Το ανθρώπινο είδος από τα τέλη του 20ού αιώνα έκανε ένα γιγάντιο βήμα, άρχισε να κατακτά πέραν από τον πλανήτη του. Πλέον ζούμε στην διαστημική εποχή.
Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο , που ο μέσος άνθρωπος έχει την δυνατότητα αφομοίωσης επιστημονικής γνώσης, ενώ λαμβάνει και μία πολύ ικανοποιητική ενημέρωση για το σύμπαν.
Ταυτόχρονα, παρά τα σημαντικά βήματα προόδου η άγνοια και η ημιμάθεια εξακολουθεί να υφίσταται, γεγονός που συνωμοσιολόγοι, παραεπιστήμονες (αστρολόγοι κτλπ) και πολλοί άλλοι εκμεταλλεύονται, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν από την αδυναμία ανθρώπων, που βρίσκουν διέξοδο στις θεωρίες τους. Είτε για να τους κάνουν να δουν κάτι εκεί που δεν υπάρχει, είτε για να τους πείσουν ότι ανώτερες θεότητες, δήθεν επηρρεάζουν τις ζωές μας αλλά και την τύχη μας μέσα στη βδομάδα.
Οι παρερμηνείες είναι πολλές και αφορούν ακόμη και μικρά καθημερινά πράγματα, όπως για παράδειγμα την έκφραση «τα αστέρια πέφτουν». Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια μικρή προσπάθεια διαφώτισης, με γνώμονα την αποδεδειγμένη επιστημονική γνώση, ώστε να γίνει κατανοητό τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα σε πολλά ζητήματα που ακούγονται συχνά.
1.Τα αστέρια τελικά πέφτουν;
Ένα αστέρι δε θα μπορούσε να πέσει, γιατί ευτυχώς για αυτό δεν έχει από που να πέσει. Οπότε ας επαναδιατυπώσουμε την έκφραση, και ας εκφράσουμε ορθά ότι πέφτει ένας αστεροειδής,αναφλέγεται στην ατμόσφαιρα και λόγω τριβής με αυτήν βλέπουμε αυτό το θέαμα ολίγων δευτερολέπτων που μοιάζει με μια φλεγόμενη κουκκίδα να διαπράττει πορεία που μοιάζει με φωτεινή ελεύθερη πτώση.
Τα αντικείμενα που βλέπετε συνήθως να πέφτουν, έχουν μέγεθος από 45 εκατοστά μέχρι 4-5 μέτρα (εάν ήταν παραπάνω αυτό θα σήμαινε ότι αντιμετωπίζουμε κίνδυνο. Ένας αστεροιδής διαμέτρου 8 χλμ. θα μπορούσε να καταστρέψει τη γη).
Η προέλευση των αντικειμένων αυτών είναι είτε ανθρώπινη (διαστημικά σκουπίδια) είτε φυσική (πέτρες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη γη, ή έρχονται από τη ζώνη αστεροιδών που βρίσκονται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία)
Η τοποθεσία της ζώνης αστεροιδών
2.Η θεωρία της Σχετικότητας είναι λάθος και θα καταρριφθεί
Τι είναι η Θεωρία της Σχετικότητας, ως προς τον άνθρωπο;
Είναι ένα μοντέλο που εξηγεί σε ένα πάρα πολύ καλό βαθμό τη συμπεριφορά του σύμπαντος (προφανώς και δεν είναι το καλύτερο δυνατό μοντέλο που θα έχουμε)
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ολόσωστη (ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ), πρακτικότατα όμως μας καλύπτει για μετρήσεις σε μεγάλες κλίμακες σε απίστευτα ικανοποιητικό βαθμό.
Στο μέλλον η Γ.Θ.Σ. θα υποστεί μετατροπές και βελτιώσεις.
Οι ειδήσεις αμέτρητες φορές έχουν αναφέρει έναν πιτσιρικά ο οποίος κατέρριψε τον Αινστάιν.Αυτές είναι φράσεις έχουν ως κύριο στόχο την τηλεθέαση. Η Σχετικότητα θα υποστεί βελτιώσεις αλλά δεν είναι λάνθασμένη. Η θεωρία της σχετικότητας εφαρμόζεται σε πάρα πολλά επιστημονικά επιτεύγματα, Με χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα βασικό που γνωρίζουμε όλοι και λέγεται GPS.
Μπορούμε να παρομοιάσουμε τη Γ.Θ.Σ. με την Νευτώνεια Μηχανική, η οποία είναι απίστευτα πρακτική στον καθημερινό μας κόσμο, αλλά όχι όταν πρόκεται για μεγάλες και διαστημικές κλίμακες, ή για κλίμακες μικροκόσμου όπου εκεί επικρατεί ο κόσμος παραδόξων της Κβαντομηχανικής.
Για να επιβεβαιωθεί η σχετικότητα έχουν γίνει πάνω από 1000 πειράματα και έχουν επιτύχει. Για να καταρριφθεί η σχετικότητα θα χρειαζόταν 1 πείραμα μονάχα. Κανένα δεν την έχει καταρρίψει, εδώ και 1 αιώνα.
Το μόνο θέμα το οποίο είναι συζητήσιμο μέχρι σήμερα στη σχετικότητα είναι η κοσμολογική σταθερά.
Τι είναι αυτή η σταθερά:
Είναι ένα ad hoc μαθηματικό μέγεθος το οποίο εισάγεται στις εξισώσεις πεδίου Αινστάιν, προκειμένου να περιγραφεί μια αντίδραση που προκαλεί ενίσχυση στη δύναμη της βαρύτητας σε μεγάλες κλίμακες, ώστε οι λύσεις να συγκλίνουν περισσότερο για την παρατήρηση της συμπεριφοράς του σύμπαντος.
Παράδειγμα καμπύλωσης χωρόχρονου
Για την επαλήθευση της Γενικής Σχετικότητας ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε προτείνει τρία πειραματικά τεστ:
Α.Τη μέτρηση της εκτροπής του φωτός των αστεριών καθώς οι ακτίνες περνούν πολύ κοντά από τον Ήλιο.Το αποτέλεσμα που προβλεπόταν θεωρητικά επιβεβαιώθηκε το 1919 με βάση φωτογραφίες της θέσης αστεριών πολύ κοντά στον ηλιακό δίσκο κατά τη διάρκεια μιας ολικής έκλειψης ηλίου στο νησί Πρίνσιπε του Ατλαντικού.
Β.Μια θεωρητική πρόβλεψη για τη μετατόπιση του περιηλίου του Ερμή. Το περιήλιο του Ερμή «στρέφεται» αργά γύρω από τον ήλιο,και ο Αϊνστάιν εξήγησε τη μετατόπιση αυτή ως αποτέλεσμα της Γενικής Σχετικότητας, επιβεβαιωμένος πάλι από το πείραμα.
Γ.Τη μετατόπιση φάσματος προς το ερυθρό λόγω της βαρύτητας. Το τεστ αυτό έγινε το 1959 στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ με επιτυχία και αποτέλεσε και την πρώτη μέτρηση υψηλής ακρίβειας των αποτελεσμάτων της Γενικής Σχετικότητας.Τα επόμενα χρόνια η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας για τη βαρύτητα επιβεβαιώθηκε και με πλήθος άλλων πειραμάτων,το τελευταίο από τα οποία, με τη χρήση του δορυφόρου Gravity B, επιχείρησε να μετρήσει το στροβιλισμό του χωρόχρονου που προκαλεί η ιδιοπεριστροφή της γης και τη στρέβλωσή του κοντά σε μεγάλες μάζες (το λεγόμενο γεωδαιτικό φαινόμενο).
Τέλος, πάρα πολλά φαινόμενα που είχε προβλέψει ο Αινσταιν (όπως ο Βαρυτικός Φακός) επιβεβαιώνονται και χρησιμοποιούνται στην αστρονομία κάθε μέρα.
Βαρυτικός φακός ( Παραμόρφωση του φωτός από αντικείμενα γιγάντιας βαρύτητας)
3.Ο Πλανήτης Χ ή Νιμπίρου
Υπάρχει o μύθος ότι υπάρχει ένας αόρατος πλανήτης ο οποίος βρίσκεται είτε πολύ κοντά στον ήλιο, είτε πολύ μακριά από αυτόν.
Έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε πλανήτες έτη φωτός μακριά, άρα θα ήταν σχεδόν δεδομένο ότι θα μπορούσαμε να δούμε κάποιον κοντά. Βέβαια ένας πλανήτης με χρόνο περιφοράς 10.000 έτη, θα ήταν τόσο σκοτεινός όπου θα ήταν δύσκολο να τον δούμε.Αλλά θα μπορούσαμε να δούμε τις βαρυτικές αλλοιώσεις που προκαλεί σε όλους του άλλους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα.
4.Υπάρχουν παραπάνω διαστάσεις από αυτές που γνωρίζουμε.
Υπάρχουν 2 ειδών διαστάσεις, οι φυσικές και αυτές που ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αίσθηση του πλάτους, μήκους, βάθους. (3 διαστάσεις)
Ένα φυτό έχει μονοδιάστατη αντίληψη . Διότι το φυτό στρέφεται προς τα κει που είναι ο ΄Ηλιος. Για το φυτό ο Ήλιος είναι ένα μονοδιάστατο σημείο.
Ένα άλλο ζώο ή έντομο βλέπει δισδιάστατα. Δεν έχει αντίληψη του βάθους. Π.χ. ένα πακέτο τσιγάρα θα το έβλεπε σαν ένα παραλληλόγραμμο.
Άρα δε θα μπορούσαμε ποτέ σαν άνθρωποι να σχηματοποιήσουμε είτε να κατανοήσουμε μία παραπάνω διάσταση.
Από την άλλη οι φυσικές διαστάσεις, μπορούν πράγματι σε αριθμό να είναι άπειρες. Σε περίπτωση που ισχύει η θεωρία των χορδών (δηλ. η πιο μικρή δομή του σύμπαντος είναι μία χορδή 2 διαστάσεων), θα υπάρχουν 10 ή 11 (θεωρία υπερσυμμετρίας) ή 26 διαστάσεις (μποζωνική θεωρία).
Υπολογιστικά εικάζεται ότι υπάρχουν 11.000 διαφορετικοί τύποι συμπάντων. Που λόγω διαφορετικών συσχετισμών βαρύτητας παράξενα φαινόμενα δημιουργούνται.
5.Ο άνθρωπος δεν πάτησε ποτέ στο φεγγάρι
Πολλές φορές η όλη επιχειρηματολογία βασίζεται στο γεγονός ότι υπήρξε μια και μοναδική αποστολή. Στην πραγματικότητα πήγαν σύνολο 12 άτομα, σε 6 αποστολές από το 1969 μέχρι το 1972.
Επίσης πλανάται ένας μύθος της σκοτεινής πλευράς (της αόρατης από τη γη) του φεγγαριού, και λέγεται ότι είναι απρόσιτη και ότι κάποιος πολιτισμός ενδέχεται να υπάρχει εκεί.
Πολλές από της αποστολές Apollo , μετά την είσοδο σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, φωτογράφησαν και είδαν την σκοτεινή πλευρά του.
Η ταχύτατη εξέλιξη της επιστήμης οδηγεί στο να απομακρύνεται από τον μέσο κόσμο, κάνοντας τα πράματα ακατανόητα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν τρόποι για ενημέρωση η οποία μπορεί κατα δύναμην να είναι αντικειμενική και να προσεγγίζει την κατανόηση της αλήθειας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε, όχι απαραίτητα να ξέρουμε όλη την αλήθεια, αρκεί μερικές φορές να την αγγίζουμε, με οδηγό την λογική.
have2read.wordpress.com
