Εικόνες ενός… Γίγαντα

Η Διαστημοσυσκευή Ήρα (Juno) μας στέλνει πίσω στη Γη τις πρώτες κοντινές εικόνες του Δία

 

Το Τζούνο έχει φωτογραφίσει τις πρώτες κοντινές εικόνες του αέριου γίγαντα πλανήτη Δία, οι οποίες μας δείχνουν έναν εκπληκτικό Ιωβιανό κόσμο (Jovian world) γεμάτο χαοτικές καταιγίδες. Οι εικόνες δείχνουν κυκλώνες με διάμετρο μεγαλύτερη από 870 μίλια (1,400 χλμ.) που περιστρέφονται πάνω από το βόρειο και νότιο πόλο του Δία.

Το Τζούνο μπήκε στην τροχιά του Δία τον Ιούλιο με στόχο να δει μέσα από τη συννεφιασμένη ατμόσφαιρα του πλανήτη, και να δώσει πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο σχηματίστηκε. Η αξίας 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων διαστημοσυσκευή επιβίωσε από ένα ταξίδι έξι ετών, διανύοντας απόσταση 2,8 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, και τώρα περιστρέφεται γύρω από τους πόλους του πλανήτη.

Δύο εργασίες από το περιοδικό και ιστότοπο Science Today περιγράφουν λεπτομερώς τις εικόνες αυτές, και παρουσιάζουν την χαοτική ατμόσφαιρα του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων κυκλώνων, των καταιγίδων που χαράσσονται από κεραυνούς, καθώς και των ποταμών αμμωνίας.

"Χοροπηδούσαμε όλοι πάνω κάτω από ενθουσιασμό όταν πήραμε τις εικόνες. Πρέπει να είστε υπομονετικοί, αλλά οι ανταμοιβές είναι φανταστικές. "

- Fran Bagenal, Πλανητικός Φυσικός, από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο

Ρίξτε μια ματιά παρακάτω σε μερικές από τις εικόνες που συνέλαβε ο φακός  του Τζούνο:

Μια φωτογράφιση 53 ημερών με την τεχνική του συστήματος φωτογραφικής αποτύπωσης τεχνικών έργων μεγάλης διάρκειας (timelapse), από το ταξίδι του Τζούνο.

Φωτογραφία:NASA / SWRI / MSSS / Gerald Eichstädt / Seán Doran

Λεπτομέρεια της βόρειας πολικής περιοχής του Δία.

Φωτογραφία: MSSS / SwRI / JPL-Caltech / NASA

Ο νότιος πόλος του Δία όπως φαίνεται από το Τζούνο σε υψόμετρο 32.000 μίλια (52.000 χιλιόμετρα).

Φωτογραφία: NASA / JPL-Caltech / SwRI / MSSS / Betsy Asher Hall / Gervasio Robles

Καθώς η διαστημοσυσκευή  Τζούνο συνεχίζει να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Δία, θα στέλνει στη Γη τις πιο εκπληκτικές εικόνες, μέχρι τότε….προσευχόμαστε.

Πηγή

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

         

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.

Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

@Aratosastronomy

Η κλίμακα Καρντάσεφ

Πολιτισμός Τύπου 1,2,3,4, και 5 

Έχουμε φθάσει πλέον σε ένα σημείο καμπής στην κοινωνία μας. Σύμφωνα με τον φημισμένο θεωρητικό φυσικό Μίτσιο Κάκου- (Michio Kaku)-, τα επόμενα 100 χρόνια επιστήμης, θα καθορίσουν εάν θα χαθούμε από προσώπου Γης, ή η ανάπτυξή μας φθάσει σε όρια θριάμβου. Θα παραμείνουμε ένας πολιτισμός τύπου 0, ή θα εξελιχτούμε ανοίγοντας δρόμους που θα μας οδηγήσουν κάποτε στα αστέρια;  

Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι, καθώς ένας πολιτισμός αναπτύσσεται και γίνεται όλο και πιο προηγμένος, οι ενεργειακές του ανάγκες θα αυξηθούν ταχύτατα λόγω της αύξησης του πληθυσμού και των ενεργειακών απαιτήσεων των διαφόρων μηχανών του. Με αυτό το σκεπτικό, η κλίμακα Καρντάσεφ (Kardashev scale) αναπτύχθηκε ως ένας τρόπος μέτρησης της τεχνολογικής προόδου ενός πολιτισμού με βάση πόση χρησιμοποιήσιμη ενέργεια έχει στη διάθεσή του (αρχικά συνδέθηκε με την ενέργεια που διατίθεται για επικοινωνίες αλλά από τότε έχει επεκταθεί).

Εικόνα: Chris Cold

Γνωρίζοντας την κλίμακα Καρντάσεφ

Αυτή η κλίμακα σχεδιάστηκε αρχικά το 1964 από τον Ρώσο αστροφυσικό Νικολάι Καρντάσεφ (ο οποίος αναζητούσε σημάδια εξωγήινης ζωής μέσα σε κοσμικά σήματα). Αποτελείται από 3 βασικές κατηγορίες, που  η καθεμία από αυτές καθορίζεται από το επίπεδο της διαθέσιμης ενέργειας: Ο Τύπος 1 ( 10¹⁶  Βατ*), ο Τύπος 2 (10²⁶ Βατ) και ο Τύπος 3 (10³⁶ Βατ ). Άλλοι αστρονόμοι έχουν επεκτείνει την κλίμακα στο Τύπο 4 (10⁴⁶ Βατ) και στον Τύπο V (η ενέργεια που είναι διαθέσιμη σε αυτό το είδος του πολιτισμού θα ισοδυναμεί με εκείνη όλης της διαθέσιμης ενέργειας όχι μόνο στο σύμπαν μας, αλλά σε όλα τα σύμπαντα και σε όλες τις χρονικές γραμμές). Αυτές οι προσθήκες λαμβάνουν υπ' όψιν τόσο την ενεργειακή πρόσβαση όσο και την ποσότητα των γνώσεων στην οποία έχουν πρόσβαση οι πολιτισμοί.

Καταρχήν, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι καν σε αυτήν την κλίμακα ακόμα. Δεδομένου ότι εξακολουθούμε να διατηρούμε τις ενεργειακές μας ανάγκες από τα νεκρά φυτά και τα ζώα, εδώ στη Γη, είμαστε ένας…ταπεινός πολιτισμός τύπου 0 (και έχουμε ακόμα ΠΟΛΥ μεγάλη απόσταση να διανύσουμε πριν …προβιβαστούμε σε έναν πολιτισμό τύπου 1). Ο Μίτσιο Κάκου τείνει να πιστεύει ότι, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους απαραίτητους παράγοντες, θα φτάσουμε στον Τύπο 1 σε 100 με 200 χρόνια. Αλλά τι σημαίνει πραγματικά η καθεμία από αυτές τις κατηγορίες σε κυριολεκτικούς όρους;

Πολιτισμός τύπου 1

Ο προσδιορισμός για έναν πολιτισμό τύπου 1, δίνεται σε είδη που έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν όλη την ενέργεια που διατίθεται από ένα γειτονικό τους αστέρι, συλλέγοντας και αποθηκεύοντας αυτήν την ενέργεια, για να καλύψουν τις ενεργειακές απαιτήσεις ενός αυξανόμενου πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να αυξήσουμε την τρέχουσα παραγωγή ενέργειας μας πάνω από 100.000 φορές για να φτάσουμε σε αυτή τη κατάσταση. Ωστόσο, η ικανότητα να αξιοποιήσουμε όλη την ενέργεια της Γης θα σήμαινε επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε τον έλεγχο όλων των φυσικών δυνάμεων. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ελέγχουν τα ηφαίστεια, τις καιρικές συνθήκες, ακόμη και τους σεισμούς! (Τουλάχιστον αυτή είναι η βασική ιδέα.) Αυτά τα πράγματα είναι δύσκολο να τα πιστέψει κάποιος, αλλά σε σύγκριση με τις προόδους που είναι δυνατόν να σημειωθούν τα επόμενα χρόνια, αυτά είναι απλώς βασικά και πρωτόγονα επίπεδα ελέγχου (δεν είναι απολύτως τίποτα σε σύγκριση με τις δυνατότητες κοινωνιών με υψηλότερες ικανότητες και δεξιότητες).

Καλλιτεχνική απεικόνιση μιας Σφαίρας Ντάϊσον  (Εικόνα: Slawek Wojtowicz)

Πολιτισμός τύπου 2

Το επόμενο βήμα ; ένας πολιτισμός Τύπου 2 . Στο επίπεδο αυτό οι κάτοικοι που συγκροτούν ένα τέτοιο πολιτισμό, μπορούν να αξιοποιήσουν τη δύναμη του μητρικού τους άστρου, του Ήλιου τους με άλλα λόγια (όχι μόνο μετατρέποντας το φως του αστέρα σε ενέργεια, αλλά ελέγχοντας το ίδιο το αστέρι). Έχουν προταθεί διάφορες μέθοδοι για αυτή τη περίπτωση. Η πιο δημοφιλής μέθοδος από αυτές είναι η υποθετική σφαίρα Ντάϊσον (Dyson sphere). Αυτή η συσκευή, αν θέλετε να την ονομάσετε έτσι, θα κάλυπτε κάθε ίντσα του αστέρα, συγκεντρώνοντας τη περισσότερη (εάν όχι όλη) την ενεργειακή παραγωγή του άστρου, μεταφέροντάς την σε έναν πλανήτη για μεταγενέστερη χρήση. Εναλλακτικά, αν η δύναμη της πυρηνικής σύντηξης (ο μηχανισμός που τροφοδοτεί με ενέργεια τα αστέρια) είχε κυριαρχήσει από στους κατοίκους αυτού του πολιτισμού ως κύριο μέσο κάλυψης των ενεργειακών τους αναγκών, ένας αντιδραστήρας με μια πραγματικά τεράστια κλίμακα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ικανοποιήσει τις ανάγκες αυτές. Οι γειτονικοί αέριοι γίγαντες πλανήτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το υδρογόνο τους, που σιγά-σιγά θα αποστραγγίζεται από έναν αντιδραστήρα που θα βρίσκεται σε τροχιά.

Τι σημαίνει αυτή η ενέργεια για ένα είδος; Λοιπόν, τίποτα γνωστό στην επιστήμη δεν θα μπορούσε να εξαλείψει έναν πολιτισμό τύπου 2. Για παράδειγμα, εάν οι άνθρωποι επέζησαν αρκετά για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, και ένα αντικείμενο με μέγεθος όσο η Σελήνη εισέλθει στο ηλιακό μας σύστημα με πορεία σύγκρουσης με το μικρό μας μπλε πλανήτη, θα είχαμε την ικανότητα να το εξολοθρεύσουμε εκ βάθρων. Ή αν είχαμε χρόνο, θα μπορούσαμε να μετακινήσουμε τον πλανήτη μας, αποφεύγοντας το εντελώς. Αλλά ας πούμε ότι δεν θέλαμε να μετακινήσουμε τη Γη ... υπάρχουν άλλες επιλογές; Λοιπόν ναι, γιατί θα είχαμε τη δυνατότητα να μετακινήσουμε τον πλανήτη Δία, ή έναν άλλο πλανήτη της επιλογής μας, στο δρόμο του… δεν είναι καταπληκτικό; 

Έτσι λοιπόν πηγαίνουμε από τον έλεγχο ενός πλανήτη, στον έλεγχο ενός αστέρα, πράγμα το οποίο θα μας οδηγήσει να συγκεντρώσουμε αρκετή "αναλώσιμη" ενέργεια για να κάνουμε ουσιαστικά τον πολιτισμό μας απρόσβλητο στον αφανισμό.

Σάιμποργκ (Εικόνα: Justin Lee)

 Πολιτισμός τύπου 3

Αλλά τώρα, επιπλέον στον πολιτισμό τύπου 3, ένα είδος γίνεται πλέον διαγαλαξιακός ταξιδευτής, με μεγάλη γνώση όλων εκείνων που έχουν να κάνουν με την ενέργεια, και που θα έχουν ως αποτέλεσμα την κυριαρχία του είδους του, κάνοντάς το μια ….κυρίαρχη φυλή. Από την άποψη των ανθρώπων, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης - τόσο βιολογικών όσο και τεχνολογικών - μπορεί να οδηγήσουν τους κατοίκους αυτού του πολιτισμού τύπου 2 να είναι απίστευτα διαφορετικοί από την ανθρώπινη φυλή όπως την ξέρουμε. Αυτά μπορεί να είναι τα λεγόμενα Σάιμποργκς (cyborgs ή κυβερνοοργανισμός, όντα τόσο βιολογικά όσο και ρομποτικά), με τους απογόνους των απλών ανθρώπων να αποτελούν υπό-είδος ανάμεσα στην πλέον ¨προηγμένη κοινωνία¨. Αυτοί οι εξ ολοκλήρου βιολογικοί άνθρωποι θα μπορούσαν πιθανώς να θεωρηθούν ως άτομα με ειδικές ανάγκες, κατώτεροι ή ανυπόφοροι από τους κυβερνοομολόγους τους.

 Κατανάλωση ενέργειας βάσει της κλίμακας Καρντάσεφ. Εικόνα: wikipedia

Σε αυτό το στάδιο, θα είχαμε αναπτύξει αποικίες ρομπότ που είναι ικανές για «αυτό-διπλασιασμό» δηλαδή για αυτό-αναπαραγωγή. Ο πληθυσμός τους μπορεί να αυξηθεί σε εκατομμύρια καθώς απλώνονται στον γαλαξία, αποικίζοντας το ένα αστέρι μετά το άλλο. Και αυτά τα τεχνητά ¨όντα¨ μπορεί να κατασκευάσουν Σφαίρες Ντάϊσον ,για να ενθυλακώσουν το καθένα από αυτά τα άστρα, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο που θα μεταφέρει ενέργεια στον μητρικό πλανήτη. Αλλά και έτσι, η επέκταση στο γαλαξία με τέτοιο τρόπο θα αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα. Ειδικότερα, το είδος θα περιοριζόταν από τους νόμους της φυσικής. Ιδιαίτερα, το ταξίδι με την ταχύτητα του φωτός. Πράγμα που σημαίνει ότι αν αυτές οι κοινωνίες αναπτύξουν μια  λειτουργική τεχνολογία ταχύτητας στρέβλωσης (ή ταχύτητα δίνης)  ή να χρησιμοποιήσουν αυτήν την άψογη ενεργειακή υπεροχή για να ελέγξουν τη τηλεμεταφορά μέσω σκουληκότρυπων (δύο πράγματα που παραμένουν θεωρητικά προς το παρόν), μπορούν να φτάσουν πάρα πολύ μακριά στο αχανές Σύμπαν.

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός Πολιτισμού τύπου 4  (Εικόνα: Sid Meier’s Civilization IV)

Πολιτισμός τύπου 4

Ο Καρντάσεφ πίστευε ότι ένας πολιτισμός Τύπου 4 ήταν «πολύ» προχωρημένος και δεν προχώρησε πέρα από τον Τύπο 3 στην κλίμακα του. Σκέφτηκε ότι, σίγουρα, αυτό θα ήταν το εύρος της ικανότητας οποιουδήποτε είδους. Είναι πολλοί που σκέφτονται κάτι τέτοιο, αλλά μερικοί πιστεύουν ότι υπάρχει ένα ακόμη επίπεδο που θα μπορούσε να επιτευχθεί. (Εννοώ, υπάρχει σίγουρα ένα όριο;) Οι πολιτισμοί τύπου 4 θα μπορούσαν σχεδόν να αξιοποιήσουν το ενεργειακό περιεχόμενο ολόκληρου του σύμπαντος, και με αυτό θα μπορούσαν να διασχίσουν την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος ,τη διαστολή ουσιαστικά του χωροχρόνου (επιπρόσθετα, εξελιγμένες φυλές αυτών των ειδών μπορεί να ζουν μέσα σε Υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες). Στις προηγούμενες μεθόδους παραγωγής ενέργειας, αυτά τα πράγματα θεωρούνται αδύνατα. Ένας πολιτισμός Τύπου 4 θα χρειαστεί να αξιοποιήσει πηγές ενέργειας που είναι άγνωστες σε εμάς χρησιμοποιώντας περίεργους ή επί του παρόντος άγνωστους νόμους της φυσικής.

Πολιτισμός τύπου…5

Τύπος 5 ; Ναι, ο τύπος 5 μπορεί να είναι η επόμενη δυνατή πρόοδος σε έναν τέτοιο πολιτισμό. Εδώ τα όντα θα ήταν σαν θεοί, έχοντας τη γνώση να χειραγωγήσουν το σύμπαν όπως θέλουν. Τώρα, όπως είπα και πριν, οι άνθρωποι είναι πολύ, μα πάρα πολύ μακριά όσο ποτέ για να φθάσουν σε κάτι τέτοιο. Αλλά δεν είναι και απόλυτα ακριβές να πούμε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί όσο φροντίζουμε τη Γη μας, και προσέχουμε και ενδιαφερόμαστε ο ένας τον για άλλον. Για να γίνει αυτό, το πρώτο βήμα είναι να προστατεύσουμε το μικροσκοπικό σπίτι μας, τη Γη μας, να εξαλείψουμε τους πολέμους, και να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις επιστημονικές εξελίξεις και ανακαλύψεις

 Διαβάστε περισσότερα εδώ

*Βατ =  Η μονάδα μέτρησης της ισχύος στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (S.I.)

Πηγή

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

         

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.

Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

@Aratosastronomy

Συνεστία, ένα νέο είδος πλανητικού αντικειμένου.

Ένας νέος τύπος πλανητικού αντικειμένου, ένα σώμα σε σχήμα …ντόνατς από ατμοποιημένο και λιωμένο βράχο που ονομάζεται Συνεστία, προτείνεται από πλανητικούς επιστήμονες στο UC Davis και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Τέτοια πλανητικά αντικείμενα όπως η   Συνεστία σχηματίζονται όταν ουράνια σώματα μεγέθους πλανήτη συντρίβονται ο ένας πάνω στον άλλο με υψηλή ενέργεια και στροφορμή. Αυτό το νέο αντικείμενο ανοίγει νέους τρόπους σκέψης για το σχηματισμό της Σελήνης, και επίσης ο νέος αυτός πλανητικός τύπος, θα μπορούσε να εντοπιστεί σε άλλα ηλιακά συστήματα. (Εικόνα από τον Simon Lock.)

Υπάρχει κάτι νέο για να αναζητήσετε στους ουρανούς και λέγεται " Συνεστία ", σύμφωνα με τους πλανητικούς επιστήμονες Simon Lock στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και τη Sarah Stewart στο Davis του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας. Η υπόθεση που προτείνεται είναι ότι πλανητικά αντικείμενα όπως η  Συνεστία , πρέπει να είναι τεράστια, περιστρεφόμενα…ντόνατς, με μάζα από καυτό, ατμοποιημένο βράχο, που σχηματίστηκαν ως αντικείμενα με μέγεθος πλανήτη, και τελικά συγκρούστηκαν μεταξύ τους.

Και σε ένα σημείο στην πρώιμη ιστορία της, η ίδια η Γη πιθανότατα να ήταν ένα τέτοιο αντικείμενο όπως η Συνεστία, δήλωσε η Sarah Stewart, η οποία είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Γης και Πλανητικών Επιστημών του UC Davis. Ο Lock και η Stewart περιγράφουν το νέο αυτό αντικείμενο σε μία εργασία που δημοσιεύθηκε στις 22 Μαΐου στο περιοδικό Δημοσιογραφική Γεωφυσική Έρευνα, με την ονομασία: Πλανήτες.

Ο Lock, ο οποίος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, και η Stewart μελετούν πώς οι πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν μετά από μια σειρά γιγαντιαίων συγκρούσεων. Οι τρέχουσες θεωρίες του πλανητικού σχηματισμού, υποστηρίζουν ότι βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη, ο Άρης και η Αφροδίτη σχηματίστηκαν πρώιμα στην απαρχή του ηλιακού μας συστήματος, καθώς μικρότερα αντικείμενα συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Αυτές οι συγκρούσεις ήταν τόσο βίαιες ώστε τα προκύπτοντα σώματα έλιωσαν ,εν μέρει εξατμίστηκαν, και τελικά ψύχθηκαν και στερεοποιήθηκαν σε  (σχεδόν) σφαιρικούς πλανήτες, τους οποίους γνωρίζουμε σήμερα.

Ο Lock και η Stewart ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις συγκρούσεις μεταξύ των περιστρεφόμενων αντικειμένων. Ένα περιστρεφόμενο αντικείμενο έχει στροφορμή, η οποία πρέπει να διατηρείται σε μια σύγκρουση. Σκεφτείτε έναν αθλητή που κάνει πατινάζ και περιστρέφεται πάνω σε μία παγωμένη πίστα: Αν εκτείνει τα χέρια του, επιβραδύνει το ρυθμό της περιστροφής του ,και για να περιστραφεί πιο γρήγορα φέρνει τα χέρια του κοντά στο σώμα του. Έτσι διατηρεί την ίδια στροφορμή.

Σκεφτείτε τώρα δύο αθλητές που περιστρέφονται πάνω στον πάγο: αν συγκρατούν ο ένας τον άλλο, η στροφορμή του καθενός προστίθεται στην συνολική του ζευγαριού, έτσι ώστε η συνολική στροφορμή τους να είναι η ίδια.

Ο Lock και η Stewart μοντελοποίησαν το τι συμβαίνει όταν οι αθλητές αυτοί είναι… βραχώδεις πλανήτες μεγέθους Γης που συγκρούονται με άλλα, μεγάλα αντικείμενα, με υψηλή ενέργεια και υψηλή στροφορμή.

¨Εξετάσαμε τα στατιστικά στοιχεία μεγάλων συγκρούσεων και διαπιστώσαμε ότι μπορούν να αποτελέσουν μια εντελώς νέα δομή¨, δήλωσε η Stewart.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε μια σειρά υψηλών θερμοκρασιών και υψηλής στροφορμής, τα πλανητικά σώματα θα μπορούσαν να σχηματίσουν μια νέα, πολύ μεγαλύτερη δομή, έναν δίσκο με κάποιου είδους αυλάκι, μάλλον κάτι σαν ένα ερυθρό αιμοσφαίριο ή ένα ντόνατ, που θα έχει ένα συμπαγές κέντρο. Το αντικείμενο αυτό είναι ατμοποιημένος βράχος, χωρίς στερεή ή υγρή επιφάνεια.

Έχουν ονομάσει το νέο αυτό αντικείμενο «Συνεστία», από τις Ελληνικές λέξεις «Συν», που σημαίνει «από κοινού» και «την Εστία», ελληνική θεά της εστίας, της οικιακής ζωής, της αρχιτεκτονικής και των δομών.

Ένας νέος τύπος δομής

Το κλειδί για το σχηματισμό της Συνεστίας είναι ότι ορισμένα από τα υλικά της δομής της μπαίνουν σε τροχιά γύρω της. Σε μια περιστρεφόμενη στερεά σφαίρα, κάθε σημείο από τον πυρήνα στην επιφάνεια της περιστρέφεται με τον ίδιο ρυθμό. Αλλά σε μια γιγαντιαία σύγκρουση, το υλικό του πλανήτη μπορεί να λιώσει ή να γίνει αέριο, με αποτέλεσμα ο όγκος του να διογκωθεί. Εάν γίνει αρκετά μεγάλος και κινείται αρκετά γρήγορα, ορισμένα τμήματα του αντικειμένου ξεπερνούν την ταχύτητα που απαιτείται για να διατηρηθεί ένας δορυφόρος σε τροχιά, και αυτό είναι που συντελεί στον σχηματισμό μια τεράστιας, δισκοειδούς μορφής Συνεστία.

Προηγούμενες θεωρίες είχαν υποδείξει ότι οι γιγάντιες συγκρούσεις θα μπορούσαν να κάνουν τους πλανήτες να σχηματίσουν ένα δίσκο στερεού ή λιωμένου υλικού που περιβάλλει τον πλανήτη. Αλλά για την ίδια πλανητική μάζα, μια Συνεστία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από ένα στερεό πλανήτη με δακτυλίους γύρω του.

¨Οι περισσότεροι πλανήτες πιθανότατα να βίωσαν συγκρούσεις τέτοιες που θα μπορούσαν να σχηματίσουν μια Συνεστία κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του σχηματισμού τους¨, δήλωσε η Stewart. Για ένα αντικείμενο όπως η Γη, η κατάσταση Συνεστία δεν θα διαρκούσε πολύ - ίσως εκατό χρόνια - πριν χάσει αρκετή θερμότητα για να συμπυκνωθεί πάλι σε ένα στερεό αντικείμενο. ¨Ωστόσο, δηλώνει η Stewart , οι Συνεστίες που σχηματίζονται από μεγαλύτερα ή θερμότερα αντικείμενα, όπως οι αέριοι γίγαντες πλανήτες ή από αστέρια, θα μπορούσαν ενδεχομένως να διαρκέσουν πολύ περισσότερο¨

¨Η δομή της Συνεστίας προτείνει επίσης νέους τρόπους θεώρησης του Σεληνιακού σχηματισμού¨, είπε η Stewart. Το φεγγάρι της Γης είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με τη Γη στη σύνθεση, και οι περισσότερες τρέχουσες θεωρίες για το πώς σχηματίστηκε το φεγγάρι μας συνεπάγονται μια γιγαντιαία σύγκρουση που εκτόξευσε υλικό σε τροχιά. Αλλά μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια Συνεστία από την οποία η Γη και το φεγγάρι θα ήταν και οι δύο συμπυκνωμένα σε μια ενιαία μορφή.

Κανείς δεν έχει ακόμα παρατηρήσει άμεσα μια Συνεστία, αλλά ένα τέτοιο ενδιαφέρον αντικείμενο μπορεί να ανακαλυφθεί σε άλλα ηλιακά συστήματα όταν αρχίσουν να τα αναζητούν αστρονόμοι παράλληλα με βραχώδεις πλανήτες και γίγαντες αερίων.

Το έργο υποστηρίχθηκε από τη NASA και το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ.

Από τον Andy Fell  στο  Science & Technology

Σύνδεσμοι και σχετικές πηγές:

Sarah T. Stewart, Earth and Planetary Sciences, 530-794-8689, sts@ucdavis.edu

Simon Lock, Earth and Planetary Sciences, sjlock@ucdavis.edu

Andy Fell, UC Davis News and Media Relations, 530-752-4533, ahfell@ucdavis.edu

·         Related: New Theory Explains How the Moon Got There

·         Read the paper here.

·         More about synestias

Πηγή

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

         

Απόδοση στα Ελληνικά, και εικόνας: Δημήτρης Γκίκας.

Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

@Aratosastronomy

Η προέλευση της αντιύλης.

Οι εκρήξεις Υπερκαινοφανών αστέρων, οι γνωστές σαν Σουπερνόβα ή Χάιπερνόβα στο πέρασμα εκατομμυρίων ετών, εικάζεται ότι είναι η :  "Πηγή της Αντιύλης στο Γαλαξία"

Οι επιστήμονες γνωρίζουν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ότι τα εσωτερικά μέρη του γαλαξία μας  είναι μια ισχυρή πηγή ακτίνων γάμμα, που υποδηλώνουν την ύπαρξη αντιύλης, αλλά δεν υπήρχε μια τρόπον τινά καθιερωμένη άποψη για την προέλευση της αντιύλης. Πρόσφατα, μια ομάδα διεθνών αστροφυσικών με επικεφαλής το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) έδειξε πως σχηματίστηκε το περισσότερο μέρος της αντιύλης στο γαλαξία μας. Η αντιύλη είναι υλικό που αποτελείται από τους ¨αντισωματιδιακούς¨ εταίρους της συνήθους ύλης - όταν η αντιύλη συναντάται με την ύλη, εξουδετερώνονται ταχύτατα μεταξύ προκαλώντας μια έκρηξη ενέργειας με τη μορφή ακτίνων γάμμα.

Ο Roland Crocker από την Εθνική Ερευνητική Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Αυστραλίας (Australia National University Research School of Astronomy and Astrophysics) δήλωσε ότι η ομάδα είχε δείξει ότι η αιτία ήταν μια σειρά από αδύναμες εκρήξεις Υπερκαινοφανών που έλαβαν χώρα για εκατομμύρια χρόνια, η καθεμία από τις οποίες δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση δύο λευκών νάνων που είναι εξαιρετικά συμπαγή υπολείμματα αστεριών όχι μεγαλύτερα σε μέγεθος από το μέγεθος του Ήλιου μας.

"Η έρευνά μας, παρέχει μια νέα προσέγγιση σε ένα τμήμα του γαλαξία μας όπου βρίσκουμε μερικά από τα παλαιότερα αστέρια που υπάρχουν μέσα του", δήλωσε ο Roland Crocker, ο οποίος και πρόσθεσε ότι η ομάδα είχε αποκλείσει την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία και τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη ως πηγές της αντιύλης.

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός δυαδικού συστήματος οπου οι αστέρες κινούνται σπειροειδώς πλησιάζοντας διαρκώς μεταξύ τους. Εικόνα: ΝΑΣΑ

Ο Δρ.Roland Crocker δήλωσε ότι η αντιύλη προέρχεται από ένα σύστημα όπου δύο λευκοί νάνοι σχηματίζουν ένα δυαδικό σύστημα, όπου τελικά συγκρούονται μεταξύ τους. Το μικρότερο από τα αστέρια του συστήματος χάνει μάζα την οποία απορροφά το μεγαλύτερο αστέρι, και τελειώνει τη ζωή του ως λευκός νάνος ηλίου (αερίου), ενώ το μεγαλύτερο αστέρι τελειώνει ως άσπρος νάνος άνθρακα-οξυγόνου.

Καλλιτεχνική απεικόνιση μιας έκρηξης Υπερκαινοφανούς τύπου Ιa. Πηγή εικόνας

"Το δυαδικό σύστημα δέχεται μια τελευταία στιγμή ακραίου δράματος: καθώς οι λευκοί νάνοι περιφέρονται σε τροχιά μεταξύ τους, το σύστημα χάνει ενέργεια με τη μορφή βαρυτικών κυμάτων, προκαλώντας έτσι την σπειροειδή προσέγγιση μεταξύ τους, γεγονός που τους φέρνει ολοένα και πιο κοντά", δηλώνει ο Δρ Crocker. Προσέθεσε επίσης ότι όταν έλθουν πολύ κοντά, ο λευκός νάνος άνθρακα-οξυγόνου καταστρέφει το συνοδό αστέρα του, του οποίου το αέριο ήλιο σύντομα σχηματίζει ένα πυκνό κέλυφος που καλύπτει το μεγαλύτερο αστέρι, γεγονός που οδηγεί γρήγορα σε μια θερμοπυρηνική έκρηξη Υπερκαινοφανούς, η οποία και ήταν η πηγή της αντιύλης.

Μια ομάδα ερευνητών ¨σκόπευσε το τηλεσκόπιο τους στο αντικείμενο GK Περσέα (GK Persei) που έγινε πρωτοσέλιδο, προκαλώντας αίσθηση στον αστρονομικό κόσμο το 1901 όταν εμφανίστηκε ξαφνικά ως ένα από τα φωτεινότερα αστέρια στον ουρανό για λίγες μέρες, πριν σταδιακά ¨ξεθωριάσει¨ ή φωτεινότητά του. Σήμερα, οι αστρονόμοι κάνουν μνεία για το αντικείμενο GK Περσέα ως παράδειγμα ενός «κλασσικού καινοφανούς», μιας βίαιης εξωγενούς αντίδρασης που παράγεται από μια θερμοπυρηνική έκρηξη στην επιφάνεια ενός λευκού νάνου αστέρα, δηλαδή του πυκνού υπολείμματος ενός άστρου σαν τον Ήλιο μας.

Ένας  καινοφανής* (nova ) μπορεί να συμβεί αν η ισχυρή βαρύτητα ενός λευκού νάνου έλκει ύλη από το συνοδό αστέρα του. Εάν αρκετή ύλη, κυρίως με τη μορφή αερίου υδρογόνου, συσσωρευτεί στην επιφάνεια του λευκού νάνου, μπορούν να εμφανιστούν και να ενταθούν αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης. Αποκορύφωμα αυτού του φαινομένου είναι μια έκρηξη …Υδρογονοβόμβας συμπαντικού όμως μεγέθους. Τα εξωτερικά στρώματα του λευκού νάνου εκτινάσσονται μακριά, δημιουργώντας μια έκρηξη καινοφανούς που μπορεί να παρατηρηθεί για μια περίοδο μηνών έως ετών καθώς το υλικό επεκτείνεται στο διάστημα.

Οι κλασικές εκρήξεις καινοφανών μπορούν να θεωρηθούν ως "μικροσκοπικές" εκδόσεις των εκρήξεων Υπερκαινοφανών (Σουπερνόβα). Οι Υπερκαινοφανείς σηματοδοτούν την καταστροφή ενός ολόκληρου αστέρα, και μπορούν να είναι τόσο φωτεινοί ώστε να ξεπερνούν σε φωτεινότητα ακόμα και  ολόκληρο τον γαλαξία όπου βρίσκονται. Οι Υπερκαινοφανείς είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την κοσμική οικολογία επειδή εγχέουν τεράστια ποσά ενέργειας στο διαστρικό αέριο, και είναι υπεύθυνοι για τη διασπορά στοιχείων όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο και το οξυγόνο στο διάστημα, όπου μπορούν να ενσωματωθούν στις μελλοντικές γενιές των αστεριών και των πλανητών.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* καινοφανής (nova) = Σύνθετη λέξη από το καινός που σημαίνει τώρα ή αυτή τη στιγμή, και από το ρήμα φαίνομαι. Επειδή λοιπόν μια τέτοια έκρηξη παρατηρείται ξαφνικά, στιγμιαία στον ουρανό, λέμε ότι έχουμε μια έκρηξη που φάνηκε στιγμιαία, τώρα, εν καινώ, φάνηκε εν καινώ σε συντομία καινοφανής έκρηξη. Εάν το μέγεθος της έκρηξης είναι πολύ μεγάλο, τότε λέμε για έκρηξη Υπερκαινοφανούς (Supernova).  

The Daily Galaxy via Australian National University

 Εικόνα: NASA

Πηγή

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

         

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.

Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

@Aratosastronomy

Πόσα αστέρια υπάρχουν άραγε στο Σύμπαν;

Κοιτώντας ψηλά στον νυχτερινό ουρανό, είναι αρκετά δύσκολο για έναν ερασιτέχνη αστρονόμο, αλλά και για οποιονδήποτε θαυμάζει το μεγαλείο του έναστρου Ουρανού να μετρήσει με γυμνό μάτι τον αριθμό των αστεριών που είναι ορατά. Με μεγαλύτερα τηλεσκόπια, μπορούμε να δούμε περισσότερα αστέρια, γεγονός που καθιστά αδύνατη τη μέτρηση τους λόγω του ότι κάτι τέτοιο θα χρειαστεί πολύ χρόνο. Πώς λοιπόν οι αστρονόμοι …βρίσκουν άκρη με το πόσα αστέρια βρίσκονται στο Σύμπαν;

Εικόνα Νο 1

Μια απεικόνιση του μακρινού Σύμπαντος από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χάμπλ.

Εικόνα: NASA

¨Η πρώτη πρόκληση έγκειται στο γεγονός στο να καθορίσουμε τι σημαίνει ο όρος ¨Σύμπαν¨   δήλωσε ο David Kornreich, βοηθός καθηγητής στο Κολλέγιο Ίθακα στη Νέα Υόρκη (Ithaca College). Ήταν ο ιδρυτής του προγράμματος : ¨Ρωτήστε έναν Αστρονόμο¨ (Ask an Astronomer) στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ (Cornell University).

"Δεν ξέρω [την απάντηση] γιατί δεν ξέρω αν το Σύμπαν είναι απείρως τεράστιο ή όχι", είπε. Το παρατηρήσιμο Σύμπαν φαίνεται να πηγαίνει πίσω στο χρόνο κατά περίπου 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός, αλλά πέρα από αυτό που θα ήταν δυνατό να παρατηρήσουμε, θα μπορούσε να είναι πολύ περισσότερα. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν επίσης ότι είναι δυνατόν να ζούμε μέσα σε ένα "πολυσύμπαν" όπου θα υπήρχαν και άλλα σύμπαντα όπως τα δικό μας, τα οποία να εμπεριέχονται σε κάποιο είδος μεγαλύτερης οντότητας.

Εικόνα Νο 2

Η απλούστερη απάντηση μπορεί να είναι η εκτίμηση του αριθμού των αστεριών σε έναν τυπικό γαλαξία και στη συνέχεια ο πολλαπλασιασμός του αριθμού αυτού, με τον εκτιμώμενο αριθμό των γαλαξιών στο Σύμπαν. Αλλά ακόμη και αυτό είναι δύσκολο, καθώς για παράδειγμα μερικοί γαλαξίες λάμπουν καλύτερα στο ορατό φως, και μερικοί στο υπέρυθρο (βλ. Αστρονομία Υπέρυθρης Ακτινοβολίας). Υπάρχουν επίσης πολλές δυσκολίες εκτίμησης που πρέπει να ξεπεραστούν.

Εικόνα Νο3 Απεικόνιση βαθέως πεδίου από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χάμπλ

Τον Οκτώβριο του 2016, ένα άρθρο στο περιοδικό Science (βασισμένο σε εικόνες βαθέως πεδίου από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χάμπλ) πρότεινε ότι υπάρχουν περίπου 2 τρισεκατομμύρια γαλαξίες στο παρατηρήσιμο Σύμπαν ή περίπου 10 φορές περισσότεροι γαλαξίες από ότι είχε προταθεί προηγουμένως. Σε ένα email σε συνεργασία με τον ιστότοπο Live Science, ο επικεφαλής συγγραφέας Christopher Conselice, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Νότινγχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε ότι υπάρχουν περίπου 100 εκατομμύρια αστέρια σε ένα μέσο γαλαξία.

Εικόνα Νο4: softpedia.com 

Ωστόσο, τα τηλεσκόπια ενδέχεται να μην μπορούν να παρατηρήσουν όλα τα αστέρια σε έναν γαλαξία. Μια εκτίμηση του 2008 από την Ψηφιακή Εποπτεία του Ουρανού Σλόαν (Sloan Digital Sky Survey)  - η οποία καταγράφει όλα τα παρατηρήσιμα αντικείμενα στο ένα τρίτο του ουρανού - βρήκε περίπου 48 εκατομμύρια αστέρια, περίπου τα μισά από όσα περίμεναν να δουν οι αστρονόμοι. Ένα αστέρι όπως ο δικός μας ήλιος μπορεί να μην εμφανιστεί καν σε έναν τέτοιο κατάλογο. Έτσι, πολλοί αστρονόμοι εκτιμούν τον αριθμό των αστεριών σε έναν γαλαξία που βασίζεται στη μάζα του - αριθμός ο οποίος έχει τις δικές του δυσκολίες προσδιορισμού, αφού η σκοτεινή ύλη και η γαλαξιακή περιστροφή πρέπει να φιλτραριστούν πριν γίνει μια εκτίμηση.

Εικόνα Νο 5. Η ιδιοπεριστροφή του Γαλαξία μας έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη επίδραση στην συστροφή του χωρογρόνου στην γειτονιά μας, από όσο η περιστροφή της Γης

Εικόνα

Αποστολές όπως η αποστολή Γαία (Gaia mission), μια διαστημική έρευνα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency -ESO) που ξεκίνησε το 2013, μπορούν να δώσουν περαιτέρω απαντήσεις. Η αποστολή Γαία στοχεύει να χαρτογραφήσει με ακρίβεια περίπου 1 δισεκατομμύριο αστέρια στον Γαλαξία. Βασίζεται στην προηγούμενη αποστολή με την ονομασία ¨Ίππαρχος¨ (Hipparchus mission), η οποία έχει εντοπίσει με μεγάλη ακρίβεια 100.000 αστέρια και έχει επίσης χαρτογραφήσει 1 εκατομμύριο αστέρια με μικρότερη ακρίβεια.

"Η αποστολή της διαστημοσυσκευής Γαία θα παρακολουθεί 70 δισεκατομμύρια στόχους σε ένα πενταετές χρονικό διάστημα, καταγράφοντας ακριβώς τις θέσεις, τις αποστάσεις, τις κινήσεις και τις αλλαγές της φωτεινότητας τους ", δήλωσε ο EΟΔ  στην ιστοσελίδα του. Συνδυάζοντας, αυτές τις μετρήσεις θα δημιουργήσουμε μια άνευ προηγουμένου εικόνα της δομής και της εξέλιξης του γαλαξία μας. Χάρη σε αποστολές όπως αυτές, είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην παροχή μιας πιο αξιόπιστης εκτίμησης σε αυτή την ερώτηση που τέθηκε τόσο συχνά: ¨Πόσα αστέρια υπάρχουν το σύμπαν;¨

Παρατηρήσιμο σύμπαν

Ακόμα κι αν περιορίσουμε τον ορισμό:  "παρατηρήσιμο" Σύμπαν - αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε – η εκτίμηση του αριθμού των αστεριών μέσα σε αυτό απαιτεί να γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι το Σύμπαν. Η πρώτη ...επιπλοκή είναι ότι το ίδιο το Σύμπαν διαστέλλεται, και η δεύτερη επιπλοκή είναι ότι η καμπυλότητα του χωροχρόνου.

Εικόνα Νο 6. Το παρατηρήσιμο Σύμπαν Από: Andrew Z. Colvin
Πηγή

 Για να πάρουμε ένα απλό παράδειγμα, το φως από τα αντικείμενα που βρίσκονται μακρύτερα από εμάς θα χρειάζονταν περίπου 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να ταξιδέψει στη Γη, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα πολύ νεώτερα αντικείμενα θα επικαλύπτονταν επειδή το φως δεν μπορούσε να μεταδοθεί στο πρώιμο Σύμπαν. Έτσι, η ακτίνα του παρατηρήσιμου σύμπαντος θα πρέπει να είναι 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός, μιας και το φως έχει απλά πολύ μεγάλη απόσταση να διανύσει για να φτάσει σε μας.

Έτσι όμως πρέπει να έχουν τα πράγματα; "Είναι ένας λογικός τρόπος να ορίσουμε την απόσταση, αλλά όχι όπως ένας σχετικιστής ορίζει την απόσταση", δήλωσε ο Kornreich. Ένας σχετικιστής (relativist) θα χρησιμοποιούσε μια συσκευή όπως ένα μετρικό ραβδί, θα μετρούσε την απόσταση κατά μήκος αυτής της συσκευής και στη συνέχεια θα την επέκτεινε όσο χρειάζονταν.

Αυτό παράγει μια διαφορετική απάντηση, την οποία ορισμένες πηγές ορίζουν ως ακτίνα με μήκος 48 δισεκατομμυρίων έτών φωτός. Ωστόσο, οι τιμή που δίδεται από αυτές τις πηγές διαφέρει για αυτόν τον αριθμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο χωροχρόνος είναι κυρτός, έχει αυτό που λέμε καμπυλότητα. Καθώς ο παρατηρητής κάνει τη μέτρηση με το μετρητή-ραβδί, το φως ταξιδεύει ταυτόχρονα επηρεάζοντας τις μετρήσεις.

 Γαλαξιακές παρατηρήσεις

Είναι ευκολότερο να μετράμε αστέρια όταν βρίσκονται μέσα στους γαλαξίες, αφού εκεί συμβαίνει να συσσωρεύονται. Για να αρχίσετε να υπολογίζετε τον αριθμό των αστεριών, θα χρειαστεί να υπολογίσετε τον αριθμό των γαλαξιών και να βρείτε κάποιο μέσο όρο.

Ορισμένες εκτιμήσεις συνδέουν την μάζα των αστεριών του Γαλαξία μας με 100 δισεκατομμύρια «ηλιακές μάζες» ή 100 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα τουήλιου. Με βάση τους τύπους των αστεριών μέσα στον γαλαξία μας, αυτό θα μας έδινε έναν αριθμό ίσο με  περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια στον γαλαξία μας. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να αλλάξει, ωστόσο, ανάλογα με το πόσα αστέρια είναι μεγαλύτερα και πόσα είναι μικρότερα από τον δικό μας ήλιο. Επίσης, άλλες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο γαλαξίας μας θα μπορούσε να φιλοξενεί 200 δισεκατομμύρια αστέρια ή και περισσότερα.

Ωστόσο ο αριθμός των γαλαξιών είναι ένας εκπληκτικός αριθμός , όπως φαίνεται από μερικά πειράματα απεικόνισης που εκτελούνται από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χάμπλ. Αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, το διάσημο αυτό Διαστημικό Τηλεσκόπιο έχει στοχεύσει έναν ανιχνευτή του σε ένα μικροσκοπικό σημείο στον ουρανό για να μελετά γαλαξίες, εκτελώντας το αυτή την εργασία πάλι και πάλι, υστέρα από την αναβάθμιση του από αστροναύτες κατά τη διάρκεια της εποχής του Διαστημικού Λεωφορείου (STS).

Μια (φωτογραφική) έκθεση πάνω στα φωτοστοιχεία των φωτογραφικών μηχανών του ΔΤ Χάμπλ, το 1995 ενός μικρού σημείου στην Μεγάλη Άρκτο. αποκάλυψε περίπου 3.000 αμυδρούς γαλαξίες. Την περίοδο 2003, 2004, χρησιμοποιώντας αναβαθμισμένα μέσα, οι επιστήμονες παρατήρησαν ένα μικρότερο σημείο στον αστερισμό Κάμινος ανακαλύπτοντας 10.000 γαλαξίες. Μια ακόμα λεπτομερέστερη έρευνα στον Κάμινο το 2012, με ακόμα καλύτερα μέσα, έδειξε περίπου 5.500 γαλαξίες.

Ο αστροφυσικός Kornreich χρησιμοποιεί μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση που θέλει το Σύμπαν να φιλοξενεί 10 τρισεκατομμύρια γαλαξίες. Ο πολλαπλασιασμός αυτού του αριθμού με τα εκτιμώμενα 100 δισεκατομμύρια αστέρια του γαλαξία μας δίνει ένα μεγάλο αριθμό: 1.000.000.000.000.000.000.000.000 αστέρια ή  ο αριθμός «1» με 24 μηδενικά μετά από αυτόν. Ο Kornreich τόνισε ότι ο αριθμός αυτός είναι πιθανώς μια υποεκτίμηση, καθώς πιο λεπτομερείς… ματιές στο Σύμπαν θα αποκαλύψουν ακόμα περισσότερους γαλαξίες.

Από την Elizabeth Howell, Χορηγός:  Space.com

Πηγή

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

         

Απόδοση στα Ελληνικά και Εικόνας Νο 2: Δημήτρης Γκίκας.

Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com

@Aratosastronomy