Οι πλανήτες ...«οφθαλμοί»

Ναι, οι πλανήτες «οφθαλμοί» είναι κατοικήσιμοι

Αν και μόνο η μια πλευρά τους βλέπει το άστρο τους διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός πλανήτη «οφθαλμού» του οποίου η μια πλευρά είναι θερμή καθώς «βλέπει» πάντα το μητρικό άστρο ενώ η άλλη είναι παγωμένη αφού δεν «κοιτάζει» ποτέ προς το άστρο. Στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να επικρατούν συνθήκες ευνοϊκές για τη ζωή - ίσως λοιπόν τέτοιοι πλανήτες να μπορούν να φιλοξενήσουν ακόμη και τον άνθρωπο. 

Credit: beau.theconsortium

 

Στο Σύμπαν υπάρχουν πολλά είδη πλανητών ορισμένα εκ των οποίων δεν τα γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα. Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες ανάμεσα τους ορισμένοι εκ των οποίων ανήκουν σε αυτά τα άγνωστα είδη.

Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν πρόσφατα είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Πρόκειται για πλανήτες που μόνο η μια τους πλευρά «βλέπει» το μητρικό τους άστρο. Αρχικά οι επιστήμονες έκριναν ότι αυτοί οι πλανήτες είναι αφιλόξενοι για την ζωή. Όμως μια μελέτη που έγινε πριν από ένα χρόνο από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια ανέφερε ότι οι πλανήτες οφθαλμοί όχι μόνο είναι φιλόξενοι για τη ζωή αλλά κατοικήσιμοι ακόμη και για τον άνθρωπο. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την θεωρία.
Μονόπλευροι
Οι πλανήτες οφθαλμοί, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Ετσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι».
Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν.
Οι πρώτες εκτιμήσεις
Οι πρώτες μελέτες για τους πλανήτες οφθαλμούς ανέφεραν ότι οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής.
Η ανακάλυψη
Πριν από ένα χρόνο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές αυτών των πλανητών. Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή.
Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου.  Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nautilus» ο Σον Ρειμόντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, αναφέρει ότι πράγματι στα σύνορα των δύο πλευρών στους πλανήτες οφθαλμούς αναπτύσσονται συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Αν τελικά τα πράγματα είναι έτσι τότε αυξάνονται τα πιθανά «σπίτια» στα οποία θα μπορούσε να αποικήσει ο άνθρωπος.

Πηγή : ΒΗΜΑ Science

Ο νέος χάρτης του σύμπαντος και η άγνωστη ιστορία του

Ενας καινούργιος χάρτης του γαλαξία μας και νέα στοιχεία για την εξέλιξη και τις ιδιότητες του σύμπαντος προέκυψαν από την πρόσφατη επεξεργασία από Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Καναδούς επιστήμονες δεδομένων που προέκυψαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο εκτοξεύθηκε το 2009 και, στα 4,5 χρόνια που διήρκεσε η αποστολή του, κατέγραψε με ακρίβεια την ακτινοβολία που απέμεινε από τα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Ετσι, από τις μετρήσεις του Planck, η διεθνής επιστημονική ομάδα που είναι υπεύθυνη για την ανάλυσή τους ανακαλύπτει ακόμη και σήμερα άγνωστες πτυχές για την ιστορία του σύμπαντος, όπως και για συστήματα σαν τον γαλαξία μας που αυτό «φιλοξενεί».
Αυτό το αρχέγονο φως ονομάζεται Μικροκυματική Κοσμική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CMB) και δημιουργήθηκε στο «νεαρό» σύμπαν, μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Τότε, η ύλη έπαψε να είναι ιονισμένη, με συνέπεια η ακτινοβολία να αποδεσμευθεί και να αρχίσει να διαδίδεται. Αυτό σημαίνει πως, από τα δεδομένα του δορυφόρου, οι επιστήμονες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για την κατανομή της ύλης σε εκείνη την πρώιμη φάση. Παράλληλα όμως, λόγω της αλληλεπίδρασης της ακτινοβολίας με τη σκόνη, τα αέρια και τις κοσμικές δομές που δημιουργούνταν στην πορεία, δίνει πληροφορίες και για τις ιδιότητες του σύμπαντος καθώς αυτό εξελισσόταν.
Μία από αυτές τις ιδιότητες που αναθεωρεί η τελευταία ανάλυση των επιστημόνων είναι η διάρκεια της Σκοτεινής Εποχής, δηλαδή της περιόδου από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτοι αστέρες. Παλαιότερες αναλύσεις με δεδομένα από άλλα τηλεσκόπια, όπως το WMAP της ΝΑSΑ, υποδείκνυαν πως η Σκοτεινή Εποχή ολοκληρώθηκε 300-400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη.
Τώρα, όμως, οι μετρήσεις του Planck ανεβάζουν αυτό το νούμερο στα 550 εκατομμύρια χρόνια.
Η αποτύπωση της CMB από το δορυφορικό τηλεσκόπιο είναι επίσης σημαντική στη μέτρηση της μάζας που περιλαμβάνουν απομακρυσμένα σμήνη γαλαξιών. Με την καινούργια μελέτη, οι επιστήμονες καταλογογράφησαν 1.000 τέτοια σμήνη, προσδιορίζοντας για τα 400 από αυτά πως έχουν μάζες από 100 έως 1.000 φορές μεγαλύτερη από τον γαλαξία μας. Νούμερα, που η ομάδα μπόρεσε να υπολογίσει μελετώντας τις μεταβολές που υπέστη η μικροκυματική ακτινοβολία, περνώντας μέσα από αυτά τα συστήματα.
Τα δεδομένα ενισχύουν επίσης την υπόθεση μιας μυστηριώδους δύναμης, γνωστής ως σκοτεινής ενέργειας, η οποία έχει αντίθετη δράση από τη βαρύτητα και ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Ορισμένοι κοσμολόγοι υποστηρίζουν πως η σκοτεινή ενέργεια δεν υπάρχει και ότι η επιταχυνόμενη διαστολή οφείλεται στη διαφορετική συμπεριφορά που έχει η βαρύτητα σε συμπαντικές διαστάσεις, την οποία δεν μπορεί να περιγράψει η γενική θεωρία της σχετικότητας στη σημερινή μορφή της. Ωστόσο, η ανάλυση των μετρήσεων του Planck δείχνει πως, τουλάχιστον προς το παρόν, η θεωρία του Αϊνστάιν εξακολουθεί να συμφωνεί με τις παρατηρήσεις. Κάτι που σημαίνει πως δεν δικαιολογείται μια τροποποίησή της, η οποία να κάνει περιττή την υπόθεση της σκοτεινής ενέργειας.

Πηγή : (kathimerini)

Στίβεν Χόκινγκ: Απαραίτητος ο εποικισμός του διαστήματος για την επιβίωση της ανθρωπότητας

Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ (φωτογραφία αρχείου).

Η διαστημική εξερεύνηση, και η ανάπτυξη τεχνολογιών που θα ανοίξουν τον δρόμο για τη δημιουργία αποικιών σε άλλους πλανήτες, είναι απαραίτητες για να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό ανέφερε χθες ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, προσθέτοντας πως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ανθρώπινου είδους είναι η επιθετικότητα, η οποία με τα πυρηνικά οπλοστάσια θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του πολιτισμού μας.
Οι δηλώσεις του 73χρονου επιστήμονα έγιναν στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου, στο οποίο ξενάγησε χθες την Άνταϊζ Ουγιάνουα, νικήτρια του διαγωνισμού «Guest of Honour».  Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, η 24χρονη Αμερικανίδα ρώτησε τον Χόκινγκ ποιο είναι το πιο αρνητικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης προσωπικότητας και, αντίθετα, ποιο χαρακτηριστικό του είδους μας θα ενίσχυε αν μπορούσε.
Όπως απάντησε, αυτό που θα ήθελε να εξαλειφθεί είναι η επιθετικότητα. «Μπορεί να αποτέλεσε πλεονέκτημα για τον άνθρωπο των σπηλαίων, ώστε να διεκδικήσει περισσότερη τροφή και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο, σήμερα όμως απειλεί να μας καταστρέψει όλους. Ένας πυρηνικός πόλεμος ευρείας κλίμακας θα μπορούσε να καταστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό και, ακόμη χειρότερα, το είδος μας», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Στον αντίποδα, υποστήριξε πως το θετικότερο γνώρισμα του ανθρώπου είναι η ενσυναίσθηση, δηλαδή η ικανότητα να κατανοούμε και να ταυτιζόμαστε συναισθηματικά με τους γύρω μας.
Ο καθηγητής πρόσθεσε πως θα πρέπει να συνεχισθεί με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς η εξερεύνηση του διαστήματος, αφού είναι η «ασφάλεια ζωής» που εγγυάται πως ο άνθρωπος θα συνεχίσει να υπάρχει. «Οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη άλλαξαν το μέλλον του είδους μας με τρόπους που προς το παρόν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει», δήλωσε.
«Μπορεί να μην έλυσαν κάποιο άμεσο πρόβλημα εδώ στον πλανήτη Γη, ωστόσο άνοιξαν νέους δρόμους για την επίλυσή τους και δημιούργησαν νέες προοπτικές. Πιστεύω πως το απώτερο μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο διάστημα. Κι αυτό γιατί ο εποικισμός άλλων πλανητών είναι μια σημαντική “ασφάλεια ζωής”, που θα μπορούσε να αποτρέψει την εξαφάνιση της ανθρωπότητας».
Ο διαγωνισμός «Guest of Honour» διοργανώθηκε από το σάιτ VisitLondon.com, με σκοπό την τουριστική προβολή της βρετανικής πρωτεύουσας. Η 24χρονη Αμερικανίδα αναδείχθηκε νικήτρια ανάμεσα σε περισσότερες από 10.000 συμμετοχές.
Το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου δεν είναι, πάντως, η μόνη απειλή για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με τον Χόκινγκ. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο φυσικός υποστήριξε πως αυτό το μέλλον του ανθρώπου κινδυνεύει επίσης και από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης. Ο λόγος είναι πως η ανάπτυξη εξελιγμένων «σκεπτόμενων» μηχανών, που θα έχουν τη δυνατότητα να αυτενεργούν, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του είδους μας.
Μάλιστα, ένα μήνα αργότερα ο Χόκινγκ συνυπέγραψε με άλλους επιστήμονες και επιχειρηματίες όπως ο Έλον Μασκ μία ανοικτή επιστολή, ζητώντας να τεθούν κατευθυντήριες αρχές στην έρευνα, οι οποίες θα εξασφαλίζουν πως η τεχνητή νοημοσύνη θα συνεχίζει να εξελίσσεται προς όφελος της κοινωνίας.

Πηγή : naftemporiki.gr

Ο «διπρόσωπος» Αρης αποκαλύπτεται

Ομάδα επιστημόνων στην Ελβετία ρίχνει στο τραπέζι μια νέα θεωρία για τα δύο πρόσωπα του πλανήτη Αρη. Τα δύο ημισφαίρια του Κόκκινου Πλανήτη είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Το βόρειο ημισφαίριο αποτελείται από επίπεδες πεδινές περιοχές χωρίς ηφαιστειογενή δραστηριότητα.
Το νότιο ημισφαίριο αποτελείται από ορεινές περιοχές γεμάτες με ηφαίστεια. Σύμφωνα με γεωφυσικούς του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) στη Ζυρίχη, υπεύθυνο για αυτή τη γεωλογική διαφορά είναι ένα μεγάλο σώμα (αστεροειδής, κομήτης κ.ά.) που έπεσε στον νότιο πόλο του Αρη την πρώιμη περίοδο της ύπαρξής του.
Οι προσομοιώσεις που πραγματοποίησαν οι ερευνητές δείχνουν ότι αυτή η σύγκρουση παρήγαγε κολοσσιαίες ποσότητες ενέργειας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας ωκεανός μάγματος που κάλυψε σχεδόν ολόκληρο το νότιο ημισφαίριο του Αρη. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, το σώμα που έπεσε στον Κόκκινο Πλανήτη πρέπει να είχε μέγεθος ίσο ή μεγαλύτερο με το 10% του μεγέθους του Αρη.
Η σύγκρουση συνέβη όταν ο Αρης ήταν «νέος»
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η τρομερή σύγκρουση συνέβη μόλις 4-15 εκατ. έτη μετά τον σχηματισμό του Αρη όταν ο φλοιός του ήταν ακόμη λεπτός και από κάτω δεν υπήρχαν άλλα στερεά στρώματα (το εσωτερικό του πλανήτη ήταν ακόμη υγροποιημένο).
Οι επιπτώσεις της σύγκρουσης ήταν πολλές. Κατ' αρχάς ο Αρης απέκτησε περισσότερη μάζα και προστέθηκαν τεράστιες ποσότητες σιδήρου σε αυτόν. Τα λιωμένα πετρώματα κάποια στιγμή στερεοποιήθηκαν μετατρεπόμενα στα όρη και στα υψίπεδα που υπάρχουν σήμερα στο νότιο ημισφαίριο. Ταυτόχρονα ξεκίνησε μια έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, διήρκεσε τρία δισ. έτη.
Ο «κλέφτης» Ηλιος
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 προοδευτικά στον Αρη σχηματίστηκε ένας στόλος δορυφόρων που τον εξερευνούν και τον μελετούν. Μια από αυτές τις αποστολές, η αποστολή Maven της NASA, αποκάλυψε πρόσφατα νέα σημαντικά στοιχεία για την απώλεια της ατμόσφαιρας και του νερού από τον έρημο σήμερα πλανήτη.
Το σκάφος της αποστολής τέθηκε σε τροχιά το περασμένο φθινόπωρο. Αμέσως το σκάφος κατέγραψε σύννεφα ατόμων υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου τα οποία δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα του Αρη και χάνονται στο Διάστημα - μια διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και τρία δισεκατομμύρια χρόνια και άφησε τον πλανήτη παγωμένο και στεγνό.
Προηγούμενες αποστολές της NASA έχουν δείξει με σχετική βεβαιότητα ότι ο Αρης ήταν κάποτε θερμός, διέθετε πυκνή ατμόσφαιρα και καλυπτόταν από λίμνες και θάλασσες που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή.
Αυτό όμως άλλαξε πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο πλανήτης άρχισε να χάνει την ατμόσφαιρά του. To Μaven είναι η πρώτη αποστολή που σχεδιάζεται ειδικά για να λύσει το μυστήριο της χαμένης ατμόσφαιρας.
Η Γη διατήρησε το νερό και την πυκνή ατμόσφαιρά της κυρίως χάρη στο μαγνητικό πεδίο της, το οποίο εκτρέπει τα επικίνδυνα φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπει διαρκώς ο Ηλιος. Το πεδίο πηγάζει από την κίνηση του λιωμένου σιδήρου από το οποίο αποτελείται ο εσώτερος πυρήνας του πλανήτη μας και ουσιαστικά λειτουργεί σαν γιγάντιο δυναμό.

Αγνωστο πώς, ο Αρης έχασε το μαγνητικό πεδίο που πιθανότατα διέθετε στα αρχικά στάδια της ζωής του. Και αυτό άφησε την ατμόσφαιρα του πλανήτη ευάλωτη στην επίδραση του Ηλιου. Οι εικόνες που στέλνει το Maven δείχνουν ότι το φαινόμενο συνεχίζεται ως και σήμερα, με τον Ηλιο να κλέβει ακόμη υλικό από την αραιή ατμόσφαιρα του Αρη, η οποία είναι σήμερα 100 φορές πιο αραιή από της Γης.

Πηγή: (tovima)

Χορός θανάτου για αστρικό ζευγάρι

Ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής εντόπισαν ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Σε απόσταση τεσσάρων χιλιάδων ετών φωτός από εμάς βρίσκεται ένα μυστηριώδες νεφέλωμα η κωδική ονομασία του οποίου είναι Henize 2-428. Είναι ένα νεφέλωμα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τους ειδικούς να μην μπορούν μέχρι σήμερα να βρουν απαντήσεις για την ύπαρξη του. Ομως η νέα έρευνα αποκαλύπτει τόσο το πώς δημιουργήθηκε αλλά και το κρύβει στο εσωτερικό του.
Ο χορός του θανάτου
Στην καρδιά του του νεφελώματος βρίσκονται δύο λευκοί νάνοι, δύο άστρα μεγέθους παρόμοιου με τον Ηλιο, τα οποία όταν έκαψαν τα καύσιμα τους δεν μπήκαν σε διαδικασία αυτοκαταστροφής μετατρεπόμενα σε υπερκαινοφανείς αστέρες αφού παρέμεινε «ζωντανό» ένα τμήμα του πυρήνα τους. Αυτή εκτιμάται ότι είναι και η κατάληξη του δικού μας μητρικού άστρου. Ομως όπως φαίνεται αυτά τα δύο άστρα ήταν τελικά καταδικασμένα να... πεθάνουν. Σύμφωνα με τους ερευνητές που τα εντόπισαν τα δύο άστρα βρίσκονται σε μια τροχιά το ένα γύρω από το άλλο τέτοια που σε περίπου 700 εκ. έτη θα έρθουν σε σύγκρουση και θα καταστραφούν σε μια έκρηξη σουπερνόβα. Η ανακάλυψη των δύο λευκών νάνων εξηγεί και την ύπαρξη του νεφελώματος που δημιουργήθηκε όπως φαίνεται από τα νέφη αερίων που διέρρεαν στο Διάστημα καθώς τα δύο άστρα μετατρέπονταν σε λευκούς νάνους. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί όταν τελικά συμβεί η έκρηξη σουπερνόβα θα είναι ορατή από τη Γη ακόμη και στο φως της μέρας. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Πηγή : (tovima)

Αυτοί είναι οι 100 υποψήφιοι για το ταξίδι χωρίς επιστροφή στον Άρη [εικόνες,βίντεο]

Ανακοινώθηκαν οι 100 υποψήφιοι για την αποστολή στον Άρη που διοργανώνεται από τον ολλανδικό οργανισμό «Mars One» και επιθυμούν να «αποικήσουν» στον πλανήτη δίχως να έχουν τη δυνατότητα επιστροφής στη Γη.

Ανάμεσα στους 100 υπάρχουν 39 από τις ΗΠΑ, 31 από την Ευρώπη, 16 από την Ινδία, 7 από Αφρική και 7 από την Ωκεανία, ενώ οι μισοί είναι γυναίκες και οι υπόλοιποι άνδρες.

Δύο από τους υποψηφίους ήταν 18 ετών όταν υπέβαλαν αίτηση το 2013, ενώ ο μεγαλύτερος είναι ο 60χρονος Ρέτζιναλντ Τζορτζ Φούλντς από το Τορόντο, ενώ από τους υποψηφίους 19 δεν διαθέτουν πτυχίο, 30 έχουν μάστερ, τέσσερις είναι γιατροί και έξι είναι άνεργοι.

Από αυτούς θα επιλεγούν 24, οι οποίοι θα ακολουθήσουν ειδική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες που επικρατούν στον «Κόκκινο Πλανήτη» όταν έρθει η στιγμή του ταξιδιού το 2024, όταν θα σταλούν έξι ομάδες τεσσάρων μελών η καθεμία.

Οι επίδοξοι άποικοι δε θα έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στη Γη, και θα πρέπει να αναζητήσουν νερό και οξυγόνο ενώ θα πρέπει να καλλιεργήσουν την τροφή τους. Βέβαια, προηγουμένως θα έχουν περάσει από ειδικές δοκιμασίες, ιατρικές εξετάσεις, ψυχολογικά τεστ, ενώ θα συμμετάσχουν σε «ομαδικές προσομοιώσεις» για να διαπιστωθεί η ικανότητά τους να ζήσουν στον Άρη.

Επισημαίνεται, πως η επιφάνεια του Άρη είναι μια απέραντη έρημος, η ατμόσφαιρα αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα και η μέση θερμοκρασία ανέρχεται στους -63 βαθμούς Κελσίου.

Την ίδια στιγμή, μία τολμηρή «αρειανή» επιθυμεί να παραμείνει στον Άρη και να αποκτήσει παιδί!

Πρόκειται για την 24χρονη Μάγκι Λιου, φοιτήτρια Αστροφυσικής από τη Βρετανία, η οποία αποκάλυψε ότι θα ήθελε να τεκνοποιήσει όσο βρίσκεται στον πλανήτη Άρη, ενώ δήλωσε πως είναι ενθουσιασμένη γιατί πιστεύει πως θα μάθει πολλά από την εμπειρία αυτή και στόχος της είναι να εμπνεύσει και άλλους ανθρώπους ώστε να ενδιαφερθούν για την επιστήμη.

Μάλιστα, δήλωσε πως δεν είναι σίγουρη αν θέλει να επιστρέψει στη Γη, επισημαίνοντας πως η μυική της δύναμη θα είναι διαφορετική έπειτα από χρόνια παραμονής στο Διάστημα.

Ωστόσο, εξέφρασε την πεποίθησή της πως το πρόγραμμα θα είναι τόσο καλά οργανωμένο που θα δοθεί η δυνατότητα να δημιουργηθεί μία κοινότητα στον Άρη.

Ποιο είναι το άστρο που έχει πλησιάσει περισσότερο το ηλιακό μας σύστημα

Ένα άστρο, το οποίο πιστεύεται ότι έχει περάσει πιο κοντά στο ηλιακό μας σύστημα από οποιοδήποτε άλλο ανακάλυψαν οι αστρονόμοι.
Πρόκειται για ένα αχνό άστρο που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και διέσχισε το γεμάτο κομήτες Νέφος του Όορτ  πριν από περίπου 70.000 χρόνια.
Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες, με επικεφαλής τον Έρικ Μάματζεκ του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», ανέφεραν ότι κανένα άλλο άστρο δεν έχει ποτέ πλησιάσει τόσο πολύ το ηλιακό μας σύστημα.
Το λεγόμενο «άστρο του Σολτς» (ονομάστηκε έτσι επειδή ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Ραλφ-Ντίτερ Σολτς του Ινστιτούτου Αστροφυσικής «Λάϊμπνιτς» του Πότσνταμ το 2013) υπολογίζεται ότι πέρασε σε απόσταση περίπου 52.000 αστρονομικών μονάδων ή 0,8 ετών φωτός (σχεδόν 8 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων). Το εν λόγω άστρο πλησίασε πέντε φορές πιο κοντά από ό,τι το κοντινότερο σήμερα άστρο στον Ήλιο μας, ο Εγγύς του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός.
Το άστρο, ένας ερυθρός νάνος στον αστερισμό του Μονόκερω, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε πέρασε μέσα από το Νέφος του Όορτ, μια περιοχή στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, που είναι γεμάτη από τρισεκατομμύρια παγωμένους κομήτες, μερικοί από τους οποίους ακολουθούν τροχιές που τους φέρνουν κοντά στον Ήλιο και στη Γη.
Το άστρο του Σολτς απομακρύνεται πλέον με μεγάλη ταχύτητα από το ηλιακό μας σύστημα και σήμερα απέχει γύρω στα 20 έτη φωτός. Μέχρι σήμερα, το άστρο που θεωρείτο ότι είχε κάνει το κοντινότερο πέρασμα, ήταν το ΗΙΡ 85605, το οποίο εκτιμάται ότι άγγιξε το ηλιακό μας σύστημα πριν από 240.000 έως 470.000 χρόνια. Σήμερα απέχει 200 έτη φωτός από τη Γη.
Τέτοια πλησιάσματα είναι δυνητικά επικίνδυνα, επειδή τα άστρα ασκούν ισχυρές βαρυτικές επιδράσεις σε άλλα σώματα γύρω τους, όπως στους κομήτες, με συνέπεια να τους ωθήσουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας.
Η νέα αποστολή «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα μετρήσει τις αποστάσεις και ταχύτητες ενός δισεκατομμυρίων άστρων, ώστε οι επιστήμονες να έχουν καλύτερη εικόνα για το ποιά άλλα άστρα μπορεί κάποτε να πέρασαν κοντά από τη Γη – ή μπορεί να περάσουν στο μέλλον.

Πηγή : sfairika.gr 

Aστρονόμοι εντόπισαν το κοντινότερο άστρο που πέρασε ποτέ από τη γη

Πρόκειται για ένα αχνό άστρο που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και διέσχισε το γεμάτο κομήτες Νέφος του Όορτ πριν από περίπου 70.000 χρόνια
Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα άστρο που πιστεύουν ότι έχει περάσει κοντύτερα από τη «γειτονιά» μας από οποιοδήποτε άλλο. Πρόκειται για ένα αχνό άστρο που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και διέσχισε το γεμάτο κομήτες Νέφος του Όορτ πριν από περίπου 70.000 χρόνια.
Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες, με επικεφαλής τον Έρικ Μάματζεκ του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "Astrophysical Journal Letters", ανέφεραν ότι κανένα άλλο άστρο δεν έχει ποτέ πλησιάσει τόσο πολύ το ηλιακό μας σύστημα.
Το λεγόμενο «άστρο του Σολτς» (ονομάστηκε έτσι επειδή ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Ραλφ-Ντίτερ Σολτς του Ινστιτούτου Αστροφυσικής «Λάϊμπνιτς» του Πότσνταμ το 2013) υπολογίζεται ότι πέρασε σε απόσταση περίπου 52.000 αστρονομικών μονάδων ή 0,8 ετών φωτός (σχεδόν 8 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων). Το εν λόγω άστρο πλησίασε πέντε φορές πιο κοντά από ό,τι το κοντινότερο σήμερα άστρο στον Ήλιο μας, ο Εγγύς του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός.
Το άστρο, ένας ερυθρός νάνος στον αστερισμό του Μονόκερω, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε πέρασε μέσα από το Νέφος του Όορτ, μια περιοχή στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, που είναι γεμάτη από τρισεκατομμύρια παγωμένους κομήτες, μερικοί από τους οποίους ακολουθούν τροχιές που τους φέρνουν κοντά στον Ήλιο και στη Γη.
Το άστρο του Σολτς απομακρύνεται πλέον με μεγάλη ταχύτητα από το ηλιακό μας σύστημα και σήμερα απέχει γύρω στα 20 έτη φωτός. Μέχρι σήμερα, το άστρο που θεωρείτο ότι είχε κάνει το κοντινότερο πέρασμα, ήταν το ΗΙΡ 85605, το οποίο εκτιμάται ότι άγγιξε το ηλιακό μας σύστημα πριν από 240.000 έως 470.000 χρόνια. Σήμερα απέχει 200 έτη φωτός από τη Γη.
Τέτοια πλησιάσματα είναι δυνητικά επικίνδυνα, επειδή τα άστρα ασκούν ισχυρές βαρυτικές επιδράσεις σε άλλα σώματα γύρω τους, όπως στους κομήτες, με συνέπεια να τους ωθήσουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Η νέα αποστολή «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα μετρήσει τις αποστάσεις και ταχύτητες ενός δισεκατομμυρίων άστρων, ώστε οι επιστήμονες να έχουν καλύτερη εικόνα για το ποιά άλλα άστρα μπορεί κάποτε να πέρασαν κοντά από τη Γη - ή μπορεί να περάσουν στο μέλλον.

(protothema)

Το «Φάντασμα του Δία» στοιχειώνει τον Ηλιο

Δόθηκε στη δημοσιότητα μια νέα εικόνα του νεφελώματος NGC 3242, ένα νεφέλωμα που βρίσκεται σε απόσταση τριών χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Υδρας. Το νεφέλωμα καλύπτει τον ίδιο χώρο με αυτόν που καλύπτει ο Δίας για αυτό οι επιστήμονες του έχουν ονομάσει «Το φάντασμα του Δία». Το νεφέλωμα αποτελεί συχνό στόχο παρατήρησης των αστρονόμων επειδή αποτελεί υπόλειμμα ενός άστρου σαν τον Ηλιο και έτσι βλέπουν την εξέλιξη που θα έχει το μητρικό μας άστρο όταν μετά από περίπου επτά δισ. έτη θα έχει καταναλώσει τα καύσιμα του.
Τα άστρα (μεσαίου μεγέθους) σαν τον Ηλιο στο τέλος της ζωής τους δεν αυτοκαταστρέφονται σε εκρήξεις σουπερνόβα αλλά μετατρέπεται σε ένα είδος «αστρικού πτώματος» με ένα μέρος του πυρήνα τους να συνεχίζει να υφίσταται. Τα σώματα αυτά ονομάζονται λευκοί νάνοι και εκτοξεύουν κοσμική ύλη στο Διάστημα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τα εξωτερικά στρώματα του NGC 3242 «φεύγουν» στο Διάστημα με ταχύτητα περίπου 2,5 χιλιάδες χλμ/δευτ.

Η νέα εικόνα από το Φάντασμα του Δία που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι προϊόν φωτογραφιών των διαστημικών τηλεσκοπίων XMM Newton και Hubble. Credit: (ESA/XMM-Newton & Y.-H. Chu/R. A. Gruendl/M. A. Guerrero/N. Ruiz (X-ray); NASA/ESA Hubble Space Telescope & A. Hajian/B. Balick)

(tovima)

Ο θάνατος του Ήλιου ίσως θα είναι εκρηκτικός

Παρίσι
Ο Ήλιος δεν έχει αρκετή μάζα για να εκραγεί σε σουπερνόβα όταν πεθάνει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν πυροτεχνήματα. Παρατηρήσεις σε ένα ετοιμοθάνατο άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο υποδεικνύουν ότι το μητρικό μας άστρο θα έχει εκρηκτικό τέλος. Δεν θα είμαστε όμως εδώ για να το δούμε, αφού η Γη θα έχει καταστραφεί πολύ νωρίτερα.
Ο θάνατος του Ηλιου
Σε περίπου 5,4 δισεκατομμύρια, το υδρογόνο στον πυρήνα του Ήλιου θα αρχίσει να εξαντλείται, οπότε οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου θα μεταφερθούν σε ένα στρώμα που περιβάλλει τον πυρήνα.
Λόγω αύξησης της θερμοκρασίας σε αυτό το στάδιο, ο Ήλιος θα αρχίσει να διογκώνεται και θα μετατραπεί τελικά σε «ερυθρό γίγαντα», με διάμετρο περίπου 250 φορές μεγαλύτερη από τη σημερινή.
Η Γη είτε θα χαθεί μέσα στον γιγάντιο ερυθρό γίγαντα, είτε θα επιβιώσει οριακά και καψαλισμένη, ανίκανη να συντηρήσει οποιαδήποτε μορφή ζωής. Στην τελευταία φάση της ζωής του, ο Ήλιος θα αποτινάξει τα εξωτερικά του στρώματα, των οποίων το υλικό θα απλωθεί στο Διάστημα και θα σχηματίσει ένα γιγάντιο σύννεφο που ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα. Στο κέντρο του νεφελώματος θα βρίσκεται το απομεινάρι του Ήλιου, ένα εξαιρετικά πυκνό σώμα γνωστό ως λευκός νάνος.
Οι αστροφυσικοί πιστεύουν γενικά ότι η μετάβαση από το στάδιο του ερυθρού γίγαντα στο τελικό στάδιο του λευκού νάνου είναι μια σχετικά ήπια διαδικασία. Αντίθετα, τα άστρα μεγαλύτερης μάζας πεθαίνουν με βίαιες εκρήξεις που ονομάζονται υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα.
Τα νέα ευρήματα
Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal», υποδεικνύει ότι ακόμα και τα μικρότερα άστρα όπως ο Ήλιος πεθαίνουν κι αυτά με βίαιο τρόπο, αν και όχι τόσο βίαιο όσο τα σουπερνόβα.
Διεθνής ομάδα ερευνητών εστιάστηκε στο άστρο IRAS 15103-575, ένα ετοιμοθάνατο άστρο που βρίσεται στο στάδιο της μετάβασης από ερυθρό γίγαντα σε πλανητικό νεφέλωμα.

Εικόνα του ετοιμοθάνατου άστρο IRAS 15103-575 στο φάσμα του υπέρυθρου φωτός και των ραδιοκυμάτων. Τα χρώματα δείχνουν την ταχύτητα του εκτινασσόμενου υλικού (Πηγή: Institute of Astrophysics of Andalusia)
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του IRAS 15103-575 είναι ένας πίδακας ακτινοβολίας που παράγεται από τη διέγερση μορίων νερού λόγω της αστρικής ακτινοβολίας. Η ύπαρξη του πίδακα επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν την ταχύτητα του υλικού που αποβάλλεται από το άστρο και εκτινάσσεται στο Διάστημα, όπου δημιουργεί το πλανητικό νεφέλωμα.
«Στο IRAS 15103-575 βλέπουμε για πρώτη φορά πίδακες με ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τη μεταμόρφωση ενός άστρου σε πλανητικό νεφέλωμα» λέει ο Χοσέ Φρανθίσκο Γκόμεθ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Οι υψηλές ταχύτητες μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο με μια έκρηξη» επισημαίνει ο ερευνητής. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι, αντίθετα με τις πιο διαδομένες θεωρίες, μια τεράστια έκρηξη, σύντομη αλλά με πολύ υψηλή ενέργεια, συμβαίνει όταν ένα άστρο μετατρέπεται σε πλανητικό νεφέλωμα». Τα ευρήματα, λέει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να γίνει κατανοητό πώς η εσωτερική δομή των άστρων αλλάζει απότομα λίγο πριν το τέλος.
Και αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να εξηγήσει γιατί υπάρχει μια τόσο μεγάλη ποικιλία σχημάτων στα πλανητικά νεφελώματα που γνωρίζουμε. Προκειμένου πάντως να επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα της μελέτης, οι αστρονόμοι θα πρέπει να εντοπίσουν και να παρατηρήσουν και άλλους κόκκινους γίγαντες που ετοιμάζονται να μετατραπούν σε νεφελώματα.

ΠΗΓΗ : (tovima)

9η Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων - 17-19 Ιουλίου 2015

9η Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων - 17-19 Ιουλίου 2015 Η 9η Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων θα πραγματοποιηθεί από 17 έως 19 Ιουλίου 2015 στους Φιλιππαίους Γρεβενών. Την διοργάνωση έχει αναλάβει το παράρτημα Κοζάνης της εταιρείας αστρονομίας και διαστήματος . Η τοποθεσία είναι οι πρώην κατασκηνώσεις στην θέση Κουρούνα που βρίσκεται σε υψόμετρο 1400 μετρών κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας, με άνετη οδική πρόσβαση και πληθώρα ενοικιαζόμενων καταλυμάτων στη γύρω περιοχή. Η περιοχή διαθέτει ιδιαίτερα σκοτεινό ουρανό, κάτι που διαπιστώθηκε και στην 5η πανελλήνια εξόρμηση που έγινε στο ίδιο σημείο (διοργάνωση του ΟΦΑ το 2011). Η επίσημη σελίδα της εξόρμησης (υπό κατασκευή): http://www.astroexormisi2015.gr Οι δηλώσεις συμμετοχής έχουν ήδη ανοίξει: http://www.astroexormisi2015.gr/form/ Κάλεσμα για προτάσεις workshops στην 9η ΠΕΕΑ Φίλοι Ερασιτέχνες Αστρονόμοι, Στα πλαίσια της διοργάνωσης της 9ης ΠΕΕΑ και πιο συγκεκριμένα στο κομμάτι των workshops, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως ως οργανωτική ομάδα, θεωρήσαμε πολύ ενδιαφέρον, πέραν των θεμάτων που συλλέξαμε ως υποψήφια προς υλοποίηση, να ακούσουμε και τις ιδέες της υπόλοιπης αστρονομικής κοινότητας. Γι' αυτό το λόγο, θα ήταν χαρά μας να δεχτούμε και τις δικές σας προτάσεις, ώστε μαζί με τις ήδη υπάρχουσες να καταλήξουμε στα πιο ενδιαφέροντα θέματα. Εάν είναι δυνατό, κάθε μέλος που προτείνει ένα θέμα, ας συμπεριλάβει μια μικρή περίληψη του περιεχομένου, μια εκτίμηση της συνολικής διάρκειας και ίσως το πρόσωπο το οποίο θα επιθυμούσε να πραγματευτεί το workshop. Όλα τα θέματα που θα έχουν προταθεί μέχρι τις 15/3, θα συζητηθούν από την οργανωτική ομάδα, θα αξιολογηθούν με βάση τα χρονικά περιθώρια, τη διαθεσιμότητα των προσώπων και των πόρων, ενώ το τελικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί προς τα τέλη Μαρτίου. Με εκτίμηση Η Οργανωτική Επιτροπή (Αποστολή των προτάσεων στον Κώστα Γιαννουλούδη, kgiannouloudis@hotmail.com) ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ www.ofa.gr

©2015 Όμιλος Φίλων Αστρονομίας | Αλεξανδρείας 113 • τηλ: 2310 423133 • Θεσσαλονίκη

Big Bang

 Κβαντική εξίσωση αμφισβητεί το Big Bang

Το Σύμπαν ενδεχομένως να υπήρχε από πάντοτε, σύμφωνα με ένα νέο μοντέλο το οποίο χρησιμοποιεί όρους διόρθωσης κβαντικών λαθών για να «ενισχύσει» τη γενική θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του PhysOrg, το μοντέλο ενδεχομένως να «εξηγεί» και τη Σκοτεινή Ύλη και τη Σκοτεινή Ενέργεια, λύνοντας με αυτόν τον τρόπο μια σειρά πολλαπλών ζητημάτων επιστημονικής φύσης.

Η ηλικία του Σύμπαντος θεωρείται ότι ανέρχεται στα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, όπως υπολογίζεται βάσει της γενικής σχετικότητας. Στην αρχή, τα πάντα πιστεύεται ότι «περιέχονταν» σε ένα σημείο ανυπολόγιστης πυκνότητας ύλης, μια «μοναδικότητα» (singularity). Από εκεί και πέρα, άρχισε η επέκταση, με το «Big Bang» που σήμανε και «επίσημα» τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Αν και η «μοναδικότητα» και το Big Bang προκύπτουν βάσει των μαθηματικών της γενικής σχετικότητας, κάποιοι επιστήμονες βρίσκουν την θεωρία προβληματική, καθώς είναι δυνατή η επεξήγηση αυτών που συνέβησαν μόνο αμέσως μετά και όχι πριν τη μοναδικότητα ή κατά τη διάρκειά της. «Η μοναδικότητα του Big Bang είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της γενικής σχετικότητας, επειδή οι νόμοι της Φυσικής φαίνονται να καταρρέουν εκεί» αναφέρει στο PhysOrg o Αχμέντ Φαράγκ Αλί, Αιγύπτιος επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Μπένχα.

Ο Αιγύπτιος ερευνητής, σε συνεργασία με τον Σαούρια Ντας, του University of Lethbridge στην Αλμπέρτα του Καναδά, επιδεικνύουν σε ένα paper που δημοσιεύτηκε στο Physics Letters B ότι η μοναδικότητα του Big Bang μπορεί να «εξηγηθεί» από το νέο μοντέλο τους, στο οποίο το Σύμπαν είναι αιώνιο, χωρίς να έχει αρχή και τέλος.

Οι δύο φυσικοί τονίζουν ότι οι αρχές διόρθωσης κβαντικών λαθών τους δεν εφαρμόζονται ad hoc στο πλαίσιο προσπάθειας για κατάρριψη της θεωρίας του Big Bang. Η δουλειά τους βασίζεται σε ιδέες του θεωρητικού φυσικού Ντέιβιντ Μπομ, ο οποίος είναι επίσης γνωστός για τη συνεισφορά του στον χώρο της φιλοσοφίας της Φυσικής. Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1950, ο Μπομ διερεύνησε την αντικατάσταση της κλασικής γεωδαιτικής (η πιο σύντομη απόσταση μεταξύ δύο σημείων σε μια κυρτή επιφάνεια) με κβαντικές τροχιές. Στο paper τους, ο Αλί και ο Ντας εφάρμοσαν τις τροχιές του Μπομ σε μία εξίσωση που είχε αναπτυχθεί το 1950 από τον Αμάλ Κουμάρ Ραϊτσαουντούρι, ο οποίος ήταν επίσης καθηγητής του Ντας όταν ήταν προπτυχιακός φοιτητής.

Μέσω της κβαντικά διορθωμένης εξίσωσης αυτής, ο Αλί και ο Ντας «παρήγαγαν» κβαντικά διορθωμένες εξισώσεις Φρίντμαν, οι οποίες περιγράφουν τη διαστολή και εξέλιξη του σύμπαντος (περιλαμβανομένου του Big Bang) εντός του πλαισίου της γενικής σχετικότητας. Αν και δεν αποτελεί μια πραγματική θεωρία «κβαντικής βαρύτητας», το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει στοιχεία τόσο κβαντικής θεωρίας όσο και γενικής σχετικότητας. Ο Αλί και ο Ντας αναμένουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους να «αντέξουν» ακόμα και μετά την σύνθεση μιας πλήρους θεωρίας κβαντικής βαρύτητας (σημειώνεται ότι η κανονική κβαντική βαρύτητα αποτελεί μια οικογένεια θεωριών που θεωρεί ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι κβαντοποιημένοι, δηλαδή αποτελούνται, όπως και η ύλη, από ελάχιστες και διακριτές- δηλαδή «κβαντισμένες» - ποσότητας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η θεωρία της κβαντικής βαρύτητας βρόχων, μια κβαντική θεωρία του χωροχρόνου που μπορεί να «συμφιλιώσει» τις φαινομενικά ασυμβίβαστες θεωρίες της κβαντομηχανικής και της γενικής σχετικότητας).

Πέρα από το ότι δεν «βλέπει» Big Bang, το μοντέλο των δύο φυσικών δεν βλέπει επίσης «Big Crunch»: στη γενική σχετικότητα, μία πιθανή μοίρα του σύμπαντος το «θέλει» να συστέλλεται μέχρι την κατάρρευσή του και τον μετασχηματισμό ξανά σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας ύλης.

Οι δύο φυσικοί σκοπεύουν να αναλύσουν εκτενέστερα το μοντέλο τους στο μέλλον.

NASA: Ένα «διαστημικό» υποβρύχιο για τον Τιτάνα

O Τιτάνας, δορυφόρος του Κρόνου, αποτελεί έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος.

Έχοντας δεχθεί την επίσκεψη του σκάφους Huygens το 2005, διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα και τρεις μεγάλες βόρειες πολικές θάλασσες από μεθάνιο και αιθάνιο, οι οποίες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από εξερευνητικής πλευράς.

 

Η σύνθεση αυτών των θαλασσών και οι επικρατούσες συνθήκες παραπέμπουν στα δεδομένα του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στη Γη. Η μεγαλύτερη, Kraken Mare, έχει έκταση 1000 χλμ αλλά άγνωστο βάθος, ενώ τα στοιχεία του σκάφους Cassini υποδεικνύουν πλούσια χημεία και κλιματική ιστορία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές της NASA (NASA Institute for Advanced Concepts) παρουσίασαν πρόσφατα μια πρόταση για τη δημιουργία ενός διαστημικού ρομπότ- υποβρυχίου, που θα μπορεί να επισκεφθεί και να εξερευνήσει το εν λόγω εξωτικό περιβάλλον, αντλώντας από την εμπειρία πάνω στα μη επανδρωμένα υποβρύχια σκάφη και τα διαστημόπλοια.
Το σκάφος αυτό θα είχε βάρος ενός τόνου και θα μπορούσε να αποσταλεί κατά το 2040 για να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι εξερεύνησης 90 ημερών και 2.000 χιλιομέτρων στην περίμετρο και τα βάθη της Kraken.
Οι ομοιότητες, σύμφωνα με την πρόταση, με ένα «γήινο» υποβρύχιο είναι πολλές, ωστόσο η μετάδοση δεδομένων στη Γη απαιτεί μια ισχυρή κεραία, η οποία τοποθετείται ως «πτερύγιο».
πίσης, ειδικό σχεδιασμό θα απαιτούσαν και οι δεξαμενές έρματος, λόγω της σύνθεσης των θαλασσών του Τιτάνα, καθώς και ειδικά συστήματα για τη διαχείριση της προκύπτουσας θερμότητας.
Όσον αφορά στο πώς θα έφτανε μέχρι τον προορισμό του, υποστηρίζεται ότι ο σχεδιασμός του, αν και διαφέρει από τα συνήθη σκάφη προσεδάφισης, δεν θα παρουσίαζε ιδιαίτερες δυσκολίες.

 

Από τη στιγμή που η ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι πυκνή, θα λειτουργούσε ως «μαξιλάρι» για την είσοδο του σκάφους από το Διάστημα, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να αποσταλεί από ένα διαστημοπλάνο όπως το Χ-37, στον χώρο φόρτωσης του οποίου και θα μπορούσε να χωρέσει.
Το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν μια «απαλή» σχετικά προσθαλάσσωση, η οποία θα σήμαινε και την έναρξη της επιχείρησης εξερεύνησης.

Πηγή : http://www.naftemporiki.gr

Πότε εμφανίστηκαν τα πρώτα άστρα

 

 

 

Τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο σύμπαν περίπου 560 εκατ.χρόνια μετά τη δημιουργία του από τη Μεγάλη Έκρηξη, και 140εκατ. χρόνια αργότερα από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η ανάλυση των στοιχείων που συνέλλεξε ο επιστημονικός δορυφόρος «Πλανκ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) από το 2009 έως το 2013.

Η νέα εκτίμηση βασίζεται σε μια ακριβέστερη ανάλυση του

«αποτυπώματος» της Μεγάλης Έκρηξης στην λεγόμενη κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία άρχισε να εξαπλώνεται στο σύμπαν 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του.

Χάρη στα όργανα του «Πλανκ» κατέστη εφικτό να δημιουργηθεί ο πιο ακριβής χάρτης του «αρχαίου φωτός» που έχει γίνει μέχρι σήμερα.

«Η διαφορά των 140 εκατ. ετών μπορεί να μην φαίνεται

σημαντική στο πλαίσιο της ιστορίας των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών του σύμπαντος, όμως αναλογικά συνιστά στην πραγματικότητα μια πολύ μεγάλη αλλαγή στην κατανόησή μας για το πώς εξελίχθηκαν ορισμένα γεγονότα-κλειδιά στις πρώιμες εποχές», δήλωσε ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Γιώργος Ευσταθίου, ένας από τους επικεφαλής επιστήμονες που μελετούν τα στοιχεία του «Πλανκ», σύμφωνα με το BBC.

Τα πρώτα άστρα στο στερέωμα εκτιμάται, ότι ήσαν καυτοί

γίγαντες που θα είχαν σύντομη ζωή, αλλά πρόλαβαν να παράγουν τα πρώτα βαριά χημικά στοιχεία της ύλης, χάρη στα οποία αργότερα σχηματίστηκαν οι πλανήτες, αλλά και τα έμβια όντα στη Γη.

Η προηγούμενη εκτίμηση, ότι η εμφάνιση των άστρων είχε

συμβεί νωρίτερα, 420 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, είχε γίνει από τον αμερικανικό επιστημονικό δορυφόρο WMAP στην προηγούμενη δεκαετία. Η νέα εκτίμηση συμφωνεί πλέον καλύτερα και με τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χάμπλ», γεγονός που ικανοποιεί τους επιστήμονες.

 

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2015/02/560.html