Πολλές φορές οι επιστήμονες στο πέρασμα των αιώνων του παγκόσμιου επιστημονικού βίου έχουν αναρωτηθεί και συνεχίζουν να αναρωτιούνται αν...
Είμαστε μόνοι στο σύμπαν;
Είναι ένα από τα πιο βαθιά ερωτήματα που απασχολεί τη σύγχρονη Αστρονομία. Αλλά αν και η κατανόησή μας για το Σύμπαν έχει αυξηθεί σημαντικά, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Γνωρίζουμε ότι οι πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη είναι συνηθισμένοι, όπως και τα δομικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη ζωή όπως την ξέρουμε, και όμως δεν έχουμε βρει ακόμη αδιάσειστες αποδείξεις για ζωή πέρα από τη Γη. Ίσως μέρος του προβλήματός μας είναι ότι αναζητάμε ως επί το πλείστον ζωή παρόμοια με τη δική μας. Είναι πιθανό η εξωγήινη ζωή να είναι τόσο ριζικά διαφορετική από εκείνη της Γης που να περνά απαρατήρητη.
Υπήρξαν και υπάρχουν πολλές εικασίες για την εξωγήινη ζωή. Μεγάλο μέρος από αυτές έχει επικεντρωθεί στη ζωή η οποία δεν έχει βάση τον Άνθρακα. Θα μπορούσε ο Τιτάνας να έχει ζωή με βάση το Άζωτο, όπου το Μεθάνιο αντικαθιστά το ρόλο του νερού; Θα μπορούσε το Πυρίτιο να χρησιμεύσει ως το θεμελιώδες στοιχείο; Θα ήταν εφικτό να εξαρτώνται οργανισμοί από την άμμο με τον τρόπο που τα φυτά στη Γη εξαρτώνται από το πλούσιο σε Άνθρακα έδαφος; Θα μπορούσε η βιολογική (ή οργανική) ζωή να επιβιώσει στα κρύα βάθη του διαστήματος, ίσως σε παγωμένους κομήτες στο νέφος του Όορτ;
Η χαρτογραφημένη επιφάνεια ενός αστέρα νετρονίων. Εικόνα: NASA, NICER, CS Lab της GSFC
Αλλά υπάρχουν συχνά ορισμένοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, οι οποίοι έχουν διερευνήσει ακόμη πιο "άγριες απόψεις" για τη ζωή. Τη δεκαετία του 1980, ο συγγραφέας Robert L. Forward πρότεινε μια μορφή ζωής βασισμένη όχι σε άτομα, αλλά σε ατομικούς πυρήνες. Στο έργο του Dragon's Egg, περιέγραψε ένα είδος γνωστό ως Cheela, το οποίο ζούσε στην επιφάνεια ενός αστέρα νετρονίων. Επειδή οι πυρηνικές αλληλεπιδράσεις συμβαίνουν με πολύ ταχύτερο ρυθμό από την ατομική χημεία, ο πολιτισμός Cheela, όσο αναφορά την τεχνολογική του πρόοδο, περνά από τα απλά εργαλεία σε προηγμένη τεχνολογία μέσα σε ένα μήνα. Ενώ δημιουργεί μια υπέροχη ιστορία, η ιδέα αυτή δεν βοηθά πολύ στην αναζήτηση ζωής. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο πολιτισμός των Cheela ανακαλύπτεται μόνο όταν οι άνθρωποι επισκέπτονται το αστέρι νετρονίων τους. Ο πολιτισμός τους δεν μπορούσε να εντοπιστεί από αποστάσεις ετών φωτός. Ενώ η πυρηνική χημεία μπορεί να είναι περίπλοκη, ωστόσο δεν γνωρίζουμε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποια δομή τύπου DNA η οποία θα μπορούσε να επιτρέψει την εξέλιξη της ζωής.
Η συναρπαστική αυτή εικόνα στο υπέρυθρο φως δείχνει την κοντινή στη Γη περιοχή σχηματισμού αστεριών Monoceros R2, η οποία βρίσκεται περίπου 2700 έτη φωτός στον αστερισμό του Μονόκερου . Εικόνα: ESO/J. Emerson/VISTA. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit
Ωστόσο, πρόσφατα, μια ομάδα εξέτασε αυτήν την ιδέα με περισσότερες λεπτομέρειες. Το paper τους είναι μεν άγριο και υποθετικό, αλλά είναι και μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Αντί να βασίζεται σε καθαρές πυρηνικές αλληλεπιδράσεις σε ρόλο DNA, η ομάδα προτείνει Κοσμικές Χορδές και Μαγνητικά Μονόπολα. Οι κοσμικές χορδές είναι υποθετικές ρωγμές (σε μία μια αξονική ή κυλινδρική συμμετρία) οι οποίες μπορεί να είχαν σχηματιστεί όταν το πρώιμο σύμπαν υπέστη φάση μετάβασης κατά τη δημιουργία της ύλης. Τα μαγνητικά μονόπολα είναι σωματίδια τα οποία έχουν μόνο έναν μαγνητικό πόλο (βόρειο ή νότιο) αντίθετα από όλα τα γνωστά μαγνητικά σωματίδια που έχουν και τους δύο πόλους. Παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία ότι κανένα από αυτά υπάρχει, η θεωρητική εργασία υποδηλώνει ότι μπορεί.
Στο paper, η ομάδα προτείνει ότι τα μονόπολα θα πρέπει να συσπειρώνονται κατά μήκος κοσμικών χορδών, και η βαρύτητα των αστεριών θα μπορούσε να συλλάβει αυτές τις χορδές. Δεδομένης της ταραχώδους κίνησης των πυρήνων μέσα στους πυρήνες των αστεριών, οι χορδές αυτές μπορούν να περιπλέκονται έτσι ώστε να κωδικοποιούν και να αναπαράγουν πληροφορίες. Και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε ίσως θα μπορούσε το φαινόμενο αυτό να είναι ο σπόρος για την πυρηνική ζωή.
Φυσικά όλα αυτά είναι πολύ υποθετικά και ως επί το πλείστον αναπόδεικτα. Ωστόσο, η ομάδα προτείνει ότι εάν μια τέτοια ζωή προκύψει στον πυρήνα ενός αστεριού, θα πρέπει να καταναλώσει μέρος της ενέργειας του πυρήνα για να επιβιώσει. Ως αποτέλεσμα, το μητρικό τους αστέρι μπορεί να ψυχθεί γρηγορότερα από ό, τι προβλέπεται από αστρικά μοντέλα. Μερικά αστέρια παρουσιάζουν υπερβολική ψύξη, αλλά δεν χρειάζεστε κοσμικές χορδές, μονόπολα, και πυρηνική ζωή για να την εξηγήσετε.
Αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν την πυρηνική ζωή, αλλά μελέτες όπως αυτή μπορούν να μας βοηθήσουν να σκεφτούμε έξω από το πλαίσιο της ζωής όπως την ξέρουμε. Το Σύμπαν είναι συχνά πιο παράξενο από ό, τι μπορούμε να φανταστούμε, και η ζωή εκεί έξω μπορεί να είναι πολύ πιο ξένη από ό, τι περιμένουμε.
Από τον BRIAN KOBERLEIN
Αρχική δημοσίευση: Universe Today.
Αναφορές: “Can Self-Replicating Species Flourish in the Interior of a Star?” by Luis A. Anchordoqui and Eugene M. Chudnovsky, 29 August 2020, Letters in High Energy Physics.
DOI: 10.31526 / lhep.2020.166
Πηγή: scitechdaily.com
https://scitechdaily.com/could-there-be-a-strange-form-of-life-inside-stars/
