Μετρήστε με το κινητό σας τη ρύπανση της ατμόσφαιρας!

Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) καλεί τους Αθηναίους να συμμετάσχουν στην πρωτότυπη ευρωπαϊκή πειραματική εκστρατεία iSPEX, που έχει ως στόχο να δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο πολιτών-παρατηρητών της αστικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης. 

Η καμπάνια iSPEX-EU 2015 διοργανώνεται από το ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Λάιντεν υπό την αιγίδα της UNESCO και η Αθήνα είναι μία από τις ευρωπαϊκές πόλεις που συμμετέχει σε αυτήν.
Για το σκοπό αυτό, το Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του ΕΑΑ έχει αναλάβει την διάθεση συσκευών iSPEX στους ενδιαφερόμενους Αθηναίους, οι οποίοι είναι κάτοχοι κινητών συσκευών iPhone 4/4s/5/5s.

Οι μετρήσεις στον Αττικό ουρανό θα πραγματοποιηθούν από 1 Σεπτεμβρίου μέχρι 15 Οκτωβρίου, καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ενδείκνυται όμως να πραγματοποιούνται είτε νωρίς το πρωί μεταξύ 7-11π.μ., είτε αργά το απόγευμα μεταξύ 4-8μ.μ. Απαιτούνται τουλάχιστον δύο μετρήσεις ημερησίως.

Το Εθνικό Αστεροσκοπείο φιλοδοξεί να διατηρήσει και μετά τον Οκτώβριο το εθνικό δίκτυο iSPEX για την παρακολούθηση και τη συστηματική χαρτογράφηση των ατμοσφαιρικών επεισοδίων στην Αθήνα, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών σχετικά με την υγεία των πολιτών. Επιπλέον, αναμένεται ότι τα δεδομένα που θα συλλέγονται από το παρατηρητήριο πολιτών iSPEX, θα συνεισφέρουν στη βελτιστοποίηση των δορυφορικών παρατηρήσεων που συλλέγονται καθημερινά από το Κέντρο BEYOND του ΕΑΑ.

Η συσκευή iSPEX χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την αντίστοιχη ομώνυμη εφαρμογή, που διατίθεται δωρεάν στο ηλεκτρονικό κατάστημα App Store. Το iSPEX μετατρέπει το iPhone σε οπτικό αισθητήρα κατάλληλο για την μέτρηση των αιωρούμενων σωματιδίων (αερολυμάτων). Η εφαρμογή iSPEX καθοδηγεί τον χρήστη κατά την εκτέλεση των μετρήσεών του.

Το αποτέλεσμα των μετρήσεων παρουσιάζεται στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου με την μορφή ενός χρωματισμένου χάρτη. Στη συνέχεια ο χρήστης καλείται να αναρτήσει τις μετρήσεις του στη βάση δεδομένων του iSPEX, ώστε να υποβληθούν σε περαιτέρω επεξεργασία.
Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, όλες οι μετρήσεις iSPEX θα αναλυθούν και θα επεξεργαστούν από το ΕΑΑ, προκειμένου να δημιουργηθούν χάρτες αερολυμάτων για την Αθήνα. Οι τελικοί χάρτες θα δημοσιευθούν στην ελληνική (http://beyond-ispex.gr/) και στην ευρωπαϊκή ιστοσελίδα (http://ispex-eu.org/) αντίστοιχα.

Η αιθάλη, τα θαλάσσια αιωρήματα, τα μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης και η ηφαιστειακή τέφρα είναι τυπικά αραδείγματα αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους -περίπου 90%- έχουν φυσική προέλευση. Οι πιο κοινές πηγές είναι η θάλασσα, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι πυρκαγιές και οι έρημοι. Το υπόλοιπο 10% των αερολυμάτων είναι ανθρωπογενή ή παράγωγα ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Ανθρωπογενείς πηγές αερολυμάτων αποτελούν η βιομηχανία, οι μετακινήσεις και η καύση βιομάζας.

Τα αερολύματα έχουν μέγεθος από μερικά νανόμετρα (μικρότερο από το μέγεθος αρκετών ιών) μέχρι μερικές δεκάδες μικρόμετρα (περίπου όσο η διάμετρος λεπτής ανθρώπινης τρίχας). Τα αερολύματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ρύπανση της ατμόσφαιρας και έχουν ιδιαίτερη επίδραση στην ανθρώπινη υγεία και στο κλίμα.

Όποιος θέλει να συμμετάσχει στην πειραματική εκστρατεία και να αποκτήσει τη συσκευή iSPEX, πρέπει να δηλώσει συμμετοχή στην ελληνική (http://beyond-ispex.gr/) ή στην ευρωπαϊκή (http://ispex-eu.org/) iSPEX-EU ιστοσελίδα. Αν κανείς αργότερα μετανιώσει, μπορεί οποτεδήποτε να επιστρέψει την συσκευή στο ΕΑΑ ταχυδρομικά.
Στις 5 Σεπτεμβρίου (ώρα 18:00 - 21:00), στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών στο Θησείο, σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της βραδιάς του Ερευνητή, οι πολίτες θα ενημερωθούν καλύτερα για τη δράση του iSPEX. Όσοι θέλουν, θα πάρουν συσκευές iSPEX και θα εκτελέσουν υπό επιστημονική καθοδήγηση τις πρώτες τους μετρήσεις.

Πηγή: News it

Ανακοινώθηκε ο νέος «στόχος» του New Horizons

Μετά τον Πλούτωνα το σκάφος θα εξερευνήσει ένα γιγάντιο παγωμένο βράχο στη Ζώνη Κάιπερ

 

Μετά τον Πλούτωνα το New Horizons συνεχίζει το ταξίδι του για να συναντήσει ένα ακόμη μεγάλο παγωμένο βράχο

 

 

Λίγες εβδομάδες μετά το πέρασμα του από το σύστημα του Πλούτωνα το οποίο και εξερεύνησε το σκάφος New Horizons συνεχίζει το ταξίδι του στον σκοτεινό και παγωμένο κόσμο της Ζώνης Κάιπερ στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Η NASA ανακοίνωσε τον επόμενο σταθμό του σκάφους. Θα είναι ένα διαστημικό αντικείμενο, ένας παγωμένος βράχος, η διάμετρος του οποίου εκτιμάται ότι είναι 25-45 χλμ.

 
Ο νέος στόχος
Το 2014 MU69 όπως ονομάστηκε το αντικείμενο δεν αντανακλά σχεδόν καθόλου το ηλιακό φως και η φωτεινότητα του είναι 200 εκ. φορές μικρότερη από αυτή που μπορεί να γίνει αντιληπτή από το ανθρώπινο μάτι! Για αυτό χρειάστηκαν δύο εβδομάδες επισταμένης παρατήρησης του από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ώστε οι επιστήμονες να συγκεντρώσουν όλα εκείνα τα δεδομένα που απαιτούνταν για να αποφασίσουν αν είναι ένας καλός «στόχος» εξερεύνησης.

Το New Horizons αναμένεται να φτάσει στο 2014 MU69 την 1^η Ιανουαρίου του 2019 και τα μέλη της αποστολής του New Horizons ευελπιστούν ότι η μελέτη της επιφάνειας του θα αποκαλύψει άγνωστα και πολύτιμα δεδομένα για τα συστατικά από τα οποία αποτελούνται τα αντικείμενα της ζώνης Κάιπερ. Οι πηγές ενέργειας του New Horizons υπολογίζεται ότι θα το κρατήσουν ζωντανό μέχρι το 2030 οπότε αν δεν υπάρξει κάποιο απρόοπτο θα αναλάβει και άλλες αποστολές εξερεύνησης.


Καλλιτεχνική απεικόνιση του σκοτεινού παγωμένου διαστημικού αντικειμένου που θα εξερευνήσει το New Horizons στη Ζώνη Κάιπερ. Credit: (NASA/JHUAPL/SwRI/Alex Parker)

ΤΟ ΒΗΜΑ SCIENCE

Οι κανίβαλοι του Σύμπαντος

Κάποια αντικείμενα στο Σύμπαν έχουν συμπεριφορά… Χάνιμπαλ. Γαλαξίες, μελανές οπές και άστρα συχνά επιτίθενται σε άλλους γαλαξίες, άστρα και πλανήτες για να τους καταβροχθίσουν!
Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί άστρα που με τη βαρυτική τους ισχύ καταφέρνουν να «τσιμπολογούν» την ύλη πλανητών που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από αυτά, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν αρκεί στα άστρα ένας… μεζές από τους πλανήτες αυτούς αλλά τελικά τους κάνουν ολόκληρους μια χαψιά! Εχουν επίσης εντοπιστεί άστρα που καταφέρνουν να ρουφούν την ύλη γειτονικών τους άστρων.

Η πιο πρόσφατη και ιδιαίτερα εντυπωσιακή σχετική ανακάλυψη έγινε πριν από λίγες εβδομάδες. Ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι ένα άστρο που ανήκει σε μια πολύ σπάνια κατηγορία είναι θύμα κανιβαλισμού από ένα γειτονικό του άστρο. Το 1963 δύο αστρονόμοι ανακάλυψαν σε απόσταση τριών χιλιάδων ετών φωτός από εμάς ένα άστρο το οποίο ονομάστηκε NaSt1 από τα αρχικά των επιθέτων των δύο ερευνητών (Νασάου και Στίβενσον). Στην αστρονομική κοινότητα όμως το άστρο αυτό απέκτησε το… παρατσούκλι «Μοχθηρό» επειδή η αντίστοιχη αγγλική λέξη (nasty) έμοιαζε πολύ με το όνομά του.
Πρόκειται για ένα άστρο που ανήκει σε ένα σπάνιο είδος γιγάντιων αστέρων που οι επιστήμονες ονομάζουν Wolf-Rayet. Ως σήμερα έχουν εντοπισθεί μόλις 300 τέτοια άστρα στο Σύμπαν. Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στις Ηνωμένες Πολιτείες έστρεψαν τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra στο Nast1 και διαπίστωσαν ότι γύρω από το άστρο έχει σχηματιστεί ένα κολοσσιαίο νέφος πυκνής κοσμικής ύλης το οποίο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, έχει διάμετρο περίπου 3 τρισ. χλμ.!  Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το νέφος αυτό κρύβει στο εσωτερικό του ένα άλλο άστρο το οποίο ρουφάει την ύλη του Nast1.
Oμως το άστρο-κανίβαλος δεν μπορεί να απορροφήσει ολόκληρη την ύλη του Nast1 με αποτέλεσμα ό,τι περισσεύει να σχηματίζει το πυκνό νέφος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το άστρο-κανίβαλος κάποια στιγμή στο μέλλον θα καταστραφεί σε μια έκρηξη σουπερνόβα. H ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Οι γαλαξίες

Εχει διαπιστωθεί ότι οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες επιτίθενται σε μικρότερους και τους… καταπίνουν. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Ααρον Ρόμποθαμ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας μελέτησε περισσότερους από 22.000 γαλαξίες και πιστεύει ότι βρήκε την απάντηση για αυτό το εντυπωσιακό και ιδιαίτερα σημαντικό για την εξέλιξη του Σύμπαντος κοσμικό φαινόμενο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μεγάλοι σε μέγεθος γαλαξίες χάνουν προοδευτικά την ικανότητα να παράγουν νέα άστρα σε αντίθεση με τους μικρότερους που μπορούν να παράγουν συνεχώς. Οι μεγάλοι γαλαξίες όμως «έχουν στο DNA τους» την επιθυμία να αυξάνουν συνεχώς τον όγκο τους και αφού δεν μπορούν πλέον να το κάνουν μόνοι τους «κανιβαλίζουν» μικρότερους γαλαξίες. Μάλιστα οι ερευνητές αναφέρουν ότι και ο δικός μας γαλαξίας δεν μπορεί πλέον να παραγάγει ικανό αριθμό νέων άστρων και έτσι αναμένεται να αυξήσει το μέγεθός του κανιβαλίζοντας κάποιους μικρότερους. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical». Να σημειωθεί ότι έχει διαπιστωθεί πως ο γαλαξίας της Ανδρομέδας κινείται γρήγορα προς τον δικό μας γαλαξία. Η Ανδρομέδα και ο δικός μας γαλαξίας είναι οι δύο μεγαλύτεροι του σμήνους γαλαξιών στο οποίο ανήκουμε. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, σε περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια οι δύο γαλαξίες θα συγκρουστούν αλλά θα χρειαστούν άλλα δύο δισεκατομμύρια έτη για να συγχωνευθούν πλήρως. Η εικόνα των δύο γαλαξιών θα αλλάξει δραματικά και θα δημιουργήσουν έναν ελλειπτικό γαλαξία με ακανόνιστο σχήμα, θα χάσουν δηλαδή τις ωραίες σπείρες που τους χαρακτηρίζουν.

 

Οι μαύρες τρύπες

Ενα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο ανακάλυψε διεθνής ομάδα ερευνητών. Οι επιστήμονες εντόπισαν δύο γειτονικές μελανές οπές στα βάθη του Σύμπαντος οι οποίες, όπως φαίνεται, συνεργάζονται στη σύλληψη άστρων με τα οποία στη συνέχεια… τρέφονται από κοινού. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία μελέτησαν τον γαλαξία SDSS J120136.02+300305.5 που βρίσκεται σε απόσταση 2 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για έναν συνηθισμένο γαλαξία τον οποίο παρατήρησε το 2010 το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton. Οι παρατηρήσεις αυτές προκάλεσαν το ενδιαφέρον της διεθνούς ερευνητικής ομάδας η οποία έστρεψε εκ νέου το XMM-Newton στον μακρινό γαλαξία.
Επιπλέον χρησιμοποίησε και το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift για να τον παρατηρήσει. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι στον γαλαξία υπάρχει ένα ζεύγος μελανών οπών που βρίσκονται σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη. Ανακάλυψαν ότι οι δύο μαύρες τρύπες έχουν ενώσει τις τρομερές βαρυτικές δυνάμεις τους για να συλλαμβάνουν άστρα και στη συνέχεια να μοιράζονται τη… λεία τους αφού ένα μέρος της ύλης του άστρου πηγαίνει στη μία και ένα άλλο μέρος στην άλλη. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που εντοπίζεται για πρώτη φορά και η ανακάλυψή του αναμένεται να προσφέρει νέα δεδομένα όχι μόνο για τη Φύση και τους μηχανισμούς των μελανών οπών αλλά και για αυτούς των γαλαξιών. Η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

sfairika.gr

Πλούτωνας

Τέσσερις φωτογραφίες από την κάμερα LORRI του New Horizons συνδυάστηκαν με δεδομένα χρώματος από το όργανο Ralph για να δημιουργήσουν αυτή την ενισχυμένη έγχρωμη όψη του Πλούτωνα.
Δείτε όλες τις φωτογραφίες του Πλούτωνα που τράβηξε το New Horizons.

Η Ύδρα αναδύεται από τις σκιές

Η πυκνότητα του πάγου στον Πλούτωνα

Το εκπληκτικό, νεανικό και ποικίλο ανάγλυφο του Χάροντα

Τα παγωμένα βουνά του Πλούτωνα

Η όψη του Πλούτωνα μέσα από τα χρόνια

Κοντινή λήψη του «Βουνού στην τάφρο» του Χάροντα

Παγωμένο μονοξείδιο του άνθρακα ανακαλύφθηκε στην «Καρδιά» του Πλούτωνα

Δύο από τα μικρότερα φεγγάρια του Πλούτωνα

Δεύτερη οροσειρά ανακαλύφθηκε στην «καρδιά» του Πλούτωνα

Μωσαϊκό του Πλούτωνα σε πραγματικά χρώματα

Ο Πλούτωνας και ο Χάροντας σε φυσικά χρώματα

Ο αποχαιρετισμός του Πλούτωνα στο New Horizons     

Γεωλογικά Χαρακτηριστικά στον Πλούτωνα

Δελεαστικά γεωλογικά σημάδια στον Πλούτωνα αποκαλύφθηκαν σε αυτή την εικόνα από το New Horizons που λήφθηκε στις 9 Ιουλίου του 2015 από 5.400.000 χιλιόμετρα μακριά.


Στην παραπάνω έκδοση σημειώνονται τα κυριότερα χαρακτηριστικά και περιλαμβάνει μια σφαίρα αναφοράς που δείχνει τον προσανατολισμό του Πλούτωνα στην εικόνα, με τον ισημερινό και τον κεντρικό μεσημβρινό με πιο έντονες γραμμές.

ΠΗΓΗ: http://www.tsene.com

Τα νετρίνα «αποκαλύπτουν» την κόλαση στο εσωτερικό του Ήλιου

Το πείραμα Borexino ακτινογραφεί το εσωτερικό του Ήλιου ανιχνεύοντας τα νετρίνα που παράγουν οι  πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στο εσωτερικό τουΤο Borexino είναι ένα πείραμα που πραγματοποιείται στο Gran Sasso της Ιταλίας. Σκοπός του η ανίχνευση των νετρίνων που παράγονται στο εσωτερικό του Ήλιου εξαιτίας των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης.
Πριν από δυο χρόνια ο ανιχνευτής Borexino ανίχνευσε τα νετρίνα που παράγονται στο εσωτερικό του Ήλιου από μια σπάνια αντίδραση μεταξύ τριών σωματιδίων – συνήθως αναφέρεται ως PEP:

p + e^– + p → ²H + ν

Διαβάστε σχετικά: «Νετρίνα αποκαλύπτουν μια σπάνια αστρική σύντηξη«

Το πείραμα Borexino έρχεται πάλι στο προσκήνιο με μια νέα δημοσίευση στο Nature με τίτλο: «Neutrinos from the primary proton–proton fusion process in the Sun«. Αυτή τη φορά οι ερευνητές του Borexino αναφέρονται στην πιο κοινή πυρηνική αντίδραση που πραγματοποιείται στο εσωτερικό του Ήλιου, διαμέσου της οποίας παράγεται το 99% των νετρίνων που εκπέμπει ο Ήλιος, την σύντηξη των πυρήνων υδρογόνου (πρωτόνια):

 p + p → d + e⁺ + ν_e

ή με διαφορετικό συμβολισμό

 ¹H+¹H → ²H + e⁺ + ν_e

Οι αντιδράσεις διαμέσου των οποίων παράγονται νετρίνα στο εσωτερικό του Ήλιου. Ο πίνακας δίνει επίσης την ενέργεια και την ροή αυτών των νετρίνων που φτάνουν στη Γη

Με τις φασματικές παρατηρήσεις των νετρίνων του πειράματος Borexino, αποδεικνύεται ότι περίπου το 99% της ισχύος που παράγει ο Ήλιος, 3.84 × 10³³ergs/sec, οφείλεται στις αντιδράσεις σύντηξης πρωτονίων p + p.
Κάθε δευτερόλεπτο ο Ήλιος μετατρέπει 600 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου σε ήλιο με μια διαδοχική σειρά πυρηνικών αντιδράσεων που ονομάζεται κύκλος πρωτονίου – πρωτονίου.

Ένα animation με τις κυριότερες πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό του Ήλιου

Είναι γεγονός ότι τα νετρίνα από την αντίδραση ¹H+¹H, στα οποία αναφέρεται η τωρινή δημοσίευση του πειράματος Borexino, έχουν την συντριπτική πλειοψηφία των ηλιακών νετρίνων, σε σύγκριση π.χ. με τα νετρίνα PEP ή εκείνα που ανίχνευσαν οι John Bahcall και Ray Davis προερχόμενα από την διάσπαση του ⁸B (που σχετίζονταν με το επονομαζόμενο «πρόβλημα ηλιακών νετρίνων» και τις ταλαντώσεις των νετρίνων).
Όμως η ανίχνευση  των νετρίνων από την ¹H+¹H είναι δυσκολότερη γιατί έχουν πολύ μικρότερες ενέργειες (<0,4 ΜeV).

Η κρεμμυδοειδής δομή του ανιχνευτή Borexino

Το τελικό συμπέρασμα είναι πως το θεωρητικό πρότυπο που περιγράφει την κόλαση των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης στο εσωτερικό του Ήλιου μας επαληθεύεται πλήρως.

Διαβάστε επίσης: Neutrinos spotted from Sun’s main nuclear reaction

ΠΗΓΗ : http://physicsgg.me

Φασματοσκοπία

Του Δημήτρη Γκίκα

Ένα αστέρι εκπέμπει φως σε όλο το συνεχές φάσμα . Όταν το λευκό φως περνάει μέσα από ένα πρίσμα, σχηματίζει ένα ουράνιο τόξο, το φάσμα του. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν το φως από ένα αστέρι περνάει μέσα από το αέριο ενός νεφελώματος - ή και ακόμα την ατμόσφαιρα του αστεριού - συγκεκριμένα χρώματα (ή μήκη κύματος) απορροφώνται από τα στοιχεία που περιέχονται στο αέριο,  παράγοντας σκοτεινές γραμμές πάνω στο συνεχές φάσμα . Αυτό λέγεται ''φάσμα απορρόφησης''. Η ενέργεια που απορροφάται από το αέριο στη συνέχεια εκ νέου εκπέμπεται προς όλες τις κατευθύνσεις, και επίσης τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των χρωμάτων των στοιχείων που υπάρχουν στο αέριο, παράγουν φωτεινές γραμμές σε ορισμένα μήκη κύματος. Αυτό είναι γνωστό ως ''φάσμα εκπομπής''.


Πηγή: http://www.eso.org/public/images/spectroscopy-oli-6/

Οι Αστρονόμοι ανακάλυψαν μια νέα Γη

Του Δημήτρη Γκίκα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA Kepler  βρήκε πρόσφατα ένα πλανήτη σαν τη Γη να περιστρέφεται γύρω από ένα κοντινό αστέρι εντός της κατοικήσιμης ζώνης (Goldilocks zone ή αλλιώς ''ζώνη της Χρυσομαλλούσας'') στον Γαλαξία μας. Ο Κέπλερ-186f είναι περίπου 500 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου .

     Η κατοικήσιμη ζώνη, είναι η περιοχή γύρω από ένα αστέρι μέσα στο οποίο πλανητικής μάζας αντικείμενα με αρκετή ατμοσφαιρική πίεση μπορούν  να έχουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους. Καθ όσον έχει  προβλεφθεί  ότι υπάρχουν τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν την Γη οι οποίοι περιφέρονται σε τροχιά  στο Γαλαξία μας, ο συγκεκριμένος πλανήτης είναι επισημασμένα το πρώτο σε μέγεθος  Γης πλανήτης που ανακαλύφθηκε στην κατοικήσιμη ζώνη  ενός  άλλου αστέρα.

 Τι σημαίνει αυτό;

     Εκτός από τον Κέπλερ-186f, υπάρχουν 4 άλλοι πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα κοντινό αστέρι εντός του συστήματος Κέπλερ-186f. Αυτό σημαίνει ότι αν το γειτονικό άστρο σε αυτόν τον πλανήτη είναι ακριβώς σαν τον Ήλιο μας, τότε η πιθανότητα της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη αυξάνει εκθετικά.

      "Ξέρουμε μόνο έναν πλανήτη όπου η ζωή επιβιώνει . Την Γη. Όταν ‘’κυνηγούμε’’ για ζωή έξω από το ηλιακό μας σύστημα, δίνουμε έμφαση στην ανακάλυψη πλανητών με χαρακτηριστικά που μιμούνται αυτά της Γης,’’ είπε η Ελίζα Quintana, ερευνητής στο Ινστιτούτο SETI στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στο Moffett Field της Καλιφόρνια,  και επικεφαλής συγγραφέας στην έρευνα  που εκδόθηκε στις 27 Ιανουαρίου στο περιοδικό Science. ''Ανακαλύπτοντας ένα πλανήτη στο μέγεθος της Γης σε κατοικήσιμη ζώνη παρόμοια με της Γης, είναι μια σημαντική ανακάλυψη."

Το γειτονικό αστέρι στον Κέπλερ-186f έχει το μισό βάρος και το μέγεθος του Ήλιου του δικού μας ηλιακού μας συστήματος, και παίρνει μόνο το ένα τρίτο της ενέργειας που παίρνουμε από τον ήλιο μας. Ο Κέπλερ-186f περιφέρεται γύρω από το άστρο του μία φορά κάθε 130 ημέρες.

 ΠΗΓΗ:http://sci-techuniverse.blogspot.gr/2015/02/cosmologists-found-another-earth.html

Οι κομήτες «γέννησαν» τη ζωή;

Πείραμα δείχνει ότι και μόνο η πρόσκρουσή τους σε έναν πλανήτη μπορεί να παράγει βασικά δομικά συστατικά της

 

Η πρόσκρουση ενός κομήτη σε έναν πλανήτη πυροδοτεί χημεία που παράγει βασικά συστατικά της ζωής όπως έδειξε πείραμα επιστημόνων από την Ιαπωνία

Πράγα 

Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι η ζωή δεν γεννήθηκε στη Γη αλλά έφθασε εδώ από το Διάστημα με «όχημα» κάποιον κομήτη. Τώρα ένα πείραμα που διεξήγαγαν ιάπωνες ερευνητές έρχεται να δείξει ότι οι κομήτες δεν μπορούν μόνο να μεταφέρουν από κάπου αλλού τη ζωή σε έναν πλανήτη αλλά και να παραγάγουν βασικά δομικά συστατικά της απλώς και μόνο συγκρουόμενοι με αυτόν. Τα αποτελέσματα προσφέρουν μια ακόμη ένδειξη υπέρ του ότι ο πλανήτης μας ενδεχομένως δεν είναι ο μοναδικός «ζωντανός» πλανήτης στο Σύμπαν.
Ζωτική χημεία
Κάνοντας στο εργαστήριο προσομοιώσεις των συγκρούσεων κομητών που συντελέστηκαν κατά τα πρώτα στάδια της Γης οι γεωεπιστήμονες Χαρούμα Σουγκαχάρα, από την Υπηρεσία Θαλάσσιων-Γεωλογικών Επιστημών της Ιαπωνίας, και Κοΐτσι Μιμούρα, από το Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια, είδαν ότι η χημεία που δημιουργεί τη λεγόμενη «αρχέγονη σούπα της ζωής» μπορεί να προκύψει οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή στο Σύμπαν. Όπως ανέφεραν παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο Συνέδριο Γεωχημικών Γκόλντσμιτ στην Πράγα, όταν τα μείγματα πάγου, πετρωμάτων και αμινοξέων που δημιούργησαν δέχονταν τις προσκρούσεις μιας βολίδας αντιδρούσαν παράγοντας πεπτίδια, σύνθετα οργανικά μόρια που αποτελούν βασικά δομικά συστατικά της βιοχημείας.
Κάτι τέτοιο, όπως τόνισαν, σημαίνει ότι αντιδράσεις που παράγουν πεπτίδια ενδέχεται να λαμβάνουν χώρα ευρέως σε σώματα που περιφέρονται τόσο στο ηλιακό μας σύστημα όσο και γύρω από άστρα σε άλλες περιοχές του Διαστήματος. «Το εύρημα αυτό δείχνει ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως οι συγκρούσεις κομητών έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προσφορά των “σπόρων της ζωής” στη νεαρή Γη» τόνισε ο κ. Σουγκαχάρα. «Ανοίγει επίσης το ενδεχόμενο ότι ίσως έχει υπάρξει παρόμοια χημική εξέλιξη και σε άλλα εξωγήινα σώματα, ξεκινώντας από πεπτίδια που προήλθαν από κομήτες».
Αρχικές προϋποθέσεις
Βεβαίως η όλη συζήτηση δεν αφορά αυτή καθαυτή τη γέννηση της ζωής αλλά τις προϋποθέσεις που μπορούν να τη δημιουργήσουν. Οι προϋποθέσεις που εντόπισαν οι ιάπωνες επιστήμονες είναι ωστόσο αρκετά διαδεδομένες στο Σύμπαν αφού πλέον γνωρίζουμε ότι, εκτός από τον πάγο και τα πετρώματα, τα αμινοξέα καθώς και άλλα σύνθετα οργανικά μόρια είναι συχνά παρόντα στους κομήτες (αυτό έχουν δείξει τα δεδομένα από σχετικές διαστημικές αποστολές, όπως η Stardust της NASA το 2006 και, πρόσφατα, η Rosetta της ESA που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη).
«Η νέα μελέτη δείχνει ότι αν ένας κομήτης που διαθέτει αυτά τα υλικά προσκρούσει σε έναν πλανήτη η ενέργεια από την πρόσκρουση θα προωθήσει περαιτέρω χημεία η οποία βοηθά στην ανάπτυξη πεπτιδίων, αλυσίδων αμινοξέων που χρησιμεύουν για τη δημιουργία πρωτεϊνών» εξήγησε στο BBC ο Μαρκ Μπέρτσελ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κεντ της Βρετανίας ο οποίος δεν συμμετείχε στην ιαπωνική έρευνα. «Το Διάστημα μπορεί να υπήρξε η πηγή που πρόσφερε στη Γη κάποια συστατικά της ζωής, αλλά βεβαίως δεν μιλάμε παρά για προβιοτική χημεία. Εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε πώς ή πού η χημεία έγινε ζωή».

ΤΟ ΒΗΜΑ Science

Πείραμα που συγκρίνει την ύλη με την αντιύλη

… με τεράστια ακρίβεια

Σύμφωνα με το θεώρημα CPΤ στη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, ένα σύστημα παραμένει αμετάβλητο αν γίνουν οι εξής μετασχηματισμοί: τα σωματίδια αντικατασταθούν από τα κατοπτρικά συμμετρικά αντισωματίδιά τους και αντιστραφεί η ροή του χρόνου. Η ιδιότητα αυτή που αναφέρεται και ως «αναλλοίωτο CPT», αποτελεί δόγμα του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων και δείχνει πως η αντιύλη είναι ο τέλειος καθρέφτης της ύλης εφόσον αντικατασταθούν τα ηλεκτρικά φορτία με τα αντίθετά τους.
Για να ισχύει το «αναλλοίωτο CPT» πρέπει το ειδικό φορτίο των σωματιδίων να ταυτίζεται κατ’ απόλυτη τιμή με το ειδικό φορτίο των αντισωματιδίων τους (ειδικό φορτίο = ο λόγος του ηλεκτρικού φορτίου προς την μάζα). Κάτι που συμφωνεί με τα μέχρι στιγμής πειραματικά δεδομένα.
Όμως οι φυσικοί επαναλαμβάνουν τα πειράματά τους προσπαθώντας να βελτιώσουν όλο και περισσότερο την ακρίβεια των μετρήσεών τους.
Σε μια τελευταία πειραματική εργασία που δημοσιεύεται στο Nature (High-precision comparison of the antiproton-to-proton charge-to-mass ratio) αναφέρεται η πιο ακριβής πειραματική σύγκριση του λόγου φορτίο προς μάζα μεταξύ πρωτονίου και αντιπρωτονίου.
Το πείραμα πραγματοποιήθηκε από την ομάδα BASE (Baryon Antibaryon Symmetry Experiment) στον Antiproton Decelerator (AD) του CERN, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα παγίδων φορτισμένων σωματιδίων Penning, για τη σύγκριση αντιπρωτονίoυ με αρνητικό φορτισμένο ιόν υδρογόνου(Η^–), αντί του πρωτονίου.

Η πειραματική διάταξη που χρησιμοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα BASE

Τα αντιπρωτόνια δημιουργούνται χρησιμοποιώντας το σύγχροτρο πρωτονίων, τον παλαιότερο επιταχυντή σωματιδίων στο CERN. Εκεί επιταχύνονται πρωτόνια μέχρι την ενέργεια των 26 GeV και στη συνέχεια προσπίπτουν σε στόχο ιριδίου. Από τις συγκρούσεις πρωτονίων με πυρήνες ιριδίου δημιουργούνται νέα σωματίδια και αντισωματίδια, μεταξύ των οποίων και αντιπρωτόνια. Με την χρήση κατάλληλων μαγνητών, τα αντιπρωτόνια διαχωρίζονται και οδηγούνται στον επιβραδυντή αντιπρωτονίων (Antiproton Decelerator – AD) που έχει την ικανότητα να επιβραδύνει τα αντιπρωτόνια σε τέτοιες ταχύτητες, ώστε οι φυσικοί να μπορούν να τα μελετήσουν στις παγίδες ιόντων.
Το αποτέλεσμα του πειράματος έδειξε ότι το ειδικό φορτίο πρωτονίου ταυτίζεται κατ’ απόλυτη τιμή με το ειδικό φορτίο του αντιπρωτονίου με ακρίβεια 69 προς 1 τρισεκατομμύριο, επιβεβαιώνοντας την θεμελιώδη συμμετρία CPT μεταξύ ύλης και αντιύλης.
Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων είναι η θεωρία που περιγράφει τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους – χωρίς όμως να είναι μια πλήρης θεωρία. Οποιαδήποτε ελάχιστη διαφορά στις απόλυτες τιμές των ειδικών φορτίων πρωτονίου και αντιπρωτονίου θα αποτελέσει μια δραματική πρόκληση όχι μόνο για το Καθιερωμένο Πρότυπο αλλά και για το βασικό πλαίσιο της σωματιδιακής φυσικής.

πηγή: home.web.cern.ch 
         physicsgg

Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο

Είναι ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί και έχει διάμετρο 6 εκατομμύρια έτη φωτός!

Το διάστημα είναι διάσπαρτο από γαλαξίες που φωτίζουν το σκοτάδι εδώ και 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Hubble Deep Field έχει καταγράψει αρκετούς από αυτός, ωστόσο υπάρχει ένας που δεν μοιάζει με τίποτα απ΄όσα έχουμε δει ως τώρα.

Οι γαλαξίες χωρίζονται σε τρία μεγέθη: γαλαξίες νάνους, σπειροειδείς γαλαξίες (μεσαίου μεγέθους) και γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες.

Τα μεγέθη τους ωστόσο είναι ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου. Για παράδειγμα οι νάνοι γαλαξίες που είναι μεταξύ των μικρότερων γαλαξιών που έχουν ταξινομηθεί μέχρι στιγμής έχουν διάμετρο 200 έτη φωτός και περιέχουν δεκάδες εκατομμύρια άστρων.

Ο IC 1101 που βρίσκεται περίπου 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός μακριά από τη Γη, ανακαλύφθηκε στις 19 Ιουνίου 1790 από το Βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ Φρέντερικ Ι και καταγράφηκε επίσημα 100 χρόνια αργότερα. Εντάσσεται στην τρίτη κατηγορία γαλαξιών και ουσιαστικά και είναι ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, όπως αναφέρει το diakonima.

Πόσο μεγάλος είναι όμως; Ο γαλαξίας αυτός έχει διάμετρο 6 εκατομμύρια έτη φωτός και μάζα περίπου 100 τρισεκατομμύρια αστέρια. Αυτό σημαίνει ότι έχει σχεδόν 50πλάσιο μέγεθος από τον Γαλαξία μας (που είναι μόλις 100.000 έτη φωτός σε διάμετρο) και 2.000 φορές μεγαλύτερη μάζα.

Δηλαδή αν ο IC 1101 βρισκόταν στη θέση του δικού μας θα είχε καταπιεί τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου, το γαλαξία της Ανδρομέδας, το γαλαξίας του Τριγώνου και σχεδόν όλο το χώρο ανάμεσα τους!

Sfairika.gr

Συστήματα συντεταγμένων

Για να δούμε τη μαγεία που κρύβει το σύμπαν δεν φτάνει μόνο ο βασικός εξοπλισμός (τηλεσκόπιο, χάρτες, laser pointers κλπ), αλλά πρέπει να έχουμε και τις γνώσεις, ώστε να “πλοηγούμαστε” στην ουράνια σφαίρα, με ακρίβεια. Πρέπει με κάποιο τρόπο να είμαστε βέβαιοι ότι αυτό που παρατηρούμε με το τηλεσκόπιό μας είναι πράγματι εκείνο που θέλαμε να παρατηρήσουμε.

Για το σκοπό αυτό πρέπει να βρούμε τρόπους, που να προσδιορίζουν το ίχνος (τη θέση) ενός ουρανίου αντικειμένου στην ουράνια σφαίρα. Φυσικά δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε το τροχό πάλι. Οι τρόποι προσδιορισμού της θέσης των αντικειμένων υπάρχουν ήδη και λέγονται ουράνιες συντεταγμένες, κάτι σαν τις γεωγραφικές συντεταγμένες που χρησιμοποιούμε στη γη για τον προσδιορισμό της θέσης ενός τόπου πάνω στη Γήινη σφαίρα.
Πριν όμως παρουσιάσουμε τα συστήματα συντεταγμένων, θα πρέπει να γνωρίζουμε την έννοια του μέγιστου κύκλου.
Μέγιστος κύκλος είναι κάθε κύκλος που χωρίζει μια σφαίρα σε δύο ημισφαίρια. Για παράδειγμα η Γη διαθέτει έναν μέγιστο κύκλο γνωστό σε όλους μας ως ισημερινό, ο οποίος χωρίζει τη Γη σε δυο ημισφαίρια το Βόρειο και το Νότιο, και άπειρους μέγιστους κύκλους που περνούν από τους πόλους και ονομάζονται μεσημβρινοί, οι οποίοι τη χωρίζουν σε δύο ημισφαίρια συνήθως Ανατολικό και Δυτικό.
Πάνω λοιπόν σε αυτή τη λογική όλα τα συστήματα ουράνιων συντεταγμένων κάνουν χρήση ενός βασικού μέγιστου κύκλου ο οποίος χωρίζει την ουράνια σφαίρα σε δύο ημισφαίρια. Έπειτα από τους πόλους κάθε ημισφαιρίου φέρνουμε διάφορους μέγιστους κύκλους. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα δικτυωτό πλέγμα το οποίο μας επιτρέπει να προσδιορίζουμε μονοσήμαντα τη θέση κάποιου αντικειμένου στον ουρανό.
Εχουν αναπτυχθεί διάφορα συστήματα ουράνιων συντεταγμένων. Το κάθε σύστημα συνήθως παίρνει το όνομα του από τον βασικό μέγιστο κύκλο που χρησιμοποιεί ή από κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του. Έτσι υπάρχουν:

1.Οι οριζόντιες συντεταγμένες, με βασικό κύκλο τον ορίζοντα του τόπου.

2.Οι ισημερινές συντεταγμένες, με βασικό κύκλο τον ουράνιο ισημερινό κάνοντας χρήση της ωριαίας γωνίας.

3.Οι ουρανογραφικές συντεταγμένες, με βασικό κύκλο επίσης τον ουράνιο ισημερινό. Διαφοροποιούνται από τις ισημερινές συντεταγμένες στο ότι κάνουν χρήση της ορθής αναφοράς στη θέση της ωριαίας γωνίας.

4.Οι εκλειπτικές συντεταγμένες, με βασικό κύκλο την εκλειπτική, χρήσιμες σε αντικείμενα του ηλιακού συστήματος.

5.Οι γαλαξιακές συντεταγμένες με βασικό κύκλο αυτόν που ορίζεται από το Γαλαξιακό επίπεδο, χρήσιμες στην περιγραφή των θέσεων απομακρυσμένων αντικειμένων.

Ως ερασιτέχνες αστρονόμοι θα πρέπει να γνωρίζουμε τουλάχιστον δύο συστήματα συντεταγμένων. Τις οριζόντιες, και τις ουρανογραφικές συντεταγμένες, μιας και είναι τα δύο συστήματα τα οποία χρησιμοποιούν οι περισσότερες βάσεις στήριξης τηλεσκοπίων της αγοράς.

Οριζόντιες συντεταγμένες.

Οριζόντιες συντεταγμένες:
Το σύστημα των οριζοντίων συντεταγμένων ή τοπικών συντεταγμένων του οποίου ως βάση λαμβάνεται ο ορίζοντας, και ο μέγιστος κύκλος του μεσημβρινού του τόπου. Στοιχεία των οριζόντιων συντεταγμένων είναι το ύψος “υ” και το αζιμούθιο “Α”. Το ύψος μετριέται σε μοίρες από 0 έως +90 με αρχή τη γραμμή του ορίζοντα για αστέρια πάνω από αυτόν, ενώ από 0 έως -90 για αστέρια κάτω από τον ορίζοντα. Το αζιμούθιο μετριέται σε μοίρες από 0 έως 360 με αρχή το Βορρά και φορά ανάδρομη.

Ουρανογραφικές συντεταγμένες.

Ουρανογραφικές συντεταγμένες:
Οι ουρανογραφικές συντεταγμένες χρησιμοποιούν δύο μέγιστους κύκλους, τον ισημερινό και τον ωρικό κύκλο του αστέρα. Στοιχεία αυτού του συστήματος, είναι η απόκλιση «δ» που μετριέται σε μοίρες από 0 έως 90, και η «ορθή αναφορά», (RA ή α) που μετριέται πάνω στον ισημερινό σε χρόνο (00h 00′ 00″) με αρχικό σημείο της μέτρησης το εαρινό σημείο, όπου τέμνονται η εκλειπτική και ο ουράνιος ισημερινός.
Η ορθή αναφορά, έχει ως αρχή μέτρησης το εαρινό σημείο και μετριέται επίσης πάνω στον ουράνιο ισημερινό μέχρι τον ωρικό κύκλο του αστέρα με την ορθή φορά, δηλαδή αριστερόστροφα, εξ ου και η ονομασία της. Κάθε μια ώρα ορθής αναφοράς αντιστοιχεί με γωνία 15 μοιρών.

Επιμέλεια άρθρου : Π. Γερμάνης

ΠΗΓΉ:www.astronomos.g

Εντοπίστηκε Δίας… βρέφος!

Ο πλανήτης αερίου βρίσκεται σε απόσταση 96 ετών φωτός από εμάς

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη 51 Eridani b

Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε με επίγειο τηλεσκόπιο τον μικρότερο εξωπλανήτη που έχει μέχρι σήμερα άμεσα παρατηρηθεί από τη Γη. Πρόκειται για έναν πολύ νεαρό αέριο γίγαντα, σε απόσταση περίπου 96 ετών φωτός, που μοιάζει με τον Δία όταν αυτός βρισκόταν σε βρεφική ηλικία. Περιβάλλεται από μία ατμόσφαιρα πλουσιότερη σε μεθάνιο από κάθε άλλο γνωστό εξωπλανήτη, ενώ η επιφανειακή θερμοκρασία του υπολογίζεται στους 430 βαθμούς Κελσίου.
Το σύστημα
Ο πλανήτης 51 Eridani b βρίσκεται σε ένα πλανητικό σύστημα που μοιάζει αρκετά με το δικό μας και έχει ως μητρικό άστρο τον 51 Eridani, που είναι περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερος από τον Ήλιο. Το εν λόγω άστρο, γνωστό και ως 51 Eri, έχει ηλικία μόλις 20 εκατομμυρίων ετών (έναντι 4,6 δισεκατομμυρίων του Ήλιου) και βρίσκεται στον νότιο αστερισμό του Ηριδανού.
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Μπρους Μάκιντος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, έγινε με το νέο όργανο Gemini Planet Imager, που έχει τοποθετηθεί πάνω στο διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή. Είναι η πρώτη ανακάλυψη του εν λόγω οργάνου, που ανιχνεύει άμεσα τους εξωπλανήτες στο οπτικό και υπέρυθρο φάσμα.
Κατά την τελευταία εικοσαετία σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες έχουν επιβεβαιωμένα ανακαλυφθεί. Όμως σχεδόν όλες τις φορές ο εντοπισμός τους γίνεται έμμεσα, συνήθως καθώς ο πλανήτης περιοδικά σκιάζει εν μέρει το φως του άστρου του, όταν διερχόμενος παρεμβάλλεται μεταξύ του μητρικού του άστρου και της Γης.
Επειδή οι εξωπλανήτες είναι πολύ αχνοί σε σχέση με τα μητρικά λαμπερά άστρα τους, είναι πολύ δύσκολη η άμεση παρατήρησή τους, εκτός και αν είναι πολύ μεγάλοι. Μέχρι σήμερα είχε επιτευχθεί ο άμεσος εντοπισμός πλανητών (περίπου δέκα) με μάζα τουλάχιστον πενταπλάσια του Δία. Όμως το νέο όργανο Gemini Planet Ιmager, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 2014 και ενσωματώνει άκρως εξελιγμένη οπτική τεχνολογία, μπορεί να «δει» πλέον μικρότερους εξωπλανήτες και να κάνει φασματοσκοπική-χημική ανάλυση του φωτός τους. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

ΤΟ ΒΗΜΑScience

Αρχισαν τα «πυροτεχνήματα» στον κομήτη του Rosetta

Η προσέγγιση στο περιήλιο προκαλεί εντυπωσιακά φαινόμενα που μελετούν οι επιστήμονες
Την Πέμπτη το βράδυ ο κομήτης 67P θα βρεθεί στο περιήλιο, θα φτάσει δηλαδή στην κοντινότερη απόστασή του από τον Ηλιο πριν αρχίσει να απομακρύνεται από αυτόν για να συνεχίσει το αιώνιο ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα και να επιστρέψει στο ίδιο σημείο μετά από περίπου 6.5 έτη. Το διαστημικό σκάφος Rosetta που ακολουθεί τον κομήτη καταγράφει τα εντυπωσιακά φαινόμενα που προκαλούνται από την προσέγγισή του με τον Ηλιο.
Τι συμβαίνει
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) το Rosetta έχει γίνει μάρτυρας της αυξανόμενης δραστηριότητας που παρουσιάζει ο κομήτης καθώς πλησιάζει το περιήλιο. Τους τελευταίους μήνες, η αυξανόμενη ηλιακή ενέργεια έχει θερμάνει τους ψυχρούς πάγους του κομήτη, μετατρέποντάς τους σε αέριο, το οποίο διαχέεται έξω στο διάστημα, παρασύροντας μαζί του σκόνη.
Η περίοδος γύρω από το περιήλιο είναι πολύ σημαντική επιστημονικά, καθώς αυξάνεται η ένταση του ηλιακού φωτός και τα μέρη του κομήτη που προηγουμένως βρίσκονταν στο σκότος πλημμυρίζουν με το φως του ήλιου.
Τα… πυροτεχνήματα
Αν και γενικά η δραστηριότητα του κομήτη αναμένεται να κορυφωθεί τις επόμενες εβδομάδες μετά το περιήλιο, όπως και οι πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού συνήθως έρχονται μετά από τις μεγαλύτερες ημέρες, ξαφνικά και απρόβλεπτα «ξεσπάσματα» μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή
Στις 29 Ιουλίου, το Rosetta παρατήρησε την πιο δραματική έκρηξη μέχρι σήμερα, που καταγράφηκε από πολλά από τα όργανα του σκάφους. Απεικόνισαν έναν πίδακα υλικών να εκτοξεύεται από τον πυρήνα, παρατήρησαν μια αλλαγή στη δομή και τη σύνθεση του περιβάλλοντος της αέριας κόμης γύρω από τον κομήτη και διαπίστωσαν αυξημένες συγκεντρώσεις συγκρούσεων με σκόνη. Ισως το πιο αναπάντεχο γεγονός είναι ότι το Rosetta διαπίστωσε ότι η έκρηξη είχε σπρώξει μακριά από τον πυρήνα το μαγνητικό πεδίο του ηλιακού ανέμου.

Η ESA συνέθεσε σε ένα animation τις εικόνες πριν και κατά διάρκεια ενός… ξεσπάσματος του κομήτη 67P καθώς αυτός πλησιάζει τον Ηλιο

Sfairika.gr

Διαδικτυακή ψηφοφορία για την Δημιουργία Δημοτικού Αστεροσκοπείου στη Σαλαμίνα

Αγαπητοί φίλοι

Η Ιδανική θέση της Σαλαμίνας η οποία είναι μόλις 15 λεπτά από το Κέντρο της Χώρας, και οι θαυμάσιες τοποθεσίες της την καθιστούν άξια υποψήφια για την κατασκευή ενός Δημοτικού Αστεροσκοπείου. Συμβάλλεται με τη ψήφο σας στην προώθηση του Πολιτισμού και της επιστήμης της Αστρονομίας στη χώρα μας. Είναι μια διαδικτυακή πρωτοβουλία της Παρατηρησιακής Αστρονομίας ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ''ΑΡΑΤΟΣ''

Εδώ το λίνκ:  

https://secure.avaaz.org/en/petition/Se_oloys_Dimioyrgia_Dimotikoy_Asteroskopeioy_sti_Salamina/?nKdabeb

Βρήκαν και δέκατο εξωπλανήτη με δύο ήλιους – Διαβάστε ποιοι είναι οι έξι εξωπλανήτες που μοιάζουν με τη γη

Ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον καθηγητή αστρονομίας Ουίλιαμ Γουέλς του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, ανακάλυψε ακόμη έναν, τον δέκατο κατά σειρά, εξωπλανήτη που έχει δύο ήλιους στον ουρανό του. H σχετική ανακοίνωση θα γίνει στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) στη Χαβάη
Ο νέος εξωπλανήτης είναι ο Κέπλερ-453b, ενώ ο πρώτος αυτής της κατηγορίας με δύο ήλιους είχε ανακαλυφθεί από τους ίδιους επιστήμονες το 2012, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ». Είναι πιθανότατο ότι τέτοιοι πλανήτες είναι πολύ συχνοί στο σύμπαν.
Ο Κέπλερ-453b είναι ένας αέριος γίγαντας, που αποκλείεται να φιλοξενεί ζωή (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε). Έχει ακτίνα 6,2 φορές μεγαλύτερη από τη Γη, αλλά μάζα 16 φορές μικρότερη, πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι βραχώδης.
Το ένα μητρικό άστρο του εξωπλανήτη μοιάζει με τον Ήλιο μας, ενώ το άλλο είναι πολύ μικρότερο και πιο αχνό. Το εν λόγω διπλό «ηλιακό» σύστημα βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας, σε απόσταση περίπου 1.400 ετών φωτός από τη Γη και έχει ηλικία ενός έως δύο δισεκατομμυρίων ετών, δηλαδή είναι πολύ νεότερο από το δικό μας.
Οι έξι πιο όμοιοι με τη Γη εξωπλανήτες
Από το 1995 που ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από ένα άστρο, οι αστρονόμοι αισιοδοξούν ότι είναι θέμα χρόνου να ανακαλύψουν έναν πλανήτη πραγματικά «δίδυμο» της Γης. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σχεδόν 2.000 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες (για πολλούς ακόμη εκκρεμεί η επιβεβαίωση) και μερικοί φαίνεται να μοιράζονται αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τον δικό μας πλανήτη.
Η ύπαρξη βραχώδους επιφάνειας, νερού και ατμόσφαιρας είναι τα βασικά στοιχεία που καθιστούν έναν εξωπλανήτη «γήινο». Για να υπάρχουν αυτά, πρέπει να κινείται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη του άστρου του, δηλαδή ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από αυτό, ώστε να μην είναι ούτε καυτός, ούτε παγωμένος, πράγμα που θα επιτρέπει στο νερό του να υπάρχει σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του.
Υπενθυμίζεται ότι η Γη είναι ένας βραχώδης πλανήτης ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, καλυμμένος κατά περίπου 70% από νερό, ο οποίος περιφέρεται γύρω από ένα μεσαίου μεγέθους άστρο, που έχουμε ονομάσει Ήλιο. Σύμφωνα με τη NASA και το Space.com, οι έξι πιο γήινοι εξωπλανήτες μέχρι στιγμής είναι οι εξής (σχεδόν όλοι ανακαλύφθηκαν χάρη στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ»):
- Κέπλερ-452b: Ανακαλύφθηκε φέτος τον Ιούλιο σε απόσταση 1.400 ετών φωτός και θεωρείται ο πιο όμοιος με τη Γη έως τώρα. Το άστρο του μοιάζει πολύ με τον Ήλιο μας, ενώ ο πλανήτης είναι μόνο 1,6 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, η τροχιά του φαίνεται να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη και ο ίδιος να είναι βραχώδης.
- Γκλίζε 667Cc: Ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο στη Χιλή και είναι ο πιο κοντινός στη Γη, σε απόσταση μόλις 22 ετών φωτός. Έχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και δεν είναι βέβαιο αν είναι βραχώδης. Βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του, όμως το τελευταίο είναι ένας αχνός ερυθρός νάνος, πολύ πιο κρύος από τον Ήλιο μας, συνεπώς ο εξωπλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη (δεν αποκλείεται όμως και να «ψήνεται» από το άστρο του).
- Κέπλερ-22b: Σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος εξωπλανήτης που βρέθηκε στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου. Είναι 2,4 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και δεν είναι βέβαιο αν είναι βραχώδης ή αέριος.
- Κέπλερ-69c: Μακρινός εξωπλανήτης, σε απόσταση 2.700 ετών φωτός, περίπου 70% μεγαλύτερος από τη Γη, παραμένει επίσης ασαφές αν είναι βραχώδης. Απέχει από το άστρο του όσο η Αφροδίτη από τον Ήλιο, αλλά επειδή το άστρο του είναι κατά 20% λιγότερο λαμπρό από τον Ήλιο, ο εξωπλανήτης μπορεί να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη.
- Κέπλερ-62f: Σε απόσταση 1.200 ετών φωτός, είναι περίπου 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Αν και το άστρο του είναι πιο πολύ κρύο από τον Ήλιο, ο πλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη.
- Κέπλερ-186f: Σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, είναι σχεδόν στο μέγεθος της Γης (το πολύ 10% μεγαλύτερος) και φαίνεται να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του, που είναι ένας ερυθρός νάνος.
«Βαφτίσια» για 32 εξωπλανήτες
Με ονόματα που επέλεξε το ευρύ κοινό μετά από ανοιχτή ψηφοφορία, θα «βαφτιστούν» 32 εξωπλανήτες. Τα ονόματα θα ανακοινωθούν στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) στη Χαβάη, που είχε και την πρωτοβουλία με την πρωτότυπη καμπάνια της «Δώστε όνομα στους Εξώ-κοσμους».

Όταν ανακαλύπτονται νέοι πλανήτες και άστρα, αυτομάτως παίρνουν τεχνικού χαρακτήρα ονόματα (π.χ. HD 149026), κάτι που προφανώς δεν εξάπτει ιδιαίτερα τη φαντασία του κοινού. Γι” αυτό, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε να «εκλαϊκεύσει» τη διαδικασία ονοματοδοσίας και να την κάνει πιο δημοκρατική.

Sgairika.gr

«Μίνι» μαύρη τρύπα σε κέντρο γαλαξία

Είναι η μικρότερη αυτής της κατηγορίας που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα

Καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία RGG 118 και της μικρής μελανής οπής που βρίσκεται στο κέντρο του. Credit: (chandra.harvard.edu)

 

Το κέντρο των περισσότερων γαλαξιών είναι συνήθως το βασίλειο μιας γιγάντιας μελανής οπής. Ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ εντόπισαν τη μικρότερη σε γαλαξιακό κέντρο μαύρη τρύπα από όσες γνωρίζουμε στο Σύμπαν.

Σημαντική ανακάλυψη
Η μελανή οπή βρίσκεται στον γαλαξία RGG 118 που απέχει 340 εκ. έτη φωτός από εμάς. Δεν είναι βέβαια μια μικρή μαύρη τρύπα αφού οι ερευνητές υπολογίζουν ότι έχει μάζα 50 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλίου. Όμως είναι περίπου δύο φορές μικρότερη από τις μικρότερες μελανές οπές που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα σε κέντρα γαλαξιών. Υπολογίζεται ότι είναι 100 χιλιάδες φορές μικρότερη από τις μεγαλύτερες σε μέγεθος μελανές οπές που έχουν εντοπιστεί σε γαλαξιακά κέντρα. Παρά το συγκριτικά μικρό της μέγεθος οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εν λόγω μελανή οπή παρουσιάζει έντονη δραστηριότητα παρόμοια με εκείνη που έχουν μελανές οπές πολύ μεγαλύτερες από αυτή.
Η ανακάλυψη κρίνεται ως εξαιρετικά σημαντική για ένα επιπλέον λόγο. Ο γαλαξίας που φιλοξενεί την μελανή οπή είναι ένας μικρός γαλαξίας που ανήκει στην κατηγορία των γαλαξιών νάνων. Οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες είναι συνήθως προϊόντα συγχωνεύσεων δύο ή περισσότερων γαλαξιών. Έτσι οι επιστήμονες αναμένεται να μελετήσουν και τον γαλαξία που φιλοξενεί την μελανή οπή αφού είναι πιθανό να εντοπίσουν δεδομένα για την εξέλιξη των γαλαξιών όταν το Σύμπαν βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑScience

Ανακαλύφθηκε νέα υπέρ-γαλαξιακή δομή!

Γαλαξιακά υπέρ-σμήνη που εκτείνονται ως τα πέρατα του σύμπαντος και η θέση του Γαλαξία μας (Milky Way) στον κοσμικό ιστό

 Ο νέος τρισδιάστατος κοσμικός "χάρτης" δείχνει ότι ο Γαλαξίας μας, μαζί με περίπου 100.000 άλλους, ανήκει στο ίδιο γιγάντιο υπέρ-σμήνος, το οποίο εκτείνεται σε μήκος 520 εκατομμυρίων ετών φωτός!

 Ο νέος τρισδιάστατος κοσμικός "χάρτης" δείχνει ότι ο Γαλαξίας μας, μαζί με περίπου 100.000 άλλους, ανήκει στο ίδιο γιγάντιο υπέρ-σμήνος, το οποίο εκτείνεται σε μήκος 520 εκατομμυρίων ετών φωτός!

Οι αστρονόμοι μόλις απέκτησαν μια καλύτερη εικόνα της θέσης του Γαλαξία μας (Milky Way) στο σύμπαν, μετά τη νέα και απρόσμενη ανακάλυψη ότι αυτός συνιστά μέρος ενός τεράστιου υπέρ-σμήνους γαλαξιών -άγνωστου μέχρι σήμερα- το οποίο ονόμασαν "Laniakea". Στα Χαβαϊκά (ή Χαβανέζικα) σημαίνει Αχανής Παράδεισος και η ονομασία δόθηκε προς τιμήν των Πολυνήσιων εξερευνητών που χρησιμοποιούσαν τη γνώση του ουρανού και των άστρων, προκειμένου να προσανατολίζονται όταν διέσχιζαν τον απέραντο Ειρηνικό ωκεανό.

 Οι ερευνητές που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό "Nature", χαρτογράφησαν τον ουρανό με τη βοήθεια μιας νέας τεχνικής που συνυπολογίζει τις αποστάσεις των πιο κοντινών γαλαξιών (8.000 τον αριθμό) και τις σχετικές μεταξύ τους κινήσεις.

 Ο νέος κοσμικός "χάρτης" είναι 3D και δείχνει ότι ο Γαλαξίας μας, μαζί με περίπου 100.000 άλλους, ανήκει στο ίδιο γιγάντιο υπέρ-σμήνος, το οποίο εκτείνεται σε μήκος 520 εκατομμυρίων ετών φωτός (1 έτος φωτός = 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιομέτρα)!

Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ο Γαλαξίας μας ανήκε στο μικρότερο υπέρ-σμήνος γαλαξιών της Παρθένου, με διάμετρο 100 εκατομμύρια έτη φωτός, το οποίο όμως, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις, δεν είναι παρά ένα "παράρτημα" της Laniakea. Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, ο Γαλαξίας μας στην πραγματικότητα ανήκει σε ένα υπέρ-σμήνος γαλαξιών 100 φορές μεγαλύτερο σε όγκο και μάζα απ' ότι πίστευαν μέχρι τώρα. Με τη Laniakea "συνορεύουν" άλλα τεράστια υπέρ-σμήνη γαλαξιών, όπως του Περσέα-Ιχθύων (το κοντινότερο στον γαλαξία μας), του Ηρακλή, της Κόμης κ.α., τα ακριβή όρια των οποίων δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμη.

 Κοσμικός ιστός: η μεγαλύτερη υπέρ-δομή στο παρατηρήσιμο σύμπαν

 O επικεφαλής της έρευνας δήλωσε σχετικά με το νέο εύρημα: «είναι σαν να ανακαλύπτει κανείς για πρώτη φορά ότι η πόλη του στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης χώρας, που συνορεύει με άλλες», ενώ δεν απέκλεισε το υπέρ-σμήνος να αποτελεί μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης γαλαξιακής δομής, που ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί. Οι γαλαξίες τείνουν να συγκεντρώνονται σε ομάδες ή αλλιώς σμήνη, τα οποία με τη σειρά τους ομαδοποιούνται σε υπέρ-σμήνη, όπως αυτό που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Τα υπέρ-σμήνη με τη σειρά τους στοιχίζονται υπό την επίδραση της κολοσσιαίας βαρυτικής έλξης σε έναν κοσμικό ιστό που εκτείνεται ως τα πέρατα του σύμπαντος!

Το παρακάτω infographic αποδίδει εξαιρετικά τις συγκριτικές διαφορές μεγεθών μεταξύ γνωστών δομών του σύμπαντος. Η Γη μοιάζει μια απειροελάχιστη ασημαντότητα μπροστά στα ασύλληπτα μεγέθη της κοσμικής κλίμακας.

"Far out in the uncharted backwaters of the unfashionable end of the western spiral arm of the Galaxy lies a small unregarded yellow sun. Orbiting this at a distance of roughly ninety-two million miles is an utterly insignificant little blue green planet whose ape-descended life forms are so amazingly primitive that they still think digital watches are a pretty neat idea."

 ―Douglas Adams, The Hitchhiker's Guide to the Galaxy

 Πηγή: www.lifo.gr