Αστρονόμοι συγκέντρωσαν νέα στοιχεία σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και των… ''συγγενών'' του.

Αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Chandra, το Διαστημικό Παρατηρητήριο ακτίνων Χ της NASA, κάνοντας μια ανακάλυψη που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για την κατανόηση του πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο στον Ήλιο και σε αστέρια σαν κι αυτόν.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τέσσερις γηραιοί κόκκινοι νάνοι αστέρες με μάζα μικρότερη από το ήμισυ του Ήλιου εκπέμπουν ακτίνες Χ σε πολύ χαμηλότερο ρυθμό από ό, τι αναμενόταν.

Οι εκπομπές ακτίνων Χ είναι ένας άριστος δείκτης της έντασης του μαγνητικού πεδίου ενός άστρου, πράγμα που δείχνει ότι αυτά τα αστέρια έχουν πολύ ασθενέστερα μαγνητικά πεδία από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.

Από τη στιγμή που νεαρά αστέρια όλων των μαζών έχουν πολύ υψηλά επίπεδα εκπομπής ακτίνων Χ, και έντασης του μαγνητικού τους πεδίου, το γεγονός αυτό δείχνει ότι τα μαγνητικά πεδία από αυτά τα αστέρια αποδυναμώνεται με την πάροδο του χρόνου.

 Ενώ αυτό είναι μία  συχνά παρατηρούμενη ιδιότητα των άστρων σαν τον Ήλιο μας, δεν αναμένεται να συμβεί για χαμηλής μάζας αστέρια, καθώς η εσωτερική τους δομή είναι πολύ διαφορετική.

Ο Ήλιος και τα άλλα αστέρια είναι γιγαντιαίες σφαίρες υπέρθερμου αερίου. Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου είναι υπεύθυνο για την παραγωγή Ηλιακών κηλίδων, τον ενδεκαετή του κύκλο, και των ισχυρών εκρήξεων σωματιδίων από την Ηλιακή επιφάνεια. Αυτές οι ηλιακές καταιγίδες μπορούν να παράγουν θεαματικό σέλας στη Γη, να καταστρέψουν τα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας, να βγάλουν ''νοκ-άουτ'' επικοινωνιακούς  δορυφόρους  , καθώς και να επηρεάσουν σοβαρά τους αστροναύτες στο διάστημα.

Διαβάστε περισσότερα: http://go.nasa.gov/2aLPS8W

ΠΗΓΗ: Big Bang To Dynamic Earth 

Οι Δέλτα Υδροχοΐδες κατακλύζουν τον ουρανό του Ιουλίου

Οι Δέλτα Υδροχοΐδες θα κάνουν την εμφάνισή τους στον βραδινό ουρανό της Τρίτης 28 Ιουλίου. Σε Ελλάδα και Κύπρο το φαινόμενο δεν θα είναι πολύ καλά ορατό εξαιτίας του φεγγαρόφωτος.
Σε κάθε περίπτωση, η βροχή των μετεωριτών είναι καλύτερα ορατή από το νότιο ημισφαίριο από ό,τι στο βόρειο.

Οι μετεωρίτες Δέλτα Υδροχοΐδες είναι ορατές στη Γη κάθε χρόνο μεταξύ περίπου 12 Ιουλίου και 23 Αυγούστου. Είναι μια μέσης θεαματικότητας βροχή που μπορεί να παράγει έως 30 μετέωρα ανά ώρα.

Στην πραγματικότητα είναι μια διπλή βροχή, καθώς δημιουργείται από τα ξεχωριστά απομεινάρια που έχουν αφήσει στο πέρασμά τους οι κομήτες Μάρσντεν και Κραχτ.

Η εν λόγω βροχή έχει ονομασθεί έτσι, επειδή φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό του Υδροχόου, αν και στην πραγματικότητα τα πεφταστέρια της μπορούν να εμφανισθούν σε οποιοδήποτε σημείο του ουρανού.

 econews.gr 

Η ESA «αποχαιρέτησε» το Philae στον κομήτη 67P

ESA

Το Philae βρίσκεται προσεδαφισμένο στον διαστημικό βράχο από τον Νοέμβριο του 2014. Από τον περασμένο Ιούλιο, δεν έχει δώσει κανένα «σημείο ζωής» στο κέντρο ελέγχου της αποστολής.


Του Κώστα Δεληγιάννη

Οι υπεύθυνοι της αποστολής Ροζέτα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) διέκοψαν πριν από λίγες ώρες την τηλεπικοινωνιακή σύνδεση με το Philae στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Έτσι από σήμερα το ρομπότ έχει ουσιαστικά αποσυρθεί από την «ενεργό δράση», αφού πλέον εγκαταλείπεται κάθε προσπάθεια λήψης σημάτων από αυτό.

Το Philae βρίσκεται προσεδαφισμένο στον διαστημικό βράχο από τον Νοέμβριο του 2014. Από τον περασμένο Ιούλιο, δεν έχει δώσει κανένα «σημείο ζωής» στο κέντρο ελέγχου της αποστολής.
Πριν σταματήσει να ανταλλάσσει σήματα με τη Γη, το Philae είχε προλάβει να στείλει αρκετά πολύτιμα δεδομένα από τις επιτόπιες έρευνές του στον Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Εξάλλου, αποτελεί το πρώτο σκάφος που προσεδαφίσθηκε ποτέ σε κομήτη, ένα επίτευγμα που αρκούσε για να περάσει στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης.

Από τις μετρήσεις που έκανε, οι επιστήμονες απέκτησαν καλύτερη εικόνα για τη χημική σύσταση και τη συμπεριφορά των κομητών, οι οποίοι αποτελούν απομεινάρια από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Έτσι, για παράδειγμα, εντόπισε στην επιφάνεια του Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο αρκετά οργανικά μόρια, ανάμεσα στα οποία και τέσσερις οργανικές ενώσεις που δεν έχουν ανιχνευθεί ποτέ ξανά σε έναν τέτοιο διαστημικό βράχο.



Ωστόσο, περίπου 12 μήνες μετά την τελευταία του επικοινωνία με τη Γη, οι επικεφαλής της αποστολής αποφάσισαν ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες επικοινωνίας, ώστε να εξοικονομήσει ενέργεια το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Ροζέτα, το οποίο παίζει τον ρόλο αναμεταδότη. Το Ροζέτα μετέφερε το Philae μέχρι τον 67Ρ και παραμένει σε τροχιά γύρω από τον διαστημικό βράχο.

Η ESA γνωστοποίησε την απόφασή της χθες, με άρθρο στο μπλογκ της αποστολής το οποίο έχει τίτλο «Αντίο, σιωπηλό Philae». Το ρομπότ «ανταπέδωσε» τον χαιρετισμό μέσω του λογαριασμού του στο Twitter. «Ήρθε η ώρα να σας αποχαιρετήσω», αναφέρεται στο μήνυμα, με το οποίο ανακοινώνεται πως η επικοινωνία «θα τεθεί διά παντός εκτός λειτουργίας».
«Από σήμερα διακόπτεται η επικοινωνία με το Philae», σημειώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αντρέας Σουέτζ από το κέντρο ελέγχου της αποστολής, στις εγκαταστάσεις της Γερμανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (DLR) στην Κολονία. «Είναι το τέλος μίας φανταστικής και πετυχημένης αποστολής».



Το «ταξίδι» των δύο σκαφών ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2004, ενώ χρειάστηκαν πάνω από 10 χρόνια για να διανύσουν 6,5 δισ. χιλιόμετρα και, τον Αύγουστο του 2014, να φτάσουν στον προορισμό τους. Τρεις μήνες αργότερα, το Philae αποχωρίσθηκε από το Ροζέτα και ξεκίνησε να προσεγγίζει τον 67P.
Έπειτα από μία επεισοδιακή προσεδάφιση, αφού αναπήδησε αρκετές φορές πάνω στο κομήτη καθώς δεν κατάφερε να γαντζωθεί, το ρομπότ ακινητοποιήθηκε τελικά σε ένα σκιερό σημείο στον 67Ρ, κάτι που σήμαινε πως δεν θα μπορούσε να αναπληρώσει την ηλεκτρική του ενέργεια από τις ηλιακές ακτίνες.


Ακόμη κι έτσι, όμως, κατέφερε να παραμείνει σε λειτουργία για περίπου 60 ώρες, πραγματοποιώντας πειράματα και στέλνοντας τις μετρήσεις στη Γη, πριν πέσει σε «χειμερία νάρκη».
Καθώς η τροχιά του κομήτη προσέγγισε τον ήλιο, το Philae μπόρεσε να επαναφορτίσει σε μικρό βαθμό τις μπαταρίες του και να «ξυπνήσει» τον Ιούνιο του 2015, επικοινωνώντας ξανά με τη Γη. Ωστόσο λίγο αργότερα, στις 9 Ιουλίου, το ρομπότ σταμάτησε να στέλνει ξανά σήματα, παραμένοντας «σιωπηλό» έως και σήμερα.

Η απόφαση να διακοπεί η προσπάθεια αποκατάστασης της επικοινωνίας με το Philae οφείλεται στο γεγονός ότι ο κομήτης απομακρύνεται ολοένα περισσότερο από τον ήλιο. Έτσι, το Ροζέτα θα πρέπει να εξοικονομήσει ενέργεια, αξιοποιώντας την για τη λειτουργία των επιστημονικών του οργάνων.

Το οριστικό «φινάλε» της αποστολής έχει προγραμματισθεί από την ESA στις 30 Σεπτεμβρίου, όταν το Ροζέτα θα συντριβεί στον κομήτη.

ΠΗΓΗ:http://www.naftemporiki.gr

Παραπομπές:
https://el.wikipedia.org
https://en.wikipedia.org 

Το Hubble ανακάλυψε ένα γιγαντιαίο φωτοστέφανο γύρω από το γαλαξία της Ανδρομέδας

 Κατεβάστε την την εικόνα εδώ


  Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA έχουν ανακαλύψει ένα τεράστιο φωτοστέφανο (άλω) από αέριο που περιβάλλει τον γαλαξία της Ανδρομέδας, τον πλησιέστερο και τεράστιο γαλαξιακό μας γείτονα, το οποίο βρέθηκε να είναι περίπου έξι φορές μεγαλύτερο και 1.000 φορές πιο ογκώδες από ό, τι έχει μετρηθεί στο παρελθόν . Το  σκοτεινό, και σχεδόν αόρατο αυτό φωτοστέφανο εκτείνεται περίπου ένα εκατομμύριο έτη φωτός από το γαλαξία που φιλοξενεί, και στη μισή απόσταση από τον δικό μας Γαλαξία. Το εύρημα αυτό υπόσχεται να αποκαλύψει στους αστρονόμους περισσότερα για την εξέλιξη και τη δομή αυτών των μαγευτικών, γιγάντιων σπειροειδών γαλαξιών , ο οποίος και είναι ένας από τους πιο κοινούς τύπους γαλαξιών στο σύμπαν.

"Τα φωτοστέφανα αυτά είναι οι αέριες ατμόσφαιρες των γαλαξιών. Οι ιδιότητες αυτών των αέριων  φωτοστέφανων ελέγχουν το ρυθμό με τον οποίο σχηματίζονται τα αστέρια στους γαλαξίες, σύμφωνα με τα μοντέλα σχηματισμού των γαλαξιών," εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής, Nicolas Lehner του Πανεπιστημίου του Notre Dame, στην Indiana των ΗΠΑ. Το γιγάντιο αυτό φωτοστέφανο εκτιμάται ότι περιέχει τη μισή μάζα των άστρων από τα άστρα που βρίσκονται στον γαλαξία της Ανδρομέδας, με τη μορφή ενός θερμού και διάχυτου αερίου. Αν θα μπορούσε να το δει κάποιος με γυμνό μάτι, το φωτοστέφανο αυτό θα μπορούσε να είναι 100 φορές τη διάμετρο της πανσελήνου στον ουρανό. Αυτό είναι ισοδύναμο με τμήμα του ουρανού που καλύπτεται από δύο μπάλες του μπάσκετ πάνω σε ένα έναν ανθρώπινο βραχίονα !

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, επίσης γνωστός και ως M31, βρίσκεται 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά και μοιάζει με ένα αχνό άξονα, περίπου 6 φορές τη διάμετρο της πανσελήνου. Θεωρείται σχεδόν δίδυμος του Γαλαξία μας.

Επειδή το αέριο στο άλω της Ανδρομέδας είναι σκοτεινό, η ομάδα εξέτασε φωτεινά αντικείμενα που βρίσκονται στο φόντο, μέσα από το του αέριο, και παρατήρησαν πως το φως άλλαξε. Αυτό λιγάκι μοιάζει να είναι σαν να κοιτά κάποιος το βράδυ ένα λαμπερό φως όπως αυτό φαίνεται στο πυθμένα μιας πισίνας. Τα ιδανικά "φώτα" υποβάθρου (φόντο) για μια τέτοια μελέτη είναι τα Κβάζαρς, τα οποία είναι είναι πολύ μακρινοί φωτεινοί πυρήνες ενεργών γαλαξιών που τροφοδοτούνται από μαύρες τρύπες. Η ομάδα χρησιμοποίησε 18 τέτοια Κβάζαρς που βρίσκονται μακριά και πίσω από την Ανδρομέδα για να εξετάσουν πώς το υλικό διανέμεται και πέρα ​​από το ορατό δίσκο του γαλαξία. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο 10 Μαΐου του 2015, στην έκδοση του περιοδικού ‘’The Astrophysical Journal’’.

Νωρίτερα έρευνες από  το πρόγραμμα Άλω-Φασματογράφος Κοσμικής Προέλευσης ((Hubble's Cosmic Origins Spectrograph (COS)—Halos)) το οποίο μελέτησε 44 μακρινούς γαλαξίες ανακάλυψε ''φωτοστέφανα'' όπως της Ανδρομέδας, αλλά ποτέ πριν δεν είχε ανακαλύψει ένα τόσο τεράστιο φωτοστέφανο σε κάποιο γειτονικό γαλαξία. Επειδή οι προηγούμενοι μελετηθέντες γαλαξίες ήταν πολύ πιο μακριά, εμφανίστηκαν πολύ μικρότεροι στον ουρανό. Μόνο ένα Κβάζαρ θα μπορούσε να ανιχνευθεί πίσω από κάθε τέτοιο μακρινό γαλαξία, παρέχοντας μόνο ένα φωτεινό σημείο αναφοράς έτσι ώστε να χαρτογραφηθεί το μέγεθος του φωτοστέφανου και η δομή του. Με την εγγύτητά της στη Γη και αντίστοιχα το μεγάλο ‘’αποτύπωμα’’ στον ουρανό, η Ανδρομέδα παρέχει ένα πολύ καλό  δειγματοληπτικό πεδίο από πολλά Κβάζαρς υποβάθρου.

"Καθώς το φως από τα Κβάζαρ ταξιδεύει προς το Hubble, το αέριο από το Άλω (φωτοστέφανο) απορροφά ένα μέρος από αυτό το φως του, κάνοντας έτσι το Κβάζαρ να  φαίνεται λίγο πιο σκοτεινό σε ένα μόλις πολύ μικρό φάσμα κυματομορφής," εξηγεί ο συν-ερευνητής J. Christopher Howk, επίσης του Notre Dame . "Με τη μέτρηση της ‘’βύθισης΄΄που σημειώνεται στην φωτεινότητα σε αυτήν την περιοχή, μπορούμε να πούμε πόσο Άλω  αερίου από το M31 υπάρχει μεταξύ μας και αυτού του Κβάζαρ."


Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τη μοναδική ικανότητα του Hubble για να μελετήσουν το υπεριώδες φως από τα Κβάζαρ. Το Υπεριώδες φως απορροφάται από την ατμόσφαιρα της Γης, γεγονός που καθιστά δύσκολο τη παρατήρηση με ένα επίγειο τηλεσκόπιο. Η ομάδα άντλησε δεδομένα από περίπου 5 χρόνια σημαντικών παρατηρήσεων τα οποία αποθηκεύονται στο αρχείο δεδομένων του Hubble για τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας. Πολλές προηγούμενες ''καμπάνιες''  του Hubble έχουν χρησιμοποιήσει Κβάζαρς για να μελετήσουν αέριο πολύ πιο μακριά από την  Ανδρομέδα, (αλλά σε γενικές κατευθύνσεις). Έτσι, βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπήρχε ήδη εκεί ένας θησαυρός δεδομένων.

Αλλά από πού προήλθε αυτό το γιγάντιο φωτοστέφανο; Μεγάλης κλίμακας προσομοιώσεις γαλαξιών υποδεικνύουν ότι το φωτοστέφανο αυτό σχηματίστηκε ταυτόχρονα με την Ανδρομέδα. Η ομάδα επίσης καθόρισε ότι είναι εμπλουτισμένο με στοιχεία πολύ βαρύτερα από το Υδρογόνο και το Ήλιο, και ο μόνος τρόπος για να εξαχθούν αυτά τα βαριά στοιχεία είναι από αστέρια που εκρήγνυται σε εκρήξεις που ονομάζονται ''Εκρήξεις Υπερκαινοφανών'' (σουπερνόβα). Η σουπερνόβα αυτή εξεράγει στο γεμάτο από άστρα δίσκο  της Ανδρομέδας και βίαια απώθησε αυτά τα βαρύτερα στοιχεία μακριά, έξω στο Διάστημα. Κατά τη διάρκεια ζωής της Ανδρομέδας, σχεδόν το ήμισυ του συνόλου των βαρέων στοιχείων από τα αστέρια της έχουν αποβληθεί πέρα ​​από τον αστρικό δίσκο του γαλαξία, ο οποίος έχει διάμετρο 200.000 έτη φωτός.

Τι σημαίνει αυτό για το δικό μας γαλαξία; Επειδή ζούμε στο εσωτερικό του Γαλαξία, οι επιστήμονες δεν μπορεί να προσδιορίσουν αν υπάρχει ή όχι ένα τέτοιο εξίσου ογκώδες  και εκτεταμένο φωτοστέφανο γύρω από το Γαλαξία μας. Είναι μια περίπτωση που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει κάποιος τα δέντρα από το δάσος . Αν ο Γαλαξίας περιβάλλεται  από ένα εξίσου τεράστιο φωτοστέφανο, τα φωτοστέφανα των δύο γαλαξιών μπορεί ήδη να έχουν σχεδόν αγγίξει το ένα το άλλο,  και να έχουν σιωπηρά συγχωνευτεί πολύ πριν συγκρουστούν οι δύο μεγάλοι γαλαξίες. Παρατηρήσεις του Hubble δείχνουν ότι οι γαλαξίες της  Ανδρομέδας και ο Γαλαξίας μας θα συγχωνευθούν για να σχηματίσουν ένα γιγαντιαίο ελλειπτικό γαλαξία σε περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα.

Επικοινωνία:

Ann Jenkins / Ray Villard
Space Telescope Science Institute, Baltimore, Md.
410-338-4488 / 410-338-4514
jenkins@stsci.edu / villard@stsci.edu
Felicia Chou
NASA Headquarters, Washington, D.C.
202-358-0257
felicia.chou@nasa.gov

Nicolas Lehner
University of Notre Dame, Notre Dame, Indiana
574-631-5755
nlehner@nd.edu

Απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Γκίκας.
ΠΗΓΕΣ: http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2015/15/full/
               https://el.wikipedia.org

To Κονκόρντ του Διαστήματος

Το σκάφος E-SAIL θα μπορεί να ταξιδέψει στις άκρες του ηλιακού συστήματος σε μόλις δέκα χρόνια

Καλλιτεχνική απεικόνιση του E-SAIL το οποίο θα κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο Διάστημα

Το Κονκόρντ με τον επαναστατικό σχεδιασμό και τεχνολογία του μείωσε στο ελάχιστο δυνατό την διάρκεια των υπερατλαντικών πτήσεων. H NASA αποφάσισε πριν από λίγο καιρό να προχωρήσει στην ανάπτυξη ενός νέου επαναστατικού συστήματος προώθησης που θα μειώνει στο ελάχιστο δυνατό την διάρκεια των διαστημικών πτήσεων. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η ανάπτυξη του συστήματος προχωρά με ταχύ ρυθμό και οι πρώτες δοκιμές θα γίνουν αν όλα πάνε καλά το 2020. Το σκάφος που θα χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα θα μπορεί να εκτοξευτεί από τη Γη και να φτάσει στις άκρες του Ηλιακού Συστήματος σε μόλις δέκα χρόνια. Το Voyager 1 της NASA χρειάστηκε 35 ολόκληρα χρόνια μέχρι να φτάσει το σύνορο του Ηλιακού Συστήματος το 2012.

Το ιστίο
Η ανάπτυξη του συστήματος γίνεται στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης «Μάρσαλ» της NASA. Πρόκειται για ένα «ηλεκτροστατικό ιστίο», το E-SAIL, το οποίο θα μπορούσε να επιταχύνει διαστημικά σκάφη χωρίς καν να χρειάζεται καύσιμα.

Πρόκειται για μια ελαφριά αλλά γιγάντια κατασκευή που θα αξιοποιεί τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο, ένα συνεχές ρεύμα πρωτονίων και ηλεκτρονίων που πηγάζει από τον Ήλιο και κινείται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα σωματίδια αυτά κινούνται με ταχύτητα 400 έως 750 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και μπορούν να προσφέρουν έτσι την απαιτούμενη ορμή.

Το σύστημα θα αποτελείται από 10 με 20 λεπτά καλώδια από αλουμίνιο τα οποία απλώνονται ακτινωτά από το κέντρο του σκάφους και σχηματίζουν ένα κυκλικό «ιστίο». Τα καλώδια θα φέρουν θετικό ηλεκτρικό φορτίο ώστε να απωθούν τα πρωτόνια του ηλιακού ανέμου. Λόγω της αρχής διατήρησης της ορμής, η άπωση αυτή θα επιταχύνει το σκάφος αργά αλλά σταθερά.

Για να φτάσει όμως μέχρι το όριο του Ηλιακού Συστήματος, το ηλεκτροστατικό ιστίο θα έπρεπε να είναι πραγματικά τεράστιο, με τα καλώδια να ξεπερνούν σε μήκος τα 19 χιλιόμετρα. Καθώς το σκάφος περιστρέφεται αργά, εκτελώντας μια στροφή ανά ώρα, φυγόκεντρες δυνάμεις θα τεντώνουν τα καλώδια μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως στην τελική τους θέση. Επιπλέον, η ρύθμιση της ηλεκτρικής τάσης σε κάθε καλώδιο ξεχωριστά θα επέτρεπε στο σκάφος να στρίβει.




Οι πρώτες δοκιμές
Οι πρώτες, προκαταρκτικές δοκιμές πραγματοποιούνται με ένα καλώδιο από ανοξείδωτο ατσάλι που βρίσκεται μέσα σε έναν θάλαμο με ελεγχόμενη εκπομπή πλάσματος. Οι μετρήσεις της εκτροπής των πρωτονίων θα επιτρέψουν στους υπεύθυνους του ερευνητικού προγράμματος να αναπτύξουν υπολογιστικά μοντέλα της αλληλεπίδρασης των καλωδίων με τον ηλιακό άνεμο.

Αν οι δοκιμές δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, το πρώτο ηλεκτροστατικό ιστίο θα μπορούσε να εκτοξευτεί σε μια δεκαετία και να φτάσει μέχρι την άκρη του Ηλιακού Συστήματος σε 20 χρόνια από σήμερα. «Θα μπορέσουμε να οργανώσουμε παρόμοια με αυτή του Voyager που καλύψει την ίδια απόσταση σε μόλις 10-12 έτη. Θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον Πλούτωνα σε πέντε χρόνια και στον Δία σε μόλις δύο» δήλωσε ο Μπρους Βάιγκμαν, επικεφαλής της ομάδας που ασχολείται με την κατασκευή του E-SAIL.

 tovima.gr/science

Τα σχέδια της NASA για την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος μετά και πέρα από το Juno

«Υπάρχουν πολλοί αχαρτογράφητοι κόσμοι που υπόσχονται πολλά και αντικείμενα που ανυπομονούμε να εξερευνήσουμε, με τις τωρινές και τις μελλοντικές μας αποστολές» λέει ο Τζιμ Γκριν, Planetary Division Director της NASA.Φωτο: Solar System ESA Carreau

Με το διαστημόπλοιο Juno να έχει μπει σε τροχιά γύρω από τον Δία και να αναμένονται οι πρώτες κοντινές φωτογραφίες (η λήψη τους αναμένεται στις 27 Αυγούστου), η NASA συνεχίζει την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, καθώς ακόμα και αν θεωρείται η διαστημική μας «γειτονιά» ή το «σπίτι» μας, είναι άπειρα ακόμα τα ερωτήματα, αφού παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο.

«Υπάρχουν πολλοί αχαρτογράφητοι κόσμοι που υπόσχονται πολλά και αντικείμενα που ανυπομονούμε να εξερευνήσουμε, με τις τωρινές και τις μελλοντικές μας αποστολές» λέει ο Τζιμ Γκριν, Planetary Division Director της NASA.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αναμένεται να εκτοξευτεί το 2018 και δεν ειδικεύεται μόνο στην παρατήρηση μακρινών σωμάτων, αλλά και «γειτονικών» πλανητών και των φεγγαριών τους στο ηλιακό σύστημα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Ιώ, ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια του Δία, που είναι και ο πλέον ενεργός ηφαιστειακά κόσμος στο ηλιακό σύστημα.

Επίσης, η NASA έχει ήδη επιλέξει εννιά επιστημονικά εργαλεία για μια μελλοντική αποστολή με σκοπό τη μελέτη της Ευρώπης, επίσης δορυφόρου του Δία, που θεωρείται ότι κρύβει έναν ωκεανό σε υγρή μορφή κάτω από την παγωμένη της επιφάνεια.

Ακόμη, το Hubble, με τα αναβαθμισμένα του όργανα έχει βρει ενδείξεις ύπαρξης αλμυρού νερού στον Γανυμήδη, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία, και η NASA περιμένει επιπλέον πολύτιμα στοιχεία, καθώς η αποστολή του τηλεσκοπίου έχει επεκταθεί για άλλα πέντε χρόνια.

Το Cassini συνεχίζει την εξερεύνηση του Κρόνου, των δακτυλίων και των φεγγαριών του από το 2004 και το 2017, στην τελική φάση της μακρόχρονης αποστολής του, θα πραγματοποιήσει 22 «βυθίσεις» στο κενό ανάμεσα στην εξώτερη ατμόσφαιρα του Κρόνου και τους δακτυλίους του.

Όσον αφορά στον Τιτάνα, ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια του, έχει παρατηρηθεί ενδελεχώς από το Cassini, αλλά και το Huygens της ESA. Μετά το τέλος της αποστολής Cassini, τη μελέτη θα αναλάβει το τηλεσκόπιο Webb.

Στις 14 Ιουλίου η NASA γιόρτασε το ένα έτος από το πέρασμα του New Horizons από τον Πλούτωνα, το οποίο απέδωσε άνευ προηγουμένου εικόνες του πλανήτη- νάνου και του φεγγαριού του, Χάροντα.

Επόμενος στόχος είναι η μελέτη ενός αντικειμένου στη ζώνη Kuiper. Επίσης, σε εξέλιξη είναι η αποστολή του διαστημοπλοίου Dawn, για την εξερεύνηση της Εστίας και της Δήμητρας.

Τον Σεπτέμβριο, η NASA θα εκτοξεύσει το OSIRIS-REx, την πρώτη αμερικανική αποστολή σε αστεροειδή κοντά στη Γη (Bennu) για τη συλλογή δειγμάτων που θα επιστραφούν στον πλανήτη μας το 2023. Το OSIRIS-REx θα βοηθήσει στην κατανόηση της ιστορίας του ηλιακού συστήματος και θα ρίξει πιθανώς φως στο πώς μπορεί να εμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη μας.

Ακόμη, μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ άλλοτε: Το Opportunity και το Curiosity εξερευνούν το έδαφος του πλανήτη, ενώ τα MAVEN, MRO και Mars Odyssey βρίσκονται σε τροχιά, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα για την ατμόσφαιρα και την επιφάνειά του.

Το επόμενο όχημα εδάφους, που πρόκειται να εκτοξευτεί το 2020, είναι υπό κατασκευή, και η αποστολή InSight για τη μελέτη του εσωτερικού του Κόκκινου Πλανήτη πρόκειται να εκτοξευτεί το 2018.

 naftemporiki.gr
 wikipedia.org

Το σύμπαν μπορεί να γεννήθηκε από ένα προηγούμενο χωρίς Μεγάλη Έκρηξη

Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος που μας περιβάλλει; Με τη Μεγάλη Έκρηξη, σύμφωνα με την καθιερωμένη θεωρία, δηλαδή με την απότομη διαστολή ενός «κοσμικού σπόρου» άπειρης πυκνότητας. Ωστόσο, δύο επιστήμονες υποστηρίζουν πως η παραπάνω περιγραφή δεν είναι η μοναδική που εξηγεί πειστικά την καταγωγή του σύμπαντος.

Ο κόσμος μας προέρχεται από ένα προηγούμενο σύμπαν, το οποίο κάποια στιγμή έπαψε να συστέλλεται, ξεκινώντας ξανά να επεκτείνεται;

Πιο συγκεκριμένα, οι δύο ερευνητές πιστεύουν πως, αντί για τη «γέννησή» του από το μηδέν, ο κόσμος μας προέρχεται από ένα προηγούμενο σύμπαν, το οποίο κάποια στιγμή έπαψε να συστέλλεται, ξεκινώντας ξανά να επεκτείνεται. Επομένως, αντί για τη Μεγάλη Έκρηξη, ορόσημο στη συμπαντική ιστορία ήταν η Μεγάλη Αναπήδηση (Big Bounce), η οποία μάλιστα θα μπορούσε να έχει επαναληφθεί και άλλες φορές στο παρελθόν.

Αν και η θεωρία της Μεγάλης Αναπήδησης  έχει διατυπωθεί ήδη από τη δεκαετία του 1920, στην πορεία εγκαταλείφθηκε από τους περισσότερους φυσικούς. Ένας σημαντικός λόγος ήταν πως δεν είχε βρεθεί πώς θα ήταν δυνατόν το σύμπαν μεταβαίνει από τη συστολή στη διαστολή, και αντίστροφα, χωρίς να καταλήγει σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας.

Έτσι, αυτό που έκαναν ο Δρ Steffen Gielen από το Imperial College του Λονδίνου και ο Δρ Neil Turok από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter στον Καναδά, ήταν να διατυπώσουν ένα μοντέλο το οποίο εξηγεί αυτές τις μεταβάσεις.

Έρευνες έχουν δείξει πως το πρώιμο σύμπαν συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις κλίμακες, δηλαδή ότι οι φυσικοί νόμοι που ίσχυαν για ολόκληρο το σύμπαν περιέγραφαν επίσης και την ύλη – ακτινοβολία ακόμη και σε επίπεδα μικρότερα από τις διαστάσεις του ατόμου.

Στο σύγχρονο σύμπαν, η συμμετρία αυτή έχει «σπάσει», αφού ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος αποτελούν την «επικράτεια» διαφορετικών θεωριών. Για παράδειγμα, οι ιδιότητες των στοιχειωδών σωματιδίων περιγράφονται από την κβαντική φυσική, ενώ κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες αποτελούν αντικείμενο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας.

Με δεδομένο ότι το πρώιμο σύμπαν είχε απειροελάχιστες διαστάσεις, θα πρέπει να περιγραφόταν από την κβαντική φυσική. Έτσι, χρησιμοποιώντας την κβαντική φυσική, οι δύο επιστήμονες δημιούργησαν ένα μοντέλο για την εξέλιξή του.

Στο πλαίσιο αυτού του μοντέλου, το προηγούμενο σύμπαν θα μπορούσε όντως να σταματήσει να συστέλλεται, πριν συρρικνωθεί σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας. Αντίθετα, θα ήταν δυνατόν να μεταβεί σε μία φάση διαστολής, ώστε να προκύψει ο κόσμος που μας περιβάλλει.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η κβαντική μηχανική θα μπορούσε επομένως να «γλιτώσει» το σύμπαν από μία βίαιο αρχή όπως η Μεγάλη Έκρηξη, με τον ίδιο τρόπο που «γλιτώνει» τα άτομα από την καταστροφή, αποτρέποντας τη συγχώνευση των ηλεκτρονίων με τους πυρήνες.

Όπως αναφέρει ο Neil Turo  «με μεγάλη έκπληξη διαπιστώσαμε πως θα μπορούσα να περιγράψουμε τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος με την κβαντική μηχανική, κάνοντας ελάχιστες και εύλογες υποθέσεις για την ύλη που υπήρχε τότε. Με αυτές τις προϋποθέσεις, η Μεγάλη Έκρηξη ήταν στην πραγματικότητα μία Μεγάλη Αναπήδηση, όπου η συστολή έδωσε τη θέση της στη διαστολή».

Το επόμενο βήμα για τους δύο φυσικούς είναι να μελετήσουν με ποιον τρόπο το μοντέλο τους μπορεί να επεκταθεί για να εξηγήσει την προέλευση των ανομοιογενών στη δομή του σύμπαντος, από τις οποίες προέκυψαν δομές όπως οι γαλαξίες. 

physics4u.gr

Το 2018 τα πρώτα ταξίδια στο Διάστημα -Το 2017 οι πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις.

 

Η διαστημική εταιρία του Τζεφ Μπέζος “Blue Origin” αναμένει ότι θα ξεκινήσει επανδρωμένες πτήσης δοκιμών του υποτροχιακού διαστημικού οχήματος πολλαπλής χρήσης, New Shepard το 2017.
Σύμφωνα με την ίδια εκτίμηση, η εταιρία αναμένει ότι οι επί πληρωμή πτήσεις των επιβατών στο διάστημα θα ξεκινήσουν το 2018, δήλωσε ο Μπέζος στους δημοσιογράφους.

Οι δηλώσεις έγιναν στη διάρκεια της πρώτης ξενάγησης των δημοσιογράφων στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Blue Origin. Επίσης, για πρώτη φορά, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της amazon.com γνωστοποίησε χρονικούς στόχους, για την έναρξη της εμπορικής-επιβατικής αξιοποίησης του πολλαπλής χρήσης διαστημικού οχήματος. “Οι πιλότοι δοκιμών θα πραγματοποιήσουν δοκιμαστικές πτήσεις μέσα στο 2017. Εάν οι πτήσεις αυτές είναι επιτυχείς και εξελιχθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα, τότε οι επιβάτες-αστροναύτες θα πετάξουν μέσα στο 2018,” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπέζος.

Η εταιρία προγραμματίζει την κατασκευή έξι διαστημικών οχημάτων πολλαπλής χρήσης, τα οποία σχεδιάζονται για να μπορούν να μεταφέρουν αυτόνομα στο διάστημα έξι επιβάτες, σε απόσταση 100 χλμ από τη γη, ώστε ν' αποκτήσουν την εμπειρία της διαστημικής πτήσης. Η πτήση των επιβατών θα έχει ως κύρια χαρακτηριστικά, την έλλειψη της βαρύτητας, αλλά και την εμπειρία της όψης της γης έναντι του σκοτεινού φόντου διαστήματος, με διάρκεια μερικών λεπτών.

Το πρώτο διαστημικό όχημα πολλαπλής χρήσης της Blue Origin χάθηκε στη διάρκεια δοκιμαστικής πτήσης τον Απρίλιο του 2015, ενώ η καψούλα των επιβατών προσγειώθηκε με τη χρήση αλεξιπτώτου στη γη. Το δεύτερο σκάφος του προγράμματος πραγματοποίησε δύο δοκιμαστικές πτήσεις, ενώ η εταιρία κατασκευάζει τα δύο επόμενα διαστημικά οχήματα πολλαπλών πτήσεων. Τα οχήματα αυτά, έχουν για πρώτη φορά, παράθυρα επιβατών.

Η Blue Origin δεν έχει προσδιορίσει ακόμη την τιμή του εισιτηρίου της διαστημικής πτήσης, αλλά ο Τζεφ Μπεζος δήλωσε ότι θα είναι ανταγωνιστική σε σύγκριση με τις τιμές άλλων εταιριών όπως της “Virgin Galactic” του σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον, που έχει ορίσει την τιμή του εισιτηρίου της πτήσης στα 250.000 δολάρια.

Ωστόσο, η εταιρία XCOR Aerospace, που αναπτύσει το Lynx, ένα διθέσιο διαστημικό σκάφος, χρεώνει 100.000 δολάρια για τη θέση ενός επιβάτη, δίπλα στον πιλότο. Η επένδυση του Τζεφ Μπέζος στην Blue Origin ξεπερνάει τα 500 εκατ δολάρια, ενώ η εταιρία αναμένεται ότι θα διπλασιάσει το προσωπικό της, φτάνοντας στους 1.200 υπαλλήλους, μέσα στην επόμενη χρονιά.

Πηγή:iefimerida.gr 

Συζήτηση για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Προγράμματος: οδηγίες αίτησης συμμετοχής!

Λευτέρης Ξυκομηνός


Σε μία δημόσια συζήτηση των Ευρωπαίων πολιτών με στόχο να διαμορφωθεί το μέλλον του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Προγράμματος, θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν περίπου 2.000 πολίτες, 22 Ευρωπαϊκών χωρών ταυτόχρονα, μεταξύ των οποίων και 100 πολίτες από την Ελλάδα. H δημόσια συζήτηση πολιτών για το διάστημα στην Ευρώπη είναι μία πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Στην Ελλάδα διοργανώνεται από το si-Cluster, με την υποστήριξη του Corallia και της ΕΒΙΔΙΤΕ και θα λάβει χώρα στις 10 Σεπτεμβρίου στο α2-innohub στο Μαρούσι.



Οι 100 πολίτες από ολόκληρη τη χώρα θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τις δραστηριότητες, τα ερευνητικά προγράμματα και τις διαστημικές αποστολές της ESA, να εκφράσουν την άποψή τους, να συζητήσουν και να λάβουν μέρος σε μια πανευρωπαϊκή συζήτηση που θα διαμορφώσει το μέλλον του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Προγράμματος. Παράλληλα, έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στον καθορισμό των προτεραιοτήτων σχετικά με όλες τις πτυχές των σημερινών και των μελλοντικών διαστημικών προκλήσεων, όπως διαστημικές πτήσεις, εξερεύνηση διαστήματος, διαστημικές τεχνολογίες και καινοτομία. Τέλος, θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να συνομιλήσουν με άλλους πολίτες με τους οποίους μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον για θέματα του διαστήματος.



Για τη συμμετοχή στη δημόσια συζήτηση δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις για το διάστημα. Στη συζήτηση μπορούν να λάβουν μέρος άτομα ηλικίας από 16 ετών και πάνω, από όλη τη χώρα και από οποιοδήποτε επίπεδο σπουδών. Μοναδικό κριτήριο της διοργάνωσης αποτελεί η επίτευξη αντιπροσωπευτικότητας του πληθυσμού κάθε χώρας. Για να επιτευχθεί αυτό, θα ληφθούν υπόψη κοινωνικο-δημογραφικά κριτήρια όπως ηλικία, φύλο, γεωγραφική περιοχή, επάγγελμα, κ.ά. Οι πολίτες που θα δηλώσουν συμμετοχή θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέρος στο δημόσιο διάλογο που θα διαρκέσει μία ολόκληρη μέρα (09:00-17:00).



Οι δηλώσεις συμμετοχής ξεκίνησαν. Λάβετε μέρος στην πρώτη ελληνική δημόσια συζήτηση πολιτών για το διάστημα στην Ευρώπη συμπληρώνοντας την αίτηση έως 31 Αυγούστου: https://citizensdebateonspaceforeurope.eventbrite.com

 zougla.gr 

Απίστευτα κι όμως αληθινά

του ΔΙΟΝΥΣΗ Π. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟY*


Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι το περασμένο ακαδημαϊκό έτος θα περιόριζα τις διάφορες ομιλίες που κάνω προσκεκλημένος από διάφορους τοπικούς φορείς στις δύο κάθε μήνα. Δυστυχώς έχω το κακό να μην μπορώ να αρνηθώ προσκλήσεις που γίνονται με ενθουσιασμό και εμφανή αγάπη στην επιστήμη που διακονώ επί σχεδόν μισό αιώνα. Κι έτσι οι δύο μηνιαίως έγιναν άλλοτε τρεις κι άλλοτε ακόμη και έξι. Σ’ όλες αυτές τις ομιλίες ανακάλυψα ότι για να μπορώ να επικοινωνήσω καλύτερα και πληρέστερα με τους ακροατές μου, θα έπρεπε να μιλώ με όρους και παραδείγματα που να έχουν νόημα και σημασία γι’ αυτούς. Κι έτσι όλα αυτά τα χρόνια, και για κάθε θέμα που διαπραγματευόμουν, συγκέντρωνα τα παραδείγματα εκείνα που φαίνονταν ότι είχαν κατά καιρούς τη μεγαλύτερη απήχηση στο ακροατήριό μου.

 Στη συλλογή αυτή περιλαμβάνονται θέματα για τον Ηλιο, τους πλανήτες, τα άστρα, τους γαλαξίες και γενικότερα το σύμπαν. Πολλά μάλιστα απ’ αυτά θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει και με τον όρο «απίστευτα κι όμως αληθινά». Με τον ερχομό, λοιπόν, του καλοκαιριού και με την ευκαιρία των διακοπών, που όλοι μας λίγο-πολύ θα έχουμε, θεώρησα καλό να παραθέσω εδώ μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα και (κατά τη γνώμη μου) πιο εντυπωσιακά από τα παραδείγματα που χρησιμοποιώ στις διάφορες ομιλίες μου για να πάρετε κι εσείς μια γεύση! Αν ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα είχε το μέγεθος ενός καρυδιού, τότε ο Γαλαξίας μας θα είχε διάμετρο 160.000 χλμ.

Εάν σμικρύναμε τον Ηλιο στο μέγεθος ενός πορτοκαλιού, η Γη θα βρισκόταν σε απόσταση 15 μέτρων από αυτόν με το ίδιο μέγεθος που έχει ένας σπόρος από σουσάμι, ενώ το αμέσως επόμενο άστρο, ο Εγγύτατος του Κενταύρου, θα βρισκόταν σε απόσταση 4.000 χλμ.

Ή ακόμη πιο παραστατικά: αν σμικρύναμε το ηλιακό μας σύστημα ένα τρισεκατομμύριο φορές, τότε θα είχε το μέγεθος ενός μεγάλου δωματίου. Με την ίδια σμίκρυνση ο Ηλιος μας θα είχε το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας και το πλησιέστερο σε μας άστρο –ο Εγγύτατος του Κενταύρου– θα βρισκόταν σε απόσταση 42 χλμ. Στην ίδια σμίκρυνση ολόκληρος ο Γαλαξίας μας θα είχε διάμετρο 1.000.000 χλμ. και θα στολιζόταν με περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, το καθένα με μέσο μέγεθος όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας και μέση απόσταση περίπου 40 χλμ. το ένα από το άλλο.

Εάν ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο προς το πλησιέστερο μετά τον Ηλιο άστρο (τον Εγγύτατο του Κενταύρου), θα χρειαζόμασταν 52.000.000 χρόνια! Εάν το αυτοκίνητό μας έτρεχε με 160 χλμ. την ώρα, θα χρειαζόμασταν 201 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσουμε στο κέντρο του Γαλαξία μας και 670 δισεκατομμύρια χρόνια για να τον διασχίσουμε από τη μιαν άκρη στην άλλη. Κάθε δευτερόλεπτο ο Ηλιος μετατρέπει 4,5 εκατομμύρια τόνους της μάζας του σε ενέργεια, που θα κάλυπτε όλες τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης για 13.000.000 χρόνια.

Ενα από τα μεγαλύτερα άστρα που έχουμε παρατηρήσει στον ουρανό είναι ένας κόκκινος γίγαντας στον αστερισμό του Ταύρου, που ονομάζεται Αλντεμπαράν, βρίσκεται σε απόσταση 68 ετών φωτός και έχει διάμετρο 85.000 φορές μεγαλύτερη της Γης. Το άστρο Αντάρης (Αλφα Σκορπιού) βρίσκεται σε απόσταση 520 ετών φωτός από τη Γη, είναι 500 φορές μεγαλύτερο από τον Ηλιο και έχει 15 φορές περισσότερα υλικά, αλλά η πυκνότητά του είναι 1.000.000 φορές μικρότερη από το δικό μας άστρο.

Ενα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα ζύγιζε 50.000.000 τόνους.
Μία έκρηξη σουπερνόβα παρατηρήθηκε από την Κίνα το 1054 μ.Χ. στον αστερισμό του Ταύρου σε απόσταση 6.300 ετών φωτός και έλαμψε με την ισχύ 500.000.000 Ηλίων. Η έκρηξη εκείνη άφησε πίσω της ένα φωτεινό νεφέλωμα, που ονομάζεται Νεφέλωμα Καρκίνος, με σημερινή διάμετρο 6 ετών φωτός ή 57 τρισεκατομμυρίων χλμ. Το Νεφέλωμα Καρκίνος διαστέλλεται με ταχύτητα που προσεγγίζει τα τέσσερα εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή αυτή συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα υπολείμματα της σουπερνόβα θα φτάσουν στη Γη σε περίπου 2.000.000 χρόνια.

Ο Γαλαξίας μας αποτελεί περίπου το ένα τρισεκατομμυριοστό των ορατών υλικών του σύμπαντος. Συγκριτικά έχει το βάρος μιας μικρής βίδας σ’ ένα θωρηκτό 100.000 τόνων.
Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, που βρίσκεται σε απόσταση 2,25 εκατομμυρίων ετών φωτός, πλησιάζει τον δικό μας με ταχύτητα 500.000 χιλιομέτρων την ώρα, έτσι οι δύο γαλαξίες πρόκειται αναπόφευκτα να συγκρουστούν σε περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Μέσα σε μια δαχτυλήθρα χωρούν ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άτομα.
Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει πάνω στη Γη γεννιούνται 2 μωρά, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα γεννιούνται 63.400 νέα άστρα στο σύμπαν. Με τις σημερινές πιο συντηρητικές μας εκτιμήσεις υπολογίζουμε ότι στον Γαλαξία μας υπάρχουν σήμερα 900.000 δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες ενώ στο σύμπαν φτάνουν τα 900 τρισεκατομμύρια.

Κι έπεται συνέχεια!

* Ο κ. Διονύσης Π. Σιμόπουλος είναι επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.

 physicsgg.me 

Νέος πλανήτης - νάνος ανακαλύφθηκε στο ηλιακό σύστημα

OSSOS Team/Alex Parker

Απεικόνιση της τροχιάς του 2015 RR245.

Του Κώστα Δεληγιάννη
Ένας παγωμένος «κόσμος», ο οποίος βρίσκεται μακρύτερα από τον Πλούτωνα και τον Ποσειδώνα, είναι το νέο μέλος που προστέθηκε στο ηλιακό μας σύστημα. Με όνομα 2015 RR245, φαίνεται πως δεν ξεπερνά σε διάμετρο τα 700 χιλιόμετρα, δηλαδή το μέγεθός του είναι μόλις το 5% της Γης. Κάτι που σημαίνει πως κατατάσσεται στους πλανήτες - νάνους.

Ο 2015 RR245 ανακαλύφθηκε από μία διεθνή ομάδα αστρονόμων, από εικόνες που έλαβε το επίγειο τηλεσκόπιο Καναδά - Γαλλίας - Χαβάης. Στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς του, η απόστασή του από τον Ήλιο είναι 120πλάσια από τη μέση απόσταση Γης - Ήλιου, ενώ ολοκληρώνει μία πλήρη περιφορά σε 700 γήινα χρόνια.

«Τα ουράνια σώματα πέρα από τον Ποσειδώνα μάς δείχνουν με ποιον τρόπο σχηματίσθηκαν οι γιγάντιοι πλανήτες και πώς, στη συνέχεια, μετατοπίστηκαν μακριά από τον Ήλιο», σημειώνει η Μισέλ Μπάνιστερ, μέλος της ομάδας από το πανεπιστήμιο της Βικτόρια στον Καναδά.

«Μας επιτρέπουν να ανασυνθέσουμε την ιστορία του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, σχεδόν όλοι αυτοί οι παγωμένοι “κόσμοι” είναι εξαιρετικά αμυδροί και μικροί. Επομένως, είναι πραγματικά συναρπαστικό το ότι βρήκαμε ένα σώμα αρκετά μεγάλο και φωτεινό, το οποίο μπορούμε να μελετήσουμε με λεπτομέρεια», προσθέτει η ερευνήτρια στην ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του τηλεσκοπίου.

Ο νέος πλανήτης - νάνος είναι αρκετά μικρότερος από τον Πλούτωνα, ο οποίος έχει διάμετρο 2.370 χιλιόμετρα. Εντοπίσθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, σε φωτογραφίες που είχε τραβήξει το τηλεσκόπιο στη Χαβάη τον Σεπτέμβριο του 2015, στο πλαίσιο του πρότζεκτ OSSOS (Outer Solar System Origins Survey) στο οποίο συμμετέχουν 50 αστρονόμοι από ινστιτούτα και πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο.

OSSOS TEAM

Η ελλειπτική τροχιά του 2015 RR245 είναι αρκετά επιμήκης, κάτι που σημαίνει πως στην πορεία που διαγράφει μεταβάλλεται σε μεγάλο βαθμό η απόστασή του από τον Ήλιο. Το πλησιέστερο σημείο της τροχιάς του στον Ήλιο υπολογίζεται πως ισοδυναμεί με το 34πλάσιο της μέσης απόστασης Γης - Ήλιου. 


Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η επόμενη φορά που θα βρεθεί σε αυτό το σημείο, δηλαδή όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον αστέρα του ηλιακού μας συστήματος, θα είναι το 2096.


Ο 2015 RR245 θα αποκτήσει μέσα στους επόμενους μήνες την επίσημη ονομασία του, όπως συνέβη για παράδειγμα και με την Έριδα ή τη Χαουμέια (Haumea), δύο ακόμη επιβεβαιωμένους πλανήτες - νάνους που «κατοικούν» όπως και εκείνος στη Ζώνη του Κόιπερ. Η συγκεκριμένη περιοχή, η οποία βρίσκεται στις «παρυφές» του ηλιακού μας συστήματος πέρα από τον Ποσειδώνα, κατακλύζεται από κομήτες και άλλους διαστημικούς βράχους διάφορων μεγεθών.

 naftemporiki.gr 

Ο Στροβιλιζόμενος Πυρήνας του Νεφελώματος του Καρκίνου.

Εικόνα: NASA, ESA - Ευχαριστίες: J. Hester (ASU), Μ Weisskopf (NASA / GSFC)

Εξήγηση: Στον πυρήνα του Νεφελώματος του Καρκίνου (Μ1) βρίσκεται ένα μαγνητισμένο αστέρι νετρονίων μεγέθους πόλης, που περιστρέφεται 30 φορές το δευτερόλεπτο. 

Γνωστό ως το ‘’Πάλσαρ του Καρκίνου’’ (Crab Pulsar), φαίνεται στη εικόνα δεξιότερα από τα δύο φωτεινά αστέρια, ακριβώς κάτω από το στροβιλισμό που βρίσκεται στο κέντρο σε αυτή την εκπληκτική εικόνα του πυρήνα του νεφελώματος από το Διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. 

Εκτείνεται σε περίπου τρία έτη φωτός. Η θεαματική αυτή εικόνα πλαισιώνει το λαμπερό αέριο, τις κοιλότητες και τα νήματα που στροβιλίζονται λουσμένα σε ένα απόκοσμο μπλε φως. Η μπλε λάμψη είναι ορατή ακτινοβολία που εκπέμπεται από ηλεκτρόνια που κινούνται σπειροειδώς σε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός.

Σαν ένα κοσμικό δυναμό το Πάλσαρ πυροδοτεί τις εκπομπές από το νεφέλωμα, οδηγώντας ένα κρουστικό κύμα μέσω του περιβάλλοντος υλικού και επιταχύνει τα σπειροειδώς κινούμενα ηλεκτρόνια. 

Με περισσότερη μάζα από τον Ήλιο και την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα, το περιστρεφόμενο Πάλσαρ είναι ο πυρήνας ενός τεράστιου άστρου που κατέρρευσε και εξερράγη. Το Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι το διεσταλμένο απομεινάρι από τα  εξωτερικά στρώματα του άστρου. Η έκρηξη σουπερνόβα ήταν ορατή στον πλανήτη μας το έτος 1054.

ΠΗΓΗ:  apod.nasa.gov - https://el.wikipedia.org

Απόδοση στα Ελληνικά : ''ΑΡΑΤΟΣ'' Παρατηρησιακή Αστρονομία Σαλαμίνας 

                                                

Ο Πλανήτης Αρης είχε κάποτε πολλά φεγγάρια αλλά έπεσαν πάνω του.

Τουλάχιστον δέκα είχαν δημιουργηθεί από κατακλυσμική πρόσκρουση  

Οι δύο μικροί δορυφόροι του 'Αρη, ο Φόβος και ο Δείμος, είναι οι μόνοι επιζήσαντες από την πρόσκρουση ενός άλλου πρωτοπλανήτη πάνω στον «κόκκινο πλανήτη» πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες Ευρωπαίων επιστημόνων. 

Η κατακλυσμική πρόσκρουση, παρόμοια με αυτή που συνέβη κάποτε στη Γη και γέννησε τη Σελήνη, εκτιμάται ότι δημιούργησε πολλά άλλα φεγγάρια -τουλάχιστον δέκα- που σήμερα πια δεν υπάρχουν. Ένα από αυτά τα εξαφανισμένα φεγγάρια είχε διάμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων, δηλαδή ήταν σχεδόν 1.000 φορές μεγαλύτερο από τον Φόβο. Και οι δύο μελέτες πάντως βασίζονται όχι σε απτά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά σε προσομοιώσεις σε υπολογιστές. 

Η μία μελέτη, από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας και του Πανεπιστημίου Αιξ-Μασσαλίας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", αποκλείει το «σενάριο» ότι ο Φόβος και ο Δείμος είναι πρώην αστεροειδείς που εγκλωβίστηκαν από τη βαρύτητα του 'Αρη και έγιναν δορυφόροι του. Οι υπολογισμοί δείχνουν ως μοναδική πιθανή εκδοχή την προέλευση των φεγγαριών από μια σύγκρουση του πλανήτη με κάποιο άλλο ουράνιο σώμα, το οποίο είχε μέγεθος το ένα τρίτο περίπου του 'Αρη. 

Στο ίδιο μήκος κύματος, οι βέλγοι και γάλλοι ερευνητές της δεύτερης μελέτης, με επικεφαλής τον Πασκάλ Ρόζενμπλατ του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Βελγίου στις Βρυξέλες, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience", προσομοίωσαν μια γιγάντια πρόσκρουση στον 'Αρη και ανέπτυξαν ένα μοντέλο που δείχνει τι πιθανώς συνέβη στη συνέχεια. 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, οι δορυφόροι που σχηματίσθηκαν μετά την αρχική πρόσκρουση, ο μεγάλος και οι μικρότεροι, σταδιακά έπεσαν στον 'Αρη, αφήνοντας στον ουρανό μόνο τα δύο πιο μακρινά φεγγάρια, τον Φόβο και τον Δείμο, διαμέτρου 22 χλμ. και 12 χλμ. αντίστοιχα. 

Μάλιστα οι επιστήμονες προβλέπουν ότι στο μέλλον ο 'Αρης θα μείνει μόνο με ένα δορυφόρο, καθώς ο Φόβος, που σήμερα απέχει 6.000 χιλιόμετρα, σταδιακά έλκεται από τον μητρικό πλανήτη του και κάποια στιγμή, σε 20 έως 40 εκατομμύρια χρόνια, θα πέσει σε αυτόν. Σημειωτέον ότι στην περίπτωση της Γης συμβαίνει το αντίθετο, καθώς η Σελήνη σταδιακά απομακρύνεται.

 Οι επιστήμονες θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα πράγματα από πρώτο χέρι, καθώς η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) προγραμματίζει να εκτοξεύσει το 2022 την αποστολή Mars Moons Exploration (MMX), η οποία θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα από την επιφάνεια του Φόβου και να τα επιστρέψει στη Γη το 2027.

 Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) σχεδιάζει μια παρόμοια αποστολή το 2024, σε συνεργασία με τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Roscosmos). Οι αποστολές αυτές θα δείξουν κατά πόσο ισχύουν τα σενάρια και οι προσομοιώσεις. 

Πηγή 1: ΑΠΕ/ΜΠΕ 
Πηγή 2: www.lifo.gr

Πράσινο φως από τη NASA στο «New Horizons» να επεκτείνει την αποστολή του στη Ζώνη Κάιπερ.

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) έδωσε επίσημα έγκριση για την επέκταση της αποστολής του διαστημικού σκάφους «New Horizons» (Νέοι Ορίζοντες).

Έτσι, μετά την ιστορική επίσκεψη στον Πλούτωνα πέρυσι το καλοκαίρι, το σκάφος θα ταξιδέψει ακόμη πιο μακριά, στο ουράνιο σώμα 2014 ΜU69, διαμέτρου 30 χιλιομέτρων, που βρίσκεται στην Ζώνη Κάιπερ, στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

Το νέο «ραντεβού», το οποίο μάλιστα θα είναι τέσσερις φορές πιο κοντινό από ό,τι ήταν με τον Πλούτωνα, προγραμματίζεται για την 1η Ιανουαρίου 2019.

«Η αποστολή του σκάφους στον Πλούτωνα υπερέβη τις προσδοκίες μας και ακόμη σήμερα το New Horizons συνεχίζει να στέλνει εκπληκτικά δεδομένα. Έχουμε τη χαρά να συνεχίσουμε τώρα στα σκοτεινά βάθη του εξωτερικού ηλιακού μας συστήματος, προς ένα επιστημονικό στόχο, τον «2014 MU69», που δεν είχε καν ανακαλυφθεί, όταν το διαστημικό σκάφος είχε εκτοξευθεί» δήλωσε ο διευθυντής πλανητικής επιστήμης της NASA Τζιμ Γκριν.

 newsbomb.gr

Σε τροχιά γύρω από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος μπήκε επιτυχώς το Juno

H Ήρα της NASA έτοιμη να ξεμπροστιάσει τον Δία

Τα βασικά της αποστολής Juno σε βίντεο της NASA με αφήγηση στα αγγλικά

Όπως η Ήρα της ελληνορωμαϊκής μυθολογίας μπορούσε να βλέπει κάτω από τα πυκνά σύννεφα που δημιουργούσε ο Δίας για να καλύπτει τις ατασθαλίες του, το Juno της NASA θα κάνει κάτι ανάλογο για την πλανητολογία: η αποστολή των 1,1 δισ. δολαρίων τέθηκε την Τρίτη σε τροχιά γύρω από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος.

Λίγο μετά τις 6 το πρωί ώρα Ελλάδας, το σκάφος πυροδότησε τον πυραυλοκινητήρα του για έναν ελιγμό υψηλής ακρίβειας, προκειμένου να επιβραδύνει και να συλληφθεί από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.

Αν ο ελιγμός δεν είχε πετύχει, η αποστολή θα προσπερνούσε το στόχο της και θα χανόταν για πάντα στο Διάστημα.

Την κρίσιμη ώρα, η βασική κεραία του Juno δεν κοιτούσε προς τη Γη, και οι αγχωμένοι υπεύθυνοι της αποστολής στο εργαστήριο JPL της NASA μπορούσαν να παρακολουθούν τις εξελίξεις μέσω απλών τόνων που μεταδίδονταν από την κεραία χαμηλής απολαβής.

Μέχρι τις αρχές του 2018, το Juno θα κινείται σε τροχιά που διέρχεται πάνω από τους πόλους, και θα πλησιάσει τα σύννεφα του πλανήτη σε απόσταση μικρότερη από 5.000 χιλιόμετρα. Συγκριτικά, οι γεωστατικοί δορυφόροι τηλεπικοινωνιών πετούν σχεδόν 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.

Εικόνες υψηλής ανάλυσης και μια πληθώρα άλλων δεδομένων θα βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν την προέλευση και την εξέλιξη του Δία και συνεπώς ολόκληρου του Ηλιακού Συστήματος.

Συγκεκριμένα, οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να διευκρινίσουν ποια είναι η εσωτερική δομή του Δία, αν έχει στερεό πυρήνα στο κέντρο του και αν σχηματίστηκε στη σημερινή του θέση ή σε διαφορετική απόσταση από τον Ήλιο -στοιχεία που θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν την κρατούσα θεωρία για σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος.

Ασπίδα από τιτάνιο

Η αποστολή δεν έχει απεριόριστο χρόνο για να δώσει απαντήσεις, αφού θα τερματιστεί τον στις αρχές του 2018.

Ορισμένα όργανα, ανάμεσά τους η κύρια κάμερα του σκάφους, είναι πιθανό να πάψουν να λειτουργούν αρκετά νωρίτερα από αυτήν την καταληκτική ημερομηνία.

Αιτία είναι οι ακραίες δόσεις ακτινοβολίας που δέχεται το Juno -το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του Δία συλλαμβάνει φορτισμένα σωματίδια και τα επιταχύνει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.

Στη διάρκεια της παραμονής του το Juno θα δεχθεί ακτινοβολία που θα ισοδυναμούσε με δεκάδες εκατομμύρια ακτινογραφίας.

Για να αντέξει η αποστολή αυτό το άκρως εχθρικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα εξαρτήματά του βρίσκονται τοποθετημένα μέσα σε ένα κουτί από τιτάνιο με παχιά τοιχώματα.

Επιπλέον, η πολική τροχιά στην οποία κινείται το σκάφος θα του επιτρέψει να αποφύγει τις πιο επικίνδυνες περιοχές γύρω από τον πλανήτη. Θα μπορεί επίσης να παραμένει μόνιμα λουσμένο στη λιακάδα ώστε να αντλεί ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες του.

Το Juno, μάλιστα, είναι η πιο μακρινή αποστολή που βασίζεται στην ηλιακή ενέργεια, αντί σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες πλουτωνίου όπως προηγούμενες ανάλογες αποστολές.

Προς το παρόν, το σκάφος ακολουθεί μια έντονα εκκεντρική τροχιά με περίοδο 53 ημερών. Το βασικό σκέλος της αποστολής θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, οπότε το Juno θα πυροδοτήσει και πάλι τον κινητήρα του για να τεθεί σε τροχιά με περίοδο 14 ημερών.

Το τέλος για την Ήρα θα έρθει τον Φεβρουάριο του 2018, όταν η NASA της δώσει εντολή να αυτοκτονήσει πέφτοντας στο αντικείμενο του πόθου της.

Αυτό θα εξασφαλίσει ότι το σκάφος δεν θα συντριβεί αργότερα σε ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, δύο από τα οποία, ο Γανυμήδης και η Ευρώπη, διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς που δεν αποκλείεται να φιλοξενούν μικροβιακή ζωή.

Οι εξωγήινοι του Ηλιακού Συστήματος θα μείνουν ασφαλείς από αυτό το φλερτ των θεών...

 tovima.gr/science 

Κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στον κόσμο

REUTERS/CHINA DAILY

Για να επιτελέσει την αποστολή του, το Fast θα έπρεπε να βρίσκεται σε μία περιοχή με όσο το δυνατόν λιγότερη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από το περιβάλλον.

Του Κώστα Δεληγιάννη

Τελείωσε σήμερα η κατασκευή του ραδιοτηλεσκοπίου Fast (Five-hundred-metre Aperture Spherical Radio Telescope) στην επαρχία Γκινζού της Κίνας, καθώς προστέθηκε και το τελευταίο πάνελ από τα 4.450 τμήματα του κατόπτρου του. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος ώστε τον Σεπτέμβριο, όταν θα ξεκινήσει να λειτουργεί, να χρισθεί το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στον κόσμο, “κυνηγώντας” σήματα από εξωγήινους πολιτισμούς, αλλά και νέες ανακαλύψεις για το σύμπαν.

Το Fast κόστισε 160 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2011. Με διάμετρο 500 μέτρα, υπερβαίνεται σε διαστάσεις κατά 60% το 300 μέτρων Arecibo, το οποίο βρίσκεται στο Πουέρτο Ρίκο και είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο παγκοσμίως ραδιοτηλεσκόπιο.

Μάλιστα, εκτός από το μέγεθός του βασίζεται σε ακόμη πιο προηγμένες τεχνολογίες, χάρις στις οποίες θα έχει διπλάσια ευαισθησία από το Arecibo.

Όπως είχε αναφέρει τον περασμένο χρόνο σε συνέντευξή του ο Ναν Ρέντονγκ, καθηγητής στο τμήμα των Εθνικών Αστρονομικών Παρατηρητηρίων της Ακαδημίας Επιστημών της Κίνας και επικεφαλής του πρότζεκτ, ένα ραδιοτηλεσκόπιο λειτουργεί σαν ένα ευαίσθητο “αφτί”, προσπαθώντας να ανιχνεύσει πολύτιμα ραδιοκύματα μέσα στον συμπαντικό “θόρυβο”. “Είναι σαν ένας ανιχνευτής που επιχειρεί να απομονώσει τους ήχους των τζιτζικιών μέσα στην καταιγίδα”, πρόσθεσε.

Για να επιτελέσει την αποστολή του, το Fast θα έπρεπε να βρίσκεται σε μία περιοχή με όσο το δυνατόν λιγότερη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από το περιβάλλον.

Φωτογραφία : http://fast.bao.ac.cn/en/

Γι’ αυτό τον λόγο όχι μόνο επιλέχθηκε ένα απομονωμένο σημείο για την εγκατάστασή του στην επαρχία  Γκινζού, αλλά και οι κινεζικές αρχές μετέφεραν σε πιο μακρινούς οικισμούς τους περίπου 9.000 ανθρώπους που ζούσαν σε μία ακτίνα 5 χιλιομέτρων από το τηλεσκόπιο.

Σε περίπτωση που υπάρχουν νοήμονα όντα σε άλλους πλανήτες, που έχουν αναπτύξει πολιτισμό, τότε ένα ραδιοτηλεσκόπιο θα μπορούσε να συλλάβει ραδιοσήματα τα οποία θα “πρόδιδαν” την παρουσία τους. Σε αυτό το πλαίσιο, το Fast συνιστά ένα τεράστιο βήμα προόδου για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής.

Παράλληλα, το ραδιοτηλεσκόπιο θα αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για τη μελέτη του σύμπαντος, συλλαμβάνοντας σήματα από χιλιάδες γαλαξίες.

“Υπόσχεται μεγάλες ανακαλύψεις στους τομείς της αστροφυσικής, των βαρυτικών κυμάτων ή της έρευνας του διαστρικού υλικού –ενώ πιθανότατα θα “φωτίσει” ακόμη και τον τρόπο εμφάνισης ζωής”, ανέφερε πριν από δύο μήνες σε συνέντευξή του στο περιοδικό Wired ο Ντι Λι, επικεφαλής του τμήματος Εθνικών Αστρονομικών Παρατηρητηρίων της Ακαδημίας Επιστημών της Κίνας

naftemporiki.gr 

Σε τροχιά γύρω από τον Δία το Juno τα ξημερώματα της Τρίτη

Αντίστροφη μέτρηση

Tι κρύβεται κάτω από την μέχρι σήμερα αδιαπέραστη ατμόσφαιρα του Δία αναμένεται να αποκαλύψει το Juno χάρη στα οκτώ επιστημονικά όργανά του   (Φωτογραφία:  NASA )     

    

Πασαντίνα, Καλιφόρνια

Ο Δίας ήταν ένας πονηρός θεός που έκρυβε τα καμώματά του πίσω από πυκνά νέφη, όμως η γυναίκα του Ήρα (η Juno των Ρωμαίων) μπορούσε να δει κάτω από το «καμουφλάζ» του.

Καθόλου τυχαία, η NASA έδωσε το όνομα της θεάς στο διαστημικό σκάφος, καθώς αυτό φιλοδοξεί επιτέλους να αποκαλύψει, με τα οκτώ επιστημονικά όργανά του (αρκετά κατασκευασμένα από Ευρωπαίους επιστήμονες) και με την έγχρωμη κάμερά του, τι κρύβεται κάτω από την μέχρι σήμερα αδιαπέραστη ατμόσφαιρα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η ατμόσφαιρα αυτή είναι διάσημη για τις τεράστιες θύελλες που μαίνονται σε αυτήν, με πιο γνωστή την λεγόμενη «μεγάλη ερυθρά κηλίδα», η οποία είναι διπλάσια από τη Γη, αν και συρρικνώνεται τα τελευταία χρόνια.

Το σόου ξεκινά

Τα χαράματα της Τρίτης 5 Ιουλίου, το κινούμενο με ηλιακή ενέργεια αμερικανικό διαστημικό σκάφος Juno (Ήρα), που έχει μέγεθος γηπέδου μπάσκετ, θα φθάσει στον Δία μετά από ένα μακρύ ταξίδι πέντε ετών και περίπου τριών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Στις 6:18 το πρωί, ώρα Ελλάδας, το σκάφος αναμένεται να εισέλθει σε τροχιά γύρω από τον Δία.

Η όλη διαδικασία πυροδότησης του βρετανικής κατασκευής κινητήρα του, ώστε το σκάφος να «φρενάρει» και να βρεθεί στη σωστή θέση, θα διαρκέσει 35 λεπτά. Τα σήματα από τον Δία έως τη Γη - και αντίστροφα - που στέλνονται και λαμβάνονται από τις κεραίες του Δικτύου Βαθέος Διαστήματος στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία, χρειάζονται 48 λεπτά για να διατρέξουν την απόσταση των 860 εκατομμυρίων χιλιομέτρων μεταξύ Juno-Γης και να φθάσουν στον προορισμό τους, οπότε όλο αυτό το χρονικό διάστημα θα υπάρχει αγωνία κατά πόσο όλα έχουν εξελιχθεί ομαλά. Αν το Juno δεν επιβραδύνει όταν και όσο πρέπει, ώστε να αφεθεί στην πανίσχυρη βαρυτική «αρπάγη» του πλανήτη, τότε θα προσπεράσει τον Δία. Επειδή δεν θα υπάρχει οδός επιστροφής για το σκάφος, η αποστολή κόστους 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα έχει αποδειχθεί πεταμένα χρήματα.

Αν όλα πάνε καλά, θα χρειασθούν μήνες χειρισμών, εωσότου το Juno βρεθεί στην τελική τροχιά του και αρχίσει την επιστημονική αποστολή του τον Νοέμβριο. Ενώ η πρώτη περιφορά του γύρω από τον Δία θα διαρκέσει 53 μέρες, η οριστική (επιστημονική) τροχιά του θα διαρκεί μόνο 14 μέρες. Σημειωτέον ότι ο Δίας περιστρέφεται με τρομερή ταχύτητα, πολύ πιο γρήγορα από τη Γη, με αποτέλεσμα η μέρα του να διαρκεί μόλις δέκα γήινες ώρες περίπου, ενώ το έτος του (η περιφορά γύρω από τον Ήλιο) διαρκεί 12 γήινα έτη.

Η αποστολή του Juno

Το Juno θα μελετήσει για πρώτη φορά ενδελεχώς τον γιγάντιο πλανήτη, διαπερνώντας σε βάθος εκατοντάδων χιλιομέτρων την πυκνή νέφωση που τον καλύπτει και καταγράφοντας το βαρυτικό και μαγνητικό πεδίο του, καθώς και τη δυναμική και τη σύνθεση της ατμόσφαιράς του. Μεγάλο ζητούμενο παραμένει αν ο πλανήτης διαθέτει στερεό πυρήνα, κάτι που οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν, αλλά έως τώρα δεν έχουν μπορέσει να επιβεβαιώσουν. Επίσης ελπίζεται να απαντηθεί ένα άλλο μεγάλο αίνιγμα: πόσο νερό περιέχει ο Δίας, ο οποίος, όπως τα άστρα, αποτελείται κυρίως από δύο απλά και κοινά στοιχεία, το υδρογόνο και το ήλιο, υπό μεγάλη όμως πίεση.

Το Juno θα είναι το πρώτο σκάφος που θα «βουτήξει» σε ύψος μόλις 5.000 χιλιομέτρων πάνω από τα νέφη των πόλων του πλανήτη, αντί για τη συνήθη τροχιά γύρω από τον ισημερινό, ενώ στη συνέχεια θα απομακρύνεται πολύ από τον Δία, εωσότου τον πλησιάζει ξανά. Η ασυνήθιστη αυτή άκρως ελλειπτική τροχιά πάνω από τους πόλους επιλέχθηκε για να προστατευθεί το Juno από τις τρομερές ζώνες ακτινοβολίας γύρω από τον Δία, που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα ηλεκτρονικά συστήματα του σκάφους.

Είναι εξίσου ασυνήθιστο ότι η κάμερα JunoCam θα βρίσκεται στη διάθεση και του κοινού. Οι επιστήμονες της αποστολής έχουν δημιουργήσει ένα διαδικτυακό τόπο, όπου οι ερασιτέχνες αστρονόμοι θα εντοπίζουν ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά πάνω στον πλανήτη, ενώ θα ζητούν η κάμερα να κάνει συγκεκριμένες παρατηρήσεις και μάλιστα θα ψηφίζουν για το πού θα πρέπει να κοιτάξει! Η ψηφοφορία θα αρχίσει το φθινόπωρο.

Μετά από τη συμπλήρωση περίπου 20 μηνών και 37 περιφορών γύρω από τον Δία, ο οποίος έχει περίμετρο σχεδόν 11 φορές μεγαλύτερη και μάζα 300 φορές μεγαλύτερη της Γης, το Juno, με μια βουτιά καμικάζι, θα αυτοσυντριβεί στον πλανήτη τον Φεβρουάριο του 2018. Αυτό θα γίνει επειδή οι υπεύθυνοι της αποστολής δεν θέλουν να ρισκάρουν την πιθανότητα να μολυνθεί με τυχόν γήινα μικρόβια του σκάφους η Ευρώπη -ένας από τους συνολικά 67 γνωστούς δορυφόρους του Δία- που μπορεί να φιλοξενεί ζωή.

Το πρώτο σκάφος που πέρασε κοντά από τον Δία, ήταν το Pioneer 10 της NASA το 1973 και το πρώτο που τέθηκε σε τροχιά γύρω του, ήταν το επίσης αμερικανικό Galileo (1995-2003). Η επόμενη επίσκεψη στη γειτονιά του Δία θα γίνει από το σκάφος JUICE (Jupiter Icy Moons Explorer) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), το οποίο αναμένεται να εκτοξευθεί το 2022 με κύριο προορισμό τον δορυφόρο Γανυμήδη.

Σε απευθείας μετάδοση

Το κοινό μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη της αποστολής στο Facebook και στο Twitter.

 news.in.gr/science-technology