Εάν
κοιτάζετε τον ουρανό, προς την κατεύθυνση της Ανατολής, την ίδια ώρα
κάθε βράδυ του φθινοπώρου, και σημειώσετε την θέση πχ. του πλανήτη Άρη,
όπως αυτός φαίνεται να ανάμεσα στους αστερισμούς του Ζωδιακού κύκλου,
τον Υδροχόο ή στους Ιχθύες, θα τον δείτε να κινείται λίγο-λίγο πιο
ανατολικά σε κάθε προβολή.
Δηλαδή, ο Άρης φαίνεται να κινείται, από τη μια νύχτα στην άλλη με κατεύθυνση, από δυτικά προς τα ανατολικά .Όμως, κάθε δύο-δυόμιση (2-2,5) χρόνια περίπου, υπάρχουν δύο μήνες όπου η θέση του Άρη φαίνεται να αλλάζει κατεύθυνση και να κινείται σε αντίθετη τροχιά, δηλαδή από ανατολικά προς τα δυτικά.
Αυτή η ανάδρομη κίνηση ή παλινδρομική ή οπισθοδρόμηση που παρατηρείται κάθε βράδυ, γίνεται αντιληπτή μόνο με την συνεχή αποτύπωση των θέσεων του Άρη στον ουρανό και μόνο αν χαρτογραφηθεί η κάθε του θέση στο νυχτερινό ουρανό και για διάρκεια αρκετών μηνών.
Η κορυφή δείχνει στον θεατή από την Γη, τα ίχνη της θέσεως του Άρη στον ουρανό από νύχτα σε νύχτα και για μια περίοδο αρκετών μηνών.
Σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει, είναι ένα φαινόμενο, μια ψευδαίσθηση, που προκαλείται από το γεγονός ότι η Γη και πλανήτες όπως πχ. ο Ερμής η Αφροδίτη, ο Δίας ή ο Άρης βρίσκονται σε τροχιά γύρο από τον ίδιο Ήλιο.
Ας υποθέσουμε ότι δύο πλανήτες είναι δύο αγωνιστικά αυτοκίνητα σε μια οβάλ πίστα.
Η Γη έχει την εσωτερική λωρίδα και κινείται πιο γρήγορα από τον πχ. Άρη - πολύ πιο γρήγορα, στην πραγματικότητα, κάνει δύο γύρους στην πίστα, σε περίπου ίσο χρόνο που χρειάζεται ο Άρης για να κάνει μία περιφορά. Κάθε 26 μήνες, η Γη ακολουθεί και προσπερνά τον Άρη.
Στη συνέχεια, καθώς η γη κινείται μακρύτερα κατά μήκος της καμπύλης τροχιάς θα δούμε τον πλανήτη Άρη από μια διαφορετική οπτική γωνία, με την ψευδαίσθηση ότι κινείται πάνω κάτω, ή μπρος -πίσω, να εξαφανίζεται και στην συνέχεια να τον ξαναβλέπουμε, για άλλη μια φορά να κινείται σε ευθεία γραμμή.
Έτσι σημειώθηκε η Ανάδρομη κίνηση του Άρη το 2003 και 2005
Η ανάδρομη κίνηση των πλανητών είναι φαινομενική και όχι πραγματική.
Αντίθετη της ορθής κίνηση,δηλαδή, η φαινόμενη κίνηση ενός πλανήτη από την ανατολή προς τη δύση, όπως την βλέπει ένας παρατηρητής από τη Γη ως προς τους απλανείς αστέρες.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ένας πλανήτης ποτέ δεν αλλάζει ταχύτητα, ούτε σταματά να κινείται ούτε κινείται ποτέ ανάποδα.
Απλά έτσι μας φαίνεται όταν παρατηρούμε το στερέωμα.
Όσο πιο βραδυκίνητος είναι ο πλανήτης, τόσο περισσότερο χρόνο διαρκεί η περίοδος της ανάδρομης κίνησής του.
Οι πλανήτες που έχουν την πλέον ελλειπτική τροχιά είναι εκείνοι που παρουσιάζουν και τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις στο χρόνο παραμονή τους σε ανάδρομη φορά.
Ο πιο αργοκίνητος πλανήτης, ο Πλούτωνας, είναι ανάδρομος το μισό περίπου κάθε χρονιάς, ο Ποσειδώνας ο Ουρανός και ο Κρόνος περίπου 150 μέρες τον χρόνο ο Δίας πιο λίγο και πάει λέγοντας ανάλογα με την ταχύτητα του πλανήτη.
Ο Άρης γυρίζει ανάδρομος για 2,5 περίπου μήνες κάθε 2 χρόνια.
Ο Ερμής είναι ανάδρομος για 3 εβδομάδες, 3 φορές το χρόνο και η Αφροδίτη είναι ανάδρομη κάθε 19 μήνες.
Αυτή η εμφανής και ακανόνιστη κίνηση ήταν μια παράξενη συμπεριφορά που θα ήταν πολύ περίεργο να μην είχε γίνει αντιληπτή από τους πρώτους παρατηρητές του αστρικού ουρανού.
Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι ούτε παράξενο ούτε περίεργο, κι ασφαλώς δεν έχει καμιά σχέση με μυστικιστικές έννοιες, μαντικές ικανότητες και προβλέψεις.