας την πίσω μας μικροκυματική ακτινοβολία να μετατοπίζεται προς το ερυθρό και την μπροστά μας προς το μπλε. Χρησιμοποιώντας τις εξισώσεις του φαινομένου Doppler υπολογίζεται η ταχύτητα των 370 km/s.

6. Βομβαρδίζεστε από νετρίνα

Ενεργειακό φάσμα των ηλιακών νετρίνων

Τα νετρίνα δημιουργούνται στο εσωτερικό του ήλιου μας διαμέσου αντιδράσεων πυρηνικής σύντηξης. Σχηματίζονται επίσης και στους πυρήνες μακρινών άστρων. Δεδομένου ότι τα νετρίνα αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη, μπορούν να διέρχονται μέσα από αυτή πολύ εύκολα. Αυτή τη στιγμή διέρχονται από κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός σας περίπου 100 δισεκατομμύρια ηλιακά νετρίνα. Την νύχτα διέρχονται μέσα από το σώμα σας αφού έχουν διασχίσει ολόκληρη τη Γη.

7. Είστε θερμότεροι από τον ήλιο

Ο ήλιος έχει πολύ υψηλότερη θερμοκρασία από σας. Ακόμα και η μικρότερη θερμοκρασία του ήλιου που εμφανίζεται στην επιφάνειά του – περίπου 6000 βαθμοί Κελσίου – είναι πολύ μεγαλύτερη από την θερμοκρασία των 37 βαθμών Κελσίου του ανθρωπίνου σώματος. Αλλά ανά όγκο παράγετε περισσότερη θερμότητα από τον ήλιο. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά εσείς παράγετε θερμότητα μέσα από το μεγαλύτερο μέρος του όγκου σας διαμέσου των χημικών αντιδράσεων, ενώ ο ήλιος παράγει θερμότητα μόνο στον πυρήνα του διαμέσου της πυρηνικής σύντηξης.

8. Τα πάντα έλκονται από σας

Ο παγκόσμιος νόμος της βαρύτητας μας λέει ότι οι μάζες έλκονται μεταξύ τους. Το βάρος σας είναι η δύναμη με την οποία μας έλκει η Γη. Όμως κι εσείς έλκετε τη Γη με την ίδια δύναμη. Και μάλιστα έλκετε βαρυτικά κάθε σώμα που βρίσκεται γύρω σας. Απλά αυτές οι δυνάμεις είναι πολύ ασθενείς για να τις παρατηρήσετε.

9. Η αίσθηση που έχετε για τον χρόνο είναι μοναδική

Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, δεν υπάρχει κοσμικό ρολόι που να καθορίζει τον συμπαντικό χρόνο. Σύμφωνα με τη σχετικότητα, δεν υπάρχει παγκόσμιο «τώρα». Αντ’ αυτού, το τι συνιστά το παρόν εξαρτάται από την δική σας θέση και κίνηση, και ο καθένας με μια διαφορετική θέση και κίνηση αντιλαμβάνεται μια διαφορετική ροή του χρόνου. Διαθέτετε ένα «τώρα» που είναι αποκλειστικά δικό σας.

10. Η ζωή σας θα μπορούσε να δώσει νόημα στο σύμπαν

Είστε μια συλλογή από σωματίδια που αποκτήσατε αυτεπίγνωση, και πολλοί από σας υπήρξατε τόσο καλότυχοι ώστε να έχετε την τροφή, την προστασία και τον ελεύθερο χρόνο που απαιτούνται για να θαυμάσετε, να στοχαστείτε, και να κατανοήσετε μέχρις ενός σημείου το σύμπαν που σας περιβάλλει. Αν όλοι οι άνθρωποι είχαν αυτές τις δυνατότητες, τότε θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να κατανοήσουμε πλήρως το σύμπαν.
Και τότε η ζωή μας θα έδινε νόημα στο σύμπαν.




πηγή (9 στα 10): «TEN AMAZING THINGS ASTROPHYSICS SAYS ABOUT YOU»: briankoberlein.com