Σελίδες

Μπορείτε να μας δείτε και εδώ

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Το διαστημικό Τηλεσκόπιο Χάμπλ ανακαλύπτει τον πρώτο γαλαξία στο Σύμπαν ο οποίος ΔΕΝ έχει σκοτεινή ύλη [HEIC1806]

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο Χάμπλ της NASA / ESA και αρκετά άλλα επίγεια αστεροσκοπεία ανακάλυψαν για πρώτη φορά έναν γαλαξία στην κοσμική μας γειτονιά μας, ο οποίος στερείται - αν όχι ολοκληρωτικά - από σκοτεινή του ύλη. Η ανακάλυψη αυτή του γαλαξία NGC 1052-DF2 προκαλεί σήμερα αποδεκτές θεωρίες σχετικά με τον σχηματισμό των γαλαξιών, παρέχοντας νέες γνώσεις για τη φύση της σκοτεινής ύλης. Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature.

Ο γαλαξίας "φάντασμα" ο οποίος στερείται σκοτεινής ύλης. 
Εικόνα: NASA, ESA, and P. van Dokkum (Yale University)

Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο Χάμπλ, καθώς  και αρκετά επίγεια παρατηρητήρια, έχουν ανακαλύψει ένα μοναδικό αστρονομικό αντικείμενο: έναν γαλαξία που φαίνεται ότι δεν περιέχει σχεδόν καθόλου σκοτεινή ύλη [1]. Το ΔΤ Χάμπλ βοήθησε ώστε να επιβεβαιωθεί με ακρίβεια η απόσταση του γαλαξία  NGC 1052-DF2,η οποία είναι 65 εκατομμύρια έτη φωτός, καθώς και να καθοριστεί το μέγεθος και η φωτεινότητα του. Με βάση αυτά τα στοιχεία, η ομάδα ανακάλυψε ότι ο γαλαξίας NGC 1052-DF2 είναι μεγαλύτερος από τον Γαλαξία μας, αλλά περιέχει περίπου 250 φορές λιγότερα αστέρια, γεγονός που τον κατατάσσει ως έναν εξαιρετικά διάχυτο γαλαξία.

"Έχω περάσει μια ώρα απλά κοιτάζοντας αυτή την εικόνα", λέει ο Pieter van Dokkum από το Πανεπιστήμιο του Yale, καθώς θυμάται για πρώτη φορά την εικόνα από το ΔΤ Χάμπλ του γαλαξία NGC 1052-DF2. "Αυτό το ...πράγμα είναι εκπληκτικό: μια γιγαντιαία κηλίδα τόσο αραιή που μπορείτε να δείτε τους γαλαξίες που βρίσκονται πίσω της. Είναι κυριολεκτικά ένας διαφανής γαλαξίας".

Περαιτέρω μετρήσεις των δυναμικών ιδιοτήτων σε δέκα σφαιρωτά σμήνη γύρω από τον γαλαξία επέτρεψαν στην ομάδα να συμπεράνει μια ανεξάρτητη τιμή της μάζας των γαλαξιών. Αυτή η μάζα είναι συγκρίσιμη με τη μάζα των αστεριών στον γαλαξία, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι ο γαλαξίας NGC 1052-DF2 περιέχει τουλάχιστον 400 φορές λιγότερη σκοτεινή ύλη από ότι οι αστρονόμοι προβλέπουν για έναν γαλαξία της μάζας του και ενδεχομένως και καθόλου [2]. Αυτή η ανακάλυψη είναι απρόβλεπτη από τις τρέχουσες θεωρίες σχετικά με τη διανομή της σκοτεινής ύλης και την επίδρασή της στον σχηματισμό των γαλαξιών.

"Η σκοτεινή ύλη πιστεύεται ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των γαλαξιών - η ...κόλλα που τα συγκρατεί και η υποκείμενη ¨σκαλωσιά¨ πάνω στη οποία είναι χτισμένοι", εξηγεί ο συν συγγραφέας Allison Merritt από το Πανεπιστήμιο Yale και του Ινστιτούτο Αστρονομίας Max Planck . Και ο van Dokkum προσθέτει: " Αυτή η αόρατη, μυστηριώδης ουσία είναι μακράν η πιο κυρίαρχη όψη του κάθε γαλαξία. Η εύρεση ενός γαλαξία χωρίς καθόλου σκοτεινή ύλη είναι εντελώς απροσδόκητη · αμφισβητεί τα καθιερωμένα πρότυπα για το πώς λειτουργούν οι γαλαξίες».

Ο Merritt παρατηρεί: "Δεν υπάρχει καμία θεωρία που να προβλέπει αυτούς τους τύπους γαλαξιών - το πώς πραγματικά μπορούμε να κατανοήσουμε το σχηματισμό ενός από αυτά τα αντικείμενα μας είναι εντελώς άγνωστο."

Παρόλα αυτά στερείται λογικής το να υπάρχει ένας γαλαξίας χωρίς σκοτεινή ύλη, ο οποίος αρνείται θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το Σύμπαν χωρίς η σκοτεινή ύλη να αποτελεί μέρος του . [3]: Η ανακάλυψη του γαλαξία NGC 1052-DF2 αποδεικνύει ότι η σκοτεινή ύλη είναι κατά κάποιο τρόπο διαχωρίσιμη από τους γαλαξίες. Αυτό αναμένεται μόνο αν η σκοτεινή ύλη δεσμεύεται με την συνηθισμένη ύλη μόνο με τη βαρύτητα.

Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές έχουν ήδη κάποιες ιδέες για το πώς να εξηγήσουν τη σκοτεινή ύλη που λείπει από τον γαλαξία  NGC 1052-DF2. Μήπως ένα κατακλυσμιαίο γεγονός όπως η γέννηση ενός πλήθους από τεράστια αστέρια σάρωσαν όλο το αέριο και τη σκοτεινή ύλη; Ή μήπως η ανάπτυξη του κοντινού μαζικού ελλειπτικού γαλαξία NGC 1052 πριν από δισεκατομμύρια χρόνια παίζει ρόλο στην έλλειψη σκοτεινής ύλης του γαλαξία NGC 1052-DF2;

Αυτές οι ιδέες, ωστόσο, δεν εξηγούν πώς σχηματίστηκε αυτός ο γαλαξίας. Για να βρουν μια ικανοποιητική εξήγηση, η ομάδα ήδη " κυνηγάει"  περισσότερους γαλαξίες που έχουν έλλειψη σκοτεινής ύλης καθώς αναλύουν εικόνες από το ΔΤ Χάμπλ σε 23 εξαιρετικά αμυδρούς γαλαξίες - τρεις από τους οποίους φαίνεται να είναι παρόμοιοι με τον γαλαξία NGC 1052-DF2.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 [1] Ο γαλαξίας ανακαλύφθηκε με τη συστοιχία Dragonfly Telephoto Array (DFA) και επίσης παρατηρήθηκε από το πρόγραμμα Sloan Digital Sky Survey (SDSS). Εκτός από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χάμπλ της NASA / ESA, το Παρατηρητήριο Gemini και το Observatory Keck χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να μελετήσουν λεπτομερέστερα το αντικείμενο.

[2] Από το 1984 οι αστρονόμοι έχουν επικαλεσθεί τον όρο σκοτεινή ύλη για να εξηγήσουν γιατί οι γαλαξίες δεν διασκορπίζονται στο διάστημα, δεδομένης της ταχύτητας με την οποία κινούνται τα αστέρια μέσα τους .Σύμφωνα με τον Δεύτερο Νόμο του Κέπλερ οι ταχύτητες περιστροφής των αστεριών θα πρέπει να μειώνονται ανάλογα από την απόσταση τους από το κέντρο ενός γαλαξία. Αυτό όμως δεν παρατηρείται.

[3] Η θεωρία που λέγεται " Τροποποιημένη Νευτώνεια Δυναμική"  (MOND - Modified Newtonian Dynamics) - υποδηλώνει ότι τα φαινόμενα που συνήθως αποδίδονται στη σκοτεινή ύλη μπορούν να εξηγηθούν τροποποιώντας τους νόμους της βαρύτητας. Το αποτέλεσμα θα ήταν ότι μια " υπογραφή" που αποδίδεται συνήθως στη σκοτεινή ύλη θα πρέπει πάντα να ανιχνεύεται, και αυτό, είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της παρουσίας της συνηθισμένης ύλης.


Τα αποτελέσματα των ερευνών δημοσιεύτηκαν σε μια εργασία με τίτλο  "A galaxy lacking dark matter"  στο περιοδικό Nature.

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

 Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com  . Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy






Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Νέος τύπος Υπερκαινοφανών.


Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν εντελώς νέο τύπο βίαιου αστρικού θανάτου...

...που συμβαίνει εξαιρετικά γρήγορα!


Έκρηξη Υπερκαινοφανούς. Εικόνα ΝΑΣΑ

Όταν ένα αστέρι φθάνει στο τέλος λεγόμενης κύριας ακολουθίας του, δηλαδή στο τέλος της ζωής του, καταλήγει να αποχωρεί από το Σύμπαν με ένα  κολοσσιαίο φαινόμενο που ονομάζεται έκρηξη Υπερκαινοφανούς (Σουπερνόβα). Πρόκειται για μια τεραστίων διαστάσεων διαδικασία που συνήθως διαρκεί μήνες. Έτσι, όταν οι αστρονόμοι "συνέλαβαν" μια τέτοια έκρηξη, η οποία διήρκεσε μόλις μερικές εβδομάδες, προβληματίστηκαν και έδωσαν πολύ μεγάλη προσοχή - τελικά, ανακάλυψαν έναν εντελώς νέο τύπο Υπερκαινοφανούς που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ πριν.


Ο Υπερκαινοφανής αυτός ονομάζεται KSN 2015K, στον οποίο η φωτεινότητα του κορυφώθηκε, και στη συνέχεια " ξεθώριασε"  εντελώς σε λιγότερο από ένα μήνα, 10 φορές πιο γρήγορα από άλλους παρόμοιας φωτεινότητας Υπερκαινοφανείς, οι οποίοι συνήθως χρειάζονται μήνες έως ότου ...ξεθωριάσουν.

Σύμφωνα με μια διεθνή ομάδα ερευνητών, η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι το άστρο περιβάλλεται από ένα κέλυφος αερίου και σκόνης, το οποίο ο αστέρας είχε ήδη εκτοξεύσει στο διάστημα- μόνο που έγινε ορατό μετά την εκτόξευση της σκόνης από το κρουστικό κύμα του Υπερκαινοφανούς.


"Ανακαλύψαμε ακόμη έναν άλλο τρόπο που τα αστέρια πεθαίνουν και σκορπίζουν την ύλη τους , θα λέγαμε την επιστρέφουν πίσω στο διάστημα", δήλωσε ο ερευνητής Brad Tucker του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας .

Φαινόμενα όπως αυτά έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν. Ονομάζονται ταχέως εξελισσόμενα φωτεινά μεταβατικά φαινόμενα, (fast-evolving luminous transients ή FELTs,) και έχουν προβληματίσει τους αστρονόμους επειδή δεν συμφωνούν με τα παραδοσιακά πρότυπα Υπερκαινοφανών.


Τον Υπερκαινοφανή KSN 2015K " συνέλαβε"  το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ το 2015, το οποίο φωτογράφιζε το φαινόμενο κάθε 30 λεπτά σε όλη του τη διάρκεια του, δίνοντας ένα πρωτοφανές επίπεδο λεπτομέρειας για αυτές τις ιδιότυπες εκρήξεις φωτός.

Σε διάστημα μόλις 2,2 ημερών, η φωτεινότητα του Υπερκαινοφανή KSN 2015K σημείωσε εξαιρετικά μεγάλη ένταση κορυφώνοντας το φαινόμενο, το οποίο συγκριτικά έμοιαζε με τη φωτεινότητα  ενός Υπερκαινοφανούς τύπου Ια - η έκρηξη ενός λευκού νάνου σε δυαδικό σύστημα. Μέσα σε μια εβδομάδα, είχε πέσει στο μισό αυτής της φωτεινότητας, και ξεθώριασε τελείως μόλις σε 25 ημέρες.


Η ομάδα διαπίστωσε ότι η καμπύλη φωτός ταιριάζει με εκείνη ενός Υπερκαινοφανούς μετά την έκρηξη του αστέρα - χωρίς την αναμενόμενη συσσώρευση. Αλλά εάν ένα κέλυφος από υλικό που απορρίφτηκε από τον αστέρα είχε αποκρύψει την θέαση του, αυτό θα εξηγούσε το πως ο Υπερκαινοφανής φάνηκε να συμβαίνει τόσο γρήγορα.

Καθώς τα αστέρια φθάνουν στο τέλος της ζωής τους, μπορούν να αποβάλλουν ένα μεγάλο μέρος της μάζας τους με τη μορφή αερίου και σκόνης στο διάστημα που τα περιβάλλει. Συνήθως, αυτό το υλικό φωτίζεται από το αστέρι, αλλά αν είναι αρκετά πυκνό, θεωρητικά θα μπορούσε να κρύψει το φως του αστεριού.

Φυσικά, αυτό εγείρει τότε το ερώτημα: τι θα μπορούσε να δημιουργήσει τόσο σύντομα ένα τόσο πυκνό κέλυφος ύλης γύρω από ένα ασταθές αστέρι  πριν από το τέλος της ζωής του;

Υπάρχουν αρκετοί πιθανοί υπαίτιοι, αλλά οι Υπερκαινοφανείς Τύπου Ια παράγουν συνήθως μια απίστευτη ποσότητα ραδιενεργού νικελίου. Στην περίπτωση του Υπερκαινοφανή KSN 2015K παρατηρήθηκε πολύ μικρή ποσότητα νικελίου, σαν αποδεικτικό στοιχείο του πόσο ραγδαία ξεθώριασε.


Η πιο πιθανή εξήγηση, λοιπόν, είναι αυτό που είναι γνωστό ως ασυμπτωτικός γίγαντας αστέρας  διακλάδωσης* (asymptotic giant branch star -AGB) - ένας ερυθρός γίγαντας χαμηλής έως ενδιάμεσης μάζας που η φωτεινότητα του αυξάνεται καθώς εκείνος φθάνει στο τέλος της ζωής του. Εάν λοιπόν ο Υπερκαινοφανής KSN 2015K προέκυψε από ένα άστρο το οποίο βρισκόταν στο υψηλότερο ποσοτικό βαθμό της μάζας για αστέρα αυτού του τύπου, με ένα πολύ αργό, άνεμο σκόνης να πνέει γύρω του, αυτό θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει το κέλυφος, το κουκούλι αν προτιμάτε, στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως. Ωστόσο, οι ερυθροί γίγαντες που δίνουν Υπερκαινοφανείς,  δεν είναι τόσο φωτεινοί όσο οι Υπερκαινοφανείς που προέρχονται από λευκούς νάνους.

Όταν ο πυρήνας του αστέρα κατέρρευσε, η τεράστια ποσότητα κινητικής ενέργειας που παράχθηκε από την έκρηξη μετατράπηκε σε φως όταν συγκρούστηκε με το κέλυφος σκόνης, καταγράφοντας στα μηχανήματα των ερευνητών αυτή την εξαιρετικά φωτεινή κορυφή (peak) στην καμπύλη φωτός.

Περισσότερες παρατηρήσεις θα βοηθήσουν στην επαλήθευση αυτής της υπόθεσης - και τα επερχόμενα τηλεσκόπια, όπως το TESS της NASA, θα είναι σε θέση να εξετάσουν λεπτομερέστερα τα ταχέως εξελισσόμενα φωτεινά μεταβατικά φαινόμενα (FELTs), και θα βοηθήσουν ώστε οι επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για τα προγονικά τους αστέρια.


"Αυτό το έργο αφήνει επίσης μια άλλη κληρονομιά", έγραψε ο αστροφυσικός JJ Eldridge του Πανεπιστημίου του Ώκλαντ σε ένα συνοδευτικό του άρθρο.  

"Αυτό δείχνει ότι οι εξαιρετικά υψηλού ρυθμού παρατηρήσεις του ουρανού θα είναι μια πλούσια περιοχή για μελλοντικές ανακαλύψεις." Για χιλιάδες χρόνια θεωρήσαμε ότι ο ουρανός ήταν αμετάβλητος. Κατόπιν, οι παρατηρήσεις των γαλαξιακών Υπερκαινοφανών οι οποίοι καταγράφηκαν λεπτομερώς σε ιστορικά αρχεία σε όλο τον κόσμο μας έδειξαν ότι ο ουρανός άλλαξε σε ανθρώπινα εκτιμώμενο χρονικό συντελεστή.    

"Τώρα, οι παρατηρήσεις αυτές του Υπερκαινοφανή KSN 2015K έχουν δείξει ότι οι θάνατοι των αστεριών μπορεί να είναι ακόμα πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε».


Η έρευνα έχει δημοσιευθεί στο ιστότοπο Nature Astronomy.  


Από τον MICHELLE STARR



-------------------------------------------------------------------------------------------

*Ο ασυμπτωτικός γίγαντας αστέρας  διακλάδωσης  (AGB) είναι μια περιοχή του διαγράμματος Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ που " κατοικείται"  από εξελιγμένα ψυχρά και φωτεινά αστέρια. Πρόκειται για μια περίοδο της αστρικής εξέλιξης που εμπεριέχει όλα τα αστέρια χαμηλής έως μέσης μάζας (0,6-10 ηλιακές μάζες) στα πρώιμα στάδια της  ζωή τους.
Πηγή: Wikipedia

---------------------------------------------------------------------



Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

 Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com  . Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Αγγίξτε τον Ήλιο...

...με τη διαστημοσυσκευή της NASA  Parker Solar Probe

Θα θέλατε να θέλατε ένα ταξίδι με όλα τα έξοδα πληρωμένα με προορισμό...τον Ήλιο; Η NASA καλεί ανθρώπους από όλο τον κόσμο να δώσουν τα ονόματά τους, τα οποία θα μπουν σε ένα μικροτσίπ στην αποστολή Parker Solar Probe που θα εκτοξευτεί αυτό το καλοκαίρι. Καθώς το διαστημικό σκάφος θα βυθίζεται στο καυτό Ηλιακό στέμμα, το όνομά σας θα συντροφεύει αυτή την κοσμική ...κρουαζιέρα. Για να εγγραφείτε, υποβάλετε το όνομά σας και το ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο. Μετά από ένα επιβεβαιωτικό μήνυμα επιβεβαίωσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, θα γίνει κράτηση της ψηφιακής σας "θέσης". Μπορείτε ακόμη να εκτυπώσετε και ένα ¨κομψό¨ εισιτήριο. Οι υποβολές θα γίνουν δεκτές μέχρι τις 27 Απριλίου, οπότε βιαστείτε!


Η διαστημοσυσκευή  Parker Solar Probe της NASA θα εκτοξευτεί αυτό το καλοκαίρι και θα μελετήσει τόσο τον ηλιακό άνεμο όσο και τις αναπάντητες ερωτήσεις σχετικά με το στροβιλώδες Ηλιακό στέμμα. 
Εικόνα: NASA.


Εμπρός λοιπόν! Κλείστε θέση πριν από τις 27 Απριλίου για να βάλετε λίγη (έντονη) ...ηλιοφάνεια στη ζωή σας. Κάντε κλικ στην εικόνα για να πάρετε το εισιτήριό σας 
Εικόνα: NASA

Η ερευνητική διαστημοσυσκευή Parker Solar Probe η οποία έχει το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του 90χρονου καθηγητή Ευγένειου Πάρκερ (Eugene Parker),  αμερικανικού  αστροφυσικού, ο οποίος το 1958 ανακάλυψε τον ηλιακό άνεμο. Είναι η πρώτη φορά που η NASA έχει ονομάσει ένα διαστημικό σκάφος από ένα εν ζωή άτομο. Ο ανιχνευτής - διαστημοσυσκευή Parker θα ξεκινήσει το ταξίδι του για το διάστημα μεταξύ 31ης Ιουλίου και 19ης Αυγούστου, αλλά δεν θα κατευθυνθεί αμέσως για τον Ήλιο. Αντ 'αυτού θα πάει κατευθείαν για το πλανήτη Αφροδίτη για την πρώτη από τις επτά προσεγγιστικές του πτήσεις (flybys). Κάθε φορά με τη βοήθεια της βαρύτητας που δίνει η λεγόμενη Βαρυτική σφενδόνητο σκάφος θα επιβραδύνει, αναμορφώνοντας έτσι την τροχιά του (βλ. Παρακάτω), έτσι ώστε αργότερα να περάσει πολύ κοντά στον Ήλιο. Το πρώτο flyby είναι προγραμματισμένο για τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Όταν πλέον η διαστημοσυσκευή θα κατευθύνεται σε ...μακρινούς τόπους, η NASA τυπικά θα την οδηγήσει σε μια κοντινή πτήση γύρω από έναν πλανήτη, έτσι ώστε να αυξήσει την ταχύτητα του διαστημικού σκάφους " κλέβοντας"  ενέργεια από την τροχιακή κίνηση του γύρω από τον εκάστοτε πλανήτη. Αλλά, η διαστημοσυσκευή μπορεί επίσης να προσεγγίσει έναν πλανήτη σε διαφορετική τροχιά για να επιβραδυνθεί ή να αναμορφώσει την τροχιά του.

Το διαστημικό σκάφος θα κάνει τις απαιτούμενες ταλαντεύσεις μέσα από στην τροχιά του πλανήτη Ερμή (γύρω από τον Ήλιο), και βρεθεί πάνω από επτά φορές πιο κοντά στον Ήλιο από οποιοδήποτε άλλο διαστημικό σκάφος στο παρελθόν. Όταν πλησιάσει τα μόλις 3,9 εκατομμύρια μίλια (6,3 εκατομμύρια χιλιόμετρα), θα περάσει από την εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου που ονομάζεται Κορώνα ή στέμμα και θα υποβληθεί σε θερμοκρασίες γύρω στους 13377 ° C (2,500°F). Οι κύριοι επιστημονικοί στόχοι για την αποστολή είναι να εντοπίσουν πώς η ενέργεια και η θερμότητα μετακινούνται μέσω του Ηλιακού στέμματος, καθώς επίσης και να διερευνήσουν τι επιταχύνει τον ηλιακό άνεμο και τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια.



Η διαστημοσυσκευή Parker Solar Probe θα χρησιμοποιήσει επτά κοντινές πτήσεις (flybys) στον πλανήτη Αφροδίτη για σχεδόν επτά χρόνια, έτσι ώστε  να συρρικνωθεί τρόπο τινά σταδιακά η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο, πλησιάζοντας στα 3,7 εκατομμύρια μίλια (5,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα), αρκετά εντός του εσωτερικού μέρος της τροχιάς του Ερμή. Οι πλησιέστερες προσεγγίσεις (αποκαλούμενες και περιήλιο) έχουν προγραμματιστεί να γίνουν στα τέλη Δεκεμβρίου του 2024 και το πρώτο εξάμηνο του 2025 πριν τελειώσει η αποστολή. Εικόνα: NASA


Οι ...ιδιοτροπίες του ηλιακού ανέμου, μια σταθερή ροή σωματιδίων που προέρχεται από το Ηλιακό στέμμα - ή κορώνα αν προτιμάτε - με ταχύτητα περισσότερα από ένα εκατομμύρια μίλια την ώρα, μπορεί να επηρεάσει τη Γη με ποικίλους και μερικές φορές...όμορφους τρόπους, όπως όταν ενεργοποιεί το Βόρειο και Νότιο Σέλας. Αλλά μπορεί επίσης και να βλάψει τα ηλεκτρονικά των διαστημικών σκαφών, καθώς και  τα κακώς προστατευμένα ηλεκτρικά δίκτυα στο έδαφος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν περισσότερα για το πώς λειτουργεί το Ηλιακό στέμμα, και ιδιαίτερα γιατί είναι τόσο θερμότερο από την επιφάνεια του Ήλιου - οι θερμοκρασίες του φτάνουν εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.

Κατά τη διάρκεια της πλησιέστερης προσέγγισης της διαστημοσυσκευής Parker Solar Probe στον Ήλιο, η φαινόμενη διάμετρος που θα βλέπει η διαστημοσυσκευή αυτή θα εκτείνεται σε 14 ° γωνιακής απόστασης πάνω στον ουρανό της. Συγκρίνετε αυτό με την  ½ °  που βλέπουμε στον Ουρανό μας τον ήλιο από τη Γη . Μπορείτε να φανταστείτε πόσο καταστροφικά καυτές θα ήταν οι ακτίνες του Ήλιου αν φαινόταν τόσο μεγάλος από τη Γη; Η ζωή όπως τη ξέρουμε θα τελείωνε. 
Πηγή: Wikipedia / CC BY-SA 3.0


Όπως μπορείτε να φανταστείτε, το να βρίσκεστε πάρα πολύ κοντά στον ήλιο είναι μια πάρα πολύ...καυτή υπόθεση και όχι μόνο, και πραγματικά, θα πρέπει να λάβετε ειδικές προφυλάξεις. Για να εκτελέσει λοιπόν σωστά την αποστολή της η διαστημοσυσκευή, το ίδιο το σκάφος καθώς και τα όργανα θα πρέπει να προστατεύονται από τη θερμότητα του Ήλιου με μια σύνθετη ασπίδα ανθρακονημάτων πάχους 4,5 ιντσών, η οποία θα διατηρεί τους τέσσερις θαλάμους φιλοξενίας των οργάνων τα οποία είναι σχεδιασμένα να μελετούν μαγνητικά πεδία, πλάσμα, και ενεργειακά σωματίδια, καθώς επίσης  και να λαμβάνουν φωτογραφίες του  ηλιακού ανέμου, και όλα αυτά θα πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου!

Παρόμοια με τον τρόπο που η διαστημοσυσκευή Τζούνο (Ήρα) κάνει κοντινά περάσματα πάνω από τις πολικές περιοχές του πλανήτη Δία, και οι οποίες εκπέμπουν εκατομμύρια Ράντ ακτινοβολίας, και στη συνέχεια επιστρέφει σε ασφαλέστερες από ακτινοβολία περιοχές, η διαστημοσυσκευή  Parker θα εκτελέσει 24 τροχιές γύρω από τον Ήλιο, ξοδεύοντας σχετικά λίγο χρόνο όπου θα βρεθεί "πρόσωπο με πρόσωπο"  με το μητρικό μας άστρο. Στην πλησιέστερη προσέγγιση του, το διαστημικό αυτό σκάφος θα κινηθεί με ταχύτητα περίπου 430.000 μίλια / ώρα, αρκετά γρήγορα έτσι ώστε να πάει από την Ουάσιγκτον D.C., στο Τόκιο σε λιγότερο από ένα λεπτό, καθιστώντας προσωρινά το ταχύτερο ανθρώπινο αντικείμενο. Το σημερινό ρεκόρ ταχύτητας κατέχει η διαστημοσυσκευή Helios-B όταν έκανε μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα 70 Χιλ / δευτερόλεπτο στις 17 Απριλίου 1976.


Μία σύνθετη εικόνα  από την ολική ηλιακή έκλειψη της 21ης Αυγούστου 2017 που δείχνει το εντυπωσιακό Ηλιακό στέμμα. Οι αστρονόμοι εξακολουθούν να είναι σίγουροι γιατί είναι τόσο θερμότερο από τη φωτόσφαιρα των 10.000 ° F. Οι θεωρίες περιλαμβάνουν νανοπυρσούς (Ηλιακές εκλάμψεις) ή μαγνητικά κύματα που ταξιδεύουν από το εσωτερικό του Ηλίου. 
Εικόνα και πνευματικά δικαιώματα: Alan Dyer / amazingsky.com

Πολύς κόσμος στις ΗΠΑ  παρακολούθησαν την ολική ηλιακή έκλειψη τον περασμένο Αύγουστο και θαύμασαν την ομορφιά του Ηλιακού στέμματος, αυτό την φωτεινό νεφελώδες πέπλο φωτός γύρω από τον μαυρισμένο δίσκο της Σελήνης. Όταν η τροχιά της διαστημοσυσκευής Parker πλησιάζει τον Ήλιο στο περιήλιο της τροχιάς της, θα κινηθεί μέσα σε ένα τομέα 9 ηλιακών ακτίνων  (4,5 ηλιακές διαμέτρους) της επιφάνειας του. Αυτός ο τομέας βρίσκεται ακριβώς εκεί όπου η πιο μακρινή ορατή άκρη του Ηλιακού στέμματος ενώνεται με τον γαλάζιο ουρανό, όπου εκείνη την υπέροχη ημέρα της κορύφωσης της αποστολής του θα βρίσκεται και η διαστημοσυσκευή της ΝΑSA Parker Solar Probe  !

Από τον 




Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

 Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com  . Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy





Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Ένας περίπατος με τον Αρκτούρο...

Τα αστέρια είναι, από την προοπτική μας συμπαντικές χρονομηχανές που μπορούν να μας μεταφέρουν στο παρελθόν. Φωτίζουν με το κοσμικό τους φως τα ταξίδια μας, όπως έκανε και  ο Αρκτούρος για μένα μια νύχτα.

Από τον  


Είναι εύκολο να εντοπίσετε τον Αρκτούρο. Απλώς ακολουθήστε το τόξο της λαβής της...
" Κουτάλας" προς τον ορίζοντα και θα πάτε κατευθείαν σε αυτόν.
Εικόνα: Bob King

Το περασμένο φθινόπωρο, χάσαμε την 18χρονη σκυλίτσα μας τη Σάμυ. Ήταν μια θλιβερή περίσταση. Για χρόνια, περπατούσαμε τη νύχτα κάτω από αστέρια, τα σύννεφα, το χιόνι και τη βροχή. Τώρα, περπατώ μόνος, αλλά κρατώ στην ψυχή μου ζωντανή τη μνήμη της. Τις τελευταίες εβδομάδες, ο ουρανός έχει μετατοπιστεί από το χειμώνα στην άνοιξη τόσο σε θερμοκρασία όσο και σε περιεχόμενο. Ο Ωρίωνας " περιπλανιέται" ολοένα και περισσότερο προς τα δυτικά και ένα νέο αστέρι φεγγοβολάει στα ανατολικά κάτω από τη λαβή της " Κουτάλας"  του γνωστού μας τμήματος του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου : Ο αστέρας  Άρκτούρος.



11 Μαρτίου 2018. Παρατήρηση βαθέως ουρανού στη περιοχή "Πυργιακόνι" στη Σαλαμίνα.
Η " Κουτάλα¨. Τμήμα του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου. Εικόνα: Δημήτρης Γκίκας και ΑΡΑΤΟΣ Παρατηρησιακή Αστρονομία Σαλαμίνας 

Λατρεύω αυτό το αστέρι. Φωτίζει πραγματικά τον ανατολικό ουρανό όχι μόνο με τη λαμπρότητα* του (είναι ο 4ος πιο φωτεινός αστέρας στον νυχτερινό ουρανό) αλλά και με το χρώμα του . Ο Αρκτούρος είναι ένας πορτοκαλί γίγαντας αστέρας με ζεστή απόχρωση, σαν ένα από αυτά τα φουσκωτά φανάρια του ουρανού που θαυμάζουμε μερικές φορές σε διάφορες θερινές εκδηλώσεις.

Οι αστρονόμοι έχουν μετρήσει με ακρίβεια την απόσταση του Αρκτούρου από τη Γη σε 36,7 έτη φωτός ή 220 τρισεκατομμύρια μίλια, κάνοντας τον ένα από τα πλησιέστερα στη Γη λαμπερά αστέρια. Είναι επίσης μεγάλο - 25 φορές το μέγεθος του Ήλιου και 110 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Εαν βάλουμε τον Αρκτούρο στη θέση του Ηλίου μας  θα γεμίσει το ένα τέταρτο της απόστασης του Ερμή από τον Ήλιο! 


Ενώ ο Αρκτούρος  " αναβοσβήνει φωτεινά"  σε φαινόμενο μέγεθος 0, αν πάρετε τον Ήλιο και τον μετακινήσατε 36,7 έτη φωτός (10 παρσέκ) από εκεί που βρίσκεται, θα λάμπει περίπου 100 φορές πιο αμυδρά (φαινόμενο μέγεθος 5). Θα χρειαστείτε ένα σκοτεινό ουρανό και μια νύχτα χωρίς φεγγάρι για να τον εντοπίσετε ! Αλλά εδώ είναι το τρελό της υπόθεσης. Ο Αρκτούρος έχει μόνο 1,08 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Έχουν σχεδόν την ίδια ποσότητα ύλης, έτσι πώς γίνεται ο Αρκτούρος να είναι λαμπρός και ο Ήλιος μόλις που διακρίνεται; - Μιλάμε πάντα όταν ο Ήλιος θα βρισκόταν στα 10 παρσέκς


Ο Αρκτούρος, ένας πορτοκαλί γίγαντας, είναι επίσης και ο προπομπός της άνοιξης.
Εικόνα: DSS2

Ο Αρκτούρος έχει ηλικία περίπου 7 δισεκατομμύρια ετών, περίπου 2 δισεκατομμύρια χρόνια παλαιότερος από τον Ήλιο. Καθώς ένα αστέρι που μοιάζει με τον Ήλιο μας γερνά καταναλώνει το Υδρογόνο στο κέντρο του, και αρχίζει σταδιακά να το καίει μέσα σε ένα κέλυφος έξω από τον πυρήνα. Αρχίζει επίσης να ¨μαγειρεύει" το αέριο Ήλιο, ένα υποπροϊόν της πυρηνικής σύντηξης του Υδρογόνου που συσσωρεύεται στον πυρήνα. Πόσο βολικό να ..." αποτεφρώσεις"  ένα καύσιμο για να φτιάξεις ένα άλλο!

Η μετάβαση στο πώς και τι καύσιμο καταναλώνει ένα άστρο προκαλεί την διαστολή του σε μέγεθος, σε πολλές φορές του αρχικού του μέγεθος. Ο  Αρκτούρος έχει χαμηλότερη επιφανειακή θερμοκρασία από τον Ήλιο, και λόγω αυτής της διαστολής  (είναι και ο λόγος που φαίνεται πορτοκαλί), έχει πολύ μεγαλύτερη επιφάνεια, πράγμα που τον κάνει πολύ πιο φωτεινό.

Σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος μας θα μοιάζει με ένα τεράστιο και φωτεινό κόκκινο μπαλόνι. Όταν έρθει εκείνη η εποχή, ο Αρκτούρος, που δημιουργήθηκε πριν από τον Ήλιο και που για πάντα θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, θα έχει εκτοξεύσει τον εξωτερικό του φλοιό στο διάστημα, αφήνοντας πίσω του ένα μικρό, αόρατο, με γυμνό μάτι λευκό νάνο.


Ο Αρκτούρος είναι το φωτεινό αστέρι που βλέπουμε στα δεξιά από το κέντρο σε αυτή τη φωτογραφία που λήφθηκε στις 10 το μεσημέρι νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, κοιτώντας ανατολικά. Είναι το αστέρι της α στον αστερισμό του Βοώτη (όπως είναι η επίσημη του ονομασία ), το οποίο εμφανίζεται πάνω από τον Βόρειο Στέφανο, το μικρό "περιδέραιο" από αστέρια στα κάτω αριστερά της εικόνας. Την αυγή, το αστέρι στέκεται ψηλά στον νοτιοδυτικό ουρανό.

Εικόνα: Bob King.  Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας

" Καθώς η σκυλίτσα μου γέρασε, έχασε τον πλήρη έλεγχο στα πίσω της πόδια της και είχε επίσης  και άλλα θέματα στην υγεία της. Πριν από ένα χρόνο κάτω από έναν άλλο ανοιξιάτικο ουρανό, ήξερα πού πήγαινε όλη αυτή η κατάσταση και φοβόμουν τις αποφάσεις που θα έπρεπε να πάρω... Απολαμβάνω ακόμα τις νυχτερινές βόλτες μου, βλέποντας τα αστέρια να αλλάζουν με τις εποχές. Μερικοί αστερισμοί φέρνουν το ...μούδιασμα του χειμώνα, άλλοι πάλι κραυγάζουν τον ερχομό της άνοιξης. Ο Αρκτούρος μου θυμίζει ότι το μέλλον μεταμορφώνει τα πάντα και ότι ένα αστέρι είναι πολύ πιο εύκολο να το ξεχάσεις από ένα σκύλο.

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Μιλάμε πάντα για την φαινόμενη λαμπρότητα, δηλαδή το πόσο φωτεινό ή αμυδρό φαίνεται ένα ουράνιο αντικείμενο όπως το παρατηρούμε από τη Γη.

 Πηγή
Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

 Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com  . Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy

Σύγκρουση γιγάντων

Δείτε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα όταν δύο μαύρες τρύπες συγκρούονται

Τι συμβαίνει σε μια μαύρη τρύπα όταν συγκρούεται με μια άλλη μαύρη τρύπα; Ένα νέο επιστημονικό  μοντέλο σας το παρουσιάζει με προσεκτική λεπτομέρεια. Το ερώτημα του τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί όταν συναντώνται δύο μαύρες τρύπες σε μια πολύ κοντινή απόσταση είναι αυτό που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια του άρθρου.


Αλλά ακόμη και αν κατανοούμε λίγο πώς ολόκληρη η διαδικασία μπορεί να αντιστοιχεί στις επικρατούσες θεωρίες μας, καθώς συγχωνεύονται δύο μαύρες τρύπες, αυτό που πραγματικά δεν έχουμε εντοπίσει είναι το πώς θα μοιάζει κάτι τέτοιο.

Μία νέα εργασία, ένα paper όπως είναι η διεθνής της ονομασία, που παρουσιάστηκε στο ArXiv από μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Andy Bohn του Πανεπιστημίου του Κορνέλ προχωρά ακριβώς προς την κατεύθυνση αυτής της ερώτησης. Παρόλο που έχουν γίνει και άλλες προσπάθειες για την απεικόνιση της διαδικασίας αυτής, και οι οποίες έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά, δεν έχει εξεταστεί ακόμα πως η κίνηση του φωτός μέσω του χωροχρόνου και η φυσική της απεικόνισης αυτής θα πρέπει να έρθουν οργανωμένα συγκεντρωμένες έτσι ώστε για να δημιουργήσουν κάτι ορατό. Παρακάτω διαβάζουμε ένα τμήμα της δημοσιευμένης αυτής εργασίας:

"Στην εργασία αυτή , εστιάζουμε στο ερώτημα του τι θα δει στην πραγματικότητα κάποιος παρατηρητής στην περιοχή ενός BBH* καθώς οι δύο μαύρες τρύπες περιστρέφονται, σπειροειδώς προς το εσωτερικό τμήμα αυτής της περιδίνησης, και συγχωνεύονται όπως βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα." 


" Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις περισσότερες απεικονίσεις BBH, στις οποίες οι θέσεις ή οι ορίζοντες των γεγονότων των δύο μελανών οπών που σχηματίζουν τη δυαδική αυτή μαύρη τρύπα παρουσιάζονται απλώς ως συνάρτηση του χρόνου σε κάποιο σύστημα συντεταγμένων. Υπολογίζουμε αντ 'αυτού τις διαδρομές των ακτίνων φωτός που εισέρχονται στο μάτι ή την κάμερα του παρατηρητή για να βρούμε τι πραγματικά θα δούμε. Επιπλέον, αυτή η διαδρομή πρέπει να υπολογιστεί στον πλήρη  χρονικό παράγοντα -εξαρτώμενο από το χώρο- χρόνο, καθώς οι τροχιακές ταχύτητες για μια δυαδική μαύρη τρύπα είναι συνήθως αρκετά μεγάλες έτσι ώστε το σύστημα αυτό δεν μπορεί να προσεγγιστεί ως ανεξάρτητο από το χρόνο, κατά τη χρονική διάρκεια που χρειάζονται τα φωτόνια για να ταξιδέψουν μέσα από αυτό. "



Μετά την δημιουργία ενός μοντέλου που καταγράφει καλύτερα τις ιδιότητες του βαρυτικού φακού στο μάτι ενός παρατηρητή, η ομάδα παρήγαγε την εικόνα που βλέπουμε πιο πάνω από δύο μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται, και οι οποίες βρίσκονται κοντά στον δικό μας Γαλαξία. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε ολόκληρη την εργασία εδώ.


*ΒΒΗ = Δυαδική μαύρη τρύπα ( A binary black hole -BBH)

Πηγές υπάρχουν επίσης και στις παραπομπές του κειμένου (οι λέξεις με τα μπλε γράμματα)

Απόδοση στα Ελληνικά : Δημήτρης Γκίκας.
 Για διορθώσεις μετάφρασης ως προς το πρότυπο κείμενο, απορίες, ή συμπληρώματα, γράψτε μας: gikasd63@hotmail.com  η αφήστε μήνυμα inbox στη Σελίδα:

 Επίσης εάν θέλετε να δημοσιευτεί στο μπλόγκ μας κάποια δική σας εργασία, άρθρο, ή paper σχετικά με την επιστήμη, αποστείλατε τα άρθρα αυτά συνοδευόμενα απαραίτητα από τη σχετική βιβλιογραφία, και την σχετική έντυπη άδεια σας για δημοσίευση στο μπλόγκ μας, στη διεύθυνση: gikasd63@hotmail.com  . Η δημοσίευση είναι εντελώς δωρεάν.

Εάν, κατά την άποψή σας, υπάρχουν επιστημονικά λάθη στο πρότυπο κείμενο η ομάδα μας δεν μπορεί να παρέμβει και να το αλλάξει χωρίς την συναίνεση του αρθρογράφου. Για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή επικοινωνήστε με την πηγή του άρθρου.

 Το κείμενο υπόκειται σε επικαιροποίηση αν υπάρξουν έγκυρες διορθώσεις ή νέα στοιχεία που αφορούν το θέμα του άρθρου. 

Για την ομάδα : @Aratosastronomy