Το διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ της NASA συμπλήρωσε πρόσφατα 15 χρόνια στο διάστημα. Προς τιμήν αυτής της επετείου, 15 από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ΔΤ Σπίτζερ δημοσιεύονται μέσα από μία σειρά από χαρακτηριστικές φωτογραφίες.
#15: Ο πρώτος μετεωρολογικός χάρτης για εξωπλανήτες
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA
Το ΔΤ Σπίτζερ ανιχνεύει το υπέρυθρο φως, το οποίο συχνά εκπέμπεται από θερμά αντικείμενα όπως η ακτινοβολία θερμότητας. Ενώ οι σχεδιαστές της αποστολής Σπίτζερ δεν σκόπευαν ποτέ να το χρησιμοποιήσουν για να μελετήσουν πλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, η υπέρυθρη όμως "όραση" του έχει αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο στον τομέα αυτό.
Τον Μάιο του 2009, οι επιστήμονες που χρησιμοποίησαν δεδομένα από το ΔΤ Σπίτζερ δημιούργησαν τον πρώτο "μετεωρολογικό χάρτη" ενός εξωπλανήτη - έναν μακρινό πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι εκτός από τον δικό μας Ήλιο. Αυτός ο μετεωρολογικός χάρτης για εξωπλανήτες χαρτογραφεί τις θερμοκρασιακές διακυμάνσεις στην επιφάνεια ενός γιγαντιαίου πλανήτη αερίου τον HD 189733b. Επιπλέον, η μελέτη αποκάλυψε ότι οι θορυβώδεις άνεμοι πιθανόν να μαίνονται μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η παραπάνω εικόνα δείχνει την καλλιτεχνική άποψη ενός γραφίστα για τον πλανήτη αυτό.
#14: Κρυμμένα λίκνα νεογέννητων άστρων
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA
Το υπέρυθρο φως μπορεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, να διεισδύσει σε νέφη αερίου και σκόνης καλύτερα από το ορατό φως. Ως αποτέλεσμα, το ΔΤ Σπίτζερ έχει προσφέρει πρωτοφανείς θεάσεις σε περιοχές όπου γεννιούνται αστέρια. Αυτή η εικόνα δείχνει τα νεογέννητα αστέρια να "κρυφοκοιτάζουν" έξω από τα γενέθλια σκεπάσματα τους στο σκοτεινό νεφέλωμα "Ρο Οφιούχου".
Οι αστρονόμοι ονομάζουν το νεφέλωμα αυτό "Rho Oph", και είναι μία από τις πιο κοντινές περιοχές σχηματισμού αστεριών στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Βρίσκεται κοντά στους αστερισμούς Σκορπιού και Οφιούχου, περίπου 410 έτη φωτός μακριά από τη Γη.
#13: Μια μητρόπολις από γαλαξίες που συνεχώς μεγαλώνει
Εικόνα: Subaru/NASA/JPL-Caltech
Το 2011, οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το ΔΤ Σπίτζερ ανίχνευσαν μια πολύ μακρινή συγκέντρωση γαλαξιών που ονομάζεται COSMOS-AzTEC3. Το φως αυτής της ομάδας γαλαξιών είχε ταξιδέψει για περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη.
Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αντικείμενα όπως αυτό, που ονομάζονται "πρωτοσυστάδες", (proto-cluster) τελικά εξελίχτηκαν σε σύγχρονες συστάδες γαλαξιών ή ομάδες γαλαξιών που συνδέονται είναι ¨δεμένες¨αν προτιμάτε μεταξύ τους, με τη βαρύτητα. Το αντικείμενο COSMOS-AzTEC3 ήταν η πιο απομακρυσμένη πρωτοσυστάδα που εντοπίστηκε ποτέ εκείνη την εποχή. Παρέχει στους ερευνητές μια καλύτερη ιδέα για το πώς σχηματίστηκαν και εξελίχθηκαν οι γαλαξίες κατά τη διάρκεια όλης της ιστορίας του σύμπαντος.
#12: Συνταγή για σούπα από...κομήτη
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Όταν το διαστημικό σκάφος Deep Impact της NASA έπεσε και καταστράφηκε σκόπιμα στον κομήτη Tέμπελ 1 στις 4 Ιουλίου του 2005, "σήκωσε" ένα σύννεφο ύλης το οποίο εκτοξεύτηκε στο διάστημα και περιείχε τα συστατικά της αρχέγονης ..."σούπας" του ηλιακού μας συστήματος. Συνδυάζοντας δεδομένα από τη διαστημοσυσκευή Deep Impact με τις παρατηρήσεις του ΔΤ Σπίτζερ, οι αστρονόμοι ανέλυσαν τη ...σούπα αυτή και άρχισαν να εντοπίζουν τα συστατικά εκείνα που τελικά παράγουν οι πλανήτες, οι κομήτες και άλλα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.
Πολλά από τα συστατικά που εντοπίστηκαν στη σκόνη του κομήτη ήταν γνωστά συστατικά κομήτη, όπως πυριτικά άλατα ή άμμος. Αλλά υπήρχαν επίσης και συστατικά έκπληξη, όπως πηλός, ανθρακικά άλατα (τα οποία απαντώνται στα κοχύλια), ενώσεις σιδήρου και αρωματικοί υδρογονάνθρακες τα οποία βρίσκονται σε ...ψησταριές και εξατμίσεις αυτοκινήτων εδώ στη Γη. Η μελέτη αυτών των συστατικών παρέχει πολύτιμες ενδείξεις για το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος.
#11: Ο μεγαλύτερος γνωστός δακτύλιος γύρω από τον πλανήτη Κρόνο
Εικόνα: Keck/NASA/JPL-Caltech
Ένα από τα μακρύτερα φεγγάρια του πλανήτη Κρόνου, η Φοίβη, περιφέρεται μέσα στον δακτύλιο αυτό, και είναι πιθανόν η πηγή του υλικού του. Ο σχετικά μικρός αριθμός σωματιδίων στο κοσμικό αυτό δαχτυλίδι δεν αντανακλά πολύ ορατό φως, ειδικά έξω από την τροχιά του Κρόνου όπου το ηλιακό φως είναι αδύναμο, γι 'αυτό και παρέμεινε κρυμμένο για τόσο πολύ καιρό. Το ΔΤ Σπίτζερ κατάφερε να ανιχνεύσει τη λάμψη της παγωμένης σκόνης στον δακτύλιο, ο οποίος έχει θερμοκρασία περίπου μείον 193 βαθμούς Κελσίου (μείον 316 βαθμούς Φαρενάιτ, ή μείον 80 βαθμούς Kelvin).
#10: Σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) στο διάστημα
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Οι σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) είναι σφαιρικά μόρια άνθρακα που έχουν εξάγωνο-πεντάγωνο μοτίβο όπως εκείνο το οποίο παρατηρείται στην επιφάνεια μιας μπάλας ποδοσφαίρου. Ωστόσο, ονομάζονται σφαίρες Φουλερένιου για την ομοιότητά τους με τους γεωδαιτικούς θόλους που έχει σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας Buckminster Fuller. Αυτά τα σφαιρικά μόρια ανήκουν σε μια κατηγορία μορίων γνωστών ως buckminsterfullerenes ή fullerenes (Φουλερένιο), τα οποία έχουν εφαρμογές στην ιατρική, τη μηχανική και την αποθήκευση ενέργειας.
Το ΔΤ Σπίτζερ ήταν το πρώτο τηλεσκόπιο για τον εντοπισμό των Buckyballs στο διάστημα. Ανακαλύπτει τις σφαίρες ύλης που υπάρχουν γύρω από ένα ετοιμοθάνατο άστρο, ή το πλανητικό νεφέλωμα, που ονομάζεται Tc 1. Το αστέρι στο κέντρο του Tc 1 ήταν κάπως παρόμοιο με τον ήλιο μας, αλλά καθώς γερνούσε, απέρριπτε τα εξωτερικά του στρώματα στο διάστημα αφήνοντας μόνο ένα πυκνό, λευκό νάνο αστέρα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι σφαίρες Φουλερένιου (Buckyballs) δημιουργήθηκαν σε στρώματα άνθρακα που απομακρύνθηκαν από το αστέρι. Συμπληρωματικές μελέτες οι οποίες χρησιμοποιούν τα δεδομένα του ΔΤ Σπίτζερ βοήθησαν τους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για την επικράτηση αυτών των μοναδικών δομών άνθρακα στη φύση.
#9: Συγκρούσεις στο Ηλιακό μας σύστημα
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Το ΔΤ Σπίτζερ έχει ανακαλύψει στοιχεία από διάφορες βραχώδεις συγκρούσεις σε απομακρυσμένα ηλιακά συστήματα. Αυτοί οι τύποι συγκρούσεων ήταν συνηθισμένοι στις πρώτες εποχές του δικού μας ηλιακού συστήματος, και έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση των πλανητών.
Σε μια συγκεκριμένη σειρά παρατηρήσεων, το ΔΤ Σπίτζερ αναγνώρισε μια έκρηξη σκόνης γύρω από ένα νεαρό αστέρι που θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης μεταξύ δύο μεγάλων αστεροειδών. Οι επιστήμονες είχαν ήδη παρατηρήσει το σύστημα αυτό όταν έλαβε χώρα η έκρηξη. Σημειώστε ότι είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες συνέλεξαν δεδομένα για ένα σύστημα, τόσο πριν όσο και μετά από αυτές τις "σκονισμένες" εκρήξεις.
#8: Μια πρώτη γεύση από εξωπλανητικές ατμόσφαιρες.
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Το 2007, το ΔΤ Σπίτζερ έγινε το πρώτο τηλεσκόπιο που εντοπίζει άμεσα μόρια στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται φασματοσκοπία για τον εντοπισμό χημικών μορίων σε δύο διαφορετικούς αέριους εξωπλανήτες. Οι πλανήτες HD 209458b και HD 189733b οι οποίοι αποκαλούνται πλανήτες τύπου "Καυτός Δίας", είναι δομημένοι από αέριο (και όχι από βράχο), και βρίσκονται πολύ πιο κοντά στους ήλιους τους, στα μητρικά τους άστρα αν προτιμάτε, από τους αέριους πλανήτες (Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας) στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Η άμεση μελέτη της σύνθεσης των εξωπλανητικών ατμοσφαιρών ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τη δυνατότητα κάποια ημέρα να ανιχνευτούν σημάδια ζωής σε βραχώδεις εξωπλανήτες. Η άποψη του καλλιτέχνη στη παραπάνω εικόνα δείχνει με τι μπορεί να μοιάζει ένας Καυτός Δίας.
#7: Μακρινές μαύρες τρύπες
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες "κρύβονται" στους πυρήνες των περισσότερων γαλαξιών. Οι επιστήμονες που χρησιμοποίησαν το ΔΤ Σπίτζερ αναγνώρισαν δύο από τις πιο μακρινές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που ανακαλύφθηκαν ποτέ, δίνοντας μια εικόνα από την ιστορία του σχηματισμού των γαλαξιών στο σύμπαν.
Οι γαλαξιακές μαύρες τρύπες συνήθως περιβάλλονται από δομές σκόνης και αερίου, οι οποίες τις τροφοδοτούν και τις διατηρούν. Αυτές οι μαύρες τρύπες και οι δίσκοι που τις περιβάλλουν ονομάζονται Κβάζαρ. Το φως από δύο κβάζαρ που ανιχνεύτηκε από το ΔΤ Σπίτζερ ταξίδεψε 13 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι σχηματίστηκαν λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος, δηλαδή τη Μεγάλη έκρηξη.
#6: Ο πιο μακρινός πλανήτης
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech (απόδοση στα Ελληνικά Δημήτρης Γκίκας)
Το ΔΤ Σπίτζερ ολοκλήρωσε αυτή την αποστολή με τη βοήθεια ενός επίγειου τηλεσκοπίου και μιας τεχνικής ανίχνευσης πλανητών που ονομάζεται Μικροεστιασμός (microlensing). Αυτή η προσέγγιση βασίζεται σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται "βαρυτικός φακός", στο οποίο το φως κάμπτεται και μεγεθύνεται από τη βαρύτητα. Όταν ένα αστέρι περνά μπροστά από ένα πιο απομακρυσμένο αστέρι, όπως φαίνεται από τη Γη, η βαρύτητα του αστέρα του προσκηνίου μπορεί να λυγίσει και να μεγεθύνει το φως από το αστέρι του φόντου. Εάν ένας πλανήτης περιστρέφεται γύρω από το αστέρι του προσκηνίου, η βαρύτητα του πλανήτη μπορεί να συμβάλει στη μεγέθυνση και να αφήσει ένα ξεχωριστό αποτύπωμα στο μεγενθυνόμενο φως.
Η ανακάλυψη αυτή παρέχει μια ακόμη ένδειξη για τους επιστήμονες που θέλουν να μάθουν εάν ο "πληθυσμός" των πλανητών είναι παρόμοιος σε διάφορες περιοχές του Γαλαξία μας ή αν διαφέρει από αυτό που παρατηρήθηκε στην περιοχή μας.
#5: Το πρώτο φως από έναν εξωπλανήτη
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Το ΔΤ Σπίτζερ ήταν το πρώτο τηλεσκόπιο που παρατηρούσε άμεσα το φως από έναν πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Πριν από αυτό, οι εξωπλανήτες είχαν παρατηρηθεί μόνο έμμεσα. Αυτό το επίτευγμα ξεκίνησε μια νέα εποχή στην επιστήμη των εξωπλανήτων και σηματοδότησε ένα σημαντικό ορόσημο στο ταξίδι προς την ανίχνευση πιθανών σημείων ζωής σε βραχώδεις εξωπλανήτες.
Δύο μελέτες που κυκλοφόρησαν το 2005 ανέφεραν άμεσες παρατηρήσεις θερμών υπέρυθρων λάμψεων από δύο πλανήτες που είχαν εντοπιστεί προηγουμένως. Οι πλανήτες τύπου " Καυτός Δίας", ονομάστηκαν HD 209458b και TrES-r1. Οι πλανήτες τύπου "Καυτός Δίας" είναι γίγαντες αερίου παρόμοιοι με τους πλανήτες Δία ή Κρόνο, αλλά βρίσκονται πολύ κοντά στα μητρικά τους αστέρια. Από τις ...καυτές τροχιές τους, "απολαμβάνουν" άφθονο αστρικό φωτισμό και έχουν εξαιρετική λαμπρότητα στα υπέρυθρα μήκη κύματος.
#4: Εντοπίζοντας μικρούς αστεροειδείς
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/Northern Arizona University/SAO
Η υπέρυθρη ...όραση του ΔΤ Σπίτζερ επιτρέπει τη μελέτη σε μερικά από τα πιο μακρινά αντικείμενα που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Το διαστημικό αυτό παρατηρητήριο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να μελετήσει μικρά αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στη Γη. Συγκεκριμένα, το ΔΤ Σπίτζερ βοήθησε τους επιστήμονες να αναγνωρίσουν και να μελετήσουν τα λεγόμενα Γεωπλήσια αντικείμενα (NEAs) τα οποία είναι αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στο πλανήτη μας. Η NASA παρακολουθεί αυτά τα αντικείμενα για να βεβαιωθεί ότι κανένα από αυτά δεν βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.
Το ΔΤ Σπίτζερ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τον χαρακτηρισμό των πραγματικών μεγεθών των γεωπλήσιων αντικειμένων (NEAs), επειδή ανιχνεύει το υπέρυθρο φως που ακτινοβολείται απευθείας από τους αστεροειδείς. Συγκριτικά, οι αστεροειδείς δεν ακτινοβολούν ορατό φως, αλλά απλώς το αντανακλούν από τον Ήλιο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το ορατό φως μπορεί να αποκαλύψει πόσο αντανακλαστικός είναι ένας αστεροειδής, αλλά όχι κατ 'ανάγκη πόσο μεγάλος είναι. Το ΔΤ Σπίτζερ έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη πολλών γεωπλήσιων αντικειμένων που έχουν πλάτος μικρότερο από 100 μέτρα (100 μέτρα).
#3: Ένας απρόσμενος χάρτης του Γαλαξία μας
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech/University of Wisconsin
Το 2013, οι επιστήμονες συνέταξαν περισσότερα από 2 εκατομμύρια εικόνες από το ΔΤ Σπίτζερ, οι οποίες συλλέχθηκαν για πάνω από 10 χρόνια για να δημιουργήσουν έναν από τους πιο εκτεταμένους χάρτες του Γαλαξία μας που έγινε ποτέ. Τα δεδομένα του χάρτη προέρχονταν κυρίως από το πρόγραμμα Galactic Legacy Mid-Plane Survey Extraordinaire 360 (GLIMPSE360).
Το να δούμε τον Γαλαξία μας είναι μια πρόκληση, επειδή η κοσμική σκόνη εμποδίζει το ορατό φως, έτσι ώστε ολόκληρες περιοχές του Γαλαξία να παραμένουν αόρατες. Αλλά το υπέρυθρο φως μπορεί συχνά να διεισδύει σε σκονισμένες περιοχές καλύτερα από το ορατό φως, αποκαλύπτοντας έτσι κρυμμένα τμήματα του Γαλαξία μας.
Μελέτες του Γαλαξία με τη χρήση δεδομένων από το ΔΤ Σπίτζερ έδωσαν στους επιστήμονες καλύτερους χάρτες της σπειροειδούς δομής του Γαλαξία και της κεντρικής του "ράβδου" που αποτελείται από μεγάλο αριθμό αστέρων. Το ΔΤ Σπίτζερ βοήθησε στην ανακάλυψη νέων απομακρυσμένων τοποθεσιών αστρικού σχηματισμού, και αποκάλυψε υψηλότερη αφθονία άνθρακα στον Γαλαξία από ότι αναμενόταν. Ο χάρτης GLIMPSE360 συνεχίζει να καθοδηγεί τους αστρονόμους στην εξερεύνηση του Γαλαξία μας.
#2: Γαλαξίες "Μεγάλα βρέφη"
Credits: NASA/JPL-Caltech/ESA
Το ΔΤ Σπίτζερ συνέβαλε σημαντικά στη μελέτη μερικών από τους πρώιμα σχηματισμένους γαλαξίες που μελετήθηκαν ποτέ. Το φως από αυτούς τους γαλαξίες χρειάζεται μερικά δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, και έτσι οι επιστήμονες τους βλέπουν όπως ήταν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Οι πιο απομακρυσμένοι γαλαξίες που παρατηρήθηκαν από το ΔΤ Σπίτζερ ακτινοβολούσαν το φως τους περίπου 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ή λιγότερο από 400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος.
Μια από τις πιο εκπληκτικές ανακαλύψεις σε αυτόν τον τομέα της έρευνας ήταν η ανίχνευση γαλαξιών με το παρατσούκλι "μεγάλα βρέφη" ή με άλλα λόγια εκείνων που ήταν πολύ μεγαλύτεροι και πιο ώριμοι από ότι πίστευαν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσαν να είναι οι πρώιμα σχηματιζόμενοι γαλαξίες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μεγάλοι, σύγχρονοι γαλαξίες σχηματίζονται μέσω της σταδιακής συγχώνευσης μικρότερων γαλαξιών. Όμως, οι γαλαξίες τύπου "μεγάλο βρέφος" έδειξαν ότι μαζικές συλλογές άστρων συγκεντρώθηκαν πολύ νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος.
#1: Επτά πλανήτες στο μέγεθος της Γης γύρω από ενα άστρο.
Εικόνα: NASA/JPL-Caltech
Επτά πλανήτες μεγέθους γης περιστρέφονται γύρω από ενα αστέρι γνωστό ως TRAPPIST-1. Η μεγαλύτερη παρτίδα πλανητών μεγέθους Γης που ανακαλύφθηκε ποτέ σε ένα ενιαίο σύστημα, αυτό το εκπληκτικό πλανητικό σύστημα έχει εμπνεύσει επιστήμονες και μη επιστήμονες. Τρεις από τους πλανήτες βρίσκονται στην λεγόμενη "κατοικήσιμη ζώνη" γύρω από το μητρικό τους αστέρι, όπου οι θερμοκρασίες μπορεί να είναι κατάλληλες για να υποστηρίξουν την ύπαρξη υγρού νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη. Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην αναζήτηση ζωής πέρα από το Ηλιακό μας Σύστημα.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν το σύστημα TRAPPIST-1 για πάνω από 500 ώρες με το ΔΤ Σπίτζερ για να καθορίσουν πόσοι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από το μητρικό τους αστέρι. Η υπέρυθρη όραση του τηλεσκοπίου ήταν ιδανική για τη μελέτη του αστέρα TRAPPIST-1, ο οποίος είναι πολύ λιγότερο θερμός από τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες παρατήρησαν τις ελαφρές "βυθίσεις" στο φως του αστεριού καθώς οι επτά πλανήτες πέρασαν μπροστά του. Οι παρατηρήσεις του ΔΤ Σπίτζερ επέτρεψαν επίσης στους επιστήμονες να μάθουν για το μέγεθος και τη μάζα αυτών των πλανητών, πληροφορίες οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διερευνηθεί το περιεχόμενο από το οποίο είναι δομημένοι οι πλανήτες αυτοί.
Από την CALLA COFIELD, JET PROPULSION LABORATORY
--------------------*--------------------
Ενημερωθείτε για θέματα
Αστρονομίας και Επιστήμης στις ομάδες μας στο Facebook:
Πηγές υπάρχουν επίσης
και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)
Απόδοση στα Ελληνικά
: Δημήτρης Γκίκας.
Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο,
απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com η αφήστε
μήνυμα inbox στη Σελίδα:
Επίσης εάν θέλετε να
δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με
την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη
σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για
δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη
διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com. Η δημοσίευση είναι εντελώς
δωρεάν.
Εάν, κατά την άποψή σας,
υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να
παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε
τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.
Το κείμενο
υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που
αφορούν το θέμα του άρθρου.
Για την ομάδα : @Aratosastronomy