Μία
αναβαθμισμένη ομάδα τηλεσκοπίων στις ΗΠΑ επέτρεψε στους αστρονόμους να
παρατηρήσουν τη γέννηση νέων δυαδικών αστρικών συστημάτων, λύνοντας έτσι
ένα μυστήριο γύρω από το σχηματισμό τους.Οι αστρονόμοι γνωρίζουν πως σχεδόν τα μισά από τα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο είναι μέλη αστρικών συστημάτων δύο ή και περισσότερων αστέρων, παρέμενε όμως άγνωστος ο μηχανισμός στον οποίο οφείλουν το σχηματισμό τους τα συστήματα αυτά, με διάφορες εναλλακτικές θεωρίες να ερίζουν για την εξήγηση του φαινομένου.
«Ο μοναδικός τρόπος να λύσουμε τη διαφωνία ήταν να παρατηρήσουμε νεογνά αστρικά συστήματα», δήλωσε ο Τζον Τόμπιν από το Αμερικανικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας. «Αυτό κάναμε με τις παρατηρήσεις μας, αποκομίζοντας σημαντικά στοιχεία».
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, τα δυαδικά αστρικά συστήματα (ζεύγη αστέρων που κινούνται σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρο βάρους τους) φαίνεται πως δημιουργούνται όταν γύρω από ένα νεαρό άστρο συνεχίζει να στροβιλίζεται ένας δίσκος αερίων και σκόνης. Τα νέα άστρα συνεχίζουν να προσελκύουν υλικό από το περιβάλλον τους, δημιουργώντας ένα δαχτυλίδι γύρω τους, ενώ ταυτόχρονα σχηματίζονται και πίδακες υλικών με φορά προς τα έξω. Τότε είναι δυνατό να δημιουργηθεί ακόμη ένα ή και περισσότερα άστρα, σε τροχιά γύρω από το αρχικό άστρο, από τη διάσπαση του δίσκου που το περιβάλλει, με μια διαδικασία που ονομάζεται κατακερματισμός του δίσκου.
Η διεθνής ομάδα αστρονόμων παρατήρησε με τη βοήθεια της Πολύ Μεγάλης Παράταξης Τηλεσκοπίων Karl Jansky (Very Large Array - VLA) νεαρά άστρα που απέχουν περίπου 1.000 έτη φωτός από τη Γη, και κρύβονται πίσω από νέφη αερίων, βρίσκοντας δύο νέους αστρικούς "συντρόφους" που δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν. Ο σχηματισμός των άστρων αυτών ταιριάζει πλήρως με την περιγραφή του κατακερματισμού του δαχτυλιδιού. Σε συνδυασμό και με παρατηρήσεις προηγούμενων ετών, η συγκεκριμένη θεωρία κερδίζει σημαντικό έδαφος έναντι των αντιπάλων της για την εξήγηση του σχηματισμού συστημάτων με πολλαπλά άστρα.
Για την ανακάλυψη, οι Αμερικανοί, Ολλανδοί και Μεξικανοί αστρονόμοι χρησιμοποίησαν συχνότητες των 40 και 50 GHz, που είναι και τα όρια του σχηματισμού τηλεσκοπίων VLA. Με τον τρόπο αυτό ανίχνευσαν τους δίσκους σκόνης και αερίων που περιβάλλουν τα νεογέννητα άστρα τα οποία εκπέμπουν ραδιοκύματα. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal.
ΠΗΓΗ: (naftemporiki)