Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021

Νέα έρευνα προειδοποιεί: Η επόμενη ηλιακή καταιγίδα πιθανόν να επιφέρει στον πλανήτη μας "διαδικτυακό Αρμαγεδδώνα"

Τα υποβρύχια καλώδια που συνδέουν τα έθνη θα μπορούσαν να μείνουν εκτός σύνδεσης για μήνες, προειδοποιεί η μελέτη αυτή.

Ο Ήλιος μας το μητρικό μας άστρο λούζει πάντα τη Γη με μια ομίχλη μαγνητισμένων σωματιδίων γνωστή ως ηλιακός άνεμος. Ως επί το πλείστον, η μαγνητική ασπίδα του πλανήτη μας εμποδίζει αυτόν τον ηλεκτρικό αυτό άνεμο να κάνει οποιαδήποτε πραγματική ζημιά στη Γη ή στους κατοίκους της, αποθώντας αυτά τα σωματίδια προς τους πόλους κάνοντας τα να αφήνουν πίσω τους μια ευχάριστη στην όψη ουράνια αύρα γνωστή ως Σέλας.

Μια ηλιακή καταιγίδα ή στεμματική εκπομπή μάζας ή στεφανιαία μαζική εκτίναξη (αγγλ. Coronal Mass Ejection ή CMA), εκρήγνυται από τον ήλιο τον Αύγουστο του 2012. (Εικόνα: NASA Goddard)


Αλλά μερικές φορές, κάθε αιώνα περίπου, ο άνεμος αυτός κλιμακώνεται σε μια πλήρη ηλιακή καταιγίδα-και, όπως προειδοποιεί η νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο επικοινωνίας δεδομένων SIGCOMM 2021, τα αποτελέσματα τέτοιων ακραίων διαστημικών καιρικών συνθηκών θα μπορούσαν να είναι καταστροφικά για τον σύγχρονο τρόπο ζωής μας.

Εν ολίγοις, μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε να βυθίσει τον κόσμο σε ένα "διαδικτυακό Αρμαγεδδώνα" ο οποίος θα καταστήσει σταδιακά μεγάλα τμήματα της κοινωνίας εκτός σύνδεσης για εβδομάδες ή μήνες, έγραψε σε ενα νέο ερευνητικό paper η Sangeetha Abdu Jyothi, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Irvine . (Η ομότιμη αναθεώρηση για το paper αυτό δεν έχει  δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στον τύπο).

Τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια όταν έρθουν κοντά στη Γη δημιουργούν τις ηλιακές καταιγίδες ως συνέπεια της αλληλεπίδρασης των μαγνητικών πεδίων εκρηκτικών φαινομένων από τον Ήλιο και των μαγνητικών πεδίων της Γης. Όταν υπάρχουν δυνατότερα ηλιακά φαινόμενα, υπάρχουν και δυνατότερες καταιγίδες. Εικόνα: el.wikipedia.org


"Αυτό που με έκανε πραγματικά να το σκεφτώ είναι ότι με την πανδημία είδαμε πόσο απροετοίμαστος ήταν ο κόσμος. Δεν υπήρχε πρωτόκολλο για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και είναι το ίδιο με την ανθεκτικότητα του διαδικτύου", δήλωσε η Abdu Jyothi στον ιστότοπο WIRED. "Η υποδομή μας δεν είναι προετοιμασμένη για ένα ηλιακό συμβάν μεγάλης κλίμακας".

Μέρος του προβλήματος είναι ότι οι ακραίες ηλιακές καταιγίδες [οι οποίες ονομάζονται επίσης στεμματικές εκπομπές μάζας ή στεφανιαίες μαζικές εκτινάξεις (αγγλ. Coronal Mass Ejection ή CMA)] είναι σχετικά σπάνιες. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η πιθανότητα ακραίων διαστημικών καιρικών φαινομένων να επηρεάσουν άμεσα τη Γη είναι μεταξύ 1,6% και 12% ανά δεκαετία, σύμφωνα με το paper της Abdu Jyothi.

Στην πρόσφατη ιστορία, έχουν καταγραφεί μόνο δύο τέτοιες καταιγίδες - η μία το 1859 και η άλλη το 1921. Το προηγούμενο περιστατικό, γνωστό ως Carrington Event, δημιούργησε μια τόσο σοβαρή γεωμαγνητική διαταραχή στη Γη, ώστε τα τηλεγραφικά καλώδια τυλίχτηκαν στις φλόγες μετά από υπερφόρτωση, και τα Σέλαα - τα οποία είναι συνήθως ορατά μόνο κοντά στους πόλους του πλανήτη - εντοπίστηκαν κοντά στην ισημερινή Κολομβία! Οι μικρότερες καταιγίδες μπορούν επίσης να να είναι έντονες. Μία σημειώθηκε τον Μάρτιο του 1989 όπου προκάλεσε διακοπή ρεύματος βυθίζοντας στο σκοτάδι ολόκληρη την καναδική επαρχία του Κεμπέκ για εννέα ώρες.

Έκτοτε, ο ανθρώπινος πολιτισμός εξαρτάται πολύ περισσότερο από το παγκόσμιο Διαδίκτυο, και οι πιθανές επιπτώσεις μιας μαζικής γεωμαγνητικής καταιγίδας στη νέα αυτή υποδομή παραμένουν σε μεγάλο βαθμό μη μελετημένες, δήλωσε η Abdu Jyothi η οποία στο νέο της paper, προσπάθησε να εντοπίσει τα μεγαλύτερα τρωτά σημεία σε αυτήν την υποδομή.

Τα καλά νέα είναι ότι οι τοπικές και περιφερειακές διαδικτυακές συνδέσεις είναι πιθανό να διατρέχουν χαμηλό κίνδυνο να καταστραφούν επειδή τα καλώδια οπτικών ινών δεν επηρεάζονται από τα γεωμαγνητικά επαγόμενα ρεύματα, σύμφωνα με το paper.

Ωστόσο, τα μεγάλα υποθαλάσσια διαδικτυακά καλώδια τα οποία συνδέουν ηπείρους είναι μια διαφορετική ιστορία. Αυτά τα καλώδια είναι εξοπλισμένα με επαναλήπτες για την ενίσχυση του οπτικού σήματος, σε απόσταση 50 έως 150 χιλιομέτρων. Αυτοί οι επαναλήπτες είναι ευάλωτοι σε γεωμαγνητικά ρεύματα και ολόκληρα καλώδια θα μπορούσαν να καταστούν άχρηστα αν ακόμη και ένας επαναλήπτης βγει εκτός σύνδεσης, σύμφωνα και πάλι με το paper.    

Εάν αρκετά υποβρύχια καλώδια υποστούν βλάβες σε μια συγκεκριμένη περιοχή, τότε ολόκληρες ήπειροι θα μπορούσαν να αποκοπούν μεταξύ τους, έγραψε η Abdu Jyothi. Επιπλέον, τα έθνη σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη - όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο - είναι πολύ πιο ευαίσθητα στον διαστημικό καιρό (ή ηλιακό καιρό) από ό,τι τα έθνη που βρίσκονται σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη. Σε περίπτωση μιας καταστροφικής γεωμαγνητικής καταιγίδας, τα έθνη που βρίσκονται σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη είναι πιθανότερο να αποκοπούν πρώτα από το δίκτυο. Είναι δύσκολο να προβλεφθεί πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για την επισκευή της υποβρύχιας υποδομής, αλλά η Abdu Jyothi προτείνει ότι είναι πιθανών να σημειωθούν μεγάλης κλίμακας διακοπές στο διαδίκτυο τις τελευταίες εβδομάδες ή μήνες.

Στο μεταξύ, εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να χάσουν τα προς το ζην.

"Ο οικονομικός αντίκτυπος μιας διακοπής του Διαδικτύου για μια ημέρα στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι είναι πάνω από 7 δισεκατομμύρια δολάρια", έγραψε η Abdu Jyothi στο paper της. "Τι γίνεται αν το δίκτυο παραμείνει μη λειτουργικό για ημέρες ή και μήνες;"

Εάν δεν θέλουμε να διαπιστώσουμε κάτι τέτοιο, τότε οι φορείς εκμετάλλευσης δικτύου πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την απειλή των ακραίων ηλιακών καιρικών συνθηκών, καθώς η παγκόσμια διαδικτυακή υποδομή αναπόφευκτα επεκτείνεται. Η τοποθέτηση περισσότερων καλωδίων σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη είναι μια καλή αρχή, δήλωσε η Abdu Jyothi, όπως και η ανάπτυξη δοκιμών ανθεκτικότητας που εστιάζουν στις επιπτώσεις των διαδικτυακών αστοχιών μεγάλης κλίμακας.

Όταν η ξεσπάσει η επόμενη μεγάλη ηλιακή καταιγίδα από το μητρικό μας άστρο, οι άνθρωποι στη Γη θα έχουν περίπου 13 ώρες για να προετοιμαστούν για την άφιξή της, πρόσθεσε η Abdu Jyothi. Ας ελπίσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε στο έπακρο την ώρα που ο εφιάλτης αυτός θα φτάσει αναπόφευκτα στον πλανήτη μας.


Πηγή: livescience.com