Είναι προφανές. Αυτό υποτίθεται ότι είναι η νύχτα . Ο ήλιος έχει δύσει και όταν κοιτάς τον ουρανό, είναι μαύρος. Εκτός φυσικά εκεί όπου υπάρχει ένα αστέρι. Τα αστέρια είναι φωτεινά και λαμπερά.
Αλλά, για μια στιγμή. Φανταστείτε ότι είστε βαθιά στο δάσος. Γύρω σας υπάρχουν δέντρα. Όπου και να κοιτάξετε, βλέπετε δέντρα. Ίσως ένα μεγάλο δέντρο κοντά σας ή μια συστάδα από μικρά δέντρα πιο μακριά. Σίγουρα θα πρέπει να είναι η ίδια εικόνα όπως και με τα αστέρια. Είμαστε βαθιά μέσα στο σύμπαν και σε όποια κατεύθυνση και αν κοιτάμε, θα πρέπει να είναι αστέρια εκεί. Υπάρχουν δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων από αυτά. Θα σκεφτείτε ότι θα γεμίσουν ολόκληρο τον νυχτερινό ουρανό, ακόμα και με τα πιο απομακρυσμένα, πιο αμυδρά μεν , αλλά πολύ περισσότερα έστω και έτσι.
Το παράδοξο του Olbers
Αυτό ονομάζεται "παράδοξο του Olbers" .Ονομάστηκε έτσι από τον Χάινριχ Βίλχελμ Ματτέους Όλμπερς εναν αστρονόμο του 19ου αιώνα. Αν και το ‘’αίνιγμα’’ αυτό υπήρχε για ένα-δυο αιώνες πριν από αυτόν. Και η απάντηση ; τουλάχιστον τώρα είναι αρκετά σαφής. Ο λόγος που ο νυχτερινός ουρανός δεν είναι απλά μια φλόγα φωτός οφείλεται στο γεγονός ότι το σύμπαν δεν είναι άπειρο και στατικό. Αν συνέβαινε αυτό, αν τα αστέρια δηλαδή υπήρχαν εκεί ανέκαθεν, και αν ήταν εκεί για πάντα στη διάρκεια του χρόνου, θα βλέπαμε ένα λαμπρό νυχτερινό ουρανό.Το γεγονός ότι δεν τον βλέπουμε μας λέει κάτι πολύ βασικό για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Ένα πεπερασμένο σύμπαν μπορεί να φαίνεται μια φυσική εξήγηση . Αν ήσουν σε ένα δάσος, και μπορούσες να δεις ένα κενό ανάμεσα στα δέντρα, για παράδειγμα, μπορεί να υπέθετες ότι θα ήσουν κοντά στο τέλος του δάσους. Αλλά είναι σκοτάδι παντού, πράγμα που θα σήμαινε ότι το σύμπαν δεν είναι απλά οριακό, αλλά είμαστε και στο μέσο του, πράγμα που είναι αρκετά απίθανο.
Εναλλακτικά, το σύμπαν θα μπορούσε να είναι περιορισμένο χρονικά, πράγμα που σημαίνει ότι το φως από τα μακρινά αστέρια δεν θα είχε αρκετό χρόνο για να μας φτάσει .
Κατηγορήστε το φαινόμενο Doppler γι αυτό!
Αλλά στην πραγματικότητα η εξήγηση δεν είναι ούτε αυτά. Το φως από τα μακρινά αστέρια γίνεται όλο και πιο αμυδρό, επειδή το σύμπαν διαστέλλεται.
Ο Edwin Hubble ανακάλυψε το 1929 ότι οι μακρινοί γαλαξίες και τα αστέρια ταξιδεύουν (απομακρύνονται) μακριά από εμάς. Διαπίστωσε επίσης ότι οι μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται μακριά μάς με ταχύτερο ρυθμό, γεγονός το οποίο έχει νόημα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του σύμπαντος, οι πιο ‘’γρήγοροι’’ οι γαλαξίες θα έχουν απομακρυνθεί από εμάς ακόμη περισσότερο.
Και αυτό επηρεάζει το πώς μπορούμε να τους δούμε. Το
φως από αυτούς τους μακρινούς και ταχύτατα κινούμενους γαλαξίες και αστέρες , μετατοπίζεται
προς μεγαλύτερα μήκη κύματος, σύμφωνα με το φαινόμενο Doppler. Στην
περίπτωση αυτών των άστρων, η επίδραση αυτή μετατοπίζει το ορατό φως σε αόρατα
(στο ανθρώπινο μάτι) υπέρυθρα μήκη κύματος και ραδιοκύματα, ουσιαστικά καθιστώντας τους
αόρατους! Πράγματι,
η ‘’μαυρίλα’’ του νυχτερινού Ουρανού είναι άμεση απόδειξη ενός διαστελλόμενου
σύμπαντος.
Έτσι, αν θέλετε μια απόδειξη του Big Bang, δεν χρειάζεστε το τηλεσκόπιοHubble ή το Large Hadron Collider. Χρειάζεται μόνο τα
δικά σας μάτια και μια ανέφελη και σκοτεινή νύχτα.
theconversation.com
Μετάφραση : Δ.Γκίκας