Νέα στοιχεία έρχονται στο φως, και αποκαλύπτουν αυτό το τεράστιο, και άλυτο
μυστήριο
Εικόνα: Νεφέλωμα του Ωρίωνα, από το Dark Energy Survey
Οι κοσμολόγοι προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς να ενώσουν τους δύο
πυλώνες της σύγχρονης επιστήμης – της κβαντικής φυσικής και της βαρύτητας -
έχουν βρει ένα νέο τρόπο για να κάνουν ΄΄στιβαρές’’ προβλέψεις σχετικά με την
επίδραση των κβαντικών διακυμάνσεων σε κύματα αρχέγονα κύματα πυκνότητας, τα
οποία προκαλούν ρυτιδώσεις στον ιστό του χώρου και του χρόνου.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ έχουν αποκαλύψει κβαντικά
αποτυπώματα πάνω στις κοσμολογικές δομές στο πρώιμο Σύμπαν, και που ρίχνουν φως
στο τι μπορούμε να περιμένουμε από μία ολοκληρωμένη κβαντική θεωρία της
βαρύτητας. Ο Δρ Vincent Vennin,
από το Ινστιτούτο Κοσμολογίας και βαρύτητας είπε:’’ Εμείς δεν έχουμε εξηγήσει
την κβαντική βαρύτητα, αλλά έχουμε μάθει λίγα περισσότερα πράγματα για το πώς
θα μπορούσε αυτή να λειτουργήσει.
"Οι φυσικοί δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς να συνδυάσουμε τις θεωρίες
της βαρύτητας και του κβαντικού κόσμου. Ωστόσο, και τα δύο αυτά στοιχεία παίζουν
καθοριστικό ρόλο στο πρώιμο Σύμπαν, όπου η διαστολή του χώρου οδηγείται μέσω
της βαρύτητας και των κοσμολογικών δομών που προκύπτουν από κβαντικές διακυμάνσεις.
Ενώ υπάρχουν πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η σύγχρονη φυσική των
σωματιδίων, ίσως η απόλυτη (και σίγουρα μία από τις πιο δύσκολες) είναι να
περιγράψει τη φύση της βαρύτητας στο κβαντικό ‘’βασίλειο’’. Παρά τον έναν αιώνα προσπάθειας,
οι επιστήμονες είχαν μόνο ‘’επιπόλαιες’’ επιτυχίες. Η αδυναμία της
βαρύτητας σε σχέση με τις άλλες υποατομικές δυνάμεις είναι ένα πραγματικό
μυστήριο. Ενώ κανείς δεν ξέρει την απάντηση, μια αξιόπιστη λύση είναι ότι η
βαρύτητα έχει πρόσβαση σε περισσότερες χωρικές διαστάσεις από ότι οι άλλες
τρεις γνωστές δυνάμεις. Σε αυτό το βίντεο, του Fermilab, ο Δρ Don Lincoln περιγράφει την ιδέα
αυτή, με τη βοήθεια κάποιων πολύ απλών παραδειγμάτων.
"Οι κβαντικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού
πιστεύεται ότι είναι η προέλευση κάθε δομής στο Σύμπαν. Δομές που βλέπουμε
σήμερα, όπως οι γαλαξίες, τα αστέρια, οι πλανήτες και οι άνθρωποι μπορούν να
αναχθούν σε αυτές τις αρχέγονες διακυμάνσεις."
Συνεργάτες στην εργασία αυτή είναι οι καθηγητές David Wands και
Δρ Hooshyar Assadullahi.
Η δημοσίευση έγινε στις 23 Ιανουαρίου 2017 στο Physical Review Letters.
Πηγή: Daily Galaxy
μέσω του Πανεπιστημίου του Portsmouth
Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
Για διορθώσεις, απορίες, ή συμπληρώματα γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com