Opportunity: Ο βετεράνος της εξερεύνησης – Δώδεκα χρόνια από την άφιξή του στον πλανήτη Άρη

Ο βετεράνος της εξερεύνησης Opportunity, το ρομπότ που σχεδιάστηκε να λειτουργήσει μόλις για τρεις μήνες, γιορτάζει αυτή την εβδομάδα τα δώδεκα χρόνια από την άφιξή του στον Άρη.

Το Opportunity και το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit προσεδαφίστηκαν σε διαφορετικές περιοχές του Άρη στις 25 Ιανουαρίου 2004. Το Spirit επέζησε για δύο χρόνια, το αδερφάκι του όμως συνεχίζει και συνεχίζει.

Η άκρως πετυχημένη αποστολή προσέφερε τις πρώτες άμεσες ενδείξεις για το υγρό, φιλόξενο παρελθόν του γειτονικού πλανήτη.

Αν και έχει συμπληρώσει 12 γήινα χρόνια εξερεύνησης, ο ρομποτικός γεωλόγος διανύει μόλις το έβδομο αρειανό έτος από την άφιξη της αποστολής στον πλανήτη.

Ο λόγος είναι ότι ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο από ό,τι η Γη και χρειάζεται 1,9 γήινα χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά.

Αυτό σημαίνει ότι στον Άρη οι εποχές διαρκούν περίπου διπλάσιο χρόνο σε σχέση με τις εποχές της Γης.

Στη διάρκεια του χειμώνα η ενέργεια που προσέφεραν οι ηλιακοί συλλέκτες του ρομπότ ήταν μειωμένη, πλέον όμως έχει αρχίσει να αυξάνεται.

Οι άνεμοι που καθάρισαν τους συλλέκτες από τη σκόνη έπαιξαν σημαντικό ρόλο, επισημαίνει η NASA.

Δώδεκα χρόνια περιπέτειας στον πλανήτη Άρη σε οκτώ λεπτά:

Sfairika.gr

Βρέθηκε η μητέρα «ορφανού» πλανήτη

Εντοπίστηκε το μητρικό άστρο του σε απίστευτα μεγάλη απόσταση από αυτόν

Καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη 2MASS J2126−8140 και στο βάθος διακρίνεται αμυδρά το μητρικό του άστρο το φως του οποίου χρειάζεται έναν ολόκληο μήνα για να φτάσει σε αυτόν (Credit: University of Hertfordshire/Neil James Cook)

Το 2008 οι κυνηγοί εξωπλανητών ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός ακόμη σε απόσταση περίπου 105 ετών φωτός από εμάς. Επρόκειτο για ένα γίγαντα αερίου με μάζα 12-15 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Ο πλανήτης έλαβε την κωδική ονομασία 2MASS J2126−8140 και θεωρήθηκε ένας από τους περίπου 45 «ορφανούς» εξωπλανήτες.

Πρόκειται για πλανήτες που βρίσκονται απομονωμένοι σε κάποια περιοχή του Διαστήματος έχοντας για διαφόρους λόγους εγκαταλείψει το πλανητικό σύστημα στο οποίο δημιουργήθηκαν. Διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε ότι ο πλανήτης 2MASS J2126−8140 ανήκει σε πλανητικό σύστημα απλά βρίσκεται σε πρωτοφανή απόσταση από το μητρικό του άστρο.

Ο πιο μακρινός
Σύμφωνα με τους ερευνητές ο πλανήτης κινείται σε τροχιά γύρω από ένα ερυθρό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου ενός τρισεκατομμυρίων χλμ. από αυτόν! Ο πλανήτης βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο, το TYC 9486-927-1, που χρειάζεται ένα εκατομμύριο (γήινα) έτη για να ολοκληρώσει μια περιστροφή γύρω από αυτό. Είναι χαρακτηριστικό της τρομερής απόστασης που χωρίζει τα δύο σώματα ότι το φως του άστρου χρειάζεται ένα μήνα για να φτάσει στον πλανήτη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το φως του Ηλιου χρειάζεται περίπου πέντε ώρες για να φτάσει στον Πλούτωνα.

Οπως είναι ευνόητο έχουμε να κάνουμε με το μεγαλύτερο σε εύρος πλανητικό σύστημα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν και οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να βρουν απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε. Μια πρώτη εκτίμηση που κάνουν είναι ότι αυτό το πλανητικό σύστημα δεν σχηματίστηκε όπως τα συμβατικά πλανητικά συστήματα δηλαδή από τον δίσκο κοσμικής ύλης (σκόνη, αέρια) που σχηματίζεται γύρω από το μητρικό άστρο. Αναμένονται έτσι με ενδιαφέρον οι επόμενες παρατηρήσεις σε αυτό το σύστημα που μπορεί να κρύβει και άλλες εκπλήξεις. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». 

ΤΟ ΒΗΜΑ Sciencs

Νέα θεωρία για το πιο μυστηριώδες άστρο του Σύμπαντος

Αμφισβητείται έντονα η θεωρία ότι περιβάλλεται από τεράστιο σμήνος κομητών

 

Η θεωρία ότι γύρω από το μυστηριώδες άστρο βρίσκεται ένα τεράστιο σμήνος κομητών αδυνατίζει και αναζητείται τώρα νέα θεωρία που να εξηγεί τις διακυμάνσεις στην φωτεινότητα του

Νέα μελέτη για το μυστηριώδες άστρο KIC 8462852 αναζωπυρώνει την συζήτηση για την παράξενη «συμπεριφορά» του. Η νέα μελέτη ανατρέπει την πιο πιθανή μέχρι σήμερα εκδοχή που έχει διατυπωθεί για τις διακυμάνσεις της φωτεινότητας του ανοίγοντας εκ νέου πεδίο για νέες πιθανές αλλά και απίθανες θεωρίες.
Το μυστήριο
Το άστρο KIC 8462852 στον αστερισμό του Κύκνου είναι αντικείμενο παρατήρησης από τους αστρονόμους τα τελευταία τέσσερα έτη. Τους τελευταίους δύο μήνες το άστρο έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και την προσοχή της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας μετά την διαπίστωση ότι η φωτεινότητα του παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%.
Εξωγήινοι, κομήτες ή κάτι άλλο;
Αρχικά κάποιοι έκαναν λόγο για γιγάντιες κατασκευές που έχει φτιάξει και τοποθετήσει κοντά στο άστρο κάποιος προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός. Αυτό οδήγησε ακόμη και τους ερευνητές του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI να στρέψουν τα τηλεσκόπια τους στο άστρο χωρίς ωστόσο να εντοπίσουν κάποιο ίχνος του… ΕΤ.

Μια από τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν στη συνέχεια την οποία στήριξαν και επιστήμονες της NASA είναι ότι το φως του άστρου κρύβει ένα τεράστιο σμήνος κομητών που κινούνται γύρω από αυτό. Όμως επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουϊζιάνα υποστηρίζουν ότι η θεωρία περί κομητών δεν στέκεται. Αυτό γιατί σύμφωνα με τους ερευνητές για να επιτυγχάνεται αυτή η τεράστια διακύμανση στην φωτεινότητα του άστρου από ένα σμήνος κομητών αυτό θα έπρεπε να αριθμεί περισσότερους από 648 χιλιάδες κομήτες ο καθένας εκ των οποίων να έχει διάμετρο πάνω από 200 χλμ! Επειδή η ύπαρξη ενός τέτοιου σμήνους κομητών είναι εξαιρετικά απίθανη ως και αδύνατη οι ερευνητές αναφέρουν ότι πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου μελέτη του άστρου και διατύπωση νέων θεωριών που να εξηγούν το μυστήριο.

 ΤΟ ΒΗΜΑScience

Ανακάλυψαν τον ένατο πλανήτη;

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέου πλανήτη. Θεωρείται παρόμοιος με τους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα.

Oι ερευνητές Konstantin Batygin και Mike Brown του Caltech βρήκαν αποδείξεις ύπαρξης ενός νέου πλανήτη γίγαντα στο ηλιακό μας σύστημα [EVIDENCE FOR A DISTANT GIANT PLANET IN THE SOLAR SYSTEM]. Ο πλανήτης που οι επιστήμονες ονομάζουν προς το παρόν πλανήτη εννέα, έχει μάζα τουλάχιστον 10 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και περιστρέφεται σε απόσταση 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη Ποσειδώνα. Ο πλανήτης εννέα χρειάζεται 10000 με 20000 χρόνια για μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο.

Tα 6 πιο απομακρυσμένα γνωστά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος με τροχιές πέρα από τον Ποσειδώνα και η τροχιά του πλανήτη εννέα.

Η ανακάλυψη έγινε μέσα από μαθηματικά μοντέλα και προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, χωρίς ο πλανήτης να έχει παρατηρηθεί άμεσα. Όταν ο πλανήτης διέρχεται από το περιήλιό του θα μπορούσε εύκολα να παρατηρηθεί από τα τηλεσκόπια, ενώ όταν βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο μέρος της τροχιάς του, θα μπορούσε εντοπιστεί μόνο από μεγάλα τηλεσκόπια, π.χ. W. M. Keck και Subaru.



δείτε το σχετικό βίντεο:

διαβάστε περισσότερα εδώ: www.caltech.edu

physicsgg

Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο

Τα ρολόγια του σύμπαντος και ο Αϊνστάιν

             Καλλιτεχνική αναπαράσταση του ίδιου ζεύγους αστέρων, ενώ αυτά εκλύουν βαρυτικά κύματα, δηλαδή ρυτιδώσεις στον χωρόχρονο. Παρότι αυτά τα κύματα (που διακρίνονται στην εικόνα ως πλέγμα) δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί με άμεσο τρόπο, οι αστρονόμοι έχουν καταφέρει να τα ανιχνεύσουν έμμεσα, μετρώντας την αλλαγή της τροχιάς του συστήματος ενώ αυτό χάνει ενέργεια.

Πώς η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια ταιριάζουν στο πλαίσιο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας; Πότε και πώς θα εντοπίσουμε βαρυτικά κύματα; Αληθεύουν οι φήμες ότι τα ανίχνευσαν μόλις τα επίγεια πειράματα; Αυτά ήταν τα τρία πιο καυτά ερωτήματα που απασχόλησαν τους θεωρητικούς της Σχετικότητας και τους αστρονόμους, που συναντήθηκαν στο 28ο «Συμπόσιο του Τέξας για τη Σχετικιστική Φυσική» που φιλοξενήθηκε φέτος τον Δεκέμβριο στη Γενεύη της Ελβετίας.

Το σημαντικό αυτό συμπόσιο πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά στις 16 Δεκεμβρίου 1963, στο Ντάλας του Τέξας, λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι. Η βαριά ατμόσφαιρα από τη δολοφονία είχε έρθει τότε να προστεθεί στην αβεβαιότητα της επιστημονικής κοινότητας και στο πέπλο ομίχλης που κάλυπτε τα ανεξιχνίαστα φαινόμενα με τα οποία καταπιάνονταν οι επιστήμονες.

Πενήντα χρόνια αργότερα, σε αυτόν τον ξεχωριστό τόπο συνάντησης των δύο επιστημονικών πεδίων, ο δρ Μάικλ Κράμερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Max Planck για τη Ραδιοαστρονομία στη Βόννη της Γερμανίας και ειδικός στη μελέτη αστέρων πάλσαρ (παλλόμενοι αστέρες) μίλησε στην «Κ» για τις προσπάθειες ελέγχου της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας μέσα από την παρατήρηση αυτών των ουράνιων μαζών με τις εξαιρετικές ιδιότητες.

– Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των αστέρων πάλσαρ που τα καθιστούν ιδανικό εργαστήριο για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας;
– Τα πάλσαρ διαθέτουν μια σειρά από μοναδικά πλεονεκτήματα. Πρώτον, αποτελούν τα πιο πυκνά γνωστά μας σώματα στο Σύμπαν. Είναι τόσο συμπαγή που σε ένα τέτοιο σώμα, με διάμετρο μικρότερη από αυτή της πόλης της Αθήνας, μπορεί να χωρέσει 40% περισσότερη μάζα από εκείνη του Ηλιου. Ως συνέπεια, διαθέτουν πολύ ισχυρά βαρυτικά πεδία και γύρω τους δημιουργείται έντονη καμπυλότητα στον χωρόχρονο.

Δεύτερον, και εκεί βρίσκεται και η ομορφιά τους, περιστρέφονται γρήγορα και εκπέμπουν μια δέσμη ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, και συγκεκριμένα ραδιοκύματα. Ενας πάλσαρ λειτουργεί ακριβώς σαν έναν φάρος. Παρότι το φως του φάρου είναι συνεχώς αναμμένο, κάποιος μπορεί να το δει μόνο εφόσον αυτό είναι στραμμένο προς το μέρος του, διακρίνοντας τελικά έναν παλμό. Κάθε παλμός του πάλσαρ είναι σαν το τικ του ρολογιού και φτάνει στη Γη με τέτοια ακρίβεια που μπορεί να συναγωνιστεί τα καλύτερα ατομικά ρολόγια που διαθέτουμε.

Τα πειράματα για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας απαιτούν τη χρήση μαζών και ρολογιών και τα πάλσαρ τα διαθέτουν και τα δύο. Είναι πολύ ωραία σύμπτωση που αυτά τα ουράνια σώματα μας τα δώρισε η φύση και εμείς τα χρησιμοποιούμε για τον συγκεκριμένο σκοπό.

– Τι μετρήσεις γίνονται σε αυτό το συμπαντικό εργαστήριο;
– Για να κάνουμε μετρήσεις είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε αλλαγές. Δεν μπορούμε να μελετήσουμε αντικείμενα που παραμένουν συνεχώς ίδια. Οπότε χρειαζόμαστε έναν πάλσαρ που κινείται στον χώρο, και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μετρήσουμε πώς εξελίσσονται αυτές οι αλλαγές με τον χρόνο. Ενας πάλσαρ μπορεί να κινείται εξαιτίας της παρουσίας ενός συντρόφου. Τη συντροφιά αυτή μπορεί να του την κρατάει είτε ένας πάλσαρ είτε κάποιο άλλο αστέρι ή ουράνιο σώμα. Στις έρευνές μας χρησιμοποιούμε ζευγάρια αστέρων τα οποία περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο μάζας. Σε αυτό το ζευγάρι αστέρων παρατηρούμε λοιπόν μια αλλαγή στην περίοδο της τροχιάς τους η οποία γίνεται όλο και μικρότερη. Η συρρίκνωση της τροχιάς δείχνει ότι το σύστημα χάνει ενέργεια και αυτή η απώλεια ενέργειας μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τη συνεχή έκλυση βαρυτικών κυμάτων, τα οποία αποτελούν πρόβλεψη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Κάθε μάζα που επιταχύνεται παράγει βαρυτικά κύματα, οπότε το Σύμπαν είναι γεμάτο από τέτοια. Ακόμα όμως δεν είχαμε την ευκαιρία να τα μετρήσουμε. Παρόλα αυτά, σε ένα εντοπισμένο σύστημα, όπως αυτό των δύο αστέρων, μπορεί κανείς να παρατηρήσει το αποτέλεσμα που προκαλεί η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων. Υπολογίζοντας λοιπόν με μεγάλη ακρίβεια τον ρυθμό με τον οποίο μικραίνει η τροχιά των σωμάτων βλέπουμε ότι το νούμερο που προκύπτει ταιριάζει απόλυτα με τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας.

– Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας περιγράφει ολόκληρη την αλήθεια για την κατανόηση της βαρύτητας;
– Μέχρι σήμερα, όλα τα πειράματά μας αποδεικνύουν σωστή τη Θεωρία. Ομως δεν παύει αυτό το ερώτημα να παραμένει ανοιχτό. Οπως είχε πει και ο ίδιος ο Αλμπερτ Αϊνστάιν «μπορείτε μόνο να αποδείξετε ότι έχω άδικο, αλλά ποτέ δεν θα αποδείξετε ότι έχω δίκιο». Το ίδιο κάνουμε και εμείς. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι η Θεωρία είναι σωστή, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε βρει κάποιο ελάττωμα.
Η Νευτώνεια μηχανική, για παράδειγμα, θεωρούνταν σωστή για εκατοντάδες χρόνια. Στη συνέχεια, οι αστρονόμοι άρχισαν να παρατηρούν κάποιες μικρές αποκλίσεις από τη θεωρία του Νεύτωνα, τις οποίες αρχικά δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Ισως να φτάσουμε και εμείς στο σημείο να δούμε αποκλίσεις από τη γενική σχετικότητα και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Δεν έχει νόημα να επιβεβαιώνουμε ξανά και ξανά μια Θεωρία, αλλά αντίθετα έχει νόημα να εντοπίσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή η Θεωρία αποτυγχάνει. Και εάν συμβεί κάτι τέτοιο, ίσως τότε να ανακαλύψουμε ότι και η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δεν αποτελεί την τελευταία λέξη στην κατανόηση της βαρύτητας.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Βρέθηκε ο φάρος του Σύμπαντος

Υπερκαινοφανής αστέρας 570 δισ. φορές λαμπρότερος από τον Ήλιο.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του ASASSN-15lh, του λαμπρότερου σουπερνόβα στο Σύμπαν. Credit: (Beijing Planetarium/Jin Ma)

 

Ονομάζεται ASASSN-15lh, βρίσκεται σε απόσταση 3.8 δισ. ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για ένα υπερκαινοφανή αστέρα, ένα άστρο που καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα, και εντοπίστηκε τον περασμένο Ιούνιο. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Σούμπο Ντονγκ του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής Kavli του Πανεπιστημίου Peking στο Πεκίνο δημοσιεύουν στην επιθεώρηση «Science» τα ευρήματα της μελέτης που έκαναν στο ASASSN-15lh.

 Πρόκειται για τον λαμπρότερο υπερκαινοφανή αστέρα στο Σύμπαν αφού σύμφωνα με τους ερευνητές η λαμπρότητα του είναι 570 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου ή 20 δισ. φορές πιο λαμπρό από όσο όλα μαζί τα περίπου 100 δισ. άστρα του γαλαξία μας! Η έκρηξη του ASASSN-15lh απελευθέρωσε 200 φορές περισσότερη ενέργεια από όση απελευθερώνουν συνήθως οι εκρήξεις σουπερνόβα. Οι ειδικοί εικάζουν ότι μια τέτοια έκρηξη πιθανώς να έχει προέλθει από την αυτοκαταστροφή γιγάντιων άστρων, άστρων με μάζα πολλαπλάσια από εκείνη των μεγαλύτερων άστρων που γνωρίζουμε στο σημερινό Σύμπαν.

ΤΟ ΒΗΜΑ Science

Ενα δισ. πλανήτες σαν τη Γη στον Γαλαξία

Ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν εκατοντάδες νέους εξωπλανήτες αλλά προχώρησαν και σε μια εκτίμηση για τον αριθμό των πλανητών στον γαλαξία μας οι οποίοι έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό στην ανάπτυξη συνθηκών ευνοϊκών για την παρουσία της ζωής.

Η αποστολή
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler εκτοξεύτηκε το 2009 με αποστολή να εξερευνά τον γαλαξία μας και να εντοπίζει εξωπλανήτες. Μέχρι το 2012 όταν άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας το τηλεσκόπιο είχε καταφέρει να υποδείξει περισσότερα από 4.600 κοσμικά σώματα που πιθανώς είναι πλανήτες. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου δύο χιλιάδων εξωπλανητών και η έρευνα συνεχίζεται για την επιβεβαίωση (ή διάψευση) για τα υπόλοιπα.
Αρχικά οι επιτελείς της NASA αποφάσισαν ότι θα τερματίσουν την αποστολή όμως λίγο καιρό αργότερα επιστήμονες παρουσίασαν μια μέθοδο παρατήρησης του γαλαξία μας την οποία μπορούσαν να υποστηρίξουν τα όργανα του τηλεσκοπίου που βρίσκονταν ακόμη σε λειτουργία. Η NASA αποδέχτηκε την πρόκληση και η αποστολή ξεκίνησε το 2014 τη δεύτερη φάση της η οποία έλαβε την κωδική ονομασία Kepler K2.

Η ανακάλυψη

Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής στο Χάρβαρντ ανακοίνωσαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστροφυσικής Εταιρείας που διεξάγεται στη Φλόριδα ότι από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το τηλεσκόπιο σε αυτή τη δεύτερη φάση υποδεικνύονται 234 νέοι εξωπλανήτες η ύπαρξη των οποίων πρέπει τώρα να πιστοποιηθεί με νεότερες έρευνες. Με βάση τα νέα ευρήματα οι ερευνητές προχώρησαν σε μια επιπλέον εκτίμηση. Αναφέρουν ότι στον γαλαξία μας ο αριθμός των πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης αγγίζει το ένα δισ.

Sfairika.gr

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά, ορατό φως από μια μαύρη τρύπα.

Στη φωτογραφία βλέπουμε την μαύρη τρύπα σε κίτρινο κύκλο. Michael Richmond/Rochester Institute of Technology 

Σε μια κοσμική πρωτιά, αστρονόμοι εντόπισαν ορατό φως που προέρχεται από μια μαύρη τρύπα κατά τη διάρκεια ενός βίαιου ξεσπάσματος ενέργειας. Η ανακάλυψη, που έγινε από τις παρατηρήσεις ενός κοντινού δυαδικού συστήματος μελανών οπών που  ονομάζεται  V404 Κύκνου , προτείνει ότι και άλλες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να μελετηθούν με αυτόν τον τρόπο, με τίποτα περισσότερο από ένα απλό τηλεσκόπιο !

Η έρευνα αυτή που έγινε από αστρονόμους του Πανεπιστήμιου του Κιότο,  δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, και παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στη Φλόριντα αυτή την εβδομάδα. Στις 15 Ιουνίου 2015, η μαύρη τρύπα "ξύπνησε" μετά από 26 χρόνια αδράνειας, εκπέμποντας ένα ''ξέσπασμα'' ενέργειας. Συνήθως, οι αστρονόμοι παρατηρούν αυτά τα γεγονότα σε άλλα μήκη κύματος όπως ακτίνες Χ ή ακτίνες γάμμα.

Αλλά σε αυτή την περίπτωση, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι τα τηλεσκόπια εντόπισαν αισθητές λάμψεις φωτός που προέρχονταν από τη μαύρη τρύπα, καθώς παρέμεινε ενεργή για δύο εβδομάδες, με μερικές από τις λάμψεις αυτές να διαρκούν από μερικά λεπτά έως αρκετές ώρες. Περιέργως, ανάμεσα στα τηλεσκόπια που χρησιμοποιήθηκαν, ορισμένα είχαν φακό τόσο μικρό όσο 20 εκατοστά (8 ίντσες) - ένα μέγεθος που ο μέσος άνθρωπος θα μπορούσε εύκολα να χειριστεί.

"Γνωρίζουμε τώρα ότι μπορούμε να κάνουμε παρατηρήσεις που βασίζονται σε οπτικές ακτίνες - ορατού φωτός, με άλλα λόγια, και ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν να παρατηρηθούν χωρίς υψηλών προδιαγραφών τηλεσκόπια ακτίνων Χ ή ακτίνων γάμμα," εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας Mariko Kimura, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, σε μια δήλωση του.


Καλλιτεχνική απεικόνιση από ένα δυαδικό σύστημα μελανών οπών:ESA/ATG binary   

Φυσικά, η μοναδικότητα στο κέντρο μιας μαύρης τρύπας δεν εκπέμπει φως, όπου η βαρύτητα είναι τόσο ισχυρή που ούτε το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει. Το φως  προέρχεται από τον δίσκο του θερμαινόμενου υλικού που στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα. Συγκεκριμένα, οι ακτίνες Χ από την εσώτατη περιοχή του δίσκου προσαύξησης αναδύονται και θερμαίνουν 
την εξωτερική περιοχή του δίσκου, με αποτέλεσμα να εκπέμπει οπτικές (ορατές) ακτίνες.

Μια διεθνής συνεργασία ήταν απαραίτητη για να υλοποιηθούν τα ευρήματα. "Τα αστέρια μπορούν να παρατηρηθούν μόνο στο σκοτάδι, και υπάρχουν τόσες πολλές ώρες κάθε βράδυ, αλλά κάνοντας παρατηρήσεις από διαφορετικές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο είμαστε σε θέση να λάβουμε πιο ολοκληρωμένα στοιχεία», είπε ο συν-συγγραφέας Daisaku Nogami (του Mariko Kimura). "Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που το διεθνές δίκτυο παρατήρησης μας ήταν σε θέση να ενωθεί μαζί μας για να τεκμηριώσει αυτό το σπάνιο γεγονός."

Έτσι, ένα σκονισμένο τηλεσκόπιο που έχετε για τα Χριστούγεννα, θα μπορούσε απλά να σας φέρει σε θέση να ανακαλύψετε μια μαύρη τρύπα που κρύβεται  κάπου στο σύμπαν.

ΠΗΓΗ

Επιμέλεια-Προσαρμογή : Ομάδα Παρατηρησιακής Αστρονομίας ''ΑΡΑΤΟΣ''

Τέσσερα νέα στοιχεία προστέθηκαν στον περιοδικό πίνακα

Share

Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας επιβεβαιώνει την ανακάλυψη των νέων στοιχείων που προστίθενται μόνιμα στον περιοδικό πίνακα, συμπληρώνοντας την έβδομη σειρά με εκείνα που ανήκουν

Επιστήμονες από την Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη των στοιχείων 113, 115, 117 και 118 σημειώνοντας πως υπάρχουν πλέον αρκετές ενδείξεις ώστε να πάρουν αυτά μόνιμη θέση στον περιοδικό πίνακα, κάτι που σημαίνει πως πρέπει να τους δοθούν και επίσημα ονόματα.

Τα στοιχεία αυτά δεν απαντώνται στη φύση, είναι συνθετικά που μπορούν να παραχθούν μόνο στο εργαστήριο και το γεγονός πως εξαϋλώνονται σε κλάσματα δευτερολέπτων, έκανε ιδιαίτερα δύσκολη την διαπίστωσή τους. Ως σήμερα, η θέση τους στον πίνακα δεν ήταν παρά προσωρινή, αφού η επιστημονική κοινότητα δυσκολευόταν να τα παράγει εκ νέου, πάνω από μια φορά.

"Για περισσότερα από επτά χρόνια συνεχίζαμε τις έρευνες ώστε να εντοπίσουμε το στοιχείο 113, όμως τότε ήταν που είδαμε ένα ακόμη" αναφέρει ο Κοσούκε Μορίτα, επιστήμονας από την Ιαπωνία. "Δεν ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω, ωστόσο, όπως πίστευα αν επιμέναμε, η τύχη θα μας ευνοούσε και πάλι".



Η ομάδα του Ιάπωνα χημικού επιβεβαίωσε την ύπαρξη του στοιχείου 113, πράγμα που της δίνει την τιμή να του προσφέρουν και το επίσημο όνομά του. Ως σήμερα το 113 είχε το όνομα ununtrium και το προσωρινό σύμβολο Uut. Τα υπόλοιπα τρία στοιχεία 115,117 και 118 είχαν τα προσωρινά ονόματα unupentioum (Uup), ununseptium (Uus) και ununoctium (Uuo) αντίστοιχα. Σε ό, τι αφορά αυτά τα τελευταία, ερευνητές από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ εκπλήρωσαν τα κριτήρια απόδειξης της ύπαρξης τους και έτσι θα κληθούν να δώσουν μόνιμα ονόματα και σύμβολα.
Σύμφωνα με την Ένωση, τα στοιχεία μπορούν να ονομαστούν με βάση κάποιο μυθολογικό στοιχείο, ένα μέταλλο, μια περιοχή ή μια χώρα ή κάποιον επιστήμονα. Οι προτάσεις θα δοθούν στη δημοσιότητα και θα συζητηθούν επί πέντε μήνες πριν την τελική απόφαση. Η ομάδα του Ιάπωνα χημικού ανακοίνωσε πως τώρα που τα στοιχεία αυτά έχουν γραφτεί στον περιοδικό πίνακα, θα προχωρήσουν στον εντοπισμό στοιχείων από το 119 και έπειτα, στην όγδοη σειρά.

Τι είναι ο περιοδικός πίνακας

Ο περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων είναι ένας κατάλογος, σε μορφή πίνακα, των χημικών στοιχείων, σε μια διάταξη οργανωμένη με βάση τον ατομικό αριθμό του, την ηλεκτρονική δομή και τις επαναλαμβανόμενες χημικές τους ιδιότητες. Τα χημικά στοιχεία παρουσιάζονται κατά αύξοντα ατομικό αριθμό. Η τυποποιημένη μορφή του πίνακα αποτελείται από μια δισδιάστατη διάταξη των χημικών συμβόλων των χημικών στοιχείων σε μορφή πίνακα, με 7 οριζόντιες γραμμές, που ονομάζονται περίοδοι, και 18 κάθετες στήλες, που ονομάζονται ομάδες, ενώ συμπληρώνεται από κάτω με 2 έξτρα οριζόντιες γραμμές.
Μερικές ομάδες του περιοδικού συστήματος έχουν ιδιαίτερες ονομασίες, όπως αλογόνα ή ευγενή αέρια, ενώ οι υπόλοιπες παίρνουν απλά το όνομα του πρώτου από πάνω χημικού στοιχείου τους, για παράδειγμα ομάδα του άνθρακα. Δεδομένου ότι, εξ ορισμού, ο περιοδικός πίνακας περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες τάσεις, χρησιμεύει να αντλήσει κανείς πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις ανάμεσα στις ιδιότητες των χημικών στοιχείων, και να βοηθήσει ώστε να προβλεφθούν (σε κάποιον βαθμό) οι ιδιότητες των καινούργιων χημικών στοιχείων που πρόκειται να ανακαλυφθούν ή να πυρηνοσυνθεθούν. Τέτοιου είδους πίνακες χρησιμοποιούνται ευρύτατα τόσο στη χημεία, όσο και σε άλλες επιστήμες.
Τα πρώτα 98 υπάρχουν στη φύση, αν και κάποια βρίσκονται μόνο σε ιχνοποσότητες και αρχικά ανακαλύφθηκαν με πυρηνοσύνθεση σε (ειδικά) εργαστήρια. Χημικά στοιχεία με ατομικούς αριθμούς από 99 - 118 έχουν συνθεθεί σε εργαστήρια.


Πηγές: Sciencealert/πληροφορίες για τον περιοδικό πίνακα wikipedia
            news247.gr 

Μαζική εκροή αερίων από την κοντινότερη στη Γη μαύρη τρύπα

Πηγή: NASA

Οι μαύρες τρύπες είναι γνωστές στους αστρονόμους για την ιδιότητά τους να καταστρέφουν την ύλη, τη στιγμή που θα έρθει σε επαφή με αυτήν, «καταβροχθίζοντας» πλανήτες και αστέρια.

Τώρα, όμως, η επιστημονική κοινότητα παρατήρησε δύο τεράστια κύματα αερίων που προέρχονται από την μεγάλη μαύρη τρύπα στο κέντρο του μικρού γαλαξία, NGC 5195, 26 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες κοντά στη Γη, η οποία έχει επιδείξει τέτοια δραστηριότητα.

 

Video: Το διάστημα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας

Η επιστημονική ομάδα που κατέγραψε το φαινόμενο θεωρεί ότι αποτελεί αποτέλεσμα της «συνάντησης» του γαλαξία NGC 5195 με όμορο. Η ενέργεια που προκλήθηκε από την ξαφνική και μαζική εισροή αερίων στην μαύρη τρύπα είχε ως αποτέλεσμα την εκπομπή τους, η οποία, είχε ως αποτέλεσμα την εκροή τεράστιας ποσότητας ύλης, ικανής να αποτελέσει τη βάση δημιουργίας νέων αστεριών.
 

Video: Τελικά είμαστε ή όχι μόνοι στο Σύμπαν;

«Όπως διαπιστώσαμε, οι μαύρες τρύπες μπορούν και να ρευτούν, μετά το γεύμα τους», δήλωσε με παιγνιώδη διάθεση ο Έρικ Σκλέγκελ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Η παρατήρησή μας είναι πολύ σημαντική καθώς παρόμοια φαινόμενα ενδέχεται να συνέβησαν πολύ συχνά κατά την περίοδο σχηματισμού των γαλαξιών».
Η Μαρί Μαχασέκ, μέλος της ομάδας, θεωρεί ότι η παρατήρηση του φαινομένου αλλάζει την οπτική μας σχετικά με την φύση των σκοτεινών οπών. «Μπορεί να ευθύνονται για το σχηματισμό άστρων. Μας δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μόνο καταστροφική φύση αλλά και δημιουργική».
 Η επιστημονική ομάδα παρουσίασε την έρευνά της στην 227η συνάντηση της Αμερικανικής Κοινότητας Αστρονόμων και αποκάλυψε ότι το φαινόμενο συνέβη πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια, μέχρι να φτάσει στον πλανήτη μας.

ΠΗΓΗ: CNN Greece
Newsroom , CNN Greece
http://www.cnn.gr
Black hole near Earth 'burps' gas
Pietro Lombardi, by CNN

Οι φυσικοί εξακολουθούν να ερευνούν γιατί το σύμπαν δεν κατέρρευσε

 Σύμφωνα με τα καλύτερα σημερινά μοντέλα της φυσικής, το σύμπαν θα είχε καταρρεύσει αμέσως μετά τον πληθωρισμό, την περίοδο που διήρκεσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αμέσως μετά το Big Bang.

Είναι η περιοχή «Νότιος Πυλώνας», εκεί όπου γίνεται η γέννηση των άστρων το λεγόμενο Νεφέλωμα Καρίνα (Carina). Όπως δε ανοίγουμε ένα καρπούζι και βρίσκουμε τους σπόρους του, έτσι και το υπέρυθρο τηλεσκόπιο «ξεσκεπάζει» αυτό το σκοτεινό νέφος για να αποκαλύψει τα άστρα -έμβρυα μέσα σε πυλώνες από πυκνή σκόνη.

Το πρόβλημα έγκειται εν μέρει στα μποζόνια Higgs, τα οποία παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού. Εξηγούν δε γιατί τα άλλα σωματίδια έχουν τις μάζες που βλέπουμε. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι, στο πρώιμο σύμπαν, το πεδίο Higgs μπορεί να είχε αρκετά μεγάλες διακυμάνσεις ώστε να ξεπεραστεί ένα ενεργειακό φράγμα, το οποίο να ανάγκασε το σύμπαν να μεταβεί από την κανονική κατάσταση του κενού σε μια κατάσταση με αρνητική ενέργεια του κενού, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα το σύμπαν να καταρρεύσει γρήγορα στον εαυτό του.

Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Physical Review Letters, ο Matti Herranen στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης με τους συνεργάτες του μπορεί να έχουν έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση αυτού του προβλήματος, μέσω του περιορισμού της ισχύος της σύζευξης μεταξύ πεδίου Higgs και της βαρύτητας, η οποία είναι η τελευταία άγνωστη παράμετρος του καθιερωμένου μοντέλου.

Όπως οι φυσικοί εξηγούν, όσο ισχυρότερα είναι συνδεδεμένο το πεδίο Higgs με τη βαρύτητα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι διακυμάνσεις που μπορεί τελικά να προκαλέσουν μια μοιραία μετάβαση στην αρνητική ενεργειακή κατάσταση του κενού.

Στη νέα δημοσίευση, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι μια κατάρρευση μετά τον πληθωρισμό θα είχε συμβεί μόνο αν η ισχύς της σύζευξης ήταν πάνω από την τιμή του 1.

Συνδυάζοντας αυτό το αποτέλεσμα με το χαμηλότερο όριο του 0.1, το οποίο οι ίδιοι οι φυσικοί βρήκαν πέρυσι αναλύοντας τις απαιτήσεις για σταθερότητα κατά τη διάρκεια (και όχι μετά) τον πληθωρισμό και το εύρος από 0,1 έως 1, περιόρισαν την σύζευξη στην εκτιμώμενη τιμή 1 / 6. Αυτή η τιμή του 1/6 χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως κατ’ εκτίμηση επειδή αντιστοιχεί στην μηδενική σύζευξη ανάμεσα στο Higgs και τη βαρύτητα, αν και είναι πιθανά εσφαλμένη.

Η μείωση της ισχύος της σύζευξης ανάμεσα στο Higgs και τη βαρύτητας, θα καθοδηγήσει τους φυσικούς κατά την ανάλυση των πειραματικών δεδομένων, με σκοπό να υπολογίσουν οι φυσικοί την τιμή  της σύζευξη με μεγαλύτερη ακρίβεια. Δεδομένα που σχετίζονται με την  κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία  υπόβαθρου και τα κύματα της βαρύτητας, για παράδειγμα, αναμένεται να βοηθήσουν στον περαιτέρω περιορισμό της τιμής της σύζευξης. Όταν δε συνδυάζεται και με άλλες παραμέτρους, η ισχύς της σύζευξης Χιγκς-βαρύτητας θα πρέπει να παράγει μια εικόνα ενός σύμπαντος που δεν πήγε σε μια κατάσταση κατάρρευσης.

Στο σύνολό τους, τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να βοηθήσουν τους επιστήμονες να τροποποιήσουν τα μοντέλα του πληθωρισμού, προκειμένου να περιγράψουν ένα σύμπαν που να μοιάζει περισσότερο με αυτό που ζούμε.

Πηγή

Διάστημα: Τι καταφέραμε το 2015, τι περιμένουμε το 2016

Το 2015 που φεύγει, ήταν ένα σημαντικό έτος από πλευράς διαστημικών επιτευγμάτων. Το 2016 αναμένεται ότι επίσης θα εξάψει το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας για τα διαστημικά ταξίδια και την μελέτη του ουρανού.

Ακολουθεί μια σύντομη αξιολόγηση για την κορυφαία δεκάδα (Top 10), που βασίζεται στο εξειδικευμένο Space.com:

Στην πρώτη θέση, το πρώτο ταξίδι του σκάφους New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) στον μακρινό Πλούτωνα:

Επέτρεψε στην ανθρωπότητα να δει τις πρώτες εικόνες από τον μυστηριώδη νάνο πλανήτη που ανακαλύφθηκε το 1930 και ο οποίος, μεταξύ άλλων, όπως αποκαλύπτεται, διαθέτει τεράστια βουνά πάγου και παγετώνες αζώτου.

Με το ταξίδι στον Πλούτωνα τον Ιούλιο, η NASA ολοκλήρωσε πλέον τον κύκλο επισκέψεων στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Το New Horizons θα συνεχίσει και το 2016 να στέλνει ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Πλούτωνα, ενώ ήδη βρίσκεται καθ” οδόν για το ακόμη πιο μακρινό σώμα «2014 MU69» στη ζώνη Κάιπερ.

Η ιστορική πρώτη όρθια προσεδάφιση πυραύλου στη Γη μετά από ταξίδι στο διάστημα: Προ ημερών η ιδιωτική διαστημική εταιρεία Space Χ του επιχειρηματία Έλον Μασκ εκτόξευσε τον πύραυλο «Falcon 9» (Γεράκι), ο οποίος, αφού έθεσε σε τροχιά 11 δορυφόρους, κατάφερε να επανέλθει…σαν κύριος, σε όρθια θέση στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, όπως ακριβώς είχε εκτοξευθεί.
Είχε προηγηθεί τον Νοέμβριο η ομαλή επιστροφή στη Γη του πυραύλου «New Shepard» της ιδιωτικής εταιρείας Blue Origin του ιδρυτή της Amazon Τζεφ Μπέζος. Οι πύραυλοι δεν θα είναι πια μιας χρήσης στο μέλλον και αυτό θα φανεί καλύτερα το 2016.


Η πρώτη αποστολή στη Δήμητρα (Ceres): Τον Μάρτιο το σκάφος «Dawn» (Αυγή) της NASA τέθηκε σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο σώμα στην εκτεταμένη ζώνη αστεροειδών μεταξύ “Αρη και Δία, αφού προηγουμένως, το 2011, είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον δεύτερο μεγαλύτερο αστεροειδή, την Εστία (Vesta).

Μεταξύ άλλων, αποκαλύφθηκε ότι η διαμέτρου 950 χλμ Δήμητρα διαθέτει ένα πυραμιδοειδές βουνό ύψους πέντε χιλιομέτρων και αινιγματικές λάμψεις στην επιφάνειά της. Το σκάφος μόλις κατέβηκε στην τελική και χαμηλότερη τροχιά του σε ύψος 385 χλμ και το 2016 θα στείλει περισσότερα στοιχεία.

Το πείραμα ετήσιας παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: Τον Μάρτιο ο αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι και ο ρώσος κοσμοναύτης Μιχαήλ Κορνιένκο ξεκίνησαν την πρώτη ετήσιας διάρκειας (αντί για τη συνήθη εξάμηνη) αποστολή παραμονής τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στο πλαίσιο πειραματισμού εν όψει των επανδρωμένων αποστολών στον πλανήτη Άρη.



Τον Δεκέμβριο, το ιαπωνικό σκάφος «Ακατσούκι» κατάφερε με τη δεύτερη προσπάθεια -μετά την αρχική αποτυχία του το 2010- να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη, για να την μελετήσει, πράγμα που υπόσχεται σχετικές ειδήσεις εντός του 2016.

Η νεκρανάσταση του «Falcon 9» της Space X: Μετά από έξι πετυχημένες ρομποτικές αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στο έβδομο ταξίδι του, τον Ιούνιο, ο πύραυλος εξερράγη καταστρέφοντας και τη μη επανδρωμένη κάψουλα Dragon. Όμως, μετά από βελτιώσεις, το «Γεράκι» όχι μόνο ξαναπέταξε, αλλά -όπως είδαμε- επέστρεψε όρθιο στη Γη.



Άλλη μια ιδιωτική διαστημική εταιρεία, η Orbital ΑΤΚ, κατόρθωσε τον Δεκέμβριο να στείλει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το δικό της σκάφος «Cygnus» (Κύκνος).

Μετά την ιστορική άφιξη στον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο το 2014, η «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) συνέχισε να παρακολουθεί κατά πόδας τον κομήτη το 2015 και το 2016 θα ολοκληρώσει την αποστολή της αυτοκαταστρεφόμενη πάνω του.

Οι πρώτοι αστροναύτες-ταξιτζήδες: Η NASA επέλεξε φέτος τα πρώτα πληρώματα που θα στελεχώσουν τα ιδιωτικά εμπορικά διαστημικά σκάφη-ταξί, που θα κατασκευάσουν η Space Χ και η Boeing και τα οποία από το 2017 θα κάνουν το δρομολόγιο Γη-Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, οπότε θα παύσει και η εξάρτηση των ΗΠΑ από τους ρωσικούς «Σογιούζ».

Τρίτα γενέθλια για το «Curiosity» στον “Αρη: To ρόβερ συμπλήρωσε φέτος τον Αύγουστο τρία χρόνια αναζητήσεων στον «κόκκινο πλανήτη» και το 2016 αναμένεται να στείλει νέα ενδιαφέροντα στοιχεία.


Το νέο έτος, καθώς οι τροχιές “Αρη και Γης πλησιάζουν ευνοώντας τα διαστημικά ταξίδια, η ευρωπαϊκή ESA και η ρωσική Roscosmos θα εκτοξεύσουν την αποστολή ExoMars τον Μάρτιο. Λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο, η αποστολή Juno της NASA θα φθάσει στον Δία, ενώ αργότερα θα εκτοξευθεί η επίσης αμερικανική αποστολή OSIRIS-Rex για να φέρει δείγματα από τον αστεροειδή Μπενού.

 sfairika.gr