H Ήρα της NASA έτοιμη να ξεμπροστιάσει τον Δία
Τα βασικά της αποστολής Juno σε βίντεο της NASA με αφήγηση στα αγγλικά
Όπως η Ήρα της ελληνορωμαϊκής μυθολογίας μπορούσε να βλέπει κάτω από τα
πυκνά σύννεφα που δημιουργούσε ο Δίας για να καλύπτει τις ατασθαλίες
του, το Juno της NASA θα κάνει κάτι ανάλογο για την πλανητολογία: η
αποστολή των 1,1 δισ. δολαρίων τέθηκε την Τρίτη σε τροχιά γύρω από τον
γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος.
Λίγο μετά τις 6 το πρωί ώρα Ελλάδας, το σκάφος πυροδότησε τον πυραυλοκινητήρα του για έναν ελιγμό υψηλής ακρίβειας, προκειμένου να επιβραδύνει και να συλληφθεί από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.
Αν ο ελιγμός δεν είχε πετύχει, η αποστολή θα προσπερνούσε το στόχο της και θα χανόταν για πάντα στο Διάστημα.
Την κρίσιμη ώρα, η βασική κεραία του Juno δεν κοιτούσε προς τη Γη, και οι αγχωμένοι υπεύθυνοι της αποστολής στο εργαστήριο JPL της NASA μπορούσαν να παρακολουθούν τις εξελίξεις μέσω απλών τόνων που μεταδίδονταν από την κεραία χαμηλής απολαβής.
Μέχρι τις αρχές του 2018, το Juno θα κινείται σε τροχιά που διέρχεται πάνω από τους πόλους, και θα πλησιάσει τα σύννεφα του πλανήτη σε απόσταση μικρότερη από 5.000 χιλιόμετρα. Συγκριτικά, οι γεωστατικοί δορυφόροι τηλεπικοινωνιών πετούν σχεδόν 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.
Εικόνες υψηλής ανάλυσης και μια πληθώρα άλλων δεδομένων θα βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν την προέλευση και την εξέλιξη του Δία και συνεπώς ολόκληρου του Ηλιακού Συστήματος.
Συγκεκριμένα, οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να διευκρινίσουν ποια είναι η εσωτερική δομή του Δία, αν έχει στερεό πυρήνα στο κέντρο του και αν σχηματίστηκε στη σημερινή του θέση ή σε διαφορετική απόσταση από τον Ήλιο -στοιχεία που θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν την κρατούσα θεωρία για σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος.
Ασπίδα από τιτάνιο
Η αποστολή δεν έχει απεριόριστο χρόνο για να δώσει απαντήσεις, αφού θα τερματιστεί τον στις αρχές του 2018.
Ορισμένα όργανα, ανάμεσά τους η κύρια κάμερα του σκάφους, είναι πιθανό να πάψουν να λειτουργούν αρκετά νωρίτερα από αυτήν την καταληκτική ημερομηνία.
Αιτία είναι οι ακραίες δόσεις ακτινοβολίας που δέχεται το Juno -το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του Δία συλλαμβάνει φορτισμένα σωματίδια και τα επιταχύνει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.
Στη διάρκεια της παραμονής του το Juno θα δεχθεί ακτινοβολία που θα ισοδυναμούσε με δεκάδες εκατομμύρια ακτινογραφίας.
Για να αντέξει η αποστολή αυτό το άκρως εχθρικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα εξαρτήματά του βρίσκονται τοποθετημένα μέσα σε ένα κουτί από τιτάνιο με παχιά τοιχώματα.
Επιπλέον, η πολική τροχιά στην οποία κινείται το σκάφος θα του επιτρέψει να αποφύγει τις πιο επικίνδυνες περιοχές γύρω από τον πλανήτη. Θα μπορεί επίσης να παραμένει μόνιμα λουσμένο στη λιακάδα ώστε να αντλεί ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες του.
Το Juno, μάλιστα, είναι η πιο μακρινή αποστολή που βασίζεται στην ηλιακή ενέργεια, αντί σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες πλουτωνίου όπως προηγούμενες ανάλογες αποστολές.
Προς το παρόν, το σκάφος ακολουθεί μια έντονα εκκεντρική τροχιά με περίοδο 53 ημερών. Το βασικό σκέλος της αποστολής θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, οπότε το Juno θα πυροδοτήσει και πάλι τον κινητήρα του για να τεθεί σε τροχιά με περίοδο 14 ημερών.
Το τέλος για την Ήρα θα έρθει τον Φεβρουάριο του 2018, όταν η NASA της δώσει εντολή να αυτοκτονήσει πέφτοντας στο αντικείμενο του πόθου της.
Αυτό θα εξασφαλίσει ότι το σκάφος δεν θα συντριβεί αργότερα σε ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, δύο από τα οποία, ο Γανυμήδης και η Ευρώπη, διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς που δεν αποκλείεται να φιλοξενούν μικροβιακή ζωή.
Οι εξωγήινοι του Ηλιακού Συστήματος θα μείνουν ασφαλείς από αυτό το φλερτ των θεών...
Λίγο μετά τις 6 το πρωί ώρα Ελλάδας, το σκάφος πυροδότησε τον πυραυλοκινητήρα του για έναν ελιγμό υψηλής ακρίβειας, προκειμένου να επιβραδύνει και να συλληφθεί από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.
Αν ο ελιγμός δεν είχε πετύχει, η αποστολή θα προσπερνούσε το στόχο της και θα χανόταν για πάντα στο Διάστημα.
Την κρίσιμη ώρα, η βασική κεραία του Juno δεν κοιτούσε προς τη Γη, και οι αγχωμένοι υπεύθυνοι της αποστολής στο εργαστήριο JPL της NASA μπορούσαν να παρακολουθούν τις εξελίξεις μέσω απλών τόνων που μεταδίδονταν από την κεραία χαμηλής απολαβής.
Μέχρι τις αρχές του 2018, το Juno θα κινείται σε τροχιά που διέρχεται πάνω από τους πόλους, και θα πλησιάσει τα σύννεφα του πλανήτη σε απόσταση μικρότερη από 5.000 χιλιόμετρα. Συγκριτικά, οι γεωστατικοί δορυφόροι τηλεπικοινωνιών πετούν σχεδόν 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.
Εικόνες υψηλής ανάλυσης και μια πληθώρα άλλων δεδομένων θα βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν την προέλευση και την εξέλιξη του Δία και συνεπώς ολόκληρου του Ηλιακού Συστήματος.
Συγκεκριμένα, οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να διευκρινίσουν ποια είναι η εσωτερική δομή του Δία, αν έχει στερεό πυρήνα στο κέντρο του και αν σχηματίστηκε στη σημερινή του θέση ή σε διαφορετική απόσταση από τον Ήλιο -στοιχεία που θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν την κρατούσα θεωρία για σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος.
Ασπίδα από τιτάνιο
Η αποστολή δεν έχει απεριόριστο χρόνο για να δώσει απαντήσεις, αφού θα τερματιστεί τον στις αρχές του 2018.
Ορισμένα όργανα, ανάμεσά τους η κύρια κάμερα του σκάφους, είναι πιθανό να πάψουν να λειτουργούν αρκετά νωρίτερα από αυτήν την καταληκτική ημερομηνία.
Αιτία είναι οι ακραίες δόσεις ακτινοβολίας που δέχεται το Juno -το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του Δία συλλαμβάνει φορτισμένα σωματίδια και τα επιταχύνει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.
Στη διάρκεια της παραμονής του το Juno θα δεχθεί ακτινοβολία που θα ισοδυναμούσε με δεκάδες εκατομμύρια ακτινογραφίας.
Για να αντέξει η αποστολή αυτό το άκρως εχθρικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα εξαρτήματά του βρίσκονται τοποθετημένα μέσα σε ένα κουτί από τιτάνιο με παχιά τοιχώματα.
Επιπλέον, η πολική τροχιά στην οποία κινείται το σκάφος θα του επιτρέψει να αποφύγει τις πιο επικίνδυνες περιοχές γύρω από τον πλανήτη. Θα μπορεί επίσης να παραμένει μόνιμα λουσμένο στη λιακάδα ώστε να αντλεί ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες του.
Το Juno, μάλιστα, είναι η πιο μακρινή αποστολή που βασίζεται στην ηλιακή ενέργεια, αντί σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες πλουτωνίου όπως προηγούμενες ανάλογες αποστολές.
Προς το παρόν, το σκάφος ακολουθεί μια έντονα εκκεντρική τροχιά με περίοδο 53 ημερών. Το βασικό σκέλος της αποστολής θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, οπότε το Juno θα πυροδοτήσει και πάλι τον κινητήρα του για να τεθεί σε τροχιά με περίοδο 14 ημερών.
Το τέλος για την Ήρα θα έρθει τον Φεβρουάριο του 2018, όταν η NASA της δώσει εντολή να αυτοκτονήσει πέφτοντας στο αντικείμενο του πόθου της.
Αυτό θα εξασφαλίσει ότι το σκάφος δεν θα συντριβεί αργότερα σε ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, δύο από τα οποία, ο Γανυμήδης και η Ευρώπη, διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς που δεν αποκλείεται να φιλοξενούν μικροβιακή ζωή.
Οι εξωγήινοι του Ηλιακού Συστήματος θα μείνουν ασφαλείς από αυτό το φλερτ των θεών...
tovima.gr/science
