Οι 10 κορυφαίοι αστροφυσικοί (κατά τον αρθρογράφο) και η συνεισφορά τους που άλλαξε την πορεία της αστροφυσικής.
Από τον Rishabh Nakra ο οποίος μας λέει:
"Η σειρά Βασικά της Αστροφυσικής πλησιάζει στο τέλος της. Στο τελευταίο άρθρο, έγραψα πώς να γίνω αστροφυσικός. Σήμερα, θα μοιραστώ το έργο μερικών από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς, και γι 'αυτό, έχω συντάξει μια λίστα με τους 10 κορυφαίους αστροφυσικούς όλων των εποχών μαζί με τη συμβολή τους σε αυτόν τον τομέα. Σημειώστε ότι οι αστρονόμοι και οι κοσμολόγοι δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν τη λίστα. Στο τέλος, υπάρχει επίσης ένα τμήμα των "αξιοσημείωτων αναφορών".
Διαβάστε όλα τα άρθρα των Βασικών της Αστροφυσικής εδώ
Οι 10 κορυφαίοι αστροφυσικοί όλων των εποχών
Στο πρώτο άρθρο αυτής της σειράς, είδαμε πώς ξεκίνησε η αστροφυσική το 1802 μετά την ανακάλυψη σκοτεινών γραμμών στο ηλιακό φάσμα. Από τότε, υπήρξαν πολλοί επιστήμονες των οποίων η συμβολή βοήθησε την αστροφυσική να αποκτήσει ένα σταθερό επίπεδο και να γίνει ένα καθιερωμένο υπο-πεδίο της φυσικής.
10. Meghnad Saha
Ο Meghnad Saha
Συνεισφορά: Η εξίσωση ιονισμού του Saha
Η λίστα των κορυφαίων 10 αστροφυσικών ανοίγει με τον Meghnad Saha. Ο Saha ήταν ένας Ινδός αστροφυσικός που ανέπτυξε τη διάσημη εξίσωση η οποία πήρε το όνομά του: η εξίσωση Saha. Η εξίσωση αυτή χρησιμοποιείται για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των αστεριών.
Ο Saha ήταν ο πρώτος επιστήμονας ο οποίος συσχέτισε το φάσμα ενός αστεριού με τη θερμοκρασία του. Το έργο του είναι θεμελιώδες στον τομέα της αστροχημείας και της αστροφυσικής. Ο Saha εφηύρε επίσης ένα όργανο για τη μέτρηση του βάρους και της πίεσης των ηλιακών ακτίνων. Αξίζει να σημειωθεί και το έργο του για τον κομήτη του Χάλεϊ. Ωστόσο, ο Saha δεν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ παρά το γεγονός ότι είχε προταθεί 5 φορές.
9. Cecilia Payne-Gaposchkin
Η Cecilia Payne-Gaposchkin
Συνεισφορά: Η σύνθεση των αστεριών
Η Cecilia ήταν Βρετανό-Αμερικανίδα αστροφυσικός η οποία, σύμφωνα με τους συναδέλφους της, έγραψε την πιο λαμπρή διδακτορική διατριβή (doctoral thesis) πάνω Φυσική. Στη διατριβή της, πρότεινε ότι τα αστέρια αποτελούνται κυρίως από Υδρογόνο και Ήλιο.
Η σημασία μιας τέτοιας διατριβής δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγια. Το γεγονός αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αστρική αστροφυσική. Το τρέχον μοντέλο της αστρικής εξέλιξης βασίζεται στη ορθά αποδεδειγμένη υπόθεση ότι τα αστέρια αποτελούνται από Υδρογόνο και Ήλιο. Το πρωτοποριακό της συμπέρασμα απορρίφθηκε αρχικά επειδή αντιφάσκει με την επιστημονική σοφία της εποχής, η οποία έκρινε ότι δεν υπήρχαν σημαντικές στοιχειώδεις διαφορές μεταξύ του Ήλιου και της Γης.
Μετά το διδακτορικό της, η Payne μελέτησε αστέρια υψηλής φωτεινότητας για να κατανοήσει τη δομή του Γαλαξία μας. Έλεγξε όλα τα αστέρια τα οποία ήταν φωτεινότερα από 10ο μέγεθος. Λέγεται ότι έχει μελετήσει περισσότερα από 3 εκατομμύρια αστέρια στη διάρκεια της ζωής της. Η δουλειά της οδήγησε τελικά στα μοντέλα της αστρικής εξέλιξης.
8. Fritz Zwicky
Ο Fritz Zwicky
Συνεισφορά: Πρότεινε την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης
Η 8η θέση στη λίστα των κορυφαίων 10 αστροφυσικών πηγαίνει στον Fritz Zwicky. Ο Zwicky ήταν Ελβετός επιστήμονας και πρωτοπόρος στη μελέτη της σκοτεινής ύλης. Μελετώντας το σμήνος γαλαξιών της Κόμης το 1933, ο Zwicky ανακάλυψε μια ανωμαλία. Οι γαλαξίες στο σμήνος "πετούσαν "με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεπαν οι εξισώσεις. Πρότεινε ότι υπάρχει μια αόρατη μάζα στο σμήνος αυτό - το οποίο ονόμασε σκοτεινή ύλη.
Δαχτυλίδι σκοτεινής ύλης στο γαλαξιακό σμήνος CL 0024+17.
Ο Zwicky αφιέρωσε πολύ χρόνο στην αναζήτηση γαλαξιών και στην παραγωγή καταλόγων. Από το 1961 έως το 1968 αυτός και οι συνάδελφοί του δημοσίευσαν έναν ολοκληρωμένο κατάλογο έξι γαλαξιών και γαλαξιακών σμηνών. Όλα δημοσιεύθηκαν στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια το οποίο έχει έχει έδρα την πόλη Πασαντίνα των ΗΠΑ (California Institute of Technology ή Caltech).
Το 1939, προέβλεψε επίσης ότι οι γαλαξίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως βαρυτικοί φακοί. Αυτή η πρόβλεψη αποδείχθηκε το 1979 με την παρατήρηση του Δίδυμου κβάζαρ.
7. Annie Jump Cannon
Η Annie Jump Cannon
Συνεισφορά: Φασματική ταξινόμηση των αστεριών
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο είναι το σχήμα ταξινόμησης τρισεκατομμυρίων και τρισεκατομμυρίων αστεριών στο Σύμπαν; Λοιπόν, αυτό προήλθε από μια κωφή γυναίκα, μια Αμερικανίδα επιστήμονα, την Annie Jump Cannon. Άλλαξε την μέχρι τότε μορφή της αστροφυσικής εδραιώνοντας την αστρική αστροφυσική σε ενα πιο σταθερό θεωρητικό επίπεδο.
Το 1896, έγινε μέρος της ομάδας "Pickering's Women", μια ομάδα γυναικών που προσλήφθηκε από τον διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ Edward Charles Pickering για να ολοκληρώσει τον κατάλογο Henry Draper ο οποίος στόχευε να χαρτογραφήσει κάθε αστέρι στο σύμπαν με οπτικό μέγεθος πάνω από 9. Σύντομα, μια διαφωνία άρχισε να αναπτύσσεται μεταξύ των γυναικών ως προς τον τρόπο ταξινόμησης των αστεριών. Κάθε γυναίκα είχε και μια διαφορετική ιδέα.
Η Cannon διαπραγματεύτηκε έναν συμβιβασμό: ξεκίνησε εξετάζοντας τα φωτεινά αστέρια του νότιου ημισφαιρίου στα οποία εφάρμοσε το δικό της σύστημα ταξινόμησης. Μελέτησε το φάσμα κάθε αστεριού και τα ταξινόμησε σε 7 κατηγορίες: αστέρια τύπου O, B, A, F, G, K και M .
Τα αστέρια φ.τύπου M είναι τα πιο ψυχρά και τα αστέρια φ.τύπου O είναι τα πιο καυτά στην αστρική ταξινόμηση. Πρόκειται για αστέρια της κύριας ακολουθίας. Εικόνα: wikimedia
Η Cannon ταξινόμησε περισσότερα αστέρια σε μια ζωή από οποιονδήποτε άλλο, με συνολικά περίπου 350.000 αστέρια. Ανακάλυψε 300 μεταβλητούς αστέρες, πέντε καινοφανείς (novas) και ένα Φασματοσκοπικά διπλό αστέρα, δημιουργώντας μια βιβλιογραφία η οποία περιλάμβανε περίπου 200.000 αναφορές. Ανακάλυψε το πρώτο της αστέρι το 1898, αν και δεν μπόρεσε να το επιβεβαιώσει μέχρι το 1905. Όταν άρχισε για πρώτη φορά να καταγράφει τα αστέρια, κατάφερε να ταξινομήσει 1.000 αστέρια σε τρία χρόνια, αλλά μέχρι το 1913, κατάφερε να εργάζεται πάνω σε 200 αστέρια την ώρα. Η Cannon μπορούσε να ταξινομήσει τρία αστέρια το λεπτό κοιτάζοντας μόνο τα φασματικά τους μοτίβα . Η δουλειά της ήταν πολύ ακριβής.
6. Karl Jansky
Ο Karl Jansky
Συνεισφορά: Πρωτοπόρος της ραδιοαστρονομίας
Ο Karl Jansky είναι ένας από τους πολλούς και άγνωστους "πολύτιμους λίθους" της αστροφυσικής. Ήταν ένας Αμερικανός Φυσικός ο οποίος πρωτοστάτησε στο διάσημο πεδίο της Ραδιοαστρονομίας. Ήταν το πρώτο άτομο που ανακάλυψε τα ραδιοκύματα τα οποία προέρχονταν από το κέντρο του Γαλαξία μας.
Ο Jansky ήταν μηχανικός ραδιοφώνου. Δημιούργησε μια κεραία σχεδιασμένη για την ανίχνευση ραδιοκυμάτων στη συχνότητα των 20,5 MHz. Τοποθετήθηκε σε μιαπεριστρεφόμενη πλατφόρμα η οποία του επέτρεψε να την περιστρέφει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, κερδίζοντας το όνομα "Jansky's merry-go-round".
Η κεραία του Jansky. Φωτογραφία: Bell Telephone Laboratories
Περιστρέφοντας την κεραία, θα μπορούσε κανείς να βρει την κατεύθυνση της πηγής των ραδιοκυμάτων.
Αφού ηχογράφησε σήματα από όλες τις κατευθύνσεις για αρκετούς μήνες, ο Jansky τα ταξινόμησε τελικά σε τρεις τύπους ραδιοφωνικών θορύβων (ραδιοφωνικό παράσιτο ή static): κοντινές καταιγίδες, μακρινές καταιγίδες, και αμυδρός σταθερός συριγμός άγνωστης προέλευσης. Πέρασε πάνω από ένα χρόνο διερευνώντας την πηγή του τρίτου τύπου ραδιοφωνικού θορύβου. Η θέση της μέγιστης έντασης αυξάνονταν και μειώνονταν μία φορά την ημέρα, οδηγώντας τον Jansky αρχικά να υποθέσει ότι ανιχνεύει ακτινοβολία από τον Ήλιο.
Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες μετά το σήμα, το φωτεινότερο σημείο απομακρύνθηκε από τη θέση του Ήλιου. Ο Jansky επίσης διαπίστωσε ότι το σήμα επαναλαμβάνονταν σε έναν κύκλο 23 ωρών και 56 λεπτών, όση είναι και η περίοδος περιστροφής της Γης σε σχέση με τα αστέρια (αστρική ημέρα), αντί σε σχέση με τον Ήλιο (ηλιακή ημέρα). Συγκρίνοντας τις παρατηρήσεις του με οπτικούς αστρονομικούς χάρτες, ο Jansky κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ακτινοβολία αυτή προερχόταν από τον Γαλαξία και ήταν ισχυρότερη προς την κατεύθυνση του κέντρου του γαλαξία, στον αστερισμό του Τοξότη.
Η ανακάλυψή του δημοσιοποιήθηκε ευρέως. Η μονάδα ισχύος μιας ράδιο πηγής, και ο κρατήρας Jansky στη Σελήνη ονομάστηκαν προς τιμήν του.
5. Subrahmanyan Chandrasekhar
Ο Subrahmanyan Chandrasekhar
Συνεισφορά: Το όριο μάζας του Chandrasekhar
Στη συνέχεια, στη λίστα των κορυφαίων 10 αστροφυσικών είναι ο S. Chandrasekhar, ο ανιψιός του βραβευμένου με Νόμπελ Sir C.V. Raman. Ήταν ένας Ινδός-Αμερικανός αστροφυσικός που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Chandrasekhar εργάστηκε εκτενώς στον τομέα της αστρικής αστροφυσικής (stellar astrophysics). Το έργο του περιλαμβάνει κυρίως την εξέλιξη των άστρων πέρα από την κύρια ακολουθία και την απόλυτη κατάρρευσή τους σε λευκούς νάνους, αστέρες νετρονίων και μαύρες τρύπες.`
Απέκτησε το πτυχίο του στη Φυσική από την Ινδία και κέρδισε την υποτροφία της κυβέρνησης της Ινδίας για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Trinity College. Στο δρόμο του προς την Αγγλία, ο Chandrasekhar εργάστηκε για τη στατιστική μηχανική του εκφυλισμένου αερίου ηλεκτρονίων (degenerate electron gas) στους λευκούς νάνους, παρέχοντας έτσι σχετικιστικές διορθώσεις στο έργο του Alfred Fowler. Όρισε ένα μέγιστο όριο μάζας για σταθερούς νάνους αστέρες.
Το όριο είναι τώρα γνωστό με το όνομά του: το όριο μάζας Chandrasekhar. Η τρέχουσα τιμή του θεωρείται ότι είναι 1,44 ηλιακές μάζες. Πέρα από αυτό το όριο, ένας λευκός νάνος θα καταρρεύσει σχηματίζοντας ένα αστέρα νετρονίων. Η έννοια αυτού του ορίου επικρίθηκε ευρέως από τον Eddington, ο οποίος αργότερα παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος. Ο Chandrasekhar μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ του 1983 με τον Αμερικανό πυρηνικό φυσικό William Alfred Fowler "για τις θεωρητικές μελέτες των φυσικών διαδικασιών οι οποίες έχουν σημασία για τη δομή και την εξέλιξη των αστεριών" (for theoretical studies of the physical processes of importance to the structure and evolution of the stars).
Ένας λευκός νάνος ο οποίος προσαυξάνεται από ένα κοντινό συνοδό του αστέρα εκρήγνυται ως υπερκαινοφανής τύπου Ia όταν η μάζα του φτάσει στο όριο Chandrasekhar (Εικόνα: NASA)
4. Edwin Hubble
Ο Edwin Hubble
Συνεισφορά: Νόμος του Χαμπλ και Εξωγαλαξιακή Αστρονομία
Η 4η θέση στη λίστα των κορυφαίων 10 αστροφυσικών πηγαίνει στον Edwin Hubble. Μαζί με τον Shapely, η εργασία του Hubble για τους γαλαξίες είναι αξιοσημείωτη. Το 1921, ο Χαμπλ έκανε μια σημαντική παρατήρηση. Παρατήρησε ότι όσο πιο μακριά στο βαθύ διάστημα βρίσκεται ένας γαλαξίας (σε σχέση με τη θέση μας) τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται από εμάς. Η παρατήρηση αυτή γέννησε αυτό που έγινε γνωστό ως νόμος του Hubble.
Ο νόμος αυτός, ωστόσο, προήλθε για πρώτη φορά από τον Georges Lemaître, ο οποίος ήταν ιερέας. Ως εκ τούτου, ο νόμος του Hubble είναι επίσης γνωστός με το όνομα νόμος Hubble-Lemaitre. Η σημασία αυτού του νόμου έγκειται στο γεγονός ότι ήταν μια από τις πρώτες αποδείξεις του διαστελλόμενου σύμπαντος. Τώρα πλέον είναι ισχυρή απόδειξη υπέρ του μοντέλου της Μεγάλης Έκρηξης.
Το γεγονός ότι το σύμπαν είναι κάτι περισσότερο από τον Γαλαξία ήλθε στο φως από τους Hubble και Curtis. Πριν από αυτούς, γαλαξίες, όπως η Ανδρομέδα και το Τρίγωνο, θεωρούνταν "νεφελώματα" τα οποία βρίσκονταν στον δικό μας Γαλαξία. Ωστόσο, η δουλειά τους έδειξε ότι είναι, στην πραγματικότητα, ανεξάρτητοι γαλαξίες όπως ο Γαλαξίας μας. Τα ευρήματα του Hubble άλλαξαν ριζικά την επιστημονική άποψη του σύμπαντος. Οι υποστηρικτές δηλώνουν ότι η ανακάλυψη του Hubble για νεφελώματα έξω από τον Γαλαξία μας βοήθησε στο να "στρωθεί" ο δρόμος για μελλοντικούς αστρονόμους. Ο Hubble ανέπτυξε επίσης ένα σύστημα ταξινόμησης γαλαξιών, γνωστό ως διάγραμμα διαπασών του Χαμπλ (Hubble’s tuning fork diagram).
Το διάγραμμα διαπασών του Χαμπλ (Hubble’s tuning fork diagram)
Ο Hubble δεν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ γιατί τότε, η Αστρονομία δεν λογίζονταν ως κλάδος της Φυσικής.
3. Stephen Hawking
Ο Stephen Hawking
Συμβολή: Θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας και ακτινοβολία Hawking
Το βάθρο των κορυφαίων 10 αστροφυσικών ανοίγει με ένα από τα πιο διάσημα άτομα σε αυτόν τον τομέα: Τον Stephen Hawking. Το όνομα αυτό δεν χρειάζεται εισαγωγή. Τα σημαντικότερα επιστημονικά έργα του Hawking περιλαμβάνουν τα θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας σε συνεργασία με τον Roger Penrose και την ακτινοβολία της μαύρης τρύπας που πήρε το όνομά του: η λεγόμενη ακτινοβολία Hawking. Ο Hawking ήταν ο πρώτος που παρουσίασε μια κοσμολογική θεωρία η οποία εξηγείται από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Ήταν έντονος υποστηρικτής της ερμηνείας της κβαντικής μηχανικής πολλαπλών κόσμων (many-worlds interpretation of quantum mechanics).
Ο ορίζοντας γεγονότων, ο δίσκος προσαύξησης και πίδακες ακτίνων γάμμα μιας μαύρης τρύπας
(Πηγή: Internet Encyclopedia of Science: http://www.daviddarling.info/
encyclopedia/E/event_horizon.html - Εικόνα & ©: Astronomy / Roen Kelly)
Ένα από τα πιο διάσημα έργα του Hawking είναι ο τύπος εντροπίας Μαύρης τρύπας (Black Hole entropy formula), γνωστός συλλογικά ως ο τύπος Bekenstein-Hawking. Ο τύπος αυτός μας δηλώνει ότι η εντροπία μιας μαύρης τρύπας είναι ανάλογη με την περιοχή του ορίζοντα γεγονότων. Η εξίσωση αυτή είναι επίσης χαραγμένη στον τάφο του. Ο Hawking δεν κέρδισε ποτέ το βραβείο Νόμπελ επειδή δεν υπήρχε πειραματική απόδειξη της θεωρητικής του εργασίας.
2. Kip Thorne
Ο Kip Thorne
Συνεισφορά: Το Παρατηρητήριο LIGO και τα βαρυτικά κύματα
Οι αστροφυσικοί που συζητήσαμε μέχρι στιγμής εξειδικεύτηκαν είτε στην πειραματική είτε στη θεωρητική αστροφυσική. Ωστόσο, οι δύο πρώτοι στη λίστα μας ήταν κύριοι και των δύο.
Φοιτητής του John Wheeler και επί μακρόν φίλος των Stephen Hawking και Carl Sagan, ο Kip Thorne είναι βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής. Μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ το 2017 για τις συνεισφορές του στο Συμβολόμετρο LIGO που τελικά οδήγησαν στην ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων. Η έρευνά του επικεντρώθηκε κυρίως στη βαρυτική φυσική, τη σχετικιστική αστροφυσική και ιδιαίτερα τα βαρυτικά κύματα. Το έργο του Thorne έχει να κάνει με την πρόβλεψη των βαρυτικών κυμάτων και των χρονικών υπογραφών τους, όπως παρατηρούνται από τη Γη. Το 1984, γίνεται συνιδρυτής στο πρόγραμμα LIGO για να διακρίνει και να μετρήσει τυχόν διακυμάνσεις μεταξύ δύο ή περισσότερων "στατικών" σημείων. Τέτοιες διακυμάνσεις θα ήταν απόδειξη βαρυτικών κυμάτων, όπως περιγράφουν οι υπολογισμοί.
Ο Thorne πραγματοποίησε επίσης αναλύσεις σχεδιαστικού μηχανικού για τα χαρακτηριστικά του LIGO που δεν μπορούν να αναπτυχθούν βάσει πειράματος, και παρείχε συμβουλές για αλγόριθμους ανάλυσης δεδομένων με τους οποίους αναζητούνται τα βαρυτικά κύματα. Έχει παράσχει θεωρητική υποστήριξη για το LIGO, συμπεριλαμβανομένου του εντοπισμού πηγών βαρυτικών κυμάτων που πρέπει να στοχεύει το LIGO, σχεδιάζοντας τους ανακλαστήρες για τον έλεγχο του σκεδαζόμενου φωτός στους σωλήνες δέσμης του LIGO.
Ο Thorne έχει επίσης προβλέψει θεωρητικά την ύπαρξη των λεγόμενων σκουληκότρυπων (wormholes) στο υφαντό του χωροχρόνου το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει ως συντομεύσεις για διαστρικά ταξίδια. Αυτό απεικονίστηκε επίσης από τον ίδιο στην ταινία επιστημονικής φαντασίας, Interstellar. Επιπλέον, μαζί με την Anna Zytkow, προέβλεψε την ύπαρξη ερυθρών υπεργίγαντων αστεριών οι οποίοι έχουν ως πυρήνες αστέρες νετρονίων. Οι αστέρες αυτοί είναι γνωστοί ως αντικείμενα Thorne-Zytkow.
Καλλιτεχνική αναπαράσταση ενός αντικειμένου Θόρν - Ζίτκοφ.
Εικόνα : Aratosastronomy
1. Arthur Eddington
Ο Arthur Eddington
Συνεισφορά: Πρώτη απόδειξη της Γενικής Σχετικότητας, και θεωρία της αστρικής εξέλιξης
Ο Arthur Eddington βρίσκεται στην κορυφή των 10 κορυφαίων αστροφυσικών στην ιστορία μέχρι στιγμής. Θεωρούμενους από πολλούς ως ένας από τους πιο δυναμικούς αστροφυσικούς, ο Eddington ήταν η αυθεντία τόσο της θεωρητικής όσο και της πειραματικής φυσικής. Ας συζητήσουμε το έργο του κάτω από αυτούς τους δύο ξεχωριστούς τίτλους.
Θεωρητική εργασία
Τότε, η πηγή της αστρικής ενέργειας ήταν ένα πλήρες μυστήριο. Δεν ήταν γνωστό πώς ο Ήλιος και άλλα αστέρια παράγουν ενέργεια. Ο Eddington άρχισε να μελετά θεωρητικά αυτό το πρόβλημα. Ερεύνησε βαθύτερα το άστρο χρησιμοποιώντας τη φυσική και τα μαθηματικά. Στο διάσημο άρθρο του, The Internal Constitution of Stars, σωστά εικάζει ότι η πηγή της αστρικής ενέργειας είναι η πυρηνική σύντηξη και όχι η τότε επικρατούσα πεποίθηση της Υπόθεσης της Ηλιοσυστολής (Kelvin–Helmholtz mechanism ή KH).
Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής στην ιστορία της Αστροφυσικής. Από εδώ προέρχεται όλη η αστρική αστροφυσική, ιδιαίτερα η αστρική εξέλιξη. Ο Eddington σωστά εικάζει ότι η εσωτερική θερμοκρασία των αστεριών πρέπει να είναι της τάξης των εκατομμυρίων βαθμών Kelvin. Ανακάλυψε επίσης ορθά τη σχέση μάζας-φωτεινότητας των άστρων της κύριας ακολουθίας. Ο Eddington έδειξε ότι μαζί με την πίεση του αερίου, η πίεση ακτινοβολίας παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην ισορροπία των αστεριών.
Μαζί με τον Einstein και άλλους εξέχοντες φυσικούς, ο Eddington αντιτάχθηκε επίσης στην ύπαρξη μαθηματικών μελανών οπών. Αυτό τον έφερε σε μια μισητή διαμάχη με τον Ινδό αστροφυσικό, Subrahmanyan Chandrasekhar. Μπορείτε να δείτε ολόκληρο το βίντεο εδώ.
Ο Eddington ασχολήθηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό με την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς γενικών σχετικιστικών κοσμολογικών μοντέλων. Ένιωσε ότι η κοσμολογική σταθερά πρέπει να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του σύμπαντος από μια σταθερή κατάσταση του Einstein στην τρέχουσα διαστελλόμενη κατάσταση, και οι περισσότερες από τις κοσμολογικές έρευνές του επικεντρώθηκαν στη σημασία και τα χαρακτηριστικά της σταθεράς αυτής. Στη Μαθηματική Θεωρία της Σχετικότητας, ο Eddington ερμήνευσε την κοσμολογική σταθερά να σημαίνει ότι το σύμπαν είναι "αυτο-μετρούμενο" (self-gauging universe).
Πειραματική εργασία
Το πιο σημαντικό πειραματικό έργο του Eddington ήταν η απόδειξη της Γενικής Σχετικότητας. Ήταν το πρώτο άτομο το οποίο φωτογράφισε με επιτυχία τη ολική ηλιακή έκλειψη και έδειξε ότι η εκτροπή του φωτός του αστεριού ήταν στην πραγματικότητα ίση σε μέγεθος όπως προέβλεπε η θεωρία της σχετικότητας του Albert Einstein. Το γεγονός αυτό τον έφερε στο προσκήνιο και ήταν πραγματικά μια σημαντική συμβολή.
Ο Eddington ήταν γνωστός για τις δημοφιλείς αναλύσεις και τις ερμηνείες του για τη θεωρία της γενικής σχετικότητας. Έγραψε διάφορα άρθρα που ανακοίνωσαν και εξήγησαν τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Einstein στον αγγλόφωνο κόσμο. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έκοψε πολλές γραμμές επιστημονικής επικοινωνίας, και οι νέες εξελίξεις στη γερμανική επιστήμη δεν ήταν επαρκώς γνωστές στην Αγγλία.
Αυτή ήταν η λίστα των κορυφαίων 10 αστροφυσικών στην ιστορία. Οι δημοφιλείς αστρονόμοι και κοσμολόγοι δεν συμπεριλήφθηκαν εδώ Ωστόσο, υπάρχουν λίγοι περισσότεροι Αστροφυσικοί που αξίζουν αξιοσημείωτη αναφορά: Είναι οι Ralph Fowler, Jayant Narlikar, John Wheeler, Fred Hoyle, Joseph Fraunhofer, Abhas Mitra, Hannes Alfven, Karl Schwarzchild, Ejnar Hertzsprung, Arno Penzias, Henry Russell, Walter Baade , και δημοφιλείς επιστήμονες όπως οι Alan Guth, Neil deGrasse Tyson, Michio Kaku και Carl Sagan".
Μήνυμα του αρθρογράφου
Έχω συμπεριλάβει αυτό το άρθρο στη σειρά "Βασικά της Αστροφυσικής" για έναν λόγο. Ήταν για να ενημερώσουμε το κοινό για τους φυσικούς και τους αστροφυσικούς που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του πεδίου και όμως λίγοι από εμάς τους γνωρίζουν. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήρθαν ποτέ στην λεγόμενη ποπ-επιστήμη, αλλά η συμβολή τους σε αυτόν τον τομέα ήταν πραγματική και τεράστια. Πρέπει να τα διαβάσουμε και να εμπνευστούμε από τη δουλειά και τις προσπάθειές τους στον τομέα τους.
Πηγή: secretsofuniverse.in