"Ελληνικά Μυαλά σε Δράση": Εκτοξεύουν τον πρώτο ελληνικής κατασκευής μικροδορυφόρο

Oμάδα Ελλήνων επιστημόνων με εμπνευστή της προσπάθειας τον αστροφυσικό, καθηγητή Αεροδιαστημικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ στη Silicon Valley της Καλιφόρνια Περικλή Παπαδόπουλο, δημιούργησε επί αμερικανικού εδάφους τον πρώτο «ελληνικής κατασκευής» low cost μικροδορυφόρο, η εκτόξευση του οποίου προγραμματίζεται να γίνει στις 17 Ιουνίου από το Mid-Atlantic Regional Spaceport της NASA στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
Μόνο τυχαία δεν είναι άλλωστε η ονομασία («Λ-Sat»), που επέλεξαν να δώσουν οι Ελληνες επιστήμονες στον συγκεκριμένο μικροδορυφόρο -όπως τον χαρακτηρίζουν λόγω των διαστάσεών του-, η προέλευση της οποίας παραπέμπει ευθέως στο γράμμα λάμδα του ελληνικού αλφαβήτου που θυμίζει Ελλάδα, ήλιο, λίθο (δηλαδή «Γη του φωτός»).
Στο πρόγραμμα κατασκευής του μικροδορυφόρου εργάστηκαν εθελοντικά περισσότεροι από 15 Ελληνες ερευνητές και εργαζόμενοι σε πανεπιστήμια και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο!
«Ονόμασα την ομάδα που δούλεψε πάνω στο συγκεκριμένο πρόγραμμα “Greek Minds at Work” (Ελληνικά Μυαλά σε Δράση) και αυτό διότι για την κατασκευή του μικροδορυφόρου δούλεψαν αποκλειστικά ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και μία ομάδα 6 παιδιών που ήρθαν από την Ελλάδα και έμειναν στην Καλιφόρνια για περίπου 8 μήνες έως ότου να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, ενώ σημαντική ήταν επίσης και η συνεργασία μας με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και τον καθηγητή κ. Νικήτα Νικητάκο».
«Πρέπει να σημειώσω ότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια μικρή επανάσταση στον χώρο της διαστημικής τεχνολογίας, όπου παρατηρείται στροφή στη χρήση μικροδορυφόρων.
Ενδεικτικά να επισημάνω πως για έναν κανονικό δορυφόρο, μεγέθους μερικών μεγάλων δωματίων, χρειάζονται περίπου 400-500 εκατ. δολάρια, ενώ για την κατασκευή και εκτόξευσή του απαιτούνται έως και 7 χρόνια. Η σημερινή τάση είναι να κατασκευάζονται πλέον μικρότερου μεγέθους δορυφόροι, με σημαντικά λιγότερο κόστος, πολύ πιο εύκολοι στο να εκτοξευτούν και με τη χρήση τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές εταιρείες στη Silicon Valley -τα πιο πολλά μέλη τους είναι μάλιστα μαθητές μας- να στρέφονται σ την κατασκευή μικροδορυφόρων», τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.
Η κατασκευή του ελληνικού μικροδορυφόρου κόστισε περίπου 100.000 δολάρια, ενώ για τη χρηματοδότησή του υπήρξε εξαιρετικά μεγάλη ανταπόκριση από πλευράς Ελλήνων και Ελληνοαμερικανών επιχειρηματιών.
Τελικά και αφού πρώτα αποκλείστηκαν όσοι ήθελαν να βοηθήσουν οικονομικά επιδιώκοντας να διαφημιστούν μέσω του δορυφόρου για προσωπικό όφελος, το σύνολο σχεδόν των χρημάτων δόθηκε από έναν Ελληνα ομογενή.
«Πρόκειται για έναν συμπατριώτη μας με μεγάλη αγάπη για τη χώρα, όχι πολύ πλούσιο. Επειδή ο ίδιος έχει ζητήσει να διατηρηθεί η ανωνυμία του, θα σας μόνο ότι κατάγεται από τη Μεσσηνία», μας λέει σχετικά ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο «Λ-sat» θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Γη για περίπου έναν χρόνο, έχοντας κατά την παραμονή του δύο στόχους:
Πρώτον -στο πεδίο των τηλεπικοινωνιών-, να παρουσιάζει σε πραγματικό χρόνο την κίνηση όλων των ελληνικών εμπορικών πλοίων, ιδιαίτερα εκείνων που πλέουν στον Ινδικό ωκεανό και στα ανοιχτά των αφρικανικών ακτών, βοηθώντας έτσι στην προστασία τους από την πειρατεία μέσω του συστήματος AIS.
Το συγκεκριμένο σύστημα λαμβάνει ένα συγκεκριμένο σήμα από τα ελληνικά πλοία και το μεταδίδει σε έναν σταθμό εδάφους, ενημερώνοντας έτσι τα γειτονικά καράβια εάν υπάρχει κάποιος κίνδυνος ή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Δεύτερον -σε επιστημονικό πεδίο-, θα πραγματοποιηθεί παγκοσμίως το πρώτο test του γραφένιου στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά νέα «υλικά» της νανοτεχνολογίας, το οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί στα μελλοντικά τρανζίστορ, σε διάφανες και εύκαμπτες οθόνες, σε μπαταρίες του μέλλοντος και αρκετές ακόμη εφαρμογές

Ο «Λ-sat» έχει ήδη προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, ενώ η εκτόξευσή του θα μεταδοθεί ζωντανά τόσο από το www.lambdasat.com όσο και από την ιστοσελίδα της NASA στη διεύθυνση http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv
(defencenet)

Πηγή:http://www.prisonplanet.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/54062-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%AC-%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF

“Τα Πρώτα Βήματα – Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα”

Η επίσημη παρουσίαση της ψηφιακής παράστασης με τίτλο: “Τα Πρώτα Βήματα –
Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα” πραγματοποιείται –με την ευκαιρία του θερινού ηλιοστασίου– στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου τη Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014 και ώρα 18:30.

Πρόκειται για μια παράσταση που περιλαμβάνει την ψηφιακή παραγωγή «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα», που δημιούργησε η Google, αλλά και την παραγωγή «Τα Πρώτα Βήματα», που δημιούργησε το Ίδρυμα Ευγενίδου.

Η είσοδος στην παρουσίαση της παράστασης την ημέρα αυτή (Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014) είναι ελεύθερη για το κοινό, και για τις τρεις παραστάσεις (ώρες 18:30, 20:00 και 21:00) που θα πραγματοποιηθούν, απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου η διανομή των οποίων θα πραγματοποιείται από το ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Με την ευκαιρία της παρουσίασης της ψηφιακής παραγωγής «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα», στην οποία παρουσιάζεται ο διαγωνισμός Google Lunar XPrize για την επιτυχή προσσελήνωση και λειτουργία ενός ρομπότ στην Σελήνη από ομάδες χρηματοδοτούμενες από ιδιωτικούς πόρους, το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου δημιούργησε την 15-λεπτη ψηφιακή παραγωγή «Τα Πρώτα Βήματα».

Η παράσταση αυτή εξιστορεί με σύντομο και περιεκτικό τρόπο τις προσπάθειες Σοβιετικών και Αμερικανών να πατήσουν για πρώτη φορά το πόδι τους στην Σελήνη, υλοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα και ανεκπλήρωτα ως τότε όνειρα του ανθρώπου. Ξεκινώντας από την επιτυχή εκτόξευση του Σοβιετικού Sputnik 1, του πρώτου τεχνητού δορυφόρου στο Διάστημα, η ψηφιακή παράσταση «Τα Πρώτα Βήματα» περιγράφει ορισμένες μόνο από τις διαστημικές πρωτιές που σημείωσαν η τότε Σοβιετική Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μέσα από τον σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό τους για την κατάκτηση της Σελήνης, μέχρι την θρυλική αποστολή του Apollo 11. Κι όμως, όταν τελικά οι Αμερικανοί αστροναύτες Neil Armstrong και Edwin Aldrin έκαναν τον Ιούλιο του 1969 το πρώτο «μικρό βήμα» τους στην επιφάνεια της Σελήνης, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι αυτό το «γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα» θα παρέμενε αιώνια χαραγμένο στη μνήμη μας ως το πρώτο κεφάλαιο της Μεγάλης Περιπέτειας του ανθρώπου στο Διάστημα.

Σήμερα, 40 και πλέον χρόνια μετά την ολοκλήρωση των διαστημικών αποστολών Apollo, το πνεύμα της εξερεύνησης που καθοδήγησε εκείνες τις πρώτες προσπάθειες των δύο υπερδυνάμεων της εποχής αναβιώνει με έναν διαφορετικό τρόπο, αφού τώρα οι νέοι πιονέροι του Διαστήματος δεν είναι χώρες ή κρατικοί φορείς έρευνας, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες του κόσμου! Η ψηφιακή παράσταση «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα» εξιστορεί τις προσπάθειες ομάδων απ’ όλο τον κόσμο για την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος στην Σελήνη, με κίνητρο το μεγάλο χρηματικό έπαθλο, που θέσπισε η Google, μέσω του διεθνούς διαγωνισμού Google Lunar XPrize. Νικήτρια θα είναι εκείνη η ομάδα που θα καταφέρει να αποστείλει και να προσσεληνώσει με ασφάλεια ένα ρομποτικό όχημα στην επιφάνεια της Σελήνης, το οποίο θα πρέπει να διασχίσει απόσταση 500 μέτρων, συλλέγοντας βίντεο, εικόνες και άλλα ψηφιακά δεδομένα, που θα πρέπει να αποστείλει με επιτυχία πίσω στη Γη. Η παράσταση αυτή, παίρνοντας την σκυτάλη από την νέα ψηφιακή παράσταση του Ιδρύματος Ευγενίδου «Τα Πρώτα Βήματα», παρουσιάζει αρχικά την περίοδο της εξερεύνησης της Σελήνης, που ακολούθησε στην επιτυχή αποστολή του Apollo 11, εστιάζοντας στις επιστημονικές γνώσεις που αποκομίσαμε για τον φυσικό μας δορυφόρο, όσον αφορά στην προέλευση, στην σύνθεση, στην δομή και στην πρόσβαση σε πρώτες ύλες στην επιφάνειά του. Στην συνέχεια παρουσιάζεται ο διεθνής διαγωνισμός Google Lunar XPRIZE, οι ομάδες που συμμετέχουν σ’ αυτόν, καθώς και οι ειδικότερες επιλογές της καθεμίας απ’ αυτές, όσον αφορά στο σύστημα εκτόξευσης, στον σχεδιασμό της ρομποτικής διαστημοσυσκευής και στον καινοτόμο τεχνολογικό εξοπλισμό της για την υλοποίηση του μεγάλου στόχου. Η επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του Διαστήματος, που ίσως και να οδηγήσει στην μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στην Σελήνη. Με μια τέτοια ακριβώς πιθανή εκδοχή, που θα αποτυπώνει το μέλλον του ανθρώπου στο Διάστημα μέσα από την κατασκευή μόνιμων βάσεων στην Σελήνη, η παράσταση ολοκληρώνεται με τρόπο θεαματικό.

Η παράσταση αυτή θα ενταχθεί στο τρέχον πρόγραμμα του Πλανηταρίου από τις 28 Ιουνίου 2014.

Σημειώνεται ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα (είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Σε όλους τους ορόφους των κτηριακών εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι εφικτή η μετακίνηση χρηστών/χρηστριών αναπηρικού αμαξιδίου. Επίσης υπάρχει προσαρμοσμένος χώρος υγιεινής για ΑμεA. Ακόμη υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: public@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι - οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι.

Ισημερίες και Ηλιοστάσια.

Του Διευθυντή του Πλανηταρίου κ. Διονύση Π. Σιμόπουλου

Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή. Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.
Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία.  Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.  Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.  Η γωνία αυτή ονομάζεται "λόξωση της εκλειπτικής", και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται "ισημερινά σημεία".
Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου.  Το σημείο αυτό ονομάζεται εαρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο. Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα, έχουμε δηλαδή ίση-μέρα: ισημερία.

Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού.  Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός.  Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό.  Το σημείο αυτό, στις 22 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι.  Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα:  ισημερία.  Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι  έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.
Φυσικά σήμερα εμείς γνωρίζουμε ότι αιτία των εποχών του έτους είναι η κλίση των 23 1/2 μοιρών που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Πράγμα που αντικαθρεφτίζεται όπως είπαμε στον ουράνιο θόλο, με αποτέλεσμα η εκλειπτική να τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με την ίδια γωνία των περίπου 23 1/2 μοιρών. Έτσι στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.

Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα.  Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, και η κλίση των 23 1/2 μοιρών του άξονά της, είναι η αιτία της κυκλικής εναλλαγής των εποχών.

Οι εποχικές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια.  Γι' αυτό, και επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς. Δεν  είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές: από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή. Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή Όσιρη, οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βάαλ, Μαρδούκ ή Νεργκάλ, οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή ο Φοίβος Απόλλων.

Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.  Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής.
Γι' αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα.  Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός….ενέδιδε!  Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, "άλλαζε" απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.  Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti", δηλαδή την "Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου θεού Ήλιου".

Τις χειμωνιάτικες μέρες η φαινόμενη ημερήσια τροχιά του Ήλιου στον ουρανό βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα. Οι μέρες είναι μικρές και οι νύχτες μεγάλες. Την άνοιξη ο Ήλιος ακολουθεί ψηλότερη τροχιά, και οι μέρες είναι ίσες σχεδόν με τις νύχτες. Το καλοκαίρι ο Ήλιος φτάνει στο ψηλότερο σημείο της βόρειας φαινόμενης τροχιάς του: οι μέρες είναι μεγάλες και οι νύχτες μικρές. Το φθινόπωρο, τέλος, η τροχιά του Ήλιου αρχίζει να ξανακατεβαίνει προς τον ορίζοντα όλο και πιο πολύ, με ίσες μέρες και νύχτες.  Και ο κύκλος των εποχών τελειώνει με τον Ήλιο και πάλι στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Πηγή :http://www.sciencenews.gr/index.php/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/15-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/260-%CE%99%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B1

Η NASA ψάχνει για τον επόμενο στόχο της αποστολής New Horizons

Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικού σκάφους New Horizons. Τον Ιούλιο του 2015 θα προσεγγίσει τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα.

Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για τη φιλόδοξη αποστολή New Horizons που θα προσπεράσει τον Πλούτωνα σε έναν χρόνιο. Ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί, και η NASA επιστρατεύει τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να εντοπίσει ένα κατάλληλο σώμα.
Η αποστολή New Horizons, κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτοξεύτηκε το 2006 με στόχο να μελετήσει τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από αρχέγονα, παγωμένα σώματα που βρίσκεται έξω από τις τροχιές των οκτώ πλανητών.
Πρώτος στόχος της αποστολής είναι ο Πλούτωνας και οι δορυφόροι του, τον οποίο δεν έχει επισκεφθεί κανένα άλλο σκάφος στο παρελθόν -τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτό το μακρινό, μικρό σώμα προέρχονται κυρίως από θολές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

Διαβάστε επίσης: Ένας υπόγειος ωκεανός στον Χάροντα, τον δορυφόρο του Πλούτωνα

Επειδή το New Horizons ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, και το βαρυτικό πεδίο του Πλούτωνα είναι υπερβολικά ασθενικό για να συλλάβει το σκάφος, η αποστολή δεν θα τεθεί σε τροχιά αλλά απλώς θα προσπεράσει τον πλανήτη-νάνο τον Αύγουστο του 2015, συλλέγοντας παρατηρήσεις στη διάρκεια του σύντομου ραντεβού.
Στη συνέχεια το σκάφος θα πραγματοποιήσει στροφή και θα κατευθυνθεί σε ένα δεύτερο σώμα της Ζώνης Κάιπερ.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι τέτοιο σώμα ακόμα δεν υπάρχει.
Οι υπεύθυνοι της αποστολής θα ήταν δύσκολο να βρουν στόχο πριν από το 2011, καθώς τα σώματα που θα βρεθούν σχετικά κοντά στον Πλούτωνα το 2015 βρίσκονταν τότε σε απομακρυσμένες περιοχές του ουρανού και δύσκολα θα εντοπίζονταν.
Τα δύο επίγεια τηλεσκόπια που χρησιμοποιούν μέχρι τώρα οι ερευνητές του New Horizons απέτυχαν να εντοπίσουν ένα κατάλληλο σώμα αρκετά κοντά στον Πλούτωνα -ένα βασικό εμπόδιο είναι ότι η περιοχή του ουρανού που πρέπει να ερευνηθεί βρίσκεται στην κατεύθυνση του λαμπερού κέντρου του Γαλαξία, του οποίου τα άστρα σχεδόν τυφλώνουν τα τηλεσκόπια.
Η μεγάλη ελπίδα είναι τώρα το Hubble, το οποίο εκτιμάται ότι θα ανεβάσει την πιθανότητα ανακάλυψης ενός κατάλληλου σώματος από το 40 στο 90 τοις εκατό.
Η NASA εξασφάλισε για αρχή 40 ώρες παρατήρησης με το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο διαχειρίζεται το Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη. Εφόσον καταφέρει να βρει έστω και δύο νέα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ, η NASA θα λάβει στην επόμενη φάση ακόμα 156 ώρες χρήσης για περαιτέρω μελέτη.
Αν όμως οι ερευνητές δεν καταφέρουν να βρουν κατάλληλο σώμα εγκαίρως, το New Horizon θα αρκεστεί στη μελέτη κάποιου σώματος της Ζώνης του Κάιπερ από πολύ μεγάλη απόσταση.
Θα είναι άδοξο τέλος για μια αποστολή των 700 εκατ. δολαρίων που ταξιδεύει ήδη οκτώ χρόνια στο Διάστημα.

Πηγή :http://physicsgg.me/2014/06/17/%CE%B7-nasa-%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF/