Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Αποκλεισμός του μαθήματος της Αστρονομίας από το Λύκειο

Flammarion Woodcut 1888 Color 2

Αποκλεισμός του μαθήματος της Αστρονομίας από το Λύκειο

2014-09-06 154800
Δελτίο Τύπου
Παραθέτουμε αυτούσια την (αγωνιώδη, μέσα στη λιτή διατύπωσή της) παράκληση του προέδρου της Εταιρίας Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου, σχετικά με τον αποκλεισμό του μαθήματος της Αστρονομίας από το Λύκειο:
«Αγαπητοί μας φίλοι,
Διαβάστε, παρακαλούμε πολύ, το Δελτίο Τύπου που σας στέλνουμε και κάντε ό,τι νομίζετε καλύτερο.
Για την Εταιρεία Αστρονομίας
Κ. Μαυρομμάτης»
Αρεσκόμαστε να καμαρώνουμε ότι είμαστε απόγονοι ανθρώπων που είχαν την ικανότητα να αξιοποιήσουν σωστά τις παρατηρήσεις του ουρανού, να δημιουργήσουν νέα γνώση, να διατυπώσουν επιστημονικά στηριγμένες υποθέσεις, μοντέλα και θεωρίες για το Σύμπαν και το πώς αυτό λειτουργεί! Και αρνούμαστε να δώσουμε (έστω και προαιρετικά) στους μαθητές το δικαίωμα να κάνουν κτήμα τους λίγα στοιχεία αυτής της γνώσης και να εμπνευσθούν για περαιτέρω έρευνα (επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά) !!!
Τι κρίμα!
Α. Ίτσιος
***
ofa logo
ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ
www.ofa.gr
***
facebook feed flickr google_plus pinterest twitter youtube
1px

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Glisie 832 c

 Γειτονικός πλανήτης ίσως να είναι κατοικήσιμος


geitonikos-planitis-isos-na-einai-katoikisimosΈνα νέο πλανήτη ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, ο οποίος βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο του, στην κατάλληλη δηλαδή απόσταση ώστε το νερό στην επιφάνειά του να μπορεί να έχει υγρή μορφή. Το αξιοπρόσεκτο με τον Gliese 832c, όπως ονομάστηκε ο πλανήτης, είναι πως βρίσκεται σχετικά δίπλα μας, τουλάχιστον συγκριτικά με τις αχανείς αποστάσεις στο Γαλαξία.
Ο Gliese 832c έχει μάζα τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Γη, ανήκοντας στην κατηγορία των υπέρ-Γαίων, των πλανητών δηλαδή που έχουν μάζα μεταξύ της Γης και του Ουρανού, του μικρότερου από τους γίγαντες αερίων του Ηλιακού Συστήματος. Κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο Gliese 832, σε απόσταση μόλις 16 ετών φωτός από τον πλανήτη μας.
Ένα έτος στον Gliese 832c διαρκεί μονάχα 36 ημέρες, κάτι που σημαίνει πως ο πλανήτης βρίσκεται αρκετά κοντά στο άστρο του. Το γεγονός όμως πως το άστρο είναι αρκετά ψυχρότερο από τον Ήλιο, εξασφαλίζει πως ο γειτονικός αυτός πλανήτης λαμβάνει την κατάλληλη "δόση" θερμότητας ώστε να είναι σε θέση να συντηρήσει ζωή.
Σύμφωνα μάλιστα με μία από τις μεθόδους μέτρησης της κατοικησιμότητας των πλανητών μέσω του Δείκτη Ομοιότητας με τη Γη (Earth Similarity Index- ESI), ο Gliese 832c είναι μέσα στους τρεις εξωπλανήτες που μοιάζουν περισσότερο με τη Γη. Στην κλίμακα ESI, που ένας τέλειος δίδυμος της Γης θα έπαιρνε βαθμολογία 1, ο Gliese 832c έχει δείκτη 0.81 λίγο μικρότερο από τον Gliese 667Cc, τον πλανήτη με τον υψηλότερο δείκτη ESI (0.84).
Ο ακριβής βαθμός ωστόσο στον οποίο ο Gliese 832c μοιάζει με τον πλανήτη μας είναι άγνωστος, θεωρείται όμως βέβαιο πως η μεγάλη του μάζα μπορεί να του επιτρέψει να συντηρήσει ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ίσως τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση ζωής.
H παρουσία του Gliese 832c έγινε αντιληπτή στους αστρονόμους του πανεπιστημίου της νέας νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, όταν στα στοιχεία από τρία διαφορετικά τηλεσκόπια παρατήρησαν ταλαντώσεις στην κίνηση του άστρου Gliese 832, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι πως στην περιοχή κινείται κάποιος πλανήτης. Ο Gliese 832c είναι ο δεύτερος πλανήτης που ανακαλύφθηκε γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, με τον 832b να είναι ήδη γνωστό από το 2009 πως αποτελεί ένα γίγαντα αερίων που κινείται σε μεγαλύτερη τροχιά, καθώς χρειάζεται εννέα χρόνια για να ολοκληρώσει ένα κύκλο γύρω από το άστρο του.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal.
(naftemporiki)

Οι υπέροχες σπείρες του Μ106



Ανέλυσαν τις υπέροχες σπείρες του Μ106

DA27758BB7F8CB2AE9321A730206B122Χιούστον
Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα εντυπωσιακή εικόνα του γαλαξία Μεσιέ 106 (M106), επίσης γνωστός ως NGC 4258. Η νέα εικόνα αποτελεί σύνθεση των νέων παρατηρήσεων που έκανε ομάδα αστρονόμων με διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια. Οι ερευνητές μελέτησαν δύο άγνωστες μέχρι πρόσφατα σπείρες του Μ106 που κυριολεκτικά φωτοβολούν.
Ο γαλαξίας
Ο M106 βρίσκεται σε απόσταση περίπου 22 εκ. ετών φωτός στον αστερισμό των Θηρευτικών Κυνών. Είναι σπειροειδής γαλαξίας, του οποίου η διάμετρος υπολογίζεται σε 80.000 έτη φωτός. Οι σπειροειδείς βραχίονές του έχουν σκούρες λωρίδες σκόνης, λαμπερά και νεαρά αστρικά σμήνη που αποτελούνται από γαλάζιους αστέρες, και νεφελώματα στα οποία δημιουργούνται νέα άστρα. Ο πυρήνας του αποτελείται από γερασμένα κίτρινα άστρα. Στο πυρήνα υπολογίζεται ότι βρίσκεται μια μαύρη τρύπα με μάζα περίπου 40 εκατομμύρια ηλιακές μάζες.
Οι νέες σπείρες
Οι δύο σπείρες έχουν έντονη μωβ-μπλε απόχρωση και στη πραγματικότητα είναι πίδακες αερίου και άλλης κοσμικής ύλης που εκτινάσσεται από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία. Επιπλέον, η παρουσία αυτών των δύο πιδάκων έχει ως αποτέλεσμα την υπερθέρμανση των αερίων γύρω από τον πυρήνα, τα οποία ακτινοβολούν έντονα στο ορατό φως, τα ραδιοκύματα και τις ακτίνες Χ. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letter»
Πηγή : (tovima)

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

"Ελληνικά Μυαλά σε Δράση": Εκτοξεύουν τον πρώτο ελληνικής κατασκευής μικροδορυφόρο

doriforos 3
Oμάδα Ελλήνων επιστημόνων με εμπνευστή της προσπάθειας τον αστροφυσικό, καθηγητή Αεροδιαστημικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ στη Silicon Valley της Καλιφόρνια Περικλή Παπαδόπουλο, δημιούργησε επί αμερικανικού εδάφους τον πρώτο «ελληνικής κατασκευής» low cost μικροδορυφόρο, η εκτόξευση του οποίου προγραμματίζεται να γίνει στις 17 Ιουνίου από το Mid-Atlantic Regional Spaceport της NASA στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
Μόνο τυχαία δεν είναι άλλωστε η ονομασία («Λ-Sat»), που επέλεξαν να δώσουν οι Ελληνες επιστήμονες στον συγκεκριμένο μικροδορυφόρο -όπως τον χαρακτηρίζουν λόγω των διαστάσεών του-, η προέλευση της οποίας παραπέμπει ευθέως στο γράμμα λάμδα του ελληνικού αλφαβήτου που θυμίζει Ελλάδα, ήλιο, λίθο (δηλαδή «Γη του φωτός»).
Στο πρόγραμμα κατασκευής του μικροδορυφόρου εργάστηκαν εθελοντικά περισσότεροι από 15 Ελληνες ερευνητές και εργαζόμενοι σε πανεπιστήμια και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο!
«Ονόμασα την ομάδα που δούλεψε πάνω στο συγκεκριμένο πρόγραμμα “Greek Minds at Work” (Ελληνικά Μυαλά σε Δράση) και αυτό διότι για την κατασκευή του μικροδορυφόρου δούλεψαν αποκλειστικά ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και μία ομάδα 6 παιδιών που ήρθαν από την Ελλάδα και έμειναν στην Καλιφόρνια για περίπου 8 μήνες έως ότου να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, ενώ σημαντική ήταν επίσης και η συνεργασία μας με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και τον καθηγητή κ. Νικήτα Νικητάκο».
«Πρέπει να σημειώσω ότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια μικρή επανάσταση στον χώρο της διαστημικής τεχνολογίας, όπου παρατηρείται στροφή στη χρήση μικροδορυφόρων.
Ενδεικτικά να επισημάνω πως για έναν κανονικό δορυφόρο, μεγέθους μερικών μεγάλων δωματίων, χρειάζονται περίπου 400-500 εκατ. δολάρια, ενώ για την κατασκευή και εκτόξευσή του απαιτούνται έως και 7 χρόνια. Η σημερινή τάση είναι να κατασκευάζονται πλέον μικρότερου μεγέθους δορυφόροι, με σημαντικά λιγότερο κόστος, πολύ πιο εύκολοι στο να εκτοξευτούν και με τη χρήση τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές εταιρείες στη Silicon Valley -τα πιο πολλά μέλη τους είναι μάλιστα μαθητές μας- να στρέφονται σ την κατασκευή μικροδορυφόρων», τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.
Η κατασκευή του ελληνικού μικροδορυφόρου κόστισε περίπου 100.000 δολάρια, ενώ για τη χρηματοδότησή του υπήρξε εξαιρετικά μεγάλη ανταπόκριση από πλευράς Ελλήνων και Ελληνοαμερικανών επιχειρηματιών.
Τελικά και αφού πρώτα αποκλείστηκαν όσοι ήθελαν να βοηθήσουν οικονομικά επιδιώκοντας να διαφημιστούν μέσω του δορυφόρου για προσωπικό όφελος, το σύνολο σχεδόν των χρημάτων δόθηκε από έναν Ελληνα ομογενή.
«Πρόκειται για έναν συμπατριώτη μας με μεγάλη αγάπη για τη χώρα, όχι πολύ πλούσιο. Επειδή ο ίδιος έχει ζητήσει να διατηρηθεί η ανωνυμία του, θα σας μόνο ότι κατάγεται από τη Μεσσηνία», μας λέει σχετικά ο κ. Παπαδόπουλος.
Ο «Λ-sat» θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Γη για περίπου έναν χρόνο, έχοντας κατά την παραμονή του δύο στόχους:
Πρώτον -στο πεδίο των τηλεπικοινωνιών-, να παρουσιάζει σε πραγματικό χρόνο την κίνηση όλων των ελληνικών εμπορικών πλοίων, ιδιαίτερα εκείνων που πλέουν στον Ινδικό ωκεανό και στα ανοιχτά των αφρικανικών ακτών, βοηθώντας έτσι στην προστασία τους από την πειρατεία μέσω του συστήματος AIS.
Το συγκεκριμένο σύστημα λαμβάνει ένα συγκεκριμένο σήμα από τα ελληνικά πλοία και το μεταδίδει σε έναν σταθμό εδάφους, ενημερώνοντας έτσι τα γειτονικά καράβια εάν υπάρχει κάποιος κίνδυνος ή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Δεύτερον -σε επιστημονικό πεδίο-, θα πραγματοποιηθεί παγκοσμίως το πρώτο test του γραφένιου στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά νέα «υλικά» της νανοτεχνολογίας, το οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί στα μελλοντικά τρανζίστορ, σε διάφανες και εύκαμπτες οθόνες, σε μπαταρίες του μέλλοντος και αρκετές ακόμη εφαρμογές

Ο «Λ-sat» έχει ήδη προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, ενώ η εκτόξευσή του θα μεταδοθεί ζωντανά τόσο από το www.lambdasat.com όσο και από την ιστοσελίδα της NASA στη διεύθυνση http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv
(defencenet)

Πηγή:http://www.prisonplanet.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/54062-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%AC-%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

“Τα Πρώτα Βήματα – Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα”


Η επίσημη παρουσίαση της ψηφιακής παράστασης με τίτλο: “Τα Πρώτα Βήματα –
Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα” πραγματοποιείται –με την ευκαιρία του θερινού ηλιοστασίου– στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου τη Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014 και ώρα 18:30.

Πρόκειται για μια παράσταση που περιλαμβάνει την ψηφιακή παραγωγή «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα», που δημιούργησε η Google, αλλά και την παραγωγή «Τα Πρώτα Βήματα», που δημιούργησε το Ίδρυμα Ευγενίδου.

Η είσοδος στην παρουσίαση της παράστασης την ημέρα αυτή (Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014) είναι ελεύθερη για το κοινό, και για τις τρεις παραστάσεις (ώρες 18:30, 20:00 και 21:00) που θα πραγματοποιηθούν, απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου η διανομή των οποίων θα πραγματοποιείται από το ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Με την ευκαιρία της παρουσίασης της ψηφιακής παραγωγής «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα», στην οποία παρουσιάζεται ο διαγωνισμός Google Lunar XPrize για την επιτυχή προσσελήνωση και λειτουργία ενός ρομπότ στην Σελήνη από ομάδες χρηματοδοτούμενες από ιδιωτικούς πόρους, το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου δημιούργησε την 15-λεπτη ψηφιακή παραγωγή «Τα Πρώτα Βήματα».

Η παράσταση αυτή εξιστορεί με σύντομο και περιεκτικό τρόπο τις προσπάθειες Σοβιετικών και Αμερικανών να πατήσουν για πρώτη φορά το πόδι τους στην Σελήνη, υλοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα και ανεκπλήρωτα ως τότε όνειρα του ανθρώπου. Ξεκινώντας από την επιτυχή εκτόξευση του Σοβιετικού Sputnik 1, του πρώτου τεχνητού δορυφόρου στο Διάστημα, η ψηφιακή παράσταση «Τα Πρώτα Βήματα» περιγράφει ορισμένες μόνο από τις διαστημικές πρωτιές που σημείωσαν η τότε Σοβιετική Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μέσα από τον σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό τους για την κατάκτηση της Σελήνης, μέχρι την θρυλική αποστολή του Apollo 11. Κι όμως, όταν τελικά οι Αμερικανοί αστροναύτες Neil Armstrong και Edwin Aldrin έκαναν τον Ιούλιο του 1969 το πρώτο «μικρό βήμα» τους στην επιφάνεια της Σελήνης, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι αυτό το «γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα» θα παρέμενε αιώνια χαραγμένο στη μνήμη μας ως το πρώτο κεφάλαιο της Μεγάλης Περιπέτειας του ανθρώπου στο Διάστημα.

Σήμερα, 40 και πλέον χρόνια μετά την ολοκλήρωση των διαστημικών αποστολών Apollo, το πνεύμα της εξερεύνησης που καθοδήγησε εκείνες τις πρώτες προσπάθειες των δύο υπερδυνάμεων της εποχής αναβιώνει με έναν διαφορετικό τρόπο, αφού τώρα οι νέοι πιονέροι του Διαστήματος δεν είναι χώρες ή κρατικοί φορείς έρευνας, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες του κόσμου! Η ψηφιακή παράσταση «Επιστροφή στην Σελήνη για πάντα» εξιστορεί τις προσπάθειες ομάδων απ’ όλο τον κόσμο για την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος στην Σελήνη, με κίνητρο το μεγάλο χρηματικό έπαθλο, που θέσπισε η Google, μέσω του διεθνούς διαγωνισμού Google Lunar XPrize. Νικήτρια θα είναι εκείνη η ομάδα που θα καταφέρει να αποστείλει και να προσσεληνώσει με ασφάλεια ένα ρομποτικό όχημα στην επιφάνεια της Σελήνης, το οποίο θα πρέπει να διασχίσει απόσταση 500 μέτρων, συλλέγοντας βίντεο, εικόνες και άλλα ψηφιακά δεδομένα, που θα πρέπει να αποστείλει με επιτυχία πίσω στη Γη. Η παράσταση αυτή, παίρνοντας την σκυτάλη από την νέα ψηφιακή παράσταση του Ιδρύματος Ευγενίδου «Τα Πρώτα Βήματα», παρουσιάζει αρχικά την περίοδο της εξερεύνησης της Σελήνης, που ακολούθησε στην επιτυχή αποστολή του Apollo 11, εστιάζοντας στις επιστημονικές γνώσεις που αποκομίσαμε για τον φυσικό μας δορυφόρο, όσον αφορά στην προέλευση, στην σύνθεση, στην δομή και στην πρόσβαση σε πρώτες ύλες στην επιφάνειά του. Στην συνέχεια παρουσιάζεται ο διεθνής διαγωνισμός Google Lunar XPRIZE, οι ομάδες που συμμετέχουν σ’ αυτόν, καθώς και οι ειδικότερες επιλογές της καθεμίας απ’ αυτές, όσον αφορά στο σύστημα εκτόξευσης, στον σχεδιασμό της ρομποτικής διαστημοσυσκευής και στον καινοτόμο τεχνολογικό εξοπλισμό της για την υλοποίηση του μεγάλου στόχου. Η επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του Διαστήματος, που ίσως και να οδηγήσει στην μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στην Σελήνη. Με μια τέτοια ακριβώς πιθανή εκδοχή, που θα αποτυπώνει το μέλλον του ανθρώπου στο Διάστημα μέσα από την κατασκευή μόνιμων βάσεων στην Σελήνη, η παράσταση ολοκληρώνεται με τρόπο θεαματικό.

Η παράσταση αυτή θα ενταχθεί στο τρέχον πρόγραμμα του Πλανηταρίου από τις 28 Ιουνίου 2014.

Σημειώνεται ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα (είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Σε όλους τους ορόφους των κτηριακών εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι εφικτή η μετακίνηση χρηστών/χρηστριών αναπηρικού αμαξιδίου. Επίσης υπάρχει προσαρμοσμένος χώρος υγιεινής για ΑμεA. Ακόμη υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: public@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι - οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι.

Ισημερίες και Ηλιοστάσια.




Του Διευθυντή του Πλανηταρίου κ. Διονύση Π. Σιμόπουλου



Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή. Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.
Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία.  Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.  Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.


Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.  Η γωνία αυτή ονομάζεται "λόξωση της εκλειπτικής", και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται "ισημερινά σημεία".
Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου.  Το σημείο αυτό ονομάζεται εαρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο. Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα, έχουμε δηλαδή ίση-μέρα: ισημερία.

Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού.  Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός.  Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό.  Το σημείο αυτό, στις 22 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι.  Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα:  ισημερία.  Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι  έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.
Φυσικά σήμερα εμείς γνωρίζουμε ότι αιτία των εποχών του έτους είναι η κλίση των 23 1/2 μοιρών που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Πράγμα που αντικαθρεφτίζεται όπως είπαμε στον ουράνιο θόλο, με αποτέλεσμα η εκλειπτική να τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με την ίδια γωνία των περίπου 23 1/2 μοιρών. Έτσι στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.

Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα.  Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, και η κλίση των 23 1/2 μοιρών του άξονά της, είναι η αιτία της κυκλικής εναλλαγής των εποχών.

Οι εποχικές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια.  Γι' αυτό, και επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς. Δεν  είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές: από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή. Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή Όσιρη, οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βάαλ, Μαρδούκ ή Νεργκάλ, οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή ο Φοίβος Απόλλων.

Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.  Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής.
Γι' αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα.  Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός….ενέδιδε!  Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, "άλλαζε" απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.  Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti", δηλαδή την "Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου θεού Ήλιου".

Τις χειμωνιάτικες μέρες η φαινόμενη ημερήσια τροχιά του Ήλιου στον ουρανό βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα. Οι μέρες είναι μικρές και οι νύχτες μεγάλες. Την άνοιξη ο Ήλιος ακολουθεί ψηλότερη τροχιά, και οι μέρες είναι ίσες σχεδόν με τις νύχτες. Το καλοκαίρι ο Ήλιος φτάνει στο ψηλότερο σημείο της βόρειας φαινόμενης τροχιάς του: οι μέρες είναι μεγάλες και οι νύχτες μικρές. Το φθινόπωρο, τέλος, η τροχιά του Ήλιου αρχίζει να ξανακατεβαίνει προς τον ορίζοντα όλο και πιο πολύ, με ίσες μέρες και νύχτες.  Και ο κύκλος των εποχών τελειώνει με τον Ήλιο και πάλι στο χειμερινό ηλιοστάσιο.



Πηγή :http://www.sciencenews.gr/index.php/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/15-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/260-%CE%99%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B1

Η NASA ψάχνει για τον επόμενο στόχο της αποστολής New Horizons

Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικού σκάφους New Horizons. Τον Ιούλιο του 2015 θα προσεγγίσει τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικού σκάφους New Horizons. Τον Ιούλιο του 2015 θα προσεγγίσει τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα.
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για τη φιλόδοξη αποστολή New Horizons που θα προσπεράσει τον Πλούτωνα σε έναν χρόνιο. Ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί, και η NASA επιστρατεύει τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να εντοπίσει ένα κατάλληλο σώμα.
Η αποστολή New Horizons, κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτοξεύτηκε το 2006 με στόχο να μελετήσει τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από αρχέγονα, παγωμένα σώματα που βρίσκεται έξω από τις τροχιές των οκτώ πλανητών.
Πρώτος στόχος της αποστολής είναι ο Πλούτωνας και οι δορυφόροι του, τον οποίο δεν έχει επισκεφθεί κανένα άλλο σκάφος στο παρελθόν -τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτό το μακρινό, μικρό σώμα προέρχονται κυρίως από θολές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.
Διαβάστε επίσης: Ένας υπόγειος ωκεανός στον Χάροντα, τον δορυφόρο του Πλούτωνα
Επειδή το New Horizons ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, και το βαρυτικό πεδίο του Πλούτωνα είναι υπερβολικά ασθενικό για να συλλάβει το σκάφος, η αποστολή δεν θα τεθεί σε τροχιά αλλά απλώς θα προσπεράσει τον πλανήτη-νάνο τον Αύγουστο του 2015, συλλέγοντας παρατηρήσεις στη διάρκεια του σύντομου ραντεβού.
Στη συνέχεια το σκάφος θα πραγματοποιήσει στροφή και θα κατευθυνθεί σε ένα δεύτερο σώμα της Ζώνης Κάιπερ.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι τέτοιο σώμα ακόμα δεν υπάρχει.
Οι υπεύθυνοι της αποστολής θα ήταν δύσκολο να βρουν στόχο πριν από το 2011, καθώς τα σώματα που θα βρεθούν σχετικά κοντά στον Πλούτωνα το 2015 βρίσκονταν τότε σε απομακρυσμένες περιοχές του ουρανού και δύσκολα θα εντοπίζονταν.
Τα δύο επίγεια τηλεσκόπια που χρησιμοποιούν μέχρι τώρα οι ερευνητές του New Horizons απέτυχαν να εντοπίσουν ένα κατάλληλο σώμα αρκετά κοντά στον Πλούτωνα -ένα βασικό εμπόδιο είναι ότι η περιοχή του ουρανού που πρέπει να ερευνηθεί βρίσκεται στην κατεύθυνση του λαμπερού κέντρου του Γαλαξία, του οποίου τα άστρα σχεδόν τυφλώνουν τα τηλεσκόπια.
Η μεγάλη ελπίδα είναι τώρα το Hubble, το οποίο εκτιμάται ότι θα ανεβάσει την πιθανότητα ανακάλυψης ενός κατάλληλου σώματος από το 40 στο 90 τοις εκατό.
Η NASA εξασφάλισε για αρχή 40 ώρες παρατήρησης με το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο διαχειρίζεται το Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη. Εφόσον καταφέρει να βρει έστω και δύο νέα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ, η NASA θα λάβει στην επόμενη φάση ακόμα 156 ώρες χρήσης για περαιτέρω μελέτη.
Αν όμως οι ερευνητές δεν καταφέρουν να βρουν κατάλληλο σώμα εγκαίρως, το New Horizon θα αρκεστεί στη μελέτη κάποιου σώματος της Ζώνης του Κάιπερ από πολύ μεγάλη απόσταση.
Θα είναι άδοξο τέλος για μια αποστολή των 700 εκατ. δολαρίων που ταξιδεύει ήδη οκτώ χρόνια στο Διάστημα.

Πηγή :http://physicsgg.me/2014/06/17/%CE%B7-nasa-%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF/

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Oι πρώτες εικόνες Ραντάρ για τον Copernicus


Οι Βρυξέλλες από τον Sentinel-1A
22 Απριλίου 2014

Ο δορυφόρος Sentinel-1A της ESA που εκτοξεύθηκε στις 3 Απριλίου παρέδωσε ήδη τις πρώτες εικόνες ραντάρ της Γης. Οι εικόνες αυτές προσφέρουν μια δελεαστική γεύση από το είδος των επιχειρησιακών εικόνων που θα παρέχει αυτή η νέα αποστολή για το φιλόδοξο πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος Copernicus της Ευρώπης. 
Μάλλον εύστοχα, η πρώτη εικόνα δείχνει τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, την έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ηγείται του προγράμματος Copernicus και συντονίζει το ευρύ φάσμα των υπηρεσιών του που στόχο έχει τη βελτίωση της διαχείρισης του περιβάλλοντος και τη περιφρούρηση της καθημερινής ζωής. Η ESA είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη της οικογένειας των δορυφόρων Sentinel και για τη διασφάλιση ότι η ροή των δεδομένων θα είναι διαθέσιμη για τις υπηρεσίες αυτές. 
Αυτή η πρώτη εικόνα του Βελγίου ελήφθη στις 12 Απριλίου, μόλις μία ημέρα μετά από την τοποθέτηση του δορυφόρου στην επιχειρησιακή του θέση, και δείχνει τη δυνατότητα της όρασης ραντάρ του Sentinel-1A.
Από τότε που εκτοξεύτηκε από τη διαστημική βάση της Ευρώπης στη Γαλλική Γουιάνα, ο Sentinel-1Α ακολουθεί μια περίπλοκη ρουτίνα για την ανάπτυξη του 12 μέτρων μήκους ραντάρ και των δύο ηλιακών φτερών του μήκους 10 μέτρων, ενώ περνάει και μια σειρά αρχικών ελέγχων των οργάνων του. 
Ο δορυφόρος δεν είναι ακόμη στην επιχειρησιακή τροχιά του ούτε έχει βαθμονομηθεί για την παροχή αληθινών στοιχείων. Οι εργασίες αυτές θα διεξαχθούν κατά την φάση ανάθεσης λειτουργίας, η οποία θα διαρκέσει περίπου τρεις μήνες μέχρι την ολοκλήρωησή της. Αυτό το προκαταρκτικό σύνολο των εικόνων προσφέρουν απλά μια γεύση του τι πρόκειται να έρθει.
Η Ναμίμπια από τον Sentinel-1A
Ωστόσο, είναι μια εξαιρετικά ευχάριστη γεύση όπως σχολίασε ο Διευθυντής Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA, Βόλκερ Λίεμπιγκ, "Είμαστε εξαιρετικά ευχαριστημένοι με την πρώτη ομάδα των εικόνων". 
Και συνέχισε: "Είμαστε στις πολύ πρώιμες ημέρες της ζωής του δορυφόρου σε τροχιά και των λειτουργιών του επίγειου τμήματος, αλλά αυτές οι εικόνες σίγουρα αποδεικνύουν την ποιότητα των δεδομένων που θα φέρει αυτή η προηγμένη αποστολή ραντάρ από τους διάφορους τρόπους απεικόνισης που διαθέτει, και πώς θα παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία για τις υπηρεσίες Copernicus προς όφελος όλων μας".
Η πρώτη εικόνα, η οποία αποκτήθηκε με τον δορυφόρο να βρίσκεται σε λειτουργία ‘strip map’ με πλάτος λωρίδας 80 χλμ., αποτυπώνει με σαφήνεια το πυκνό αστικό περιβάλλον των Βρυξελλών όπως φαίνεται με λευκό στη μέση της εικόνας. Στην επάνω αριστερή γωνία μπορεί να δει κανείς την Αμβέρσα με κόκκινο-μπλε χρώμα ενώ οι πράσινες περιοχές απεικονίζουν τη βλάστηση στις γύρω περιοχές. Τα υδάτινα κανάλια και οι χαμηλής ανάκλασης τομείς όπως οι διάδρομοι των αεροδρομίων φαίνονται μαύρα.
Μεταξύ των άλλων εφαρμογών, εικόνες όπως αυτή θα χρησιμοποιηθούν για την πολεοδομία, για την παρακολούθηση της γεωργίας, για την αποψίλωση των δασών και τη χαρτογράφηση και για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. 
Αυτή η πρώτη σειρά λήψεων περιλαμβάνει επίσης μια περιοχή στην Ναμίμπια που σήμερα κατακλύζεται από τον ποταμό Ζαμβέζη (φαίνεται επάνω δεξιά).
Οι Παγετώνες Pine Island και Thwaites από τον Sentinel-1A
Παρά το γεγονός ότι η φάση ανάθεσης λειτουργίας έχει μόλις αρχίσει, η ομάδα ανέθεσε στο δορυφόρο να απεικονίσει την πλημμύρα όπως θα είναι η ρουτίνα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης όταν η αποστολή θα είναι πλήρως λειτουργική. 
Οι εικόνες ήταν τότε διαθέσιμες σε λιγότερο από μια ώρα από τη στιγμή που ελήφθησαν από τον επίγειο σταθμό.
Η ικανότητα του Sentinel-1A να «βλέπει» μέσα από τα σύννεφα, τη βροχή και στο σκοτάδι, τον καθιστούν ιδιαίτερα χρήσιμο για την παρακολούθηση των πλημμυρών και για την προσφορά εικόνων για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Στην πραγματικότητα αυτή η περιοχή του κάμπου Καπρίβι ήταν τυλιγμένη σε πυκνό σύννεφο όταν ο δορυφόρος έλαβε την εικόνα στις 13 Απριλίου. 
Μία από τις εικόνες που αποκτήθηκαν την ίδια ημέρα επικεντρώνεται στον Παγετώνα του Pine Island στην Ανταρκτική. Αυτός ο παγετώνας είναι σε μια κατάσταση «μη αναστρέψιμης υποχώρησης», γι 'αυτό είναι σημαντικό να παρακολουθούνται στενά οι παγετώνες καθώς χάνουν πάγο στον ωκεανό.
Η χερσόνησος της Ανταρκτικής από τον Sentinel-1A
Μια άλλη εικόνα δείχνει μια διατομή πάνω από το βόρειο τμήμα της χερσονήσου της Ανταρκτικής. 
Όπως και για την παρακολούθηση των παγετώνων,ο Sentinel-1A είναι έτοιμος να δημιουργήσει εγκαίρως χάρτες των συνθηκών του θαλάσσιου πάγου, ιδιαίτερα για τα ολοένα και πιο δραστήρια ύδατα της Αρκτικής. Οι εικόνες από το προηγμένο ραντάρ του μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ του λεπτότερου πιο πλωτού πάγου που βρίσκεται στο πρώτο έτους του και του επικίνδυνου, πολύ πιο παχύ πολυετή πάγου ώστε να συμβάλει στην εξασφάλιση ακόμη μιας ασφαλούς χρονιάς πλοήγησης στα πολικά ύδατα. 
Όπως φαίνεται και από αυτές τις πρώτες εικόνες, ο Sentinel-1Α αποδεικνύει ήδη το ζωτικό ρόλο που θα παίξει στο μεγαλύτερο πρόγραμμα παρατήρησης της Γης για τους πολίτες που έχει ποτέ συλληφθεί.

Πηγή http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_prhotes_eikhones_ranthar_gia_to_Copernicus

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Υπολογισμός Ημερομηνίας του Πάσχα


Προβλήματα και παράδοξα
Υπολογισμός Ημερομηνίας του Πάσχα
hlias-01
  Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η διαφορά στον εορτασμό του Πάσχα (οχι πάντοντε οπως εφέτος ) βασίζεται σε θρησκευτικούς και δογματικούς λόγους αν και κάτι τέτοιο δεν αληθεύει, αφού η πραγματική διαφορά στον εορτασμό του Πάσχα έχει να κάνει με την αστρονομία και τα ημερολόγια και όχι με τη θρησκεία αυτή καθ’ εαυτή!
Πάσχα
Το Πάσχα είναι μια μεγάλη εορτή του Ιουδαϊσμού που καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η ανάμνηση της διάβασης των Εβραίων από την Ερυθρά θάλασσα και της απελευθέρωσής τους από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία (εβραϊκά PESHAH=διάβαση). H εορτή αυτή λέγεται και Νομικόν Πάσχα ή Φάσκα και εορταζόταν στις 14 του μήνα Νισάν, δηλαδή την ημέρα της πρώτης πανσελήνου μετά την εαρινή ισημερία. Ο Χριστός και οι Απόστολοι εόρταζαν το Ιουδαϊκό Πάσχα με το οποίο συνδέθηκε και ο Μυστικός Δείπνος. Οι πρώτοι χριστιανοί, παρέλαβαν την εορτή αυτή και διατήρησαν το όνομα Πάσχα σε ανάμνηση της Ανάστασης και ονομαζόταν σε αντιδιαστολή με το εβραϊκό Πάσχα “Πάσχα το καινόν”. Κατά τα πρώτα έτη οι χριστιανοί τόνιζαν στην εορτή του Πάσχα το γεγονός της σταύρωσης του Χριστού και επέμεναν να το εορτάζουν την 14η του μήνα Νισάν μαζί με τους εβραίους. Αυτό συνέβαινε και με τους υπόλοιπους χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Αντίθετα, οι χριστιανοί άλλων εθνών, τόνιζαν την ανάσταση του Χριστού και σύνδεσαν τον εορτασμό του Πάσχα με την αναστάσιμη ημέρα της εβδομάδας, την Κυριακή, η οποία ακολουθούσε την 14η του μήνα Νισάν, με την έννοια ότι το Χριστιανικό Πάσχα δεν ήταν δυνατόν να προηγείται ή και να συμπίπτει με το εβραϊκό Πάσχα. Μόνο οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας επέμεναν στην Iουδαϊζουσα παράδοση, ενώ όλες οι άλλες τοπικές εκκλησίες εόρταζαν το Πάσχα μετά το Iουδαϊκό και σε ημέρα Κυριακή.
Ο Oρος της Νίκαιας
Λόγω των διαφορών αυτών στον εορτασμό του Πάσχα από τις διάφορες εκκλησίες η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, που συγκλήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας από το Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ.Χ., όρισε τα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα με μία εγκύκλιο επιστολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον γνωστό από τότε ως «Όρος της Νίκαιας» ,όπου ορίζεται ότι:
Το χριστιανικό Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο που θα γίνει κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας ή μετά από αυτήν. Αν η πανσέληνος γίνει Κυριακή τότε το Πάσχα θα εορτάζεται την επόμενη Κυριακή.
Η Οικουμενική Σύνοδος λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Εβραίοι εόρταζαν το Πάσχα κατά την ημέρα της Πανσελήνου που γινόταν μετά την εαρινή ισημερία και επειδή ο Χριστός αναστήθηκε μετά την εορτή του εβραϊκού Πάσχα , δηλ. μετά την εαρινή πανσέληνο, καθόρισε τον παραπάνω κανόνα για να μην συμπίπτει ποτέ το χριστιανικό με το εβραϊκό Πάσχα. Η πανσέληνος που συμβαίνει κατά ή μετά την εαρινή ισημερία λέγεται και πανσέληνος του Πάσχα ή πασχαλινή πανσέληνος.

Πρόβλημα Αστρονομικό
και όχι Δογματικό
Ο εορτασμός του Πάσχα λοιπόν συνδέθηκε άμεσα με την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης. Όπως άλλωστε αναφέρει και στη διδακτορική του διατριβή (1982) ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος :
«… αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ’ έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ’ αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ’ η ισημερία».
Το όλο θέμα είναι πλέον, με βάση τον Όρο της Νίκαιας, είναι καθαρά αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα, γι’ αυτό και η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος λόγω της ακμής της αστρονομίας και των μαθηματικών στην Αλεξάνδρεια, ανέθετε στον εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξάνδρειας, με ειδικές «πασχάλιες επιστολές», να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού πρώτα υπολογιστεί με τη βοήθεια των αστρονόμων της Αλεξάνδρειας η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου. Στην Αλεξάνδρεια όμως χρησιμοποιούσαν τον Κύκλο του Μέτωνα για τον προσδιορισμό των μελλοντικών πανσελήνων, σύμφωνα βέβαια και με το Ιουλιανό ημερολόγιο.
hlias-02

Το Ιουλιανό Ημερολόγιο
Το ημερολόγιο που ίσχυε την εποχή της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ήταν το Ιουλιανό, το οποίο είχε θεσπίσει ο Ιούλιος Καίσαρας (101-44 π.Χ.) το 44 π.Χ. με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια. Αλλά το Ιουλιανό Ημερολόγιο δεν ήταν τέλειο, αφού κάθε έτος του ήταν μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 0,0078 της ημέρας, δηλαδή κατά 11 λεπτά και 13 περίπου δευτερόλεπτα, χρόνος που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σχεδόν ασήμαντος. Κάθε τέσσερα, όμως, χρόνια το μικρό αυτό λάθος διευρυνόταν στα 45 λεπτά περίπου και κάθε 128 χρόνια έφτανε την μία ολόκληρη ημέρα. Το λάθος όμως των 11, περίπου, λεπτών του Ιουλιανού Ημερολογίου συσσωρευόταν κάθε χρόνο και η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν όλο και πιο ενωρίς. Έτσι, ενώ την εποχή του Χριστού η εαρινή ισημερία συνέβαινε στις 23 Μαρτίου, το 325 μ.Χ. συνέβη στις 21 Μαρτίου. Το 1582 μ.Χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 10 Μαρτίου, γεγονός που δημιουργούσε προβλήματα στον ακριβή καθορισμό του εορτασμού του Χριστιανικού Πάσχα σύμφωνα με τον Όρο της Νίκαιας, που είχε θεσπίσει η Α΄ Oικουμενική Σύνοδος.
Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο
Το 1572, τη χρονιά που εξελέγη πάπας ο Γρηγόριος ΙΓ’, ο ιησουΐτης αστρονόμος Χριστόφορος Κλάβιους, με τη βοήθεια του αστρονόμου Λουίτζι Λίλιο, επεξεργάστηκε την παπική βούλα της ημερολογιακής μεταρρύθμισης, η οποία δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1582. Με τη μεταρρύθμιση αυτή η 5η Οκτωβρίου 1582 ονομάστηκε 15η Οκτωβρίου, προκειμένου να διορθωθεί το λάθος των 10 ημερών, που είχε συσσωρευτεί στους προηγούμενους 11 αιώνες και για να επιστρέψει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου, όπως ήταν κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Για να μην επαναληφθεί λοιπόν το λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, ο Λίλιο όρισε ότι δίσεκτα θα είναι τα έτη όπου ο αριθμός τους διαιρείται με το 4, εξαιρουμένων των «επαιωνίων», τα έτη δηλαδή των αιώνων, από τα οποία όριζε ως δίσεκτα μόνον όσα ο αριθμός τους διαιρείται επακριβώς με το 4. Με αυτήν την τροποποίηση το έτος 1900 δεν ήταν δίσεκτο, ενώ αντίθετα το επαιώνιο έτος 2000 ήταν. Μ’ αυτόν τον τρόπο διορθώνουμε το λάθος των τριών ημερών, παραμένει όμως ένα λάθος τριών περίπου ωρών κάθε 400 χρόνια, το οποίο θα συσσωρευτεί σε μία περίπου ημέρα μετά την πάροδο 4.000 περίπου ετών.
Υιοθέτηση του Γρηγοριανού Ημερολογίου σε άλλες χώρες
και Εκκλησίες
Πολύ λίγες χώρες χρησιμοποίησαν το νέο ημερολόγιο από την 15η Οκτωβρίου 1582. Μόνο η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Άλλες, μη καθολικές χώρες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια καθολική εφεύρεση. Η Αγγλία, η Σκωτία και κατά συνέπεια και η υπόλοιπη Βρετανική αυτοκρατορία (συμπεριλαμβανομένου μέρους από τις σημερινές Η.Π.Α.) δεν το υιοθέτησαν πριν το 1752 .Η Δανία-Νορβηγία και τα Προτεσταντικά κομμάτια της Γερμανίας υιοθέτησαν το κομμάτι του νέου ημερολογίου που αφορούσε στον ήλιο το 1700, , αλλά δεν υιοθέτησαν το σεληνιακό κομμάτι. Αντίθετα, αποφάσισαν να υπολογίζουν την ημέρα του Πάσχα αστρονομικά, χρησιμοποιώντας την ημέρα της εαρινής ισημερίας και την πανσέληνο σύμφωνα με τους Ρουδολφιανούς Πίνακες (1672) του Κέπλερ. Τελικά υιοθέτησαν και το σεληνιακό κομμάτι του Γρηγοριανού ημερολογίου το 1776.Η Σουηδία τελικά υιοθέτησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το 1753, οπότε μετά την 17η Φεβρουαρίου ακολούθησε η 1η Μαρτίου.
Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία επί αιώνες δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο με τον φόβο μήπως αυτό γίνει αιτία παραπλάνησης του πληρώματος. Η εξέλιξη του πολιτισμού, όμως, επέβαλε νέες ανάγκες και το θέμα άρχισε να αντιμετωπίζεται από άλλη σκοπιά.
Η Ρωσία δεν αποδέχτηκε το νέο ημερολόγιο έως το 1918, οπότε η 31η Ιανουαρίου ακολουθήθηκε από την 14η Φεβρουαρίου. Κατά συνέπεια, η επέτειος της λεγόμενης Οκτωβριανής επανάστασης τώρα πέφτει το Νοέμβριο.
Ένα Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο προτάθηκε το Μάιο του 1923 που παρέλειψε 13 ημέρες το 1923 και και χρησιμοποίησε διαφορετικό κανόνα για τα δίσεκτα έτη το οποίο έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό μέχρι και το έτος 2800. Οι ορθόδοξες εκκλησίες της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας και μερικών ακόμα της Ανατολικής Μεσογείου (της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Κύπρου), υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό, και άρα οι Νεοημερολογίτες αυτοί θα γιορτάζουν την Γέννηση μαζί με τις Δυτικές εκκλησίες την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και το 2800.
Οι Ορθόδοξες εκκλησίες της Ρωσίας, της Σερβίας, της Ιερουσαλήμ και μερικοί επίσκοποι της Ελλάδας δεν αποδέχτηκαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο. Αυτοί οι Παλαιοημερολογίτες θα γιορτάζουν τη Γέννηση της 25η Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή την 7η Ιανουαρίου του Γρηγοριανού μέχρι το 2100. Όλες οι άλλες Ανατολικές εκκλησίες που δεν είναι Ορθόδοξες, όπως η κοπτική, η Αιθιοπική, η Νεστοριανή, η Ιακωβιτική και η Αρμένικη, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους ημερολόγια, που συνήθως γιορτάζουν σε σταθερές ημερομηνίες σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Όλες οι Ανατολικές εκκλησίες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το Ιουλιανό Πάσχα με μόνη εξαίρεση την Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας, που έχει υιοθετήσει το Γρηγοριανό Πάσχα.
H Δημοκρατία της Κίνας υιοθέτησε επίσημα το Γρηγοριανό ημερολόγιο κατά την ίδρυση της την 1η Ιανουαρίου 1912, αλλά σύντομα η Κίνα πέρασε σε μια εποχή συγκρούσεων μεταξύ τοπικών κυβερνητών με τους διάφορους αντιμαχόμενους να χρησιμοποιούν διαφορετικά ημερολόγια. Με την ενοποίηση της Κίνας τον Οκτώβριο του 1928, η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας αποφάσισε με διάταγμα ότι από την 1η Ιανουαρίου 1929 θα χρησιμοποιείται το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Εντούτοις, η Δημοκρατία της Κίνας κράτησε τις κινεζικές παραδόσεις της αρίθμησης των μηνών και ένα τροποποιημένο Σύστημα Ιστορικών Περιόδων, υιοθετώντας αναδρομικά ως πρώτο έτος της Δημοκρατίας της Κίνας το 1912. Το σύστημα αυτό είναι ακόμα σε χρήση στην Ταϊβάν. Με την ίδρυση της το 1949, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας συνέχισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο με αριθμημένους μήνες, αλλά αριθμούσε τα χρόνια της με το Δυτικό τρόπο.
Η Ιαπωνία αντικατέστησε το παραδοσιακό ημερολόγιό της με το Γρηγοριανό την 1η Ιανουαρίου 1873, αλλά, όπως η Κίνα, συνέχισε να αριθμεί τους μήνες, και χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί) ονόματα δυναστειών για να διαχωρίσει τις περιόδους .

Η Ημερολογιακή Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα

Η πρώτη μεταρρυθμιστική προσπάθεια το 1919
Η ελληνική πολιτεία ανακίνησε το ημερολογιακό θέμα το 1919, οπότε μετά από γνωμάτευση μιας ειδικής επιτροπής η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε παμψηφεί ότι:
« η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει… εάν δε η πολιτεία μη ελπίζουσα τελείαν αποπεράτωσιν του νέου επιστημονικού ημερολογίου, αισθανομένη δε αυξανούσας τας δυσχερείας τας σχετικάς, εφ’ όσον και τα όμορα κράτη εδέχθησαν το γρηγοριανόν, νομίζει ότι δεν δύναται να παραμείνη εις το σήμερον υφιστάμενον ημερολογιακόν καθεστώς, είναι ελευθέρα να δεχθεί το Γρηγοριανόν, ως ευρωπαίον ημερολόγιον, της εκκλησίας κρατούσης μέχρι του νέου επιστημονικού ημερολογίου, το Ιουλιανόν».

Οι 13 αόρατες μέρες του 1923
Η ελληνική πολιτεία με το νομοθετικό διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923, που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιανουαρίου, αντικατέστησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο με το Γρηγοριανό και όρισε την έναρξη της εφαρμογής του τη 16η Φεβρουαρίου 1923, την οποία ονόμασε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το έτος 1923, γιατί στις 10 ημέρες λάθους μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουλιανού από το 325 έως το 1582 είχε επέλθει καθυστέρηση και άλλων τριών ημερών στα περίπου 340 χρόνια που είχαν παρέλθει από την πρώτη εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου.
Γι’ αυτό άλλωστε το έτος 1923 στην Ελλάδα δεν είχε 365 ημέρες, αλλά 352, όποτε και κανένας Έλληνας υπήκοος δεν έχει πιστοποιητικό γεννήσεως με ημερομηνία από 16 έως 28 Φεβρουάριου 1923.
Η υιοθέτηση του Γρηγοριανού Ημερολογίου
από την Εκκλησία το 1924
Επειδή όμως η Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο υπήρξε οξεία αντίδραση του λαού όταν ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δεν συνέπεσε με την Εθνική μας Εορτή της 25ης Μαρτίου. Έτσι με ομόφωνη και πάλι απόφασή της η Εκκλησία της Ελλάδος «λαμβάνουσα μέν υπ’ όψιν την εκ της διαφοράς του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το επικρατήσαν ήδη πολιτικόν ημερολόγιον προερχομένην σύγχυσιν παρά τω λαώ και την εκ ταύτης θρησκευτικήν βλάβην αυτού, ανταποκρινομένη δε εις την πανταχόθεν εκδηλουμένην επιθυμίαν, αποφασίζει όπως αφομοιώση το εκκλησιαστικό ημερολόγιον προς το πολιτικόν…». Έτσι από τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που ακολουθεί και υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το λανθασμένο Ιουλιανό Ημερολόγιο.
hlias-03


Ο Μετωνικός Κύκλος και το σφάλμα των 5 ημερών
Η διαφορά όμως του εορτασμού του Πάσχα μεταξύ των δυτικών και ανατολικών εκκλησιών δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλά και στον επίσης ελλιπή Μετωνικό Κύκλο (5ος αιώνας π.Χ.) με τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των εαρινών πανσελήνων. Γιατί σύμφωνα με το Σεληνιακό κύκλο του Μέτωνα 19 Ιουλιανά έτη είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες. Υποτίθεται δηλαδή ότι μετά παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτα ακριβές. Επειδή σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας συνοδικός μήνας είναι ίσος με 29,530588 ημέρες οι 235 μήνες του Μετωνικού Κύκλου μας κάνουν 6.939,688180 ημέρες. Γνωρίζουμε επίσης ότι το τροπικό (ηλιακό) έτος έχει διάρκεια 365,242199 ημέρες, που σημαίνει ότι στα 19 έτη του Μετωνικού Κύκλου θα έχουμε 6.939,601781 ημέρες. Ανάμεσα στους 235 συνοδικούς μήνες και τα 19 τροπικά έτη υπάρχει μια διαφορά λοιπόν 0,086399 της ημέρας ή 2 ώρες 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο. Με την πάροδο όμως των ετών τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί. Έτσι στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται και το λάθος του 19ετούς Μετωνικού Κύκλου, το οποίο ανέρχεται σήμερα σε 5 περίπου ημέρες. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, παρ’ όλο που έχει αποδεχτεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό Ημερολόγιο αλλά και τον Κύκλο του Μέτωνος, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.

Τα παράδοξα που προκύπτουν
Τα δύο αυτά υπολογιστικά μαθηματικά-αστρονομικά σφάλματα, των 5 ημερών του Κύκλου του Μέτωνος και των 13 ημερών του Ιουλιανού Ημερολογίου, που υπεισέρχονται στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν από το γράμμα, αλλά και το πνεύμα του Όρου της Νίκαιας. Είναι φανερό λοιπόν, ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εν τούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το Δυτικό Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 22 Μαρτίου και 25 Απριλίου, ενώ το Ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 4 Απριλίου και 8 Μαΐου (π.χ. 1983). Έτσι πολλές φορές αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο. Μερικές φορές μάλιστα το γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή της δεύτερης πανσελήνου της άνοιξης, αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο, που όρισε η Σύνοδος της Νίκαιας.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ο τρόπος που υπολογίζεται η ημερομηνία του ορθόδοξου Πάσχα, μπορεί να είναι σύμφωνος με την παράδοση αλλά παραβιάζεται ο κανόνας τη Νίκαιας, που ορίζει ο εορτασμός να γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την εαρινή πανσέληνο. Για να γίνει φανερό το μέγεθος του προβλήματος αναφέρω ότι αν εξακολουθήσει η ορθόδοξη εκκλησία να στηρίζεται στο παλαιό ημερολόγιο για να υπολογίζει την ημερομηνία του Πάσχα μέχρι το… 14000 μ.Χ., τότε η εαρινή πανσέληνος θα γίνει στις 2 Ιουλίου (ν.η.) αφού θα υπάρχει καθυστέρηση 103 ημερών και βέβαια το Πάσχα θα εορταστεί τον Ιούλιο!
Βιβλιογραφία
Η Οδύσσεια των Ημερολογίων – Αναζητώντας τις Ρίζες της Γνώσης
(Τόμος Α) Στράτος Θεοδοσίου Μάνος Δανέζης Εκδ Δίαυλος Αθήνα 1995
Η Οδύσσεια των Ημερολογίων – Αστρονομία και Παράδοση
(Τόμος B) Στράτος Θεοδοσίου Μάνος Δανέζης Εκδ Δίαυλος Αθήνα 1995
Στοιχεία Aστρονομίας και Διαστημικής. B’ τάξη Eνιαίου Λυκείου (Mάθημα Eπιλογής). Oμάδα συγγραφέων, Aθήνα 1999.
O ιός της Kυριακής, “Eλευθεροτυπία”, Kυριακή 5 Iανουαρίου 1997.
Kαλαντζή Φάνη, “Tο 2001 κοινό Πάσχα σε Aνατολή και Δύση. H οριστική απόφαση στην Aγία και Mεγάλη Σύνοδο της Oρθοδοξίας”. Θέματα. “Eπενδυτής”, σελ. 25. Mεγάλη Πέμπτη 8-Kυριακή Πάσχα 11 Aπριλίου 1999.
Καραγκιοζίδη Πολυχρόνη: “Η αναγκαιότητα καθιέρωσης νέου ημερολογιακού συστήματος”. Πανελλήνιο Συνέδριο Ερασιτεχνικής Αστρονομίας και Διαστημικής. Περιοδικό “Ουρανός”, τεύχος 35ο, σελ. 65-66, έτος 10ο, Απρίλιος 2000.


Πηγή :  http://agonigrammi.wordpress.com

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Ρίχνουμε φως στον ηλιακό άνεμο: προσομοιώνοντας το Σέλας στο σχολείο‏

Like   Tweet   Pin   +1  
ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ
harald-albrigtsen-20140109 1 1

Ρίχνουμε φως στον ηλιακό άνεμο: προσομοιώνοντας το Σέλας στο σχολείο

***
Το Σέλας είναι ένα από τα θαύματα του φυσικού κόσμου. Με τη χρήση απλών συσκευών, αυτό και άλλα συναφή φαινόμενα μπορούν εύκολα να αναπαραχθούν μέσα στη σχολική τάξη.
Το Σέλας είναι ένα εντυπωσιακό φαινόμενο που παρατηρείται στις πολικές περιοχές, στις οποίες ο αραιός αέρας της ανώτερης ατμόσφαιρας λάμπει κατά τη νύχτα. Είναι επίσης γνωστό ως το βόρειο και νότιο (ή πολικό) φως. Σε αυτό το άρθρο, εξηγούμε τον τρόπο με τον οποίο σχηματίζεται το Σέλας, και περιγράφουμε τέσσερις δραστηριότητες, κατάλληλες για μαθητές ηλικίας 14-16, με τις οποίες το Σέλας και σχετιζόμενα φαινόμενα μπορούν να προσομοιωθούν.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο scienceinschool.org
***

Μια «Ελλάδα» θα εξετάσει το βόρειο Σέλας

GREECE MRR Dec2013-prop-image-300x194
Εκτοξεύτηκε σήμερα από την πυραυλική βάση Poker Flat στην Αλάσκα, η αποστολή GREECE της NASA, με σκοπό την μελέτη του τρόπου δημιουργίας του φαντασμαγορικού βόρειου Σέλαος.
Το ακρωνύμιο GREECE σημαίνει Ground-to-Rocket Electrodynamics-Electrons Correlative Experiment, ενώ η επικεφαλής ερευνήτρια Μαρίλια Σαμαρά κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και εργάζεται στο South West Research Institute (SwRI) στο Τέξας.
Η μελέτη του σέλαος θα γίνει κατά την διάρκεια της δεκάλεπτης πτήσης του πυραύλου σε συνδυασμό με εικόνες από το έδαφος.
ofa logo
ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ www.ofa.gr
facebook flickr google_plus twitter youtube
1px