Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων δημιούργησε εικόνες με εξαιρετική λεπτομέρεια ενός σμήνους γαλαξιών που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ πριν, και το οποίο φιλοξενεί μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, ταξιδεύοντας με μεγάλη ταχύτητα κατά μήκος ενός διαγαλαξιακού "Δρόμου ύλης". Τα ευρήματα υποστηρίζουν επίσης τις υπάρχουσες θεωρίες για την προέλευση και την εξέλιξη του σύμπαντος.
Η Βόρεια συστάδα (Northern Clump) όπως εμφανίζεται σε ακτίνες Χ (μπλε, δορυφόρος XMM-Newton), σε οπτικό φως (πράσινο, DECam) και σε μήκη ραδιοκύματα (κόκκινο, ASKAP / EMU). Εικόνα: Copyright Veronica et al., Astronomy & Astrophysics
Από το Πανεπιστήμιο Macquarie
Η ιδέα ότι δρόμοι από αραιό αέριο συνδέουν σμήνη γαλαξιών σε όλο το σύμπαν ήταν δύσκολο να αποδειχθεί μέχρι πρόσφατα, επειδή η ύλη σε αυτούς τους "δρόμους" είναι τόσο αραιή που ξεφεύγει από το "βλέμμα" ακόμη και των πιο ευαίσθητων οργάνων. Μετά την ανακάλυψη το 2020 ενός διαγαλαξιακού νήματος αερίου με μήκος τουλάχιστον 50 εκατομμυρίων ετών φωτός, οι επιστήμονες έχουν πλέον αναπτύξει εικόνες με άνευ προηγουμένου επίπεδου λεπτομέρειας της λεγόμενης "Βόρειας Συστάδας" (Northern Clump) - ένα σμήνος γαλαξιών που βρέθηκε σε αυτό το νήμα.
Συνδυάζοντας εικόνες από διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του ραδιοτηλεσκοπίου ASKAP του CSIRO, των δορυφόρων SRG / eROSITA, XMM-Newton και Chandra και οπτικών δεδομένων από το DECam, οι επιστήμονες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν (θεωρητικά) έναν μεγάλο γαλαξία στο κέντρο του σμήνους, με μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του.
Σε μια συνέντευξη τύπου, η ομάδα eROSITA από το Πανεπιστήμιο της Βόννης παρουσίασε τις παρατηρήσεις της σχετικά με τη συστάδα, η οποία φαίνεται να κινείται με υψηλή ταχύτητα. Πίδακες ύλης ρέουν πίσω από αυτό «σαν τις πλεξούδες ενός κοριτσιού που τρέχει», λέει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Angie Veronica από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του Argelander στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Ο επικεφαλής του προγράμματος EMU, το οποίο παραχώρησε δεδομένα από το ASKAP για τη μελέτη, καθηγητής Andrew Hopkins του Αυστραλιανού Πανεπιστήμιου Macquarie Αστρονομικής Οπτικής (Australian Astronomical Optics, Macquarie University) δηλώνει: "Η εξαιρετική ευαισθησία του τηλεσκοπίου ASKAP στην εξασθένιση της εκτεταμένης εκπομπής ραδιοεκπομπών είναι το κλειδί που επιτρέπει την ανίχνευση αυτών των πίδακων εκπομπής ραδιοκυμάτων από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Το σχήμα και ο προσανατολισμός αυτών των πιδάκων με τη σειρά τους παρέχουν σημαντικές ενδείξεις για την κίνηση του γαλαξία που φιλοξενεί τη μαύρη τρύπα. "
Ο καθηγητής Thomas Reiprich του Πανεπιστημίου της Βόννης δηλώνει: "Αυτή τη στιγμή ερμηνεύουμε αυτήν την παρατήρηση διαπιστώνοντας ότι η Βόρεια Συστάδα χάνει ύλη καθώς ταξιδεύει. Ωστόσο, θα μπορούσε επίσης να είναι ακόμη μικρότερες συστάδες ύλης στο νήμα οι οποίες πέφτουν προς τη Βόρεια Συστάδα. "
Συνολικά, οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν τη θεωρητική άποψη ότι το νήμα αερίου είναι ένας διαγαλαξιακός δρόμος ύλης. Η Βόρεια Συστάδα κινείται κατά μήκος αυτού του δρόμου με μεγάλη ταχύτητα προς δύο άλλα, πολύ μεγαλύτερα σμήνη γαλαξιών που ονομάζονται Abell 3391 και Abell 3395.
"Είναι κάπως σαν να πέφτουμε σε αυτά τα σμήνη και διαρκώς να τα διευρύνουμε - όπως ακριβώς και η αρχή του "ο νικητής τα παίρνει όλα", δηλώνει ο καθηγητής Reiprich. "Αυτό που βλέπουμε είναι ένα στιγμιότυπο αυτής της πτώσης."
Οι παρατηρήσεις συμφωνούν με το αποτέλεσμα των προσομοιώσεων υπολογιστών Magneticum που αναπτύχθηκαν από ερευνητές της κοινοπραξίας eROSITA. Μπορούν επομένως να θεωρηθούν επίσης ως επιχείρημα ότι οι τρέχουσες παραδοχές σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη του Σύμπαντος είναι σωστές. Αυτό περιλαμβάνει την άποψη ότι ένα μεγάλο μέρος της ύλης είναι αόρατο στα όργανα μέτρησης. Το 85 τοις εκατό του σύμπαντος πιστεύεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Στο καθιερωμένο πρότυπο της κοσμολογίας, παίζει σημαντικό ρόλο καθώς οι πυρήνες συμπύκνωσης (condensation nucleus) προκάλεσαν τη συμπύκνωση της αέριας ύλης σχηματίζοντας γαλαξίες μετά τη Μεγάλη έκρηξη.
Αναφορές: “Radio observations of the merging galaxy cluster system Abell 3391-Abell 3395” by M. Brüggen, T. H. Reiprich, E. Bulbul, B. S. Koribalski, H. Andernach, L. Rudnick, D. N. Hoang, A. G. Wilber, S. W. Duchesne, A. Veronica, F. Pacaud, A. M. Hopkins, R. P. Norris, M. Johnston-Hollitt, M. J. I. Brown, A. Bonafede, G. Brunetti, J. D. Collier, J. S. Sanders, E. Vardoulaki, T. Venturi, A. D. Kapinska and J. Marvil, 26 February 2021, Astronomy & Astrophysics.
Πηγή:scitechdaily.com